om bij het begin te beginnen.
ik kwam vanmorgen zoals gewoonlijk op stal om te voeren. het viel me op dat michaja er al was (een meisje van stal) zag ik haar met charlie staan (een fjordje van iemand van ons op stal) en ik zag haar huilen ik er gelijk op af. zag ik het been van charlie helemaal onder het bloed. hij stond dus vanacht op de wei en wilde naar de andere paarden. op de een of andere manier is het schrikdraad helemaal om zn hoef gedraaid helemaal erdoorheen. dus de eigenaar van stal gelijk veearts gebeld. hij zei gelijk inslapen je zag dus gewoon zn bot zo diep was het om zn been gesneden door alles heen.

michaja moest zo hard huilen en kon het allemaal niet meer aan dus die liep even weg dus ik moest charlie beethouden hij keek me zo zielig aan








ik had niks met charlie hij stond alleen bij ons in de wei maar het is zo zielig zo'n jong fjordje.
de mensen van wie hij was kon ik niet zo goed persoonlijk maar ik wens ze veel sterkte.
maar het beeld van dat charlie mij zo aankeek en toen stopte met ademen kan ik nooit vergeten.
sorry maar ik moest dit gewoon even kwijt.
