De nieuwe vriendin van mijn vader had een eigen pony voor haar dochters en al gauw mochten ook wij haar die onze noemen. Ik was dolgelukkig. Eindelijk mijn eerste eigen pony.
Een prachtige bonte pony van 8, met de naam Bullit.
In de zomer van 2012 gingen we op vakantie. Afscheid genomen van Bullit en haar in volle vertrouwen bij de staleigenaren achter gelaten. Zij zouden haar voeren en longeren aangezien er niet op haar bereden kon worden omdat haar schoft kapot was.
Na een week toch met mijn stiefmam en zusje naar stal. Ik liep als eerst naar stal en daar was ze niet.. De wei in.. Ook daar was ze niet.. Mijn vriendinnetje was spoorloos verdwenen..
Ineens kreeg mijn stiefmoeder een sms van de staleigenaren.. 'Jullie zien Bullit niet weer terug.. Ze is verkocht !'
Het was alsof de wereld onder mijn voeten werd weggeslagen.. Ik had zo mijn best gedaan voor Bullit. Haar goed verzorgt en beweging gegeven, en dat werd me zomaar afgepakt..
Na de vakantie alles er aangedaan om haar terug te vinden en krijgen, zonder enig succes..
Ineens kreeg ik een berichtje van een meisje via twitter. Op haar manege stond Bullit. Alleen heette ze daar Amore.
Toch gaan kijken omdat ik mijn meisje zo graag wou zien. Het was haar !
Wij hebben er alles aangedaan om haar terug naar huis te halen.. Dit werd allemaal veel te duur en helaas hebben wij besloten haar daar te laten.. Ze had het goed daar. Een geweldig plekje had ze gevonden.
Eind vorig jaar hebben wij een nieuwe pony gekocht. Een schat van een dier, Totaal anders als onze vorige pony omdat wij niet elke keer als we bij onze pony kwamen aan Bullit herinnert wouden worden.
Helaas is Bullit ook vanaf die manege weer verplaatst en weet niemand waar ze is gebleven..
Om mezelf meer verdriet te besparen heb ik besloten niet meer naar haar te gaan zoeken.. Het doet alleen mar pijn..
Het ga je goed meisje. Ik heb enorm van je genoten en ik wens je het allerbeste. Wie weet,, Misschien kom ik je ooit nog onbewust tegen ♥

