Zo ongeveer sinds ik 13 of 14 ben interesseer ik me heel erg in zo’n beetje alles wat met paarden te maken heeft. Ik merkte dat ik een gevoel had voor paarden dat anderen blijkbaar niet hadden. Als ik paarden buiten zie lopen in het land, of iemand die aan het paardrijden is tegenkom trekt dat me aandacht, en zo gaat er ook geen dag voorbij dat ik er niet aan denk. Ik loop hier nu al zo lang mee, maar ik heb rond gekeken in me omgeving, maar er is dan ook niemand die ook maar iets heeft met paarden of wat met paarden doet. Dat ik nu dit schrijf op bokt hier is al een hele stap, maar nu ik ouder aan het worden ben denk ik: waarom kom je er niet gewoon vooruit? Je kan moeilijk je hele leven dat gevoel onderdrukken dat je graag zou willen paardrijden.
Eerst toen ik wat jonger was zat ik er nog niet zo mee, dat is pas de laatste 2, 3 jaren toegenomen. Toen ik 15 jaar was had ik ook niemand om er over mee te praten, maar had destijds wel een vriendin die ik dat na een lange tijd durfde te vertellen. Maar die moest er blijkbaar niets van hebben, en dacht dat het voor homo’s was.. Dus toen ben ik niet gaan paardrijden, ik ben gewoon verder gegaan zonder het iemand te vertellen. Die verkering raakte niet kort daarna dan ook uit, omdat ze niet wist wat ik wilde, wat ik nog steeds niet snap. En ondertussen ben ik al 19, maar nog steeds even ver als toen ik 15 was.
Ik heb geeen personen zoals ik al zei in me omgeving die iets met paarden doen of wat dan ook, dus het is lastig iemand te vinden met wie ik daarover kan praten. Me vrienden doen zijn altijd anti-paard, laat ik het zo noemen, laat staan paardrijden. Iets wat niet fijn voelt, en zeker niet bevorderlijker is om er voor uit te komen. Familie van me heeft ook niets met paarden, laat staan me ouders. Die maken nog eerder grapjes over dan dat ze het serieus zouden nemen denk ik.
Op het moment ben ik anders druk bezig om eindelijk een begin te maken met paardrijden, ik ben vanalles over het zoeken over leren paardrijden, zit eventueel er aan te denken om te leren rijden in de zomervakantie, lekker ver weg van al die mensen die me anders raar aan zullen staren van; huh? Jij paardrijden? Maar dan nog zou ik er niet zijn, zoiets is behoorlijk aan de prijzige kant, en als student gaat dat zo maar niet. Kan de laatste paar weken ook slecht slapen, aangezien ik er nu helemaal 'bezeten' van ben lijkt het wel, dit heeft me ook aangezet om me verhaal hier te plaatsen.
Misschien dat het makkelijker gezegd dan gedaan is om te gaan paardrijden voor mensen die dat al jaren doen misschien, voor mij is dit wat ik nu schrijf al een hele stap. Sinds jaren uit ik mezelf nu weer, kan hier vertellen wat ik wil vertellen, zonder dat ik rare reacties kan verwachten. Mensen die me wel begrijpen, mensen die in het echte leven blijkbaar onvindbaar zijn voor mij.
Ik zou graag willen weten of er hier meerdere mensen geweest zijn die hier mee zaten of met iets vergelijkbaars, ik weet niet precies hoe ik dit nu aan moet pakken. Het is zeker iets wat ik wil, maar het lijkt kilometers ver weg, onbereikbaar zelfs.
Ik stop nu met dit verhaal, voordat het te lang word en jullie niet meer geintersseerd zijn in het lezen van de rest
. Als jullie nog vragen aan mij hebben, of ideeën hebben om hier mee om te gaan, laat die graag horen. Ik ben er nu eigenlijk wel klaar mee om niet te kunnen zijn wie ik eigenlijk zou willen zijn.William


(kijk maar op Bokt rond)