Over een paar maandjes dan heb ik haar 2 jaar. Ik herinner me nog goed de eerste ontmoeting ik was meteen verkocht, en ik vermoed dat ik alleen maar verliefd was op haar mooie uiterlijk en voorkomen. Verder stond ik er niet goed bij stil dat dit paardje nog groen was met mijn weinige kennis/ervaring (tja natuurlijk dom achteraf) maar ik had wel het idee dat het moest gaan lukken met begleiding. En eigelijk is het probleem niet het verder beleren etc nee het grote probleem is dat het een merrie is met een dominant karakter met weinig respect en altijd een truucje verzin om onder het werk uit te komen (zadel gechekt, osteopaat, tandarts etc. allemaal laten komen). Vorige eigenaar vond alles maar goed kreeg alleen maar verwenerij d.m.v. snoepjes etc. Het was eigelijk gewoon een onopgevoed kreng die je graag uittest.
Nu is mijn probleem dat ik vaak alleen maar ruzie maakt met haar we botsen te vaak heb ook echt het idee dat ik alleen maar moeite doe voor haar en ik er amper wat voor terug krijg..... Ik wordt er gewoon kwaad en verdrietig van ze haalt soms het onmenselijke in me naar boven en dat zoek ik niet, want ik kan haar maar niet de baas zijn. Ze is me altijd te slim af zowel onder het zadel als met grondwerk. De 1ne dag doet ze alles voor me maar er zijn ook genoeg dagen dat het alleen maar oorlog is. Ik baal hier van want ik had het me allemaal anders voorgesteld stukje bij beetje raak ik steed meer vertrouwen kwijt in haar. Ik voel ook gewoon geen klik en als ik denk die wel te voelen ben ik al gauw genezen de volgende dag
..... Ik geloofde niet de smoes het verkopen van een paard want er is geen klik maar ik begin er steeds meer in te geloven dat het wel kan.Ik wordt ook gek van mezelf. Dan denk ik verkopen en dan denk toch maar weer houden we moeten maar vechten voor onze band. Ik ben in een bepaalt opzich wel gek op haar maar kan er toch niet van genieten.Ik mis gewoon een band. En ja ik heb gewoon les en doe aan grondwerk maar het is een dier die me graag in de maling neemt elke dag maar weer het vermoeid me. Ik werk 6 dagen in de week heb een paard gekocht om lekker te kunnen ontspannen, lekker dresuren en eens in de week een heerlijke buitenrit en dit kan ik gewoon nu niet
en ik snap echt wel dat paarden geen robotten zijn dat ze dus niet altijd perfect kunnen zijn. Mijn vraag is wat zouden jullie doen in zo'n situatie. En misschien heeft iemand een soortgelijke ervaring?
Ik wordt namelijk gek van mezelf door die wisselende gedachtes verkopen of toch maar houden, en ik weet dat het besluit bij mezelf ligt maar toch
het is niet gemakkelijk.

