Op vrijdag 9 september ben ik met twee paarden naar Horse Event gegaan om mee te doen aan de clinics van Chris Irwin. De eerste reed ik mee op mijn jonge Arabier, in de tweede clinic ging Chris met mijn Fjord aan het werk. Ik was dolgelukkig en onwijs benieuwd wat hij voor elkaar zou kunnen krijgen. Knud en ik hebben namelijk al een hele geschiedenis, die ik even kort zal vertellen.

Knud is momenteel een 2,5 jarige klophengst. Ik heb hem sinds hij 6 maanden oud is en hij is altijd al een uitdaging geweest. In het begin kon ik niets met hem. Hij steigerde, schopte, beet, brak los en was totaal niet in mij geïnteresseerd. Waar we eerst begonnen met wat basis opvoeding in de paddock, kon ik hem al snel de paddock uithalen. Simpele dingen als naar het land brengen was eindelijk mogelijk. Maar toen kregen we het grote probleem. Hij nam geen leiding van mij aan, alsof hij me constant uitlachte.
Regelmatig stond ik met woede en tranen in de bak, omdat hij mij niets terug gaf voor alle energie die ik erin stak. Uiteindelijk werd het zelfs gevaarlijk en ging hij tegen mij in door over mij heen te willen springen.
Toen ik de oproep zag voor deze clinic, zag ik een sprankje hoop. Ze zochtend een dominant en opdringerig paard, kort gezegd Knud! Ik was dan ook dol gelukkig toen ik hoorde dat ze onder andere hem hebben uitgekozen. Ik was zo benieuwd wat een professional met mijn paard zou kunnen doen.
Op Horse Event zelf was het een groot drama. Knud was nauwelijks te houden, brulde iedereen bij elkaar, kon niet alleen blijven en als het nog niet erger kon, brak mijn hengstenketting. Maar goed, uiteindelijk was het moment daar en mocht hij de piste in. Chris gaf aan dat hij gelijk zelf met hem zou werken en ik daarna eventueel kan overnemen. Het was echter zo'n 'gevecht', dat de clinic sneller voorbij was dan dat hij klaar was.
Knud maakte het hem ook echt niet makkelijk. Overheen springen, happen, dreigen tot slaan en met het longeren losbreken. Elke keer als Chris hem op zijn plek zette, bedacht Knud wel weer wat anders. Uiteindelijk lukte het hem toch om los te breken van de cirkel.






Maar, toen Chris eenmaal even bezig was en het resultaat liet zien, was ik stomverbaasd. De hele uitdrukking van Knud was veranderd. Hij keek nu zo zacht uit zijn ogen, zijn hoofd was laag en hij liep rustig achter Chris aan. Wauw!
Ook terug naar de vrachtwagen was een makkie, hij liep aan een lang touwtje met mij mee en vanochtend wilde hij niet eens in mijn touw en halster bijten. Geloof mij, dat wil echt wel wat zeggen haha!



Morgen heeft hij zijn eerste wedstrijd en ga ik precies hetzelfde doen als vrijdag. Ik ben dan ook zeker van plan om meer over deze methode te leren en het voort te zetten. Zal dit eindelijk het antwoord zijn op onze problemen?!
Laat gerust een reactie achter!

Mocht er iemand zijn die foto's heeft gemaakt van (één van de) clinics van Chris, dan zou ik het erg leuk vinden als je even een berichtje stuurt!

