GJ9 schreef:En dat laatste stukje, hoe herkenbaar, had ik ook kunnen typen! En toevallig heb ik precies vanmorgen een filmpje met die vraag naar Rien gestuurd. Ik kan mijn paard heel scherp en snel aan het been krijgen, maar dat is nog iets anders dan voorwaarts blijven denken. Het lijkt wel of ik eerst altijd een paar rondjes flink over het tempo moet 'jagen' voor ze voorwaarts blijft denken en ook echt aan het werk gaat. Afgelopen maandag heb ik veel te simpel gereden, het was fris, dus ze liep uit zichzelf wel, maar er was geen enkel haartje bezweet, dus ik denk dat ze net niks gedaan heeft, alleen dr eigen rondjes lopen lanterfanten, wel heel ontspannen. Ik heb al veel vaker gezegd, het lijkt wel of ik me eerst kwaad moet maken voor ze echt fijn gaat lopen. Normaal pakte ik ook de voorkant erbij als ik me kwaad maakte, nu rijd ik haar dus alleen op mijn been naar voren (noem dat ook wel vaak zere tolerance beleid). Maar weet niet of dat wel mag, daarom die vraag gesteld. Op de filmpjes van Rien lopen al die paarden gewoon vanzelf naar voren lijkt wel.
Had nog wel dikke pech vanmorgen. Wij moeten een stukje over de weg naar de bak toe, en dat loopt parallel aan de snelweg. Krijgt er precies naast ons een auto een klapband! Wat een denderende knal was dat, gevolgd door een flink ratelend geluid van een auto die tot stilstand komt. Klonk alsof hij dwars door de geluidswal naar ons toe zou komen. Paarden natuurlijk gelijk aan de kletter, gelukkig konden we ze in 3 galopssprongen weer terugnemen, wel beetje zonde van de inwerking van het bit dan. De adrenaline is er wel in blijven zitten bij mijn paard, bleef in de bak ook wat kijkerig.
Ik ben benieuwd naar de reactie van Rien! Stoer!
Ik ben zelf een harde werker, het kost me meer moeite om weinig te vragen en te doen dan om veel te vragen. Maar, ook in dat weinig vragen, moet ik wel consequent zijn anders snapt Bel er natuurlijk ook geen hol meer van...
Hoeveel pech kun je hebben dat dat precies naast je gebeurt. Zou Bel ook niet erg kunnen waarderen hoewel die heel erg verkeersmak is. Dat blijf ik een van de engste dingen van paardrijden vinden. Die externe omstandigheden die je niet kunt beïnvloeden of uit kunt schakelen. Crossmotoren in het bos, een apache die zo laag overkomt dat je de piloot in de ogen kunt kijken, loslopende honden, klapperende aanhangertjes... Echt, Bel is mak, maar alles heeft z'n grens