Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-09-01 19:34

Geplaatst: 07-09-01 19:34

ik heb hier al eens eerder een berichtje geplaatst over dat ik het wel eens moeilijk vind het rijden (wat ik intensief doe en zeer serieus neem) met mijn "sociale leven" te combineren.

Vanmiddag werd ik gebeld door een vriendin, die me uitnodigde voor een feest volgende week donderdag. Ik heb haar onmiddellijk verteld dat ik dan niet kan. Ik sta met ingang van deze week 's ochtends om 6 uur op om op tijd op college te zijn, als ik thuis kom staan er nu mijn ouders weg zijn 3 paarden om te doen, sorry, maar dan heb ik geen tijd voor feestjes midden in de week. Komend weekend is er een jaarclub weekend gepland, ik heb me hier bewust wat afzijdig van gehouden omdat ik meestal de regelaar ben, en ik nu gewoon niet ineens 3 dagen van huis wegkan omdat mijn ouders er niet zijn voor de beesten.

Mijn vriendin vertelde me nu dat ze er stevig van baalde dat ik niet mee op weekend kan, dat ik ook al niet naar het feest kom, dat ik maar af en toe kom en dan nooit lang (=laat) blijf, etc... Ik heb haar toen gevraagd of ze het aanvaardbaarder zou vinden als ik mijn lidmaatschap van de studentenvereniging opzeg, maar ze zei dat dat voor haar niets uitmaakte, omdat dat niet het "bindende" is aan de vriendschap.

Ik ben toen een beetje boos geworden. Ik ben bezig met iets wat ik erg graag doe, het begint nu ook eindelijk serieus ergens op te lijken. Ik heb daar een aantal keuzes voor gemaakt, en misschien heb ik daar mensen voor moeten teleurstellen, nou, sorry dan. Ik heb nog nooit een telefoontje gehad dat ze wel eens mijn kant op zullen komen, zelfs niet toen ik maar 6 km van hen vandaan woonde en ze makkelijk eens konden komen fietsen. Ik heb dat altijd wel de andere kant op gedaan namelijk. Ik heb me daar toen al kwaad over gemaakt en haar dat nu weer eens verteld. Ik ben het een beetje zat om dingen altijd van mijn kant uit te moeten onderhouden, vriendschap moet toch van 2 kanten komen?

Ik heb haar voorgesteld om over een paar weken eens in het weekend te gaan stappen, maar daar reageerde ze heel afwijzend op "jij kan alleen wanneer het jou uitkomt".

Ik baal hier enorm van, en voel me idd wel een beetje schuldig tegenover hen. Maar het kan echt gewoon niet anders dan het nu gaat. Ik heb voor mezelf die knoop aardig doorgehakt, maar dit soort dingen maken het wel weer erg moeilijk. Maar ik kan dit nooit volhouden op de manier waarop het nu gaat als ik naar al die avonden en feestjes op de vereniging ga. En het rijden staat bij mij toch echt nummer 1. Ik wou alleen zo graag dat ik dit aan hen duidelijk kon maken.

**Geplaatst**: 07-09-01 19:46

Geplaatst: 07-09-01 19:46

Ik heb niet echt een opbeurend praatje voor je hoor. Ik wil eigenlijk zeggen, maak je keuzes heel bewust, geniet daar van en reken er vooral niet op dat buitenstaanders je toewijding aan je paarden begrijpen.
In mijn sociale leven zijn ze er al aan gewend. Mijn sociale leven bestaat eigenlijk alleen uit paarden en paardenmensen. Wel zo makkelijk al de gelijke gestemde zielen Haha!

. Mijn familie gedoogd het. He tis niet makkelijk voor ze maar we kunnen er nu aardig mee om gaan.
Maar het echte probleem dat zijn of worden straks je werkgever en je collega's Boos!

Dus eh, wen er maar een beetje aan want dit zal altijd blijven spelen, zo lang je met paarden bezig blijft. Leer vooral bewust te genieten van je eigen keuzes, dat maakt het levens soms al een stuk makkelijker. Gelukkig kun je altijd uithuilen bij je paarden want je paard is er altijd voor je! Lovers

**Geplaatst**: 07-09-01 20:52

Geplaatst: 07-09-01 20:52

Tja paardenmensen schijnen voor andere mensen nu eenmaal niet te begrijpen te zijn. We hebben het er hier al eerder over gehad, paarden is geen hobby, maar een manier van leven. En helaas? een heel ander leven dan anderen hebben.

**Geplaatst**: 07-09-01 21:11

Geplaatst: 07-09-01 21:11

Zep, mensen denken altijd aan zichzelf, en zullen voor jou ook geen tijd hebben als hen dat niet uitkomt! als je ervaringen hebt met mensen zoals ik dat heb, zou je geen last van schuldgevoelens hebben. Je moet soms keuzes maken, doe die keuze die jou het beste bevalt. voor hetzelfde geld krijgt die vriendin verkering en ziet ze jou niet meer hangen! maarja, dat is dan anders he...... want een paard is geen vriend! dat zeggen ze dan. Daaaaaaag!

**Geplaatst**: 07-09-01 21:19

Geplaatst: 07-09-01 21:19

Het is heel moeilijk voor een "buitenstaander' om te snappen dat jij zoveel tijd in de "stomme hobby"stopt. Een vriendin van mij kan ook niet snappen dat ik "alweer" naar de paarden moet. Daarom ga ik liever om met mensen die ook een paard hebben , die doen namelijk niet zo moeilijk. Op school werd er ook altijd maar een beetje neergekeken op die stomme hobby van mij die zoveel tijd koste. maar het is een manier van leven. Ik zou niet meer zonder kunnen, en laat die anderen maar kletsen. Ze moeten je maar nemen zoals je bent, het is al moeilijk genoeg om alles te combineren!! Cool

**Geplaatst**: 07-09-01 22:08

Geplaatst: 07-09-01 22:08

goed uitgedrukt pascha. "way of life". want dat is het. en om wat voor manier van leven het ook gaat, buitenstaanders zullen dat nooit kunnen begrijpen. ik ga zelf overigens ook voornamelijk met paardenmensen om.

**Geplaatst**: 07-09-01 22:15

Geplaatst: 07-09-01 22:15

Tsja, dat is gewoon moeilijk, en ik denk dat iedereen hier dit wel in een bepaalde vorm kan begrijpen.

Ik heb hetzelfde, aleen al dat iedereen steeds vraagt 'waarom woon je niet op kamers?', Tsja mensen, m'n paard staat thuis Haha!

.....dat snappen ze al niet eens.

Woensdag vroeg er ook iemand aan mij, ga je vanavond mee, we gaan naar een concert, enz.....nee ik kan niet, ik moet rijden.

Maar ja, idd een manier van leven, heel veel mensen (niet-paardenmensen, maar ook wel-paardenmensen(de minder fanatiekelingen bij mij op de vereniging bijv.)begrijpen gewoon niet dat je bereid bent voor de paarden je hele weekend en de rest van je vrije tijd op te geven.
En dat je baalt als je een keer niet kunt trainen....

Dus.....uiteindelijk houd je alleen maar paardenvrienden over! Scheve mond

\

**Geplaatst**: 08-09-01 10:38

Geplaatst: 08-09-01 10:38

Hee Lot, jouw verhaal is in grote lijnen voor mij heel herkenbaar, maar afijn, dat heb ik je inmiddels al verteld Lachen

. Toch wil ik het hier op Bokt ook nog ff kwijt, juist omdat het zo herkenbaar is.

Ik heb zelf ervaren dat grofweg 95% van de mensen die gaan studeren en op kamers gaan ervoor kiest om helemaal voor die studie en nieuwe vrienden te gaan, en verder alles achter hen laat. Heb zelfs meegemaakt dat mensen raar opkeken als ik zei dat ik nog vrienden 'van vroeger' had. In hun ogen ging je daar niet meer mee om als je ging studeren, dan was het tijd voor een nieuw leven. En ach, die oude pony van jou, daar kun je toch niet meer op rijden, daar kunnen je zusje en je ouders toch wel voor zorgen, daar hoef je toch niet steeds voor naar huis? Neuh, maar ik wilde wel van zijn laatste jaren genieten, en m'n zusje begeleiden met haar jonge pony, en nog af en toe een paard voor iemand anders rijden. En dat kon nou eenmaal niet vanuit Utrecht, en al helemaal niet als m'n ouders op vakantie waren of een weekend weg, want dan zorgde IK gewoon voor de beesten, punt. Ik had nog wel genoeg andere dingen om WEL voor in Utrecht te blijven hoor, had ook echt geen zin om weer bij m'n ouders te gaan wonen, maar het was wel jezelf in tweeën delen en ik merkte dat anderen daar toch veel meer moeite mee hadden dan ik zelf. IK wist niet anders, maar voor HEN was het onbegrijpelijk dat ik m'n 'vroegere leventje' niet achter me liet en nu eindelijk eens 'm'n eigen leven ging leiden'. In mijn ogen deed ik dat juist wèl, maar probeer ze dat maar eens uit te leggen...

Het is gewoon erg vervelend dat je jezelf steeds moet verantwoorden waarom je niet 'gezellig sociaal meedoet' (eigenlijk heel simpel: omdat er paarden zijn die verzorging enzo nodig hebben, en omdat jij ervoor kiest om ze die te geven). Bij mij is het allemaal veel relaxter geworden toen ik was afgestudeerd en naar Australië ging. Daar kon ik meer afstand nemen van alles, en aan de contacten die ik toen per e-mail had merkte ik wel wie m'n echte vrienden waren, wie er echt geïnteresseerd waren in wat ik deed. Toen ik terugkwam, waren er inmiddels meer mensen afgestudeerd, zij leerden ook nieuwe mensen kennen via hun werk etc. en men hing niet meer zo aan jaarclub en studie. Maar zolang je nog studeert, zit je in dat kleine kringetje dat zo hecht mogelijk wil zijn en dan wordt het niet echt geaccepteerd als jij daarnaast nog een ander leven hebt. Wil je toch je contacten blijven aanhouden, dan blijf je tegen dit soort dingen aan lopen. En dan wordt het keuzes maken. Maak dan wel de keuze waar jij je het prettigst bij voelt - maar die heb je in mijn ogen al gemaakt Lachen

. Echte vrienden blijven toch wel!

En zie het maar zo: JIJ hebt een heel rijk leven, ZIJ missen misschien wel heel veel... Lachen

_________________
 It takes a minute to have a crush on someone, an hour to like someone and a day to love someone
- but it takes a lifetime to forget someone.

[ Dit Bericht is bewerkt door: Karin op 2001-09-08 11:48 ]

**Geplaatst**: 08-09-01 11:09

Geplaatst: 08-09-01 11:09

Heel veel mensen vragen aan je of je nu altijd maar naar 'dat paard' moet? Telkens weer leg ik ze uit dat het niet zozeer is dat het moet, maar dat ik dat zo WIL.
In hun ogen ben je dan compleet gestoord, nou soit.
Zelfs mijn moeder snapt het niet, na al die jaren.

Uiteindelijk heb je vooral paardenmensen om je heen, maar dat heb ik 1000 keer liever dan mensen die eigenlijk toch alleen maar willen dat je je 'aanpast'. Ik doen de dingen op het moment dat et mij uitkomt, inderdaad. Dat komt omdat ik het heel erg druk heb en bovendien heb ik wel wat beters te doen dan vriendinnen zoet houden.

**Geplaatst**: 08-09-01 11:42

Geplaatst: 08-09-01 11:42

Mmm... ik zie het niet als vriendinnen zoet houden. Vriendschap moet immers altijd nog van twee kanten komen. En tja, als jij degene bent die nooit tijd voor hen hebt omdat er 'iets belangrijkers' te doen is (of dat nou je paard is, of je roeitraining of voor mijn part je bridgeclub waar je iedere avond heen gaat), dan moet je je wel gaan afvragen hoe hoog die 'vriendinnen' bij jou op je lijstje staan en hoeveel tijd je in hen wilt investeren. Maar andersom geldt dit even goed (vandaar die 2 kanten Haha!

). Het zou fijn zijn als zij konden begrijpen dat er voor jou nu eenmaal iets heel belangrijks in je leven is dat iedere dag aandacht nodig heeft. En dan zou het ook fijn zijn als ze het kunnen waarderen wanneer jij met een alternatief plan komt, zoals: 'zullen we volgend weekend afspreken' en dan niet reageren met: 'jij wilt alleen afspreken als het jou uitkomt'. Maar probeer die afspraak dan ook te houden en alleen af te zeggen als er echt iets dringends tussen komt. Ik vind het zelf ook vervelend als ik drie keer een afspraak probeer te maken met iemand en die wordt dan elke keer op het laatste moment afgezegd door de andere partij. Dan ga ik echt niet weer een avond vrijhouden, en ik ben dan ook niet degene die een andere datum zal voorstellen.

Echte vriendschap is niet af te meten aan de hoeveelheid tijd die je in elkaar steekt, maar wel aan de intensiteit en de gemeendheid van de momenten die je samen doorbrengt. Echte vrienden accepteren en waarderen het van elkaar dat ze ieder hun eigen leven hebben, maar maken ook tijd voor elkaar en houden elkaar niet aan het lijntje. En als dat bij een van de twee mist, wat stelt die vriendschap dan eigenlijk voor?

_________________
 It takes a minute to have a crush on someone, an hour to like someone and a day to love someone
- but it takes a lifetime to forget someone.

[ Dit Bericht is bewerkt door: Karin op 2001-09-08 12:48 ]

**Geplaatst**: 08-09-01 14:43

Geplaatst: 08-09-01 14:43

Allemaal heel mooi gezegd enzo en ook nog allemaal wáár!
maar wat ik zelf beetje raar vind is dat ik er zelf dus totaaaaal geen last van heb! het lukt mij makkleijk om alles te combineren!!
ik moet wel een heeeele boel afwegingen maken maar eigenlijk gaat altijd wel goed...
wat ik wel merk is dat de tijd die ik aan mn paard moet/wil besteden dat mn vrienden dat wel onderschatten, als ze iets afwillen spreken bijv, dan zeg ik ik kan wel, maar ik wil zoieso éérst naar mn paard, en danm gaat het vaak zo van ja nouja dan ga je ff snel naar je paard en kom je daarna hierheen, maarja zo werkt het dus niet...
gelukkig heb ik nog nooit 'klachten' gehad van
vriend(inn)en.. misschien komt het omdat ze zelf ook veel tijd besteden aan hun hobby's...
ik heb ook duidelijk een leven op school en een leven thuis en dat wil ik graag zou houden... want dat werkt toch wel ontzettend goed..

eigenlijk kan je het hebben van een paard wel vergelijken met topsport(ers) ik denk dat mensen met een eigenpaard /paarden net zoveel tijd aan het hebben van een paard besteden als dat een topsporter aan zijn sport besteed.

**Geplaatst**: 08-09-01 15:19

Geplaatst: 08-09-01 15:19

Nou zep, ik heb eigenlijk niets meer toe te voegen. Ik wilde je alleen even weten dat ik precies in hetzelfde schuitje zit. Ik zit namelijk ook op het punt om een goede vriendin te verliezen. Ze verwijt mij dingen, dat ik niet meer uitga en nooit meer gezellige dingen met haar doe. En als ik het dan probeer uit te leggen zegt ze van: 'ja ja, je moet weer naar je paard'. Een instructrice zei ooit eens tegen mij dat het moeilijk is om vrienden te vinden die de paardenliefde niet snappen. Die vriendschappen houden nooit zo lang stand. Hoewel ik dat toendertijd pure onzin vond, begin ik het eigenlijk steeds meer te geloven. Het hoeft natuurlijk niet, maar ik zie het bij veel (paarden)vriendinnen gebeuren. Niet iedereen is zo tolerant.
Ik hoop dat je vriendin toch begrip zal krijgen voor het feit dat paarden nou eenmaal veel tijd kosten. Het zou anders zonde zijn voor de vriendschap.
Succes!

**Geplaatst**: 08-09-01 15:30

Geplaatst: 08-09-01 15:30

Ik heb hetzelfde. Heb laatst met een hele goede vriendin(die ik al bijna 10 jaar ken) er zowat ruzie over gehad via de mail. Zij begrijpen gewoon niet dat Brando heel belangrijk voor me is. Gelukkig heb ik ook veel vriendinnen die helemaal in de paarden zitten, die me dus wel begrijpen. Maar het is idd heel erg lastig. Ik weet vaak zelf ook niet wat ik er mee aan moet...

**Geplaatst**: 08-09-01 19:24

Geplaatst: 08-09-01 19:24

Maar jullie hebben wel allemaal tijd om te Bokken en voor Boktmeetingen, dus ....... Haha!

!

Er zijn dagen dat ik hier niet eens kom omdat ik het te druk heb, maar daar hebben jullie niet echt last van, krijg ik de indruk Haha!

Zep, ik snoer mijn collega's en vrienden altijd de mond dat een paard nog erger is dan een kind, omdat hij totaal van mij afhankelijk is en ik hem niet even snel ergens onder kan brengen.

**Geplaatst**: 08-09-01 19:43

Geplaatst: 08-09-01 19:43

Kwestie van geen vrienden nemen Haha!

Volgens mij is dit een bekend probleem onder ons allen, is het niet met gewone vrienden, dan is het wel de "partner".

Als mijn "vrienden" niet begrijpen dat ik veel aandacht en tijd geef aan mijn paarden, dan zijn ze me niet waard. Als ik uitleg aan ze wat zij voor mij betekenen en wat voor een groot plezier ik er aan beleef, dat het levende wezens zijn, niet een tennisracket is, dat je in een hoek gooit. Als ik ze alles uitgelegd heb, en ik daardoor niet altijd even veel tijd heb, dan kan het me weinig schelen eigelijk. Ik heb namelijk wel 3 vriendinnen die er altijd onvoorwaardelijk voor me zijn!

Ik heb dan ook niet zo heel veel echte vrienden. 1 vriendin die mij onder alles steunt en alles begrijpt. Daar ben ikheel zuinig op, net als op Marco, die begrijpt mijn paardengekte ook!

**Geplaatst**: 09-09-01 01:19

Geplaatst: 09-09-01 01:19

met de opmerking over vriendinnen zoet houden, haakte ik in op het verschijnsel dat zogenaamde vriendinnen willen dat je komt etc. op het moment dat het hen uitkomt en zodra je dat niet kan, dat ze dan beledigd zijn. Soms wring je je dus wel in allerlei bochten om ergens te zijn 'voor de gezelligheid', dat noem ik dus zoethouden. Mezelf in allerlei bochten wringen, mijn paard afraffelen (minder knuffels etc.), me de touwt**ing haasten, geen boodschappen kunnen doen, was in de machine laten staan om ergens op hun tijd te zijn omdat een uur later onoverkomelijk is in hun agenda. Om geen spelbreker te zijn, doe je dat dan maar. Met als resultaat dat ik daar met een rottig gevoel zit, terwijl het allemaal best een uurtje later had gekund. Vrienden zoethouden om maar niks te hoeven zeggen over je paard omdat zodra je ook maar over 'dat paard' begint, het zuchten en steunen en moeilijk kijken al begint. Dat noem ik dus zoethouden en dat doe ik dus niet meer. Ik wil heus wel flexen met mijn tijd, maar niet meer 100% op hun wenken. In het vervolg wachten ze maar even. In de praktijk sla ik nog steeds de boodschappen en de was over, maar mijn paard krijgt zijn aai.
Mijn moeder is helemaal onbegrijpelijk trouwens, die zit de hele avond te vitten op 'dat paard' en te roepen dat ik niet steeds met 'dat paard' bezig moet zijn, want dat kost me mijn sociale leven enzovoort, bla bla. Aan het eind van de avond komt er uit de koelkast dus wel een bakje stoofpeertjes voor 'dat paard' want dat vindt ie lekker. wie dit begrijpt is een hele slimme.
Op mijn werk gaan ze er wel redelijk mee om alhoewel ik nu wb Lab's blessure ook de grootste idioterie aan heb moeten horen, maar soit.
Een vorige baas heeft mij een keer heel heel boos gekregen door hoe hij over mijn paard praatte, ik was niet boos, ik was furieus. Dat ik zo boos was heb ik wel degelijk laten merken en toen ontploft hij weer, erg sneu. Als klap op de vuurpijl heb ik m ook nog onder zijn neus gewreven dat ie op vrijdagavond niet voor jan banketstaaf tot 2200 uur op kantoor moest blijven zitten als het zijn weekend was met zijn kind, dat viel ook niet in goede aarde, maar dat boeide allang niet meer, ik zei wat ik op mijn hart had. Gelukkig (voor zijn kind) heeft ie het wel begrepen en ging de andere weekenden dat ie zijn kind had wel op tijd naar huis, dat vond ik heel fijn voor zijn zoontje. (beetje of topic, sorry)
Men zou voor zichzelf goed moeten bedenken wat belangrijk voor je is.

**Geplaatst**: 09-09-01 14:09

Geplaatst: 09-09-01 14:09

tja dat is vaak erg lastig.
nu ik er over nadenk heb ik eigenlijk "alleen maar" paardenvrienden. die snappen het als je naar je paard gaat en doen er verder ook niet moeilijk over.
ik zit samen met een ander paardengek in de klas en we worden door de rest gewoon genegeerd omdat we met paarden omgaan. weer een teken dat anderen je hobby gewoon niet kunnen (willen) begrijpen...

**Geplaatst**: 09-09-01 14:14

Geplaatst: 09-09-01 14:14

Ik weet wat het is.
Toen ik op de middelbare school zat, was er ook een aantal 'vriendinnen' die het maar niet konden begrijpen dat ik mijn pony voor ALLES liet gaan.
Gelukkig had ik ook vriendinnen die ook paardreden en als ik wat met hen af wilde spreken, gingen ze meestal mee naar mijn pony om te helpen enzo.

Paardenmensen zijn inderdaag onbegrijpbaar voor anderen............. Gaaaap

Toen ik mijn vriendje net kende had hij er ook best wel veel moeite mee dat mijn pony altijd op de eerste plaats komt bij mij.
Maar toen heb ik hem eens uitgelegd dat een paard een dier is, een levend wezen dat afhankelijk is van zijn baasje.
Als ik een keertje niet kan , dan spreekt mijn vriendje gewoon af met zijn vrienden, maar mijn pony kan niet voor zichzelf zorgen, dus die komt altijd op de eerste plaats.

Nu zegt ie dat ik helemaal gelijk heb en gaat zelfs wel eens mee op de fiets als ik eens een buitenrit ga maken Lovers

.

Sterkte Zep! Jij weet zelf wat voor jou het allerbelangrijkste is in je leven en als zij dat niet begrijpen, moet je je eens afvragen of het nog wel echte 'vriendschap' is....

**Geplaatst**: 10-09-01 11:00

Geplaatst: 10-09-01 11:00

he lovely, effe inhaken op die baas van jou: het is kennelijk niet gepermitteerd om bijna al je tijd voor je paard te besteden. Maar je kids opzij zetten voor je baan en 70 uur per week werken is wel toegestaan. Niemand die daar iets van zegt. De een kiest voor zijn carriere en dat mag, maar als de ander kiest voor de hobby is dat not done. Trouwens, die baas van jou is zo'n typisch iemand die niet aan kids had moeten beginnen. De egoist.

**Geplaatst**: 10-09-01 11:22

Geplaatst: 10-09-01 11:22

Ik ben gelukkig niet de enige met dit soort problemen.... nou ja problemen!
Ik had een vriend die niets van mijn "paardenleventje" begreep. We hebben het ruim 3 jaar vol gehouden, maar uiteindelijk lagen onze werelden toch te ver uit elkaar...

Ik ken ook mensen die aan een andere sport doen, dan paardrijden, maar ook zo fanatiek zijn... die begrijpen ook dat jij veel tijd besteed aan je hobby. (zij leggen hun bal in de kast na een training... bij een paard komt daar nog wat meer bij kijken...)

Ik denk dat als mensen je minder leuk vinden, omdat je veel tijd besteed aan je paarden en je sommige dingen af moet zeggen, dan zijn ze het niet waard om jou als vriend of vriendin te hebben!!

**Geplaatst**: 10-09-01 11:32

Geplaatst: 10-09-01 11:32

Jemig wat herkenbaar allemaal. Ik heb een drukke baan en erg veel paardencrienden maar ook vrienden die niks me tpaarden hebben. Gelukkig hebben ze het ook allemaal druk (relatie bijv.) en snappen ze eindelijk mijn idioterie met paarden. Da's fijn want iedereen weet dat mijn paard eerst komt, dan de rest van mijn sociale leven. Mensen die dat neit kunnen accepteren hebben of veel bevestiging nodig of ze hebben zelf geen rijdgebrek. Jammer dan, da's dun hun probleem. Klinkt banketstaaf maar zo is het wel. Voel je vooral niet schuldig, met jou krijgen ze alles van jou erbij, en da's dus ook je paard(en).

Kop op en keep smiling!! Haha!

**Geplaatst**: 10-09-01 11:35

Geplaatst: 10-09-01 11:35

UH FOUTJE, IK BEDOEL NATUURLIJK TIJDGEBREK (IPV RIJDGEBREK) Haha!

**Geplaatst**: 10-09-01 13:05

Geplaatst: 10-09-01 13:05

Ten eerste vind ik het alleen maar goed als mijn vrienden zo toegewijd zijn aan hun sport, familie, dieren oid. Ik begrijp het goed als iemand voor iets boven ons kiest. Je doet het gewoon goed neemt de verantwoordelijkheid voor je dieren en wanneer je tijd hebt ga je naar een feestje oid.

Ik merk dat ook wel op mijn werk en vriendenkring (buiten de paarden) dat ze er moeite mee hebben. Maar door herhaaldelijk voor paarden op de 1 plaats te kiezen hebben ze wel door dat deze dieren niet voor zichzelf kunnen zorgen en wij dat dus moeten doen. Nu na enkele jaren is het begrip zeker op mijn werk zo groot dat ik af en toe als het rustig is naar huis wordt gestuurd om voor de paarden te gaan zorgen. Een gedeelte van mijn familie snapt het nog steeds niet en zal het nooit snappen, kortzichtigheid noem ik dat dan maar zij hebben ook dingen die voor gaan, maar dat is dan anders. De meeste vrienden nodigen ons voor door de weekse dingen nooit uit we kunnen toch nooit, de vriendenkring is hierdoor wel wat dunner geworden.

Maar zeg maar zo dat zijn geen echte vrienden. Echte vrienden hoef je niet aldoor te zien. Ik heb vrienden die ik om de 3 maanden eens zie, bel geregeld enz... dat zijn vrienden want als we elkaar zien, is het alsof we elkaar vorige week hebben gezien. Dat zijn vrienden, altijd leuk om elkaar te zien en bovendien nooit ruzie.

Als jij je er goed bij voelt, wie zijn je vrienden dan omdat te bekritiseren. Het lijkt me dat het leuker is als iemand meegaat omdat hij/zij meewil, dan dat hij/zij gedwongen wordt door vriendenkring en eigenlijk er liever niet is (heb je dan lol).

**Geplaatst**: 10-09-01 13:35

Geplaatst: 10-09-01 13:35

Zep, het komt me ontzettend bekend voor dit. Ik heb 2 paarden (binnenkort 3) en ik besteed er erg veel tijd aan. Ik wil er gewoon elke dag voor ze zijn en ik wil ze 's avonds ook nog gezien heb zodat ik heb afgevoerd, alles welterusten heb gezegd en met een rustig gevoel weg kan gaan.

Alles wat ik doe (en ik doe ook erg veel buiten de paarden om) moet om de paarden heen gepland worden. Mensen balen heel vaak dat ik op tijd weg wil naar mijn paarden, of pas laat kan komen vanwege de paarden. Het is ook irritant voor vriendinnen, vriendjes, familie etc. Maar het is wel mijn hobby, en mijn grote passie, waar ik heel veel tijd aan wil besteden en waar ik echt voor wil gaan. Ik voel me ook ontzettend vaak schuldig, maar het is gewoon niet anders denk ik. Ze moeten me maar accepteren zoals ik ben.

Als je voor paarden kiest weet je dat je de verantwoordelijkheid hebt om daar elke dag voor te zorgen. Het is eigenlijk net als met kinderen. En niet iedereen vindt dat even leuk. Maar als je een sport beoefend op olympisch niveau en je moet elke dag trainen en er op andere manieren rekening mee houden, dan begrijpen ze het ineens wel.

**Geplaatst**: 10-09-01 13:48

Geplaatst: 10-09-01 13:48

Ik begrijp het helemaal. Ik heb nu al geen contact meer met oud klasgenoten ofzo. Ik ging nl NIET studeren, maar werken. Vanwege mijn paard. Ik 'vergooi' in hun ogen (zo voelt het) mijn leven. Ik kies voor een paard zonder toekomst (ja, hij heeft hoefkatrol, maar reken maar dat hij nog kan lopen!). En wat zoek je daar dan? Waarom zou je zoveel geld spenderen aan een rotknol? En eerlijk gezegd heb ik geen flauw idee, behalve dat ik me door die rotknol veel beter voel... En dan hoef ik niet te studeren hoor. Dan hoef ik maar 1 ding: en dat is die knol....
Tsja, en dat anderen dat niet begrijpen, dat is HUN probleem. En misschien dat ze het ooit gaan begrijpen, maar zolang ze dat niet doen: lekker laten gaan.