Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-11-16 13:36

Wat doen jullie na overlijden paard?

Geplaatst door de TopicStarter : 14-11-16 13:36

Hoi allemaal,

Wat ik precies met dit topic wil bereiken weet ik niet, ik denk dingen voor mezelf op een rijtje zetten en wie weet komen er nog goede ideeen van jullie kant.

Op 21 oktober 2016 heb ik mijn zo geliefde pre merrie helaas in moeten slapen veel te jong ze was nog maar 8 maar helaas was er voor haar geen andere mogekijkheid meer.

Ik heb toen gezegd dat er nooit meer een ander komt omdat ik dit gewoon heel moeilijk vind om het laatste besluit te moeten nemen en ze te laten gaan.
Maar nu mis ik het eigenlijk wel heel erg even tutten en kletsen gewoon ff een ontspan momentje voor mezelf.

Ik ben een x naar een manage gegaan waar ik vroeger altijd gereden had en ondanks leuke oude bekende tegen te zijn gekomen past het niet meer bij mij het voelt niet juist.
Ik heb nu via via een paardje aangeboden om te mogen verzorgen en rijden maar ik merk dat ondanks het aanbod super lief is het toch heel dubbel voelt.

Misschien is het wel te snel of moet ik het gewoon meer tijd geven en went het vanzelf.

Ook kijk ik op marktplaats en op bokt markt maar er springt nu voor mij even niks uit waarbij ik denk ja die is het.

Ik was gek op het ras pre maar ben bang dat ik ze te veel ga vergelijken een anders ras zal ook goed zijn maar welke Friezen vind ik altijd mooi een beetje het barokke type vind ik zo en zo wel mooier dan een slank paardje.

Nu ben ik benieuwd wat jullie gedaan hebben na het overlijden van jullie paard. En hoe lang er tussen zat.

Als jullie nog leuke rassen weten of verkoop adressen mag dat natuurlijk ook doorgegeven worden kijken kan altijd

**Geplaatst**: 14-11-16 13:40

Re: Wat doen jullie na overlijden paard?

Geplaatst: 14-11-16 13:40

Gewoon jezelf de tijd geven om te treuren, nadeel van dieren is dat ze bijna altijd eerder dan de baas doodgaan. Zwaar maar het is niet anders en ondanks je verdriet kun je prima je ogen open houden naar een ander paard. Geen enkel dier is hetzelfde, je merrie krijg je nooit terug maar het verdriet krijgt op een gegeven ogenblik wel een plekje. Ik had het er gisteren met een vriendin over, haar vertelde ik dat er een gaatje in haar hart zit maar wel goudomrand en aan die gouden tijden moet je terug denken. Sterkte.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-11-16 13:43

Re: Wat doen jullie na overlijden paard?

Geplaatst door de TopicStarter : 14-11-16 13:43

Heel erg bedankt voor je lieve woorden bigone

**Geplaatst**: 14-11-16 13:43

Geplaatst: 14-11-16 13:43

Ik zou jezelf inderdaad gewoon wat meer tijd geven.
Je heb ook de tijd nodig om het allemaal een plekje te geven en wanneer jij er klaar voor bent
dan merk je dat vanzelf en kan je altijd op zoek gaan naar eventueel een verzorgpony.
Of gewoon eens een lesje nemen op een manege.

Sterkte de komende tijd. Y;(

Ik zit zelf momenteel pas aan mijn eerste eigen paard, die nu net 5,5 jaar oud is.
Dus ik hoop dit moment pas over heel wat jaren mee te hoeven maken
Maar je weet inderdaad nooit wat er gebeurd, ongelukken zitten ook in kleine hoekjes.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-11-16 13:46

Re: Wat doen jullie na overlijden paard?

Geplaatst door de TopicStarter : 14-11-16 13:46

Dankje wel lovelyfiefy,
Ze was ook mijn eerste eigen paard door mankementen van ons beiden hebben we nooit mijn droom waar kunnen maken lekker erop uit met ze tweeen. rijden was zo en zo een probleem maar ondanks dat was ze mijn paardje

**Geplaatst**: 14-11-16 13:48

Geplaatst: 14-11-16 13:48

Eigenlijk waren mijn moeder en ik na het plotseling overlijden van Victor (half september, binnen 2 uur van gezond naar dood door een dikke darm draaiing) van plan om van het voorjaar pas weer een paard te kopen. Maar we hadden wel afgesproken om open te blijven staan voor een paard dat om ons pad kwam. En nu hebben we er vorige week zondag één gekocht. Een oud manegepaard dat de overgang van uiterst traditioneel huisvesten (24/7 stal, veel krachtvoer, weinig ruwvoer) naar natuurlijk (24/7 buiten, onbeperkt ruwvoer, weinig krachtvoer) niet aankon. Ik zag haar op mijn oude manege en ze raakte me. Later op de dag heb ik geïnformeerd en de dag erop hebben we haar opgehaald.

En dus hebben we onverwachts vrij snel al weer een paard. En dan staat er nog een paard waarbij we het met de eigenaar niet eens zijn over de prijs, maar dat bij enige prijsverandering ook echt welkom is. Dus misschien hebben we al voor het voorjaar twee paarden.

Mijn broer is recent zijn kat verloren en voor hem was het idee: als het katvormige gat in zijn hart wat minder Tony-vormig geworden was, dan zal er weer een andere kat in zijn leven mogen komen. En hij verwacht dat hij voor kerst wel een nieuw maatje neemt.

**Geplaatst**: 14-11-16 13:54

Re: Wat doen jullie na overlijden paard?

Geplaatst: 14-11-16 13:54

Mijn vorige paard had een hardnekkige blessure. Ik heb toen terwijl hij nog leefde, een ander paard erbij gekocht. Twee jaar later is de oudste ingeslapen en alhoewel ik hem in het begin vreselijk miste, was het ontzettend fijn om gewoon door te gaan met het jongste paard.

**Geplaatst**: 14-11-16 13:56

Geplaatst: 14-11-16 13:56

Gun jezelf de tijd. Ik riep ook na het overlijden van mijn vorige pony dat ik er nooit meer aan ging beginnen, maar toen kwam Wings op mijn pad. Zij heeft me ook min of meer geholpen het te verwerken, maar iedereen doet dat op zijn eigen manier. Neem het jezelf ook niet kwalijk dat je naar een ander paard uit gaat kijken he. Ik voelde me destijds echt alsof ik Dopey verraadde, maar dat is niet zo. Een ander paard kan niet de band vervangen die je met je PRE merrie had. Je schept er een compleet nieuwe band mee. En ondertussen kan je met een glimlach terugdenken aan je mooie meisje en denken aan de mooie herinneringen.

**Geplaatst**: 14-11-16 13:57

Geplaatst: 14-11-16 13:57

Denk aan de mooie momenten terug en koester het

Ik ging bij mijn overleden paard en pony ook met anderen vergelijken.. Dat was niet goed. Ik kon niet zo goed accepteren een nieuwe band met een ander paard op te bouwen..

Na een tijdje wel weer verzorgd en ook had ik nog een ander paard.
Dit paard heb ik verkocht, ook met dit paard ging ik erg vergelijken.. Maar ik mag met geluk zeggen dat mijn verzorgpaard vast het gelijke karakter en doen hebben. Mijn verzorgpaard is iets brutaler, maar ik houd veel van hem.
Beide paarden zijn Pre ruinen, beiden lang hengst geweest.

Probeer het een plaatsje te geven en geef je zelf geen schuld gevoel. Jou paardje wil ook dat jij gelukkig bent

Het voelt misschien in het begin raar maar je leert het te accepteren en het een plaatsje te geven, het is heel fijn een nieuw kontakt op te bouwen.

**Geplaatst**: 14-11-16 14:00

Geplaatst: 14-11-16 14:00

Ik ben eerst paarden voor anderen gaan rijden. Pas vijf jaar na het overlijden van mijn paard (was heel plotseling) was ik weer toe aan een paard voor mijzelf.

**Geplaatst**: 14-11-16 14:02

Geplaatst: 14-11-16 14:02

Pfoeh dubbel en lastig..

Ik heb mijn eerste paardje (18 jarige arabische merrie) 2 zomers geleden in moeten laten slapen. Dit was een hele lange slopende weg voordat deze beslissing kwam, maar alle mogelijkheden gehad en ze werd alleen maar slechter. Naast haar had ik samen met mijn zus nog een arabische ruin. Toen we deze net hadden deden we ieder samen beide paarden, maar een half jaar voor het overlijden van me merrie hadden we besloten dat zij wel echt mijn paardje zou worden en de ruin van mijn zus.

Mijn ouders stelde voor om na haar inslapen, weer terug te gaan naar samen de ruin doen, maar dit was echt een no go voor mij. Ik wist dat ik sowieso door wilde met een paard, het was mijn alles en mijn leven, maar dan wel een paard wat weer echt míjn maatje zou worden. Het ging me niet om het 'paardrijden', maar om het samen iets opbouwen met jóu en je maatje.

De laatste maand van haar, al wezen rondkijken/vragen, ik wist wel wat ik zocht, maar die klik moet er toch zijn ondanks dat alle andere eisen perfect waren. Uiteindelijk resulteerde het dat ik de laatste keer op mijn merrie zat en aan alles merkte van ze is op en klaar, ik die avond werd gebeld door een trainer voor een afspraak van 2 van zijn hengsten. De dag dat we de DA belde om een afspraak te maken was dezelfde dag dat ik bij die fokker ging kijken.. En een week nadat ze was ingeslapen, op haar verjaardag, werd me 'nieuwe' paard goed gekeurd en gingen we akkoord met de koop. 1 Week na haar, stond er een jonge hengst in haar stal. Heelheelheel dubbel, maar de enorme verdrietige last die ik meezeulde afgelopen half jaar, heeft hij met zijn onzekere en jonge gedrag enorm helpen verwerken.

Ze kan nooit vervangen worden en heeft me in de 3 jaar dat ik haar had, zoveel wijsheid gebracht. Ze is echt mijn soulmate. In mijn inmiddels ruin heb ik mijn buddy gevonden, hij doet alles voor me. Ik heb ze nooit vergeleken, alleen herinnerd hij mij soms wel aan haar. Ik denk dan aan haar met een glimlach.

Ik kan je alleen meegeven, volg je gevoel. Ga niet na wat anderen zeggen. Veel zeggen het is te vroeg, of juist het is wel weer eens tijd. Als een eigen paard hebben je lust en je leven is, om samen weer iets op te bouwen, ga gewoon langs bij veel paarden. Na 1 blik weet je het.

Ik heb zo n 8 hengsten gezien die perfect volgens het boekje waren en ik heb diegene gekocht die aan de helft van mijn lijstje niet voldeed en ik niet eens aan kon raken :')

Maar toch.. dát was hem en ik heb geen seconde spijt gehad van die keuze.

**Geplaatst**: 14-11-16 14:04

Geplaatst: 14-11-16 14:04

Ik ben eigenlijk nadat ik mijn grote vriend onverwachts heb verloren op 5 augustus alleen nog op stal geweest om de kast leeg te halen. Vriendin is wel een keer met haar pony met de kar langs gekomen, maar de geur alleen al triggerde voor mij echt weer even een enorme huilbui. Dus voorlopig ga ik niet naar stallen of maneges en eerlijk gezegd hoef ik voor mezelf absoluut geen paard meer. Dit verdriet wil ik niet nog eens meemaken. Al zou ik dus voor mijn zoontje en zijn broertje of zusje straks het wel leuk vinden, want mijn zoontje vond het altid superleuk om mee te gaan en zijn skippypaard noemt hij ook Orlando (zo heette mijn paard)
Voor mij is het emotioneel dus nog niet echt haalbaar om evt ergens een paard te verzorgen ofzo. Maar ik denk dat het voor iedereen persoonlijk is. Als jij je er goed bij voelt moet je het doen en anders nog lekker even de tijd nemen.

**Geplaatst**: 14-11-16 14:19

Geplaatst: 14-11-16 14:19

Ik heb gelukkig nog geen paard van mijzelf verloren. Wel op de stal waar ik liep, maar geen eigen paarden.

Geef jezelf wat tijd! Ik heb op een stal gelopen met veel PRE's, merries, hengsten, ruinen... Ze zijn allemaal stuk voor stuk anders en met de ene klikt het wel en met de andere niet. Ik heb nu zelf een cruzado PRExKWPN en ik merk dat ze zowel trekjes van haar vader als van haar mams heeft. Als je van de PRE houdt, draai er dan niet teveel om heen, tuurlijk zullen er trekjes hetzelfde zijn, maar dat zal bij een ander ras niet veel anders zijn. Je zult altijd dingen herkennen.

Wij hebben vorig jaar wel onze hond verloren, een teefje. Mijn moeder wilde geen hond meer, en ook niet van hetzelfde ras. Toch keek ze stiekem op marktplaats en ze had al vaker een nestje (van toch hetzelfde ras

) voorbij zien komen en had stiekem dus ook al een kleine voorkeur voor één van die pups (wel een reutje), maar goed, ze bleef erbij, ze wilde geen andere hond. Ik had nog steeds de voorkeur om wel weer een hond te nemen, maar ik woon intussen op mijzelf en wilde mijn moeder er niet mee opzadelen.
Afgelopen voorjaar zag ik toch wel een hele lieve 2 jarige reu die een tweede kans verdiende, hiermee ging ik naar mijn moeder en vervolgens is ze op marktplaats gaan kijken onder het mom van 'kijk, deze zijn toch veel leuker?'. Toen zag ze opeens dat dat ene schattige reutje, waar al haar voorkeur naar uit ging, als enige was overgebleven van het nest. Enja... Toen hebben ze hem toch maar opgehaald! Ik weet het nog zo goed, 14 februari dit jaar en het sneeuwde.. :')

Ik denk dat als je er weer aan toe bent, er vanzelf een leuk paard op je pad komt. Sommige dingen zijn, of lijken, voorbestemd, en als het dan goed voelt dan kom je daar vanzelf achter..

**Geplaatst**: 14-11-16 14:25

Geplaatst: 14-11-16 14:25

Toen ik mijn 3 jarige plotseling verloor had ik gelukkig meer pony's staan. Ik hoefde er niet over na te denken.
Ik had genoeg aan mijn andere pony's en met mijn kleuter toch geen plannen die door een ander 'op gevuld moesten worden' (ze was al eens geopereerd waardoor fokkerij en fanatieke sport niet van toepassing waren).

Mocht er nu eentje overlijden komt er ook niet eentje bij, ik heb er 5 lopen (2 oudjes en 3 sportpony's) dus als er eentje weg valt heb ik m'n handen nog vol genoeg aan de andere 4.

**Geplaatst**: 14-11-16 14:34

Geplaatst: 14-11-16 14:34

Toen ik mijn 8jarige vriendin verloor was er vrij snel een nieuwe. Net wat je zegt, je mist gewoon wat. Elke keer als ik me rot voel bedenk ik dat mijn nieuwe mijn oude niet hoeft te vervangen.. dat lukt nooit. Het is gewoon een andere.

Heel veel sterkte. En echt 1tje weer kopen oid waar je weer een klik mee krijgt:)

**Geplaatst**: 14-11-16 14:37

Geplaatst: 14-11-16 14:37

Het hangt helemaal van jezelf af, de een heeft een tijd nodig om alles te verwerken en een plekje te geven. De ander gaat snel weer op zoek naar een nieuw paard.

Alles hangt natuurlijk van je persoonlijke situatie af, niets is fout.
Natuurlijk zijn er mensen die vinden dat je of minimaal een jaar moet treuren of aan de andere kant onmiddellijk een ander paard moet kopen en alles ertussenin.
Daar moet je je niet door laten leiden, volg je eigen weg en neem te tijd.

Na het overlijden van mijn paard ben ik daarna een week op vakantie geweest en toen gelijk op zoek naar een ander paard. Die zoektocht heeft even geduurd maar had toen weer een superfijn paard op stal staan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-11-16 14:51

Re: Wat doen jullie na overlijden paard?

Geplaatst door de TopicStarter : 14-11-16 14:51

Wat ben ik ontzettend blij met al jullie lieve reacties doet me echt goed.
Jullie natuurlijk ook allemaal sterkte met het verlies van jullie kanjers.

Even wat zaken op een rijtje.
Ik ben zelf chronisch ziek dus ik werk niet meer ( met een lief een rustig paard wat lekker zit kan ik wel even rijden)
Ik heb een zoontje die in januari 4 word en dus naar school gaat.
Ik zie zo op tegen die tijd. Had juist gedacht dan lekker mijn paard echt op te kunnen pakken en heel wat tijd op stal door te brengen.
Nu zie ik er zo tegen op omdat ik dan vanaf januari de hele dag thuis zit te wachten tot mijn zoontje weer klaar is met school.
Op stal kwam je altijd wel iemand tegen om even een praatje mee te maken en dat heb ik niet meer dus word wel heel stil. Daarnaast heb ik het nog lang niet verwerkt merk dat ik het weg stop en me aandacht ergens anders op richt.

**Geplaatst**: 14-11-16 18:19

Re: Wat doen jullie na overlijden paard?

Geplaatst: 14-11-16 18:19

Ik heb al een paar maal een paard door de dood verloren. Weliswaar ga ik dan direct op zoek naar een andere,omdat ik gewoon niet zonder paard kan,maar het duurt meestal wel een half jaartje voordat ik een nieuwe kan accepteren. Omdat ik in het begin elk ander paard met de oveledene ga vergelijken.

**Geplaatst**: 14-11-16 18:23

Re: Wat doen jullie na overlijden paard?

Geplaatst: 14-11-16 18:23

Herkenbaar!

Ik was gestopt met rijden maar begon toch te kriebelen. Voor anderen hun paarden gereden maar miste het stukje eigen en hechten aan een paard.

Ik heb in september mijn mooie tinker merrie gekocht. Heeeeel anders dan mijn overleden arabier maar wilde zoals je zelf ook zegt geen vergelijkingen krijgen en mijn overleden paard was een uit duizenden.

Al met al heel blij met mijn nieuwe aanwinst. Heel anders maar dat maakt ook dat ik niet elke keer met de gedachte van mijn overleden paard rondloop als ik bij haar ben.

**Geplaatst**: 14-11-16 18:36

Re: Wat doen jullie na overlijden paard?

Geplaatst: 14-11-16 18:36

Wat de rest hier ook zegt, je moet jezelf de tijd geven. Het kan dan maar zo zijn dat je toevallig wel weer een paard tegenkomt wat helemaal goed voelt of een moment dat je denkt, ja! nu wil ik weer eens wat meer en ga je kijken wat er op je pad komt.

Ik ben mijn oude merrie ook kwijt, dat ging heel geleidelijk, maar het blijft een hele klap. Ik had (heb) haar dochter nog gelukkig en daar zijn naar verloop van tijd nog 2 merries bij gekomen. Het zijn stuk voor stuk super paardjes

maar zou iemand tegen me zeggen, je kan ze ruilen tegen je oude merrie... dan deed ik dat meteen. Die heb ik ook 17 jaar gehad dus die band valt ook niet te vergelijken met de rest. Maar ik heb wel gewoon elke dag weer plezier van ze en ben heel erg blij met ze, dat is het belangrijkste. Een band moet je weer opbouwen, dat heeft tijd nodig.

**Geplaatst**: 14-11-16 18:54

Re: Wat doen jullie na overlijden paard?

Geplaatst: 14-11-16 18:54

Ik weet niet of het zo zeer tijd is in jouw geval, of toch niet alleen dat.
Je hebt gezegd nooit weer een paard te nemen. Zou je je schuldig voelen naar je eerste paardje omdat je je hart weer openstelt? Gun jezelf om van een paard te houden, als je er klaar voor bent. Je gaat nooit je vorig paard kunnen vervangen, maar dat zal vast je bedoeling ook niet zijn.

Falco's dood was een traumatische gebeurtenis en ook hij was mijn eerste paard. Een nieuw paard (gekocht na 4 dagen) heeft mij net enorm geholpen om het verlies een plekje te geven en om niet te blijven hangen in het verdriet, doordat ik weer iets om handen had.

Denk eens goed na over de reden waarom het niet goed voelt. Leg jezelf geen druk op omwille van het toekomstbeeld wat je eerder had naar januari toe.

En veel sterkte.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-11-16 18:59

Geplaatst door de TopicStarter : 14-11-16 18:59

Weer bedankt voor alle lieve en positieve reacties dat is echt heel fijn.
Ik ben via dit topic net in contact gekomen met de eigenaar van haar broertje en dat is echt heel leuk ik mag ook een keer langs komen en zelfs rijden helaas woont ze wat ver maar gaan we volgend jaar zeker een keer doen. Wel confronterend hoor de foto want herken haar er wel deels in terug maar zo zie je maar weer waar een topic naar toe kan leiden heel erg leuk.

En dan nog een vraag want ik ben vooral gewoon aan het kijken niet met het idee wat te kopen maar gewoon kijken wat er is.
Maar wat zijn nu lieve en betrouwbare rassen ( ik weet dat het per paard verschilt maar sommige zijn kwa ras al wat rustiger)
Dan kan ik misschien ook gewoon eens naar iets anders kijken wat misschien met de tijd beter voelt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-11-16 19:05

Re: Wat doen jullie na overlijden paard?

Geplaatst door de TopicStarter : 14-11-16 19:05

Tieneke, dat is inderdaad een goede vraag.
Ik weet (nog ) niet waarom het niet goed voelt het voelt te snel. Maar wil zo graag weer iets om handen hebben zoals gezegd werk ik niet en anders zit ik maar thuis te wachten tot de tijd omgaan zo beetje overdreven maar komt daar wel een beetje op neer.
En de eerste reden waarom ik nooit meer een ander wilde was op het moment dat ze ging ik wist met mijn hoofd dat dat het eerlijkste was specialist zei ook dat het niet ethisch was om haar mee terug te nemen maar mijn hart zei iets anders ik had zo veel meer voor haar gegund. En vond het echt de aller moeilijkste keuzen ooit. Een waarvan ik nu denk die nooit meer te willen maken en dat hoort er vind ik wel bij dat je als het nodig is die keus kan maken voor je dier

Ook merk ik nu ik dit topic heb dat ik het eigenlijk gewoon niks mee gedaan heb. Ben meteen de volgende dag haar stal gaan leeg halen de spullen geordend ( vooral lekker praktisch zijn) maar nu dat gedaan is weet ik het even niet ik stop het weg ( heb een hekel aan huilen)

**Geplaatst**: 14-11-16 19:07

Geplaatst: 14-11-16 19:07

Volg je gevoel, allleen jij kunt bepalen of je er aan toe bent of niet.

Zelf ben ik op 22 mei van dit jaar mijn Cookie heel plotseling verloren. Ze heeft waarschijnlijk een gescheurde aorta gehad en was op slag dood. Nu had ik vorig jaar al een cruzado gekocht maar die is nog veel te jong om op te rijden.
Heb de eerste paar weken een beetje op stal geholpen en koffie gedronken maar wel mijn box etc opgezegd. Echter had ik ineens een overschot aan vrije tijd en miste ik toch echt wel een paard om mee aan de slag te gaan. Een paard erbij kopen was geen optie want die zou dan weer weg moeten as mijn jaarling wel oud genoeg zou.. Bijrijder worden is ook niet mijn 'piece of cake' omdat ik graag zelf alles bepaal.
Uiteindelijk kwam de perfecte oplossing ik kon voor minimaal 1 jaar een paard lenen van een vriendin. Zij heeft ruimte en tijdgebrek en ik voldoende tijd en plek was ook snel geregeld. Voor beiden een goede oplossing

Paard is eind juli bij mij op stal gekomen en inmiddels zijn we toch wel een beetje een team geworden. Vergelijk haar niet met Cookie maar merk wel dat die nog echt in mijn systeem zit (na 12 jaar) en ik, vooral in het begin, even onwennig was als zijn anders reageerde

Wat Cookie eng vond, loopt zij zo langs maar zij is dan weer bang voor andere dingen.

**Geplaatst**: 14-11-16 19:09

Geplaatst: 14-11-16 19:09

Ik heb helaas al 2 x een paard moeten laten inslapen. Beide keren wist ik al ruim van te voren dat het einde nabij was en ben beide keren voor de dood van het paard al opzoek gegaan naar een ander maatje. Dat bevalt me erg goed moet ik zeggen. Je bent nog niet in rouw om je vriendje en kan dan gericht en helder zoeken.

De 1ste keer heb ik mijn paard weg gebracht en op dezelfde dag het nieuwe paard opgehaald en de 2de keer had ik mijn huidige maatje al gevonden, maar was nog niet definitief of ik haar kon kopen, omdat er nog iemand was die belang bij haar had. De dag dat ik mijn 2de paard had weggebracht werd ik gebeld dat ik mijn huidige paard kon kopen. 2 weken later is ze gebracht en ik ben in die 2 weken niet op stal geweest. Vreselijk vond ik dat. Sinds mijn huidige paard gearriveerd was, was ik weer elke dag met plezier op stal te vinden.

Voor mij werkt het super om met een ander paard bezig te zijn om het verdriet van het overleden paard te kunnen verwerken.

Mijn huidige paard is echt haar gewicht in goud waard, ik moet eerlijk bekennen dat ik niet weet of ik na haar nog een ander paard weer zou willen hebben, deze klik is zo enorm, dat heb ik bij mijn vorige paarden niet gehad. Maar goed, de tijd zal het leren, alleen hoop ik wel dat ze nog 15 jaar mee gaat.