Monique1963 schreef:Interessant Josien, hoe zou jij het voorbeeld waar we het nu over hebben, vanuit dat oogpunt oplossen?
Had ik een hele reactie geschreven, valt mijn computer uit! Ik zal het nog eens proberen..
Ik zou om te beginnen niet iets op willen lossen Ik zou het paard observeren in haar gedrag en gedrag= communicatie. Dus proberen te begrijpen entueel in mee kan doen.wat ze uitdrukt. Kijken wat ze van de wereld vindt, hoe ze die onderzoekt en leert kennen. Ik zou meekijken en mee ervaren. Mijn positie is heel anders dan van de meeste paarden eigenaren. Ik verwacht niet dat ze iets voor mij doen of moeten doen. Ik kijk wat ze willen, waar ze op reageren en waar ik eventueel in mee kan gaan. De meeste paarden zijn bij mij geboren, ik ken ze en hun kudde dus al hun hele leven. De enkelen die later zijn gekomen krijgen tijd. Ik heb nu een "nieuwe", nu zo'n 4 maanden. Hij moet eerst vooral wennen en leren weer paard tussen de paarden te zijn. Hij is erg gericht op mensen (mij) en komt direct als hij me ziet. Dat is niet de paardenmanier, zijn eerste reactie moet zijn kudde gelden, daar moet hij willen zijn. Nu wordt het naar mij richten langzaam minder. Ze zijn met hun 3en al best hecht, maar ik heb hem b.v. nog nooit zien groomen met zijn mede paardjes. Hij is dus nog lang niet geaard en veilig in deze groep ondanks dat het er zo relaxt uitziet. Zoiets duurt ook jaren. De andere twee zijn wel heel dol op hem, willen heel graag bij hem zijn maar dat is andersom dus nog niet zo. Is ook logisch, hij is de nieuwe en verhuisd, de twee broers kennen elkaar hun hele leven al ( 13 en 16 jaar) Ik heb al weel een paar keer op hem gereden en kijk dan hoe hij is, wat hij wel en niet wil, dat is genoeg voor mij.