Geplaatst Gisteren ben ik op stal potdorie in m'n neus gebeten door zo'n bruin/wit gevlekt monster (sorry Xsara en mamma-Xsara [van Bokt overigens]).
En niet zo'n beetje ook!!! Ik loop nou met een gok rond die het aanzien niet waard is. Een snee overdwars en het puntje is helemaal blauw.
Oké, niet leuk maar tot daar aan toe.
Toen dat net gebeurde keek Xsara (quasi)verschrikt toe maar ik meende al te zien dat ze veel moeite moest doen om niet in lachen uit te barsten.
En ja hoor, even later rolde ze zowat naar adem happend over de grond van het lachen
en ze was niet de enige.Totaal verstoken van enig medeleven!!!
Nou zou je denken ' Gôh, dat kan een keer gebeuren', maar niets is minder waar!!!
Nog wat voorbeelden om mijn stelling kracht bij te zetten:
De eerste keer dat ik op Cres ging zitten was het net een rodeo.
Niet zomaar een bokje, nee, een echte rodeo. De hele bak door! Heeft echt een paar minuten geduurd want hij wilde mij persé van z'n rug af kieperen. Dacht je dat ik kon rekenen op enige mentale ondersteuning?? No way!! Ze stonden allemaal te gieren van het lachen (Jasmijn het hardst)!!
Nog één: Nog niet zo lang geleden ging Cres met z'n grote klompen bovenop m'n voet staan. Ab-so-luut niet prettig. Ik zag echt even sterretjes voor de ogen en moest even door de knieën. Hulp???? Forget it!! Zag alleen maar tranen over de wangen rollen en echt niet uit medeleven (alweer Jasmijn
).Voorheen stond ik met m'n vorige paard op een stal in Breukelen (met Jura). Echt een paardenfabriek. Lange rijen met stallen en bijbehorende paardenvrouwen. Haal m'n paard uit de box, Hij gaat ,uiteraard, bovenop m'n voet staan, ik geef een brul van de pijn, draait mijnheer netjes een wending om de voorhand met als spilbeen.... je raadt het al... precies bovenop m'n voet.
Ik zou toch zweren dat die hele gang overbevolkt was met vrouwspersonen. En nu.... helemaal leeg!!!!! Maar wel alle boxdeuren nog open. Waren ze allemaal hun box ingedoken en lagen ze met hun handen voor de mond in het stro krampachtig hun lachen in te houden!!! Maar niemand die even kwam kijken hoe het met mij ging
!!!!!!Laatste voorbeeld:
Ik sprong een keer van een stapel hooibalen op de grond (stal in Purmerend) en verdraaide echt m'n kruisbanden van m'n knie. Ik kon met geen mogelijkheid meer opstaan!!! Pijn!!!!, niet te geloven.
Ik roepen want Jura stond met een vriendin om de hoek. Wat dacht je? Dat ze kwamen? Mooi niet!!! Ze dachten dat ik een geintje maakte!!!
Ze hebben mij rustig 10 minuten laten liggen!!!
Paardenvrouwen.....*zucht*.
Waar zijn de Florence Nightingale's van weleer gebleven???
En ja, ik ben niet beter dan die andere paardenvrouwen, ik stik dan ook altijd van de lach. 
.
). 
(LOL 
) 
Maar ik denk inderdaad dat je op bokt weinig steun kan verwachten }> 
Neeneeneenee, dit is geen schreeuw om.. maar bedoeld om de stelling kracht bij te zetten dat paardenvrouwen een..uh... bepaald 'trekje' hebben!!