even voorstellen

Dustinov kochten we 3 jaar geleden toen hij net zadelmak was. tijdens het rijden was hij erg rillerig en onstuimig zoals de meeste jonge paarden maar ook erg wantrouwig naar mensen toe. dus gaven we hem de tijd om te ontwikkelen en om meer vertrouwen in mij en zijn omgeving te krijgen. Hij maakte kleine stapjes en ontwikkelde zich goed. Ook het vertrouwen ging steeds beter.
Na een half jaar kreeg hij een dipje: slecht in het haar, veel eten maar niet aankomen, geen energie. We hem toen extra vitamines gegeven en besloten om naar een andere stal te gaan waar hij meer op de wei kon. echter daar merkte we dat hij zich soms raar gedroeg tijdens het rijden zoals letterlijk tegen de wanden opklimmen of dakrand en als er een ander paard in de bak reed echt bang worden.
Maar ook aan de hand vertoonde hij dingen als tegen je aanlopen en dan schrikken. door draden heen lopen. en dit werd steeds erger en vaker.
we hebben toen de veearts gebeld die hem ook gekeurd heeft. ( dit is iemand die ik al langer ken en heb veel met hem samen gewerkt. dus betrouwbaar). eerst konden we er niet uitkomen wat het nou kon zijn aangezien je zou denken blindheid echter zag je niks aan zijn ogen. Na verder onderzoek ook in Duitsland kwamen er achter dat hij toch blind is en dat dit veroorzaakt werd door een virus wat hij heeft opgelopen(vandaar het dipje).
toch wou ik het avontuur aan gaan, na veel vallen en opstaan. vlieglessen en geduld. kregen we steeds meer een band. hij begon me te vertrouwen op mijn stem.
nu bijna 3 jaar later is er een onwijze vertrouwensband ontstaan en kunnen we steeds meer echt serieus trainen en wedstrijden rijden.
gisteren hadden we weer les en ik ben toch zo trots op mijn zwarte pareltje

en dat wou ik graag met jullie delen.
Bij deze een kleine impressie
foto 1:

foto 2:

meer rechtop zitten.
foto 3:

minder terugwerken met binnenhand
foto 4:

foto 5:

foto 6:

foto 7:

iets te diep
Commetaar mag maar houd het aardig.
Groetjes Merlijn