Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-09-18 14:40

Geduld was iets wat je moest hebben, dacht ik...

Geplaatst: 09-09-18 14:40

Paardrijden was voor mij altijd presteren, er moet verbetering zijn, iedere keer als je een paard in handen hebt. Dat kon ik heel lang, ik heb zelfs een jaar in de paarden gewerkt, en toen kon ik met een goed doel voor ogen werken met de paarden, en ik geloof dat ik het ook nog wel leuk vond.

Inmiddels werk ik al ruim 7 jaar niet meer in de paarden en Moet ik niks meer. Maar zonder het moeten, is het verdomd moeilijk. Ik ging met enige regelmaat naar stal met zoveel spanning in mn lijf alsof ik in een vliegtuig stapte met een dronken vrachtwagenchauffeur als piloot. En dan eerst maar 3 sigaretten roken om een beetje spanning kwijt te raken, en dan tegen de tijd dat ik op kon stappen, was ik zo bekaf, dat ik niet zoveel meer kon. En als ik wel energie genoeg had, dan was het altijd "ik MOET genieten!!! Het MOET leuk zijn!!", ja, en dat werkt natuurlijk niet...

Meerdere keren dacht ik te stoppen, want vond ik het eigenlijk nog wel leuk. Geduld was iets dat je moet hebben, vond ik, dus toch vol blijven houden, en meer en meer naar mezelf toe komen door aan de gang te gaan met paarden die ik echt leuk vond, om de manier waarop ik me prettig voelde. Dat is een enorme zoektocht geweest, en zal altijd een zoektocht blijven, maar stapje voor stapje kwam ik dichter bij wat ik fijn vond, waarvan ik een dikke glimlach op mijn gezicht krijg, maar vooral, waarvan ik ontspan.
Afgelopen winter heb ik mogen rijden tijdens een clinic van Arne Koets, en daarbij gaat heel veel op gevoel, meer dan ik ooit heb geleerd. Nog meer doen met je zit, niet het ultieme plaatje willen creeren, maar het ultieme gevoel. Van dat uitgangspunt werd ik heel blij en gaf me weer nieuwe inzichten.

Maar wat moest ik het meteen weer goed doen van mezelf. Dit moest toch zo te doen zijn en hop, het paard wat ik reed moest dat toch ook direct snappen?

Hard proberen, nog harder, weten hoe het moet, nadenken, als ik dit doe, moet hij dat doen! Maar hij deed het niet. Nu wist ik wel, ik doe iets fout. Zie je wel, ik doe het fout. Dit wordt nooit wat, ik snap het niet. Hoe moet het nou?
En ik bleef proberen, de ene keer met kleine successen, de andere keer stapte ik met een hopeloos gevoel af.

En ik wilde het weer neerleggen bij het paard, hij zal wel wat mankeren, hij zal wel niet goed zijn en het daarom niet kunnen. Ik kan dit niet van hem vragen.

Maar wat ben ik blind geweest, want ik kan moeilijk kleine stappen zien, maar eigenlijk gingen we elke keer goed vooruit! Mijn uitgangspunt was, dat paard en ik plezier hadden, en vooral het paard kreeg steeds meer plezier, steeds meer looplust. Waar hij in het begin echt stil ging staan als je niks deed, blijft hij nu actief door sjouwen en wordt hij soms zelfs wat heet. Al briesend, zonder tandenknarsen, slaan met het hoofd of stil willen staan. Hij was al een heel ander paard geworden, nu ik nog een andere ruiter worden...

Vandaag ging ik weer heen. Ik heb in 1,5e maand weinig gereden door allerlei dingen, dus ik besloot om vandaag eens geen doelen te stellen. Mijn doel was geen doel, dat is ook een doel, toch? Daardoor ging al verrassend ontspannen naar stal, dat was vreemd, want soms heb ik nog steeds het gevoel alsof ik moet gaan bungeejumpen aan een springtouw, zo gespannen als ik was. Maar niks van dat vandaag.
Ik stapte ook lekker op, en ik voelde weinig energie, dus ik besloot te gaan werken met wat hij me gaf.

Rijden zonder doel, dat heeft alle spanning weggehaald. Ik was relaxed, en voor ik het wist, waren we daar...
We waren samen 1, ik reed met 1 hand en ik voelde met mijn zitbeenknobbels zijn achterbenen. Ik kon ze plaatsen waar ik wilde, vertragen, versnellen, alles met mijn zit. Toen ineens begon ik te denken en bam, het was meteen weer weg. Loslaten en weer voelen, heb ik toen besloten. En daar gingen we weer. Mijn hoofd viel zowat in tweeën van geluk, ik lachte, en ik voelde me nog nooit zo voldaan. Door niet te verwachten, gaan er deuren open. Het was op het oog vast niet perfect, maar wat ik zo graag wilde maar niet kreeg, was er ineens dat moment dat ik het niet wilde, maar het wel kreeg.

Paard blij, en ik blij. Eindelijk die harmonie, die samenwerking, die ik zo graag wilde. Maar soms moet je iets niet willen, om het te krijgen. Ook niet hopen, want als je hoopt, kan het alleen maar tegen vallen. Soms moet je loslaten, achterover leunen en ontspannen, en het komt je toe wat je nodig hebt.

Morgen ga ik weer rijden, en nu komt de uitdaging om weer die ontspanning op te zoeken. Ik moet niet op het paard gaan zitten met 'NU MOET IK ONTSPANNEN!!!", want dan werkt het averechts. Maar ik weet nu wel, dat we het kunnen, en met kunnen, kun je naar de toekomst kijken. Wat die toekomst ook is.
Voor nu, is de toekomst even voltooid. Genieten, samenwerken, maar vooral, op gevoel.

**Geplaatst**: 09-09-18 15:03

Re: Geduld was iets wat je moest hebben, dacht ik...

Geplaatst: 09-09-18 15:03

Wat fijn dat je het hebt gevonden Jolien. Je omschrijft precies wat ik een tijd geleden gelukkig ook heb gevonden. Hou dat vast (niet krampachtig), maar dan leer je samen genieten en ook nog vooruit gaan.

**Geplaatst**: 09-09-18 15:06

Re: Geduld was iets wat je moest hebben, dacht ik...

Geplaatst: 09-09-18 15:06

Wat fijn dat je dat hebt gevonden!
Jouw paard zal ook heel blij met je zijn!
Ik hoop dat veel meer mensen op deze manier gaan denken en rijden, want het is de beste manier.

**Geplaatst**: 09-09-18 15:10

Re: Geduld was iets wat je moest hebben, dacht ik...

Geplaatst: 09-09-18 15:10

Wat super om te lezen! Zo fijn dat de harmonie ontstaat als je geen verwachtingen hebt. +:)+

**Geplaatst**: 09-09-18 15:16

Geplaatst: 09-09-18 15:16

Oh wat herkenbaar

Ook altijd veel gereden en problemen van anderen opgelost.
Zelfs nu ik daar mentaal eigenlijk wel klaar mee ben blijft maar dat gevoel spelen dat ik eigenlijk zou moeten starten met mijn paard omdat anders dat talent maar staat te verpieteren.
Mijn oplossing is nu dat ik mijn „sport“ paard ga verkopen en verder ga met een paard wat sowieso niet in het sportplaatje past.

**Geplaatst**: 09-09-18 16:22

Geplaatst: 09-09-18 16:22

Sizzle schreef:
Oh wat herkenbaar
Ook altijd veel gereden en problemen van anderen opgelost.
Zelfs nu ik daar mentaal eigenlijk wel klaar mee ben blijft maar dat gevoel spelen dat ik eigenlijk zou moeten starten met mijn paard omdat anders dat talent maar staat te verpieteren.
Mijn oplossing is nu dat ik mijn „sport“ paard ga verkopen en verder ga met een paard wat sowieso niet in het sportplaatje past.

Ja ik ben ook gaan zoeken naar een ander paard dan een sportpaard. En ik ben uitgekomen bij een pre. En wat een verademing

echt een aanrader, wat een heerlijke paarden.

**Geplaatst**: 09-09-18 17:05

Geplaatst: 09-09-18 17:05

lekker gevoel he? Dat het lukt zonder 'doel'

zo reed ik laatst mee met een clinic waarbij de instructeur iets heel simpels zei: niet nadenken maar doen, wedden dat het dan lukt? wat boeit het dat het een keer fout gaat? koester de goeie momenten.

ik herken het zo...ik moest ook altijd, het moest goed gaan, ik moest presteren.
Na mn laatste operatie moest ik alles overhoop gooien, moeten ging niet meer, ik kon, dat was al iets heel anders....
en nu? Ik moet niks meer, ik doe en als ik doe geniet ik 100% want morgen kan alles anders zijn..

**Geplaatst**: 09-09-18 17:24

Re: Geduld was iets wat je moest hebben, dacht ik...

Geplaatst: 09-09-18 17:24

Alsof ik dit geschreven heb.. heel erg herkenbaar. Ik les nu bij een instructrice die me heel bewust maakt van ontspanning en het werkt echt!

Fijn dat jij ook dat gevoel hebt!

**Geplaatst**: 09-09-18 17:29

Re: Geduld was iets wat je moest hebben, dacht ik...

Geplaatst: 09-09-18 17:29

Heerlijk bericht Joolien.

Het ultieme less is more.

**Geplaatst**: 09-09-18 18:55

Geplaatst: 09-09-18 18:55

Joolien schreef:
Sizzle schreef:
Oh wat herkenbaar
Ook altijd veel gereden en problemen van anderen opgelost.
Zelfs nu ik daar mentaal eigenlijk wel klaar mee ben blijft maar dat gevoel spelen dat ik eigenlijk zou moeten starten met mijn paard omdat anders dat talent maar staat te verpieteren.
Mijn oplossing is nu dat ik mijn „sport“ paard ga verkopen en verder ga met een paard wat sowieso niet in het sportplaatje past.

Ja ik ben ook gaan zoeken naar een ander paard dan een sportpaard. En ik ben uitgekomen bij een pre. En wat een verademing echt een aanrader, wat een heerlijke paarden.

Ik ben voor de Knabstrupper gevallen

**Geplaatst**: 09-09-18 18:59

Re: Geduld was iets wat je moest hebben, dacht ik...

Geplaatst: 09-09-18 18:59

mooi bericht. Ik herken het op een andere manier omdat ik nog niet rijd.

Jolien het is niet alleen een tip voor het rijden, dit gevoel mag je de hele week hebben.

**Geplaatst**: 09-09-18 22:26

Geplaatst: 09-09-18 22:26

BMHP schreef:
mooi bericht. Ik herken het op een andere manier omdat ik nog niet rijd.

Jolien het is niet alleen een tip voor het rijden, dit gevoel mag je de hele week hebben.

Klopt, dit is sowieso een dingetje voor mij hoor. In alles. Wat ik veel op gevoel en intuïtie doe, is stormchasen, en dat is zo fijn. Nu nog vaker kunnen doen

**Geplaatst**: 10-09-18 01:02

Re: Geduld was iets wat je moest hebben, dacht ik...

Geplaatst: 10-09-18 01:02

Hoe herkenbaar en wat mooi geschreven.
Less is more, geniet ervan!

**Geplaatst**: 10-09-18 05:35

Re: Geduld was iets wat je moest hebben, dacht ik...

Geplaatst: 10-09-18 05:35

Haha ja, de eeuwige paradox. Pas als je alles loslaat, ook in je hoofd, kun je echt gaan rijden. Maar als je je daarop focust, lukt het niet. Heel, heel herkenbaar.
Heerlijk dat je dit zo hebt kunnen ervaren.