Geplaatst 
Ons eerste buitenritje
Ik reed regelmatig langs ons huis, en toen vond m'n broertje haar ook nog wel soort van grappig
(2004)
In 2005 reden we onze eerste en enige dressuurwedstrijd. We vielen zelfs in de prijzen, we kregen de Aanmoedigingsprijs als combinatie met de laagste punten van allemaal
In 2007 gebeurde er iets wat ons leven grondig zou veranderen: Flynn werd geboren!
Aangezien dressuur niet zo ons ding was, zijn we daarna vol enthousiasme in de wondere wereld van western gedoken. We hebben jarenlang les gehad van een gewéldige instructrice, Johanna. Jes vond het vooral hilarisch, ze werd er retefanatiek van. Dit is tijdens ons laatste jaar les (2008)
In 2009 zijn we van Zwolle naar Groningen verhuisd. Was best even slikken, maar ook een heel nieuw avontuur! Jessie en Flynn kwamen in een fijne groep te staan. En de omgeving! We hebben samen heel wat kilometers gemaakt hier.
2011 was het jaar van nog een grote verandering, toen zijn we in februari verhuisd naar de huidige stal. Dit is ook het jaar waarin Flynn officieel niet maar 'haar kleine veulentje' was, hij is nu écht groter dan dat zij is
Winter van 2012, winters worden langzaam zwaarder. Zonder deken is geen optie meer, ook is 2012 het jaar dat er officieel artrose is vastgesteld. Jes ging met pensioen.
In 2013 deden we -voor spek en bonen- nog mee met een clinic grondwerk, superleuk! Jessie vond het vooral vermakelijk
De laatste jaren is Jessie vooral de constante factor op de achtergrond. Echt rijden doen we niet meer, maar we maken nog wandelingetjes, stapritjes en we nemen elke dag zoals hij komt. Haar gewrichten zijn haar zwakke plek, en ze duikt niet meer zo fel in situaties als dat ze vroeger deed. Ze stuurt nu haar mannen erop af
Wel bewijst ze dat échte bejaarden rocken in een roze regenjas
En nu? Nu scharrelt ze door de wei, knuffelen we elke keer dat ik haar haar poedertjes kom voeren en is Flynn echt heus nog steeds haar baby
Maar wel een baby die nu voor zijn mama zorgt, in plaats van andersom
Jessie. Al 14 jaar mijn absolute allerliefste, eigenwijzer dan goed voor haar is, eindeloos trouw, altijd in voor een lolletje en mijn gekke, oude merrie. Krakende wagens lopen het langst zeggen ze, ik hoop écht dat ik haar murmeltje-ter-begroeting, haar vieze neus in mijn nek en haar 'oliebol-here-comes-trouble-blik' nog jarenlang mag ervaren.
Ik hoop dat ze nog heel wat jaren bij jou gelukkig mag zijn 
Jullie zijn samen gegroeid, jij groot, zij oud. Bijzondere band 
