Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight
November108 schreef:Mijn merrie werd naar onze stal gebracht door de oude eigenaren, moment dat ze uit de trailer kwam was natuurlijk helemaal geweldig voor mij. Mijn vriend en ouders waren ook naar stal gekomen om de nieuwe aanwinst te bekijken. Ze kwam heel rustig de trailer af en kon meteen de wei op bij een andere merrie. We hebben haar toen even lekker rustig laten eten en we zijn 's avonds nog even teruggegaan voor een poetsbeurt
J_emma schreef:November108 schreef:Mijn merrie werd naar onze stal gebracht door de oude eigenaren, moment dat ze uit de trailer kwam was natuurlijk helemaal geweldig voor mij. Mijn vriend en ouders waren ook naar stal gekomen om de nieuwe aanwinst te bekijken. Ze kwam heel rustig de trailer af en kon meteen de wei op bij een andere merrie. We hebben haar toen even lekker rustig laten eten en we zijn 's avonds nog even teruggegaan voor een poetsbeurt
Ongeveer net zoals bij ons, ook gebracht door verkopers. Alleen moest ze nog gekeurd worden. Dus voor beide partijen nog even spannend. Dierenarts was er al snel en alles was prima. Verkopers hun moment van afscheid gegund (stonden snikkend in de paddock met haar), naar de auto begeleid en nog een keer beloofd dat we héél goed voor haar zouden zorgen en af en toe een foto zouden appen..
En toen pas allemaal echt dolblij en er de rest van de dag een beetje grijnzend naar staan kijken. En lekker een graaswandelingetje gemaakt enz.
ScarOfWars schreef:Mijn paardje werd gebracht met een vrachtwagen, waar ook nog andere paarden op stonden.
Samen met mijn opa (en mams? Dat weet ik zo niet meer) stonden we te wachten.
Toen de vrachtwagen we eenmaal was en de klep ging open, toen werd het interessant. Paardlief had altijd op de Wei gestaan dus die Wilde we iets te snel uit.
Toen ontsnapte een van de andere paarden en kreeg ik het touw wat aan mijn paardje zat in handen gedrukt terwijl de rest het andere paard gingen vangen.
Dat was me wel een dag
Magrathea schreef:ScarOfWars schreef:Mijn paardje werd gebracht met een vrachtwagen, waar ook nog andere paarden op stonden.
Samen met mijn opa (en mams? Dat weet ik zo niet meer) stonden we te wachten.
Toen de vrachtwagen we eenmaal was en de klep ging open, toen werd het interessant. Paardlief had altijd op de Wei gestaan dus die Wilde we iets te snel uit.
Toen ontsnapte een van de andere paarden en kreeg ik het touw wat aan mijn paardje zat in handen gedrukt terwijl de rest het andere paard gingen vangen.
Dat was me wel een dag
Uiteindelijk iedereen zonder kleerscheuren er vanaf gekomen?
J_emma schreef:November108 schreef:
Ongeveer net zoals bij ons, ook gebracht door verkopers. Alleen moest ze nog gekeurd worden. Dus voor beide partijen nog even spannend. Dierenarts was er al snel en alles was prima. Verkopers hun moment van afscheid gegund (stonden snikkend in de paddock met haar), naar de auto begeleid en nog een keer beloofd dat we héél goed voor haar zouden zorgen en af en toe een foto zouden appen..
En toen pas allemaal echt dolblij en er de rest van de dag een beetje grijnzend naar staan kijken. En lekker een graaswandelingetje gemaakt enz.
Westerntrail schreef:Het was 3 februari van het jaar 2000.
Vandaag ging ik mijn paardje ophalen een jonge haflingermerrie van 5 jaar.
Het was die dag erg koud en ook sneeuwde het.
Trailer gehuurd van de toenmalige stalling waar ik haar neer zou zetten.
Toen nog met mijn Ex gingen we op pad.
We moesten die dag over de afsluitdijk want je stond toen in Oostzaan.
Eerst gingen we naar de toenmalige eigenaren thuis om daar het financiele te regelen.
Toen dus met de hele groep naar de stalling, het had gesneeuwd en we moesten over een bruggetje, dat lukte niet echt met de trailer, dus moesten we met zijn allen duwen om de auto met trailer het bruggetje op te krijgen.
Aangekomen op de stalling kreeg ik een heel papier waarop stond hoe ik met jouw om moest gaan.
Dus daar hebben we jouw de trailer op gezet, dat heeft toen een verzorgster gedaan want dan kon zei op haar manier afscheid nemen.
Toen op naar huis met jouw, inmiddels was het weer er niet beter op geworden, en moesten we met een gangetje van 50 over de afsluitdijk.
ik weet nog dat we aan de verkeerde kant reden daar de andere kant aardig besneeuwd was.
Werden we ook nog ingehaald door een vrachtwagencombinatie.
Gelukkig zijn we heelhuids thuis gekomen, toen hebben we je in je stalletje gezet.
Nu 18 jaar later nog steeds mijn vriendin.