Geplaatst In januari vinden we een verzorgmeisje. Het leek iemand die ok was, goede mentaliteit had etc. Ze mocht starten. Ze had meteen vermeld dat het niet voor lang was, want ze kreeg haar eigen pony. Mij prima, ik kon op dat punt alle hulp gebruiken die ik krijgen kon dus ook al was het maar 2 maand dan was ik 2 maand geholpen tenminste.
Al snel kwam de vraag of ze haar pony niet bij ons mocht stallen. Na wat nadenken en goede afspraken doorsturen en boeken van teksten sturen om haar uit te leggen wat we verwachten, wat de voorwaarden zijn etc.. waar ze positief op antwoordde.. Hebben we domweg ja gezegd. Want het leek dat we iemand gevonden hadden die volledig dezelfde mentaliteit had als wij en dit vinden wij heel belangrijk.
Het leek me nl erg handig om iemand extra op de weide te hebben, zodat we het werk konden verdelen, en zodat er meer controle was.
Heb alles in een contract gezet om misverstanden te vermijden en het ook mondeling besproken en benadrukt. Ik wou echt geen miserie. Wat ik niet in het contract heb gezet, maar WEL heel vaak mondeling vermeld en benadrukt heb, was de opzegtermijn. Min 2 maand op voorhand graag.... zodat ik tijd heb om mijn agenda te schikken om al het werk terug alleen te doen. De reden dat ik het er niet in gezet heb? Tja, domweg omdat ik op haar eerlijkheid rekende. Dom van me.
Wij zijn ook geen grote stalling, gewoon mensen met een eigen weide die op een vriendschappelijke manier onze weide wouden delen met iemand. We hebben hier nooit winst op gemaakt (per paard zijn we 110 a 130 euro kwijt per maand zonder hooi, en zij mocht bij ons voor slechts 50 euro staan wat in mijn ogen echt een gunst - prijs is, maar heb die prijs ook zo belachelijk laag gehouden omdat het idee was dat haar hulp me veel meer waard was ). Enige wat ze wel moest doen was 3x week onze paarden eten geven, drinken aanvullen en mest weghalen. De rest van onderhoud weide was voor ons (was geen verplichting voor haar), wij zorgen voor bemesting, sproeien, bosmaaien, vervangen/aankopen kapot/nieuw materiaal, zorgen dat er hooi is etc... Werk dat niet te onderschatten is overigens. Ze leek altijd heel vriendelijk en te willen helpen, ook als er hooi geleverd werd vroeg ze of ze niet kon helpen etc. Het leek soms te goed om waar te zijn.
We hebben ze bij mijn weten ook altijd "danku" gezegd als ze extra hielp.
Ze is 1,5 maand verzorger geweest bij ons voor ze bij ons kwam met haar pony, dus ze wist goed wie wij waren en hoe onze weide werkte, wat onze visie was, en wij dachten te weten wat voor iemand zij was. Het leek te klikken, dus ze mocht komen.. Ik had bij haar altijd heel goed gevoel, ze leek begaan met de paardjes en leergierig.
Soit, de pony is er. We hebben ze met raad en daad geholpen over elke vraag die ze over die pony en verzorging had, wat altijd met plezier gedaan was. Pony had veel stress van onze paarden in het begin, ok geen probleem, we zijn prikpaaltjes gaan kopen en hebben een extra stuk afgespannen waar onze grotere paarden niet door kunnen, maar waar de pony perfect onderdoor kan om "rust" te nemen als hij dat wou. Net als we ook veel geld hebben gestoken om onze omheining aan te passen aan de kleine pony (nieuwe draad kopen, oogjes bijkopen etc), en niet te vergeten de tijd dat erin gekropen was om dat allemaal aan te passen. Ze gaf altijd de indruk dat ze lang wou blijven staan bij ons, dus ik vond het dan een kleine moeite.
Alles gaat eigenlijk super in mijn ogen.. heb ook de indruk dat we goed overeen komen..
Dan moet ik helaas een operatie ondergaan. Gezien het redelijk pittige ingreep was en we ook een huishouden te runnen hebben en mijn ventje ook niet alles kan doen.. heb ik aan haar gevraagd om onze paardjes te verzorgen en onze voederbeurten over te nemen. Geen probleem was dat.
Ze heeft me dagelijks updates gestuurd en foto's en alles leek super en in orde. Ik was er ook gerust in, want ik vertrouwde ze.
Echter, kom ik uit ziekenhuis, paardengek zijnde, eerste wat ik doe is naar de paarden gaan. Merk ik al snel dat mijn ene paard lange hoeven heeft die afbrokken omdat ze te lang zijn (zijn hoeven zijn door lentegras op een week tijd enorm hard gegroeid). Ik heb meteen de smid gebeld. Heb er toen géén opmerking over gemaakt, dacht wel "grmbft" maar ok kan gebeuren dat je dat even niet ziet (alleen blijf ik denken, als je gekeken hebt, moet je dit gezien hebben toch?). Mijn ander paard stond verder op de weide, die ben ik niet gaan bezoeken want wou niet tussen de paarden staan "just in case" dat er toch een zou stampen en ik nog redelijk zwak was etc, en met zijn naam roepen kwam ie niet... Maar goed, van ver zag ie er ook goed uit..
Daarna, paar dagen later, kom ik op de weide tussen de paarden en kom ik tot bij mijn ander paard. Zie ik dan voor het eerst zijn vacht. Ziet er heel slecht uit. Heel veel schuurplekken, vacht dat snel los komt.. Ook liep hij raar, het was niet manken, maar ook niet zuiver. Ik kon er mijn vinger niet op plakken, maar ik had er geen goed gevoel bij. Dus meteen de DA gebeld en die is heel snel gekomen en na wat onderzoek kon hij vaststellen dat het paardje beginnend bevangen stond en hierdoor anders liep (niet de typische stand naar achter echter! zo ver zijn we nog niet *gelukkig* ). Verder ok bloedonderzoek gedaan maar uitslag hiervan wist ik nog niet. Alle paarden meteen van de weide gehaald en iedereen mooi op de paddock met giga dosis hooi.
Toen ben ik wel even lastig geworden dat ik al deze dingen zelf moest opmerken en heb ik een berichtje naar haar gestuurd waarin ik heb gezegd dat als ze komt controleren dat ze ook de hoeven/vacht etc even controleert (met het idee: 'misschien is ze zich hier niet bewust van dat dit ook moet?' en niet enkel kijkt dat ze er nog staan want anders had het niet veel nut dat er controle was. En dan heb ik haar ook uitgelegd wat er was met de paarden. Geen verwijten of degelijke.. gewoon in mijn ogen simpele vermelding..
Is dit zo onlogisch van me vraag ik me af dat dit voor mij gewoon niet fijn was? Vast en wel was het goed bedoeld van haar, maar daar zijn mijn paarden niets mee... Natuurlijk, die opmerking is helemaal in het verkeerde keelgat geschoten bij haar. Nogmaals, vinden jullie deze opmerking onterecht? Zou je dat als eigenaar van een paard niet ook vervelend vinden om bij je paarden aan te komen en gelijk beginnen met smid/DA te bellen???
Vandaag heb ik ook van de DA te horen gekregen dat het paard ernstig ziek is, dus mijn bezorgdheid destijds was geheel terecht. Het worden spannende dagen voor ons mannetje erdoor te krijgen.... Hij ziet er overigens helemaal niet zo ernstig ziek uit... enkel de vacht en hij lijkt een beetje minder actief, maar echt miniem. Dus ja ik vind het nu wel heel sneu dat dit niet eerder opgemerkt was zodat de DA eerder had kunnen komen en dat zijn overlevingskansen groter waren, ik verwijt dit mezelf heel heel erg. Maar dat is bij dat meisje geheel in verkeerde keelgat geschoten dus. EN nog steeds vind ik niet dat ik onterecht gereageerd heb, het is voor mij ook erg verschieten... Is dat haar schuld dat ze ziek zijn? Heb ik nergens gezegd. Wat ik wel zeg is dat het jammer is dat dit niet eerder opgemerkt is en dat blijf ik jammer vinden. Heb nergens scheldwoorden gebruikt maar heb gewoon heel net vermeld waar ze op moest letten want misschien wist ze het niet.. in mijn ogen heel nette reactie....
Goed, enkele dagen later, krijg ik heel droog bericht dat ze het af trapt en met haar pony verhuist naar een andere plek. Minder dan 2 weken op voorhand .... floep, ze is weg. Daar gaat onze 2 maanden op voorhand-meedelen afspraak (tja, dom als ik ben, mondeling...
) Ik viel compleet uit de lucht. Alles leek - buiten het akkefietje dat hierboven beschreven werd - leek super te gaan.. ik had ook hele de tijd het gevoel dat we goed overeen kwamen en op dezelfde golflengte zaten. Geen idee wat er mis is gegaan. Er moet toch iets gaande zijn geweest vraag ik me heel de tijd af? Maar waarom hier dan niet over praten?
Heb er toen heel vriendelijk op gereageerd dat ik het jammer vond. Wat ook zo is..
En alsof dat nog niet erg genoeg is, krijg ik vandaag dan plots bericht van haar met de meedeling dat ze morgen al vertrekt en dat we voor de rest van de week onze plan maar moeten trekken (stond er niet in, maar komt het wel op neer).
Serieus?!
Toen is bij mij echt een soort inwendige bom gebarsten. Ik heb toen gewoon heel kort geantwoord wat er gedaan moest zijn voor ze vertrok want het voelde als een enorme messteek in mijn rug dit (als in, sleutels daar leggen, spullen weghalen etc, dat soort zaken moeten er gedaan worden) en als afsluiter haar veel wijsheid toegewenst en gezegd dat ik hoopte dat ze op een dag zou beseffen dat ze niet zo met mensen moest omgaan. Erg nette reactie vind ik het zo, voor de streek dat ze ons lapt..
Daarop is zij dan compleet "uit de lucht gevallen" van mijn harde reactie en snapte ze totaal niet waarom mijn reactie nu "plots" zo was. Waarop ik haar heb uitgelegd (vriendelijk maar iets emotioneler) dat het voor ons niet fijn is om de dag op voorhand te weten dat we onze plan maar moeten trekken vanaf dan etc... En dat we veel moeite hebben gedaan voor haar en dat dit erg ondankbaar is naar ons toe. Maar ze snapte het niet... Mijn reactie was onterecht en verraste haar etc..
Overigens, leuk weetje: ik ben pas geopereerd, kan zelf nog amper iets doen, laat staan met de auto rijden om bij de paarden te raken... en dan net nu lapt ze ons dit! Dat ze daar dan totaal niet bij stil staat, dat het ons in een erg lastige positie brengt als ze het ondanks afspraak zo plots besluit af te trappen.. Dat is gewoon niet net van haar vind ik. We zijn geen stalling met veel personeel ofzo he, als ik, mijn man en zij, dat was het. Dan moet je toch wat rekening houden met elkaar of niet soms? Zeker als dat honderd en 1 keer vermeld is geweest.
Ik had er werkelijk alle begrip voor kunnen hebben als ze ons gewoon had gezegd dat ze vertrok binnen een maand vb (of nog beter, pas 2 maand, om correct te zijn).. Maar dit is toch geen manier? Gewoon zonder boe of baf "ik vertrek" en dan als ik hier uiteindelijk niet blij mee lijk te zijn het verwijt sturen van "het is toch mijn pony, ik doe wat ik wil". JA natuurlijk... maar er is ook nog zoiets als even 2x nadenken hoe de andere partij zich zal voelen hierbij.... en dat dit geen manier van doen is in mijn ogen?! Het had helemaal anders kunnen uitdraaien moest ze dit niet zo gewoon opeens op ons af vuren, en ons laten stikken op een moment dat het moeilijk werd. Hoe moeten mijn paarden nu eten en drinken krijgen komende dagen? Ik kan niet met de auto rijden.. Dus wie is er het dupe van? Mijn lieve man die bij zijn drukke werkweek van meer dan 8 uur werk per dag ook nog eens 's morgens voor 5 uur en 's nachts om middernacht a 1 uur naar de paarden mag gaan... (enne..
voor die fantastische man, ik hoop alleen dat hij niet crasht door de drukte... ) Vinden jullie dit ook een kromme redenering, of is het mijn redenering en reactie die erg raar is gedurende heel dit verhaal? Ik probeer het gewoon heel de tijd te snappen maar ik snap het niet...
Wat denken jullie?
Nou voila, dat is eruit
) 
) , ze heeft er vast veel tijd en liefde in gestoken om het goed te doen. Als beginner die nog nooit een eigen paard heeft gehad, is het ontzettend lastig om kwaaltjes en ziektes te herkennen, vooral als het dan ook nog eens niet je eigen paard betreft. Jij kent je paard door en door en zult een klein verschil al snel opmerken, een buitenstaander ziet dat natuurlijk niet zo snel. Ik kan dan wel begrijpen dat het erg vervelend is om dan een negatieve reactie te krijgen in plaats van een bedankje en opbouwende kritiek (hoe had ze dit kunnen herkennen?). Lijkt me verder gewoon een nare samenloop van omstandigheden, van verkeerde inschatting tot onwetendheid. 