Geplaatst Onder het mom van 'doe eens gek, gooi je haar los' ben ik vandaag een buitenritje gaan maken met Nimondro. Ik vond dat hij dat wel verdiende, na al maanden rondjes lopen in de bak en twee wedstrijden vorige week.
Ik was al eens met mam op de fiets ernaast een rondje zandwegen gaan doen bij ons achter en toen gedroeg hij zich redelijk braaf. Ook ben ik al een aantal keren over de weg naar les gegaan en een keer een klein rondje buiten uitgestapt en Mon is gewoon supercool op de weg. (Alleen een klein blaffend Jack Russelltje, die passeer je natuurlijk niet zomaar...
Stel dat 'ie hele grote tanden blijkt te hebben... *grootmoeder, wat heeft u grote tanden 
*)Gister tijdens de les ging het echt Kaa Uu Tee, dus priveles vandaag had ik maar verzet. Ik zou een lekker ontspannen ritje gaan maken, dat was de opzet.
Noooouuuuu, forget it! 
Op weg naar het bos ging het nog wel, hij was erg kijkerig, maar ja, dat paard is al tijden niet echt buiten geweest. Verder liep hij net als een toltende IJslander, zo snel gingen zijn stappasjes, dus ik werd nogal heen en weer geschud. (en dat vond mijn rug niet zo geslaagd, want na de les van woensdag kwam ik met enorme pijn van mijn paard, leuk
) Maar goed, over het spoor ging okay, grote caravan die we tegenkwamen ook.Maar toen...
kwamen we dus bij het bos. Ik voelde meteen een 'ooohhh jippie! Whoopie!
' onder me en hij draafde meteen weg. Ik had zoiets van 'ach, fris paard, laat hem ff lol hebben...' Maar na een aantal meters zat ik al in galop. Het was een beheerst galopje dus ach. Toen weer een spoor over, dus weer stappen. Over het spoor was meneer meteen weer wakker en wilde zelf weer wegdraven. Maar ja, ik wilde niet draven, dus hoooo peerd. Hij liep maar te draf-stappen, constant door, normale stap zat er niet meer op. Ik dacht dus weer even aan te draven om hem even de ergste frissigheid eraf te laten lopen. Dus drafje gedaan, maar dat werd voor ik het goed en wel door had, een flinke uitgestrekte draf en binnen no time galop en weg was Nimondro. Ik zat er dus op voor jan met de korte achternaam, want de rem functioneerde niet meer. (Stuur gelukkig wel...) Eindelijk had ik hem weer in zijn draf-stapje, dus ik reed weer verder met een driftkikker onder mijn kont.Zo een poos door het bos gehupst *voelde me net een pingpongstuiterbal* met een constant harder willende Nimondro... Ik vond het eigenlijk al lang niet lollig meer, maar moest even de route blijven volgen naar een punt om weer af te haken. Op een gegeven moment weer een drafje gedaan, dat ging op zich wel redelijk, tempo was ongeveer de helft van de keren iets terug te halen, maar het tempo bleef veeeeels te hoog. Ik dacht dus weer 'hij wordt zo wel moe, laat maar even...'. Dus ik dacht weer: "Laat ik die knol een plezier doen en het rondje afmaken, hij zal het zo wel opgeven..."
FOUT gedacht. Ik al een stuk de route verder gevolgd, hield ineens de nummering op. Waren ze aan het kappen geweest daar en er was geen fatsoenlijk pad meer te bekennen. Dus ik ging stappend links een paadje in. Nou, dat heb ik geweten ook....
Het was een paadje met erg laaghangende takken. Ik dus al blij met kleine Mondro. Ik dus bukken voor de takken, vliegt Nimondro er ineens in galop vandoor. Ik kon ophoudingen geven wat ik wilde, maar ik zag geen fluit, ik moest plat op zijn hals blijven liggen om niet door een tak van mijn paard geveegd te worden. Ik had werkelijk waar mijn hart in mijn keel zitten 
. Je ziet niets, weet niet waar je paard heenstormt en hebt geen rem.... Eindelijk stopte meneer weer eens en ja, daar stond ik weer ergens in het bos. Enige wat ik wilde was naar huis toe, mijn humeur was echt tot een nulpunt gedaald en ik kon die knol wel vervloeken.
Ik dus uiteindelijk de weg naar huis gevonden, ik was ondertussen al flink lang weg, veel langer dan geplanned. Mondro liep nog steeds te hyperen, die hield dus ECHT niet op. Ik kon hem de hele rit geen centimeter toestaan, want hij was pleite. Ik geloof dat ik nog nooit zo'n stille beenligging heb gehad als vandaag...Ik dacht constant maar: 'benen lang, op je kont zitten, handen laag'
. Had ik nog mazzel dat Nimon het niet in zijn kop haalt te bokken of te steigeren, dat zal hij dus echt niet doen. *pwiew*Met Nimondro schijnt heel veel buiten gecrossed te zijn, hij is echt compleet ver***** buiten. Het is dat je het paard een plezier wilt doen door met hem het bos in te gaan, maar voor jezelf hoef je het absoluut niet te doen. Het is nog link ook, hij stopt gewoon niet meer. Nimondro gaat dus van het voorjaar NIET mee met de Lunterenrit.... }> Ammehoela, ik vind het geschikt met hem. Ik wil het best nog een paar keer proberen op kleine stukjes, kijken of het beter wordt naarmate hij vaker meegaat, maar voor mijn humeur is het niet 100% aan te bevelen.
Nee, voor mij geen carriere als stuntvrouw in vliegende galop onder laaghangende takken door, ik pass.
Ik geloof dat ik met Nimondro een keer langs de dealer ga, dat remsysteem mogen ze weleens aan uitgebreide tests onderwerpen... Laat ik er meteen een noodrem opzetten met een parachute voor mezelf als het foutgaat...
Kan niet bepaald zeggen dat ik genoten heb van dit ritje vandaag... De stoom kwam uit mijn oren toen ik terugkwam en mam wist meteen hoe laat het was toen ik terugkwam en een kill-beweging langs mijn nek maakte...
En Nimondro..... die wilde nog wel een rondje.... "we zijn nog lang niet moeeee, nog lange niet, nog lange niet en we zijn nog lang niet moeeee lalalalalala"
To be continued....
* 
Hoe gedraagt hij zich met een ander paard erbij? Meeste paarden zijn dan veel rustiger! 
