Geplaatst 2,5 jaar, regelrecht uit de kudde, daar was ze dan. Clover
Wat een ijzersterk karakter en wat een eigen wil. Allebei jong, onbezonnen en grenzeloos maar vol goede moed om het avontuur aan te gaan. En dat deden we, dat avontuur tegemoet gaan.
Onvoorstelbaar wat wij allemaal hebben meegemaakt, hoe vaak ik plannen heb moeten bijstellen, hoe vaak we stappen terug hebben moeten doen en vooruit hebben gezet.
We hebben de zon zien opkomen samen, de zon zien ondergaan. We hebben uren door de natuur gestruind zonder een woord. Zij wist als eerste dat ik zwanger was, eigenlijk wist ze alles als eerste. Ze voelde alles haarfijn aan. We werden steeds hechter, echt een team.
Ik had mijn droom om endurance te gaan rijden al snel aan de wilgen gehangen, dat was niet wat Clover wilde. Maar dat was prima, het was goed zo. Wat hadden we een fijne tijd samen en wat genoot ik van haar streken.
Clover is zo'n paard dat de lichtjes in haar ogen niet snel laat zien. Maar ik heb ze gezien, ze zijn prachtig
Toen kwam daar dat moment, jeetje wat heb ik veel gehuild en wat ben ik kwaad geweest maar de situatie was op dat moment niet anders. We moesten de beslissing maken. Ik moest Clover verkopen. We kregen een gigantische tegenslag op financieel gebied die er voor zorgde dat er geen andere optie was.
Vele mensen zijn langs geweest tot haar nieuwe baasje zich melde. Dit was het helemaal voor haar, precies zoals ik het zocht voor haar. Ik ben daar nog langs geweest en het voelde goed.
Op 31 januari 2015 verhuisde mijn meisje naar de andere kant van het land, ik werd regelmatig op de hoogte gehouden en dat voelde goed. Ze zag er zo goed uit en ze was blij.
Tot ik afgelopen februari het bericht kreeg dat Clover het toch niet helemaal was voor deze mevrouw. Maar ze had een perfect nieuw huisje gevonden voor haar, ze kwam bij 2 mannen te staan die lekker strandritten gingen maken met haar.
De weken verstreken en opeens kon ik savonds niet slapen, ik maakte me zorgen, m'n onderbuik gevoel begon te spreken en ik ging op onderzoek uit. Na even zeuren bij de vorige eigenaresse kreeg ik uiteindelijk een naam. Mijn gevoel werd bevestigd. Handelaar. 3 zenuwslopende dagen gingen voorbij waarin de handelaar onbereikbaar was. Toen ik de beste man eindelijk te spreken kreeg vertelde hij me dat Clover inmiddels alweer was doorverkocht aan een 'kennis' in Brabant. Ze maakte het goed, hij zou me terug bellen met de contactgegevens. Je raad het al, deze man heeft nooit meer terug gebeld of zijn telefoon opgenomen.
Door de geweldige kracht van sociale media heb ik haar uiteindelijk terug gevonden, opnieuw bij een handelaar. Deze man gebruikt haar in manege lessen.
Ik ben afgelopen weekend bij hen langs geweest om haar op te zoeken. Ze staat te koop, voor de hoofdprijs. De handelaar wil letterlijk het dubbele voor haar krijgen als waar ik haar toen ter tijd voor verkocht heb.
Ik heb verschillende dingen geprobeerd maar de man wilde niet zakken in zijn prijs, ze staat hem immers niet in de weg.
Het doet zeer, mijn lieve lieve meisje, ik had dit zo enorm niet voor haar gewild maar de prijs die deze man voor haar vraagt kan ik simpelweg niet betalen. Nu ben ik gezegend met een geweldig netwerk van lieve vrienden en familie die op wat voor manier dan ook steunen.
Er is een crowdfunding opgezet met de hoop dat deze voldoende oplevert, er zijn mensen die aanbieden geld te lenen, spullen te verzamelen.
Ik heb goede hoop en ik hoop dat ik binnenkort hier een topic kan plaatsen dat ze weer thuis is
Wat ontzettend balen dat je denkt hét adresje te hebben gevonden en ze gaat van hand naar hand 
