In juni 2017 kwam ik een paard tegen op Facebook die ik erg leuk vond. Nadat ik mezelf betrapte dat ik elke dag weer opnieuw de advertentie bleef bekijken besloot ik het paard te bezichtigen.
De bezichtigen was even een realitycheck voor mij. Het paard bleek vrijwel onbeleerd en hartstikke groen. Ik heb toen veel en lang nagedacht, alle plussen en minnen tegen elkaar uitgespeeld. Na lang wikken en wegen besloot ik een volledige keuring te laten doen, om over te gaan op een eventuele koop.
En toen… 16 juni 2017… Zowel klinisch als röntgenologisch goedgekeurd, en daarmee werd ik eigenaresse van:
Daisy
Daisy is 4 jaar, een mengelmoes van vanalles en nogwat, met als hoofdingrediënten Appaloosa, Knabstrupper en Fries (die laatste kwamen we achter na een heel impulsief maar leuk bezoekje aan het adres uit het paspoort, de fokker!). Ze is een merrie van 1.65.
^ Hier was ze net bij ons. Ze staat op een erg leuke pensionstal waar de paarden ’s zomers 24/7 in paddock paradise en weiland staan. ’s Winters mag ze savonds lekker warm naar binnen. De kudde bestaat uit paarden in pony’s in allerlei soorten en maten, vrijwel allemaal met recreatieve ruiters als eigenaar. Ik heb haar eerst zeker 2 maanden laten wennen aan haar nieuwe omgeving.
^ Dit was fase 1. Zoals ik al schreef heb ik Daisy vrijwel onbeleerd gekocht. Ze was wel aardig zadelmak, maar kende nog maar weinig hulpen (en manieren ). Over het algemeen is ze een echte koele kikker, maar vooral erg jong in haar hoofd. Bij alles wat we deden zocht ze onze grenzen op, dus we moesten erg consequent zijn. We begonnen met heeeeeul veel grondwerk en wandelingetjes aan de hand. We leerden haar de basiscommando’s en basismanieren. Ze leerde ons kennen, en wij haar.
^ Door weer en wind!
^ Daisy staat pal naast het bos gestald, dus uiteraard gaan we hier een heleboel ritjes maken in de toekomst. Je kunt dus niet vroeg genoeg beginnen aan de eerste boswandelingetjes. Dus dat zijn we met haar gaan doen. Ohja, ik spreek over ons, want mijn vriend (die totaaaal geen verstand heeft van paarden) vond het maar al te leuk om samen met mij met Daisy te werken. Hij is een geweldige assistent en paardenknuffelaar. Hij en Daisy leren ontzettend veel van elkaar, en dat is onwijs leuk om te zien. (Helaas soms met ups en downs: zo heeft ie inmiddels ook geleerd dat je nooooit zomaar achter een paard moet gaan staan. Alles is goedgekomen, mijn vriend zijn zaakje hangt er gelukkig nog aan haha).
^ Fase 2. Hier begonnen we met beleren. Ik heb een ontzettend leuke en lieve instructrice die mij van begin af aan heeft geholpen (op Facebook: Stal Genemans). We begonnen met longeren aan een halstertje, en leerde haar de commando’s op afstand. Ook hier zocht ze onze grenzen op, want ze weigerde linksom te lopen. Nu ik dit verhaal typ moest ik even nadenken welke kant ze ook alweer niet op wilde lopen, want inmiddels loopt ze beide kanten zo goed dat ik vergeten was welke kant ook alweer haar zwakke punt was! Langzaamaan bouwden we het longeren uit met bitje, hoofdstel, longeersingel, dekje en zadel. Nieuwe dingen vond ze altijd helemaal prima, ze heeft nooit een kick gegeven.
^ Hier zie je het Fries-ige terugkomen in haar loopje . Het najaar sloeg toe, met heeul veel regen, waardoor het land ook ontzettend nat werd. Voor het trainen laten we haar soms lekker dartelen in de bak en dat vind ze geweldig! We zijn ook begonnen met wat balkjes draven en gymnastiek-grondwerk, om wat soepeler en sterker te worden. Inmiddels heeft ze al heel wat meer spieren gekweekt!
^ We zijn nu dik een half jaar verder verder, en het moment brak aan dat we zijn gaan rijden… Ik had van tevoren verwacht dat ze dit super goed zou doen, en dat deed ze ook! Ze was ontzettend braaf onder het zadel. Door de strenge vorst moesten we noodgedwongen naar binnen, en dat is bij ons midden tussen de koeienstallen . Daisys grootste angst zijn nooit auto's, honden, tractors of maaimachine geweest, maar koeien!!! Als je mij vorig jaar zou hebben verteld dat ik voor het eerst op haar rug zou gaan zitten midden tussen de koeien had ik je vierkant uitgelachen. Inmiddels hebben we ons eerste kleine drafje aan de lange longe al gemaakt!
Ik ben ontzettend blij met haar en vooral heel trots op haar! Ze is een geweldig paard wat heel goed bij mij en mijn karakter past. Jong, ondeugend, hier en daar wat lomp, maar ook ontzettend lief, werkwillig en leergierig. Onze goal van dit jaar is om de eerste ritjes in het bos te gaan maken. Ik heb er veel zin in! To be continued....