
Je ziet bij het buitenrijden nog wel eens een slofteugel aan het paard zitten. Een slofteugel is een hulpmiddel. Hij heeft een ondersteunende rol in de africhting of correctie van het paard, tenminste zolang hij wordt gebruikt door een zeer ervaren ruiter. De slofteugel kwam in de jaren zeventig extra in zwang. Olympisch kampioen Alwin Schockemohle reed er zijn paarden mee en vele minder ervaren ruiters volgden dit voorbeeld. Probleem was dat schockemohle precies wist wat hij deed en vele andere ruiters niet, met alle kwalijke gevolgen van dien voor het paard. In ondeskundige handen heeft een slofteugel een vlijmscherpe inwerking op het paard. Daarom is een waarschuwing op zijn plaats. Bij het buitenrijden wordt een slofteugel voornamelijk gebruikt bij 'lastige' paarden, die moeilijk onder de onvoldoende naar voren rijdende ruiter te houden zijn. Het hoofd wordt veelal onder dwang, dus zonder voldoende onsteuning van de ruiter, naar beneden getrokken en klaar is kees! De ruiter beseft niet dat op deze manier het paard veel last van spierpijn zal hebben en op een gegeven moment geen kant meer op wil. Op dat moment is het middel veel erger dan de
'kwaal' . De slofteugel is dus niet bedoeld voor buitenritten, maar alleen als correctiemiddel in de rijbaan.
Ik heb zelf in het verleden ook wel eens een buitenritje gemaakt met een slofteugel eraan als noodrem

Dus is een slof wel een veilige rem? en hoe weeg je de veiligheid van je paard af tegen je eiegen veiligheid of dat van de omgeving???