Geplaatst Zijn we bijna thuis (op 300 meter na zeg maar), komt er een auto aan. Die remde wel wat af, maar reed nog 60 km ofzo.
Een paar dagen terug waren er 2 malloten met 80(!) km/h langs gereden op een smal landweggetje en Nacino was zich tepletter geschrokken. Nu was hij nog wat angstig voor autos die snel op hem af kwamen, maar eigenlijk was de schrik niet zo groot; een paar pasjes de berm in.
Maar dat was voldoende om met zijn achterbeen de sloot in de glijden.. Toen liet hij de rest er ook maar inglijden en nam een reusachtige sprong aan de andere kant van de sloot er weer uit.
Owkee, ik zat nog! Maar van schrik gaf meneer een paar bokken en kreeg het idee om richting huis te speren. Het probleem was alleen dat dat via een hek met prikkeldraad moest, we waren immers aan de andere kant van de sloot!! Dit leek me niet verstandig en ik ben er af gesprongen. (ja misschien achteraf niet verstandig, maargoed gedane zaken nemen geen keer en het is ook vaak zat wel goed gegaan) Helaas kwam ik erg ongelukkig neer en niet meer overeind...
Meneer speerde naar rechts een boomkwekerij in
Ik begon te roepen, hopende dat de auto me nog zag/ hoorde. Ik zag ze (bejaarden) aarzelen maar gelukkig kwamen ze terug
Ze waren errug traag van begrip, maar na 10x uitleggen begrepen ze dat ze de eerste boerderij aan de linkerkant moesten waarschuwen.
(ik kort het nu maar wat in anders wordt het errug lang
)Gelukkig kwam Jos (staleigenaar) snel aanrijden en is Nacino gaan zoeken, hij had hem gelukkig snel te pakken.. wat al de grootste opluchting was.
Toen is er heeel wat af gebeld en het kwam er op neer dat 112 gebeld moest worden; straatongeval. Ik lag daar nog steeds in dezelde houding te creperen van de pijn in mijn enkel.
Toen kwam de ambulance.. en even later de politie
Schrok me rot..Maar ze kwamen om het wilde paard te vangen
Maar een beetje te laat dus.. De ambulance broeders hebben mn kleren opengeknipt 
en jawooor, volgens hen was het of ontwricht of ontwricht en gebroken 
Ik kreeg de hartaanval van mn leven, zag mijn stage in Mongolie al helemaal de mist ingaan.. Ze begrepen niet echt dat ik toen harder moest janken..
Maargoed.. opgetild, gespalkt en de wagen in gereden.. en de fotos int ziekenhuis vertelden ook duidelijk dat het gebroken was
Nu vandaag werd het helemaal mooi; ik moest terugkomen, en het moet morgen geopereerd worden....... zucht..
Nu doet het pijn en mn zomer is vergald..
Ik hoop dat ik nog optijd ben voor mn reisje, ik heb er zoo naar toe geleeft. En was Nacino net zowat genezen.. nu lig ik plat.
Soms is het even niet eerlijk...
Tot woensdag!
Nee hoor, gaat gewoon lukken en fijn dat jouw paard niets heeft 
