Bokt.nl

**Geplaatst**: 29-08-17 15:43

Geplaatst: 29-08-17 15:43

Van de trap af vind ik ook dapper!!
Daar zou ik vanaf gevlogen zijn, zonder paard

!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-08-17 15:45

Geplaatst door de TopicStarter : 29-08-17 15:45

Als je mijn perikelen leest, Selka, dan vind ik het erg aardig dat je zoveel vertrouwen in mij zou hebben...

Ja Dreamer, inderdaad, we hebben ook div terrassen in het land, maar trappen zou nog mooier zijn ;-)

Dank je Olejon, ja ze is heel erg mooi en ik was daar zo heel erg blij met haar!

Cer, blijf maar volgen, die tenen van jou gaan nog meer krommen...

Imj, alle natuurhindernissen zeg maar, zijn peuleschilletje voor haar. Mensendingen niet.

**Geplaatst**: 29-08-17 15:45

Geplaatst: 29-08-17 15:45

Is het een idee om je terrein af te zetten met bubbeltjesplastic cq springkussenmateriaal?

**Geplaatst**: 29-08-17 15:46

Geplaatst: 29-08-17 15:46

Roosch schreef:
Is het een idee om je terrein af te zetten met bubbeltjesplastic cq springkussenmateriaal?

En stootkussens langs de randen

**Geplaatst**: 29-08-17 15:47

Geplaatst: 29-08-17 15:47

Wat schrijf je leuk zeg!

Blijf je bewust zo voorover zitten als je naar beneden gaat?
Heb tijdens een trektocht in Frankrijk juist geleerd om achterover te blijven zitten als we afdaalden en licht voorover te gaan bij het stijgen. Zodat het zwaartepunt het paard niet dwars zat

**Geplaatst**: 29-08-17 15:50

Geplaatst: 29-08-17 15:50

Nou ik doe het je niet na hoor. Met een 3 jarige de trap af. Zoveel lef heb ik niet meer en ik ben toch de helft jonger.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-08-17 15:54

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst door de TopicStarter : 29-08-17 15:54

Dank jullie, ja stootkussens zou niet gek zijn.
Welkom Keet. Je hebt gelijk, zo hoort het ook.

**Geplaatst**: 29-08-17 16:03

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 29-08-17 16:03

Hè wat heerlijk zo'n positief bericht!!

**Geplaatst**: 29-08-17 16:09

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 29-08-17 16:09

Je doet het goed hoor naamgenoot ..
trots op jullie

**Geplaatst**: 29-08-17 16:09

Geplaatst: 29-08-17 16:09

Ts even een hele dikke pluim dat je zo ontzettend goed op de reacties van iedereen reageert en niet meteen stopt met plaatsen _O_

Het is mij bijv totaal niet om te doen om terecht te wijzen en elke vraag mbt waarom of hoe je een keuze hebt gemaakt is voor een volgende alleen maar super om te leren.

En ik denk echt dat jullie 2 perfect bij elkaar zijn op het moment dat jullie elkaar beide snappen. Ik hoop dat dat nu..2 jaar nadien... Ook zo is

Blijf updaten dan blijven wij leren !

**Geplaatst**: 29-08-17 16:15

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 29-08-17 16:15

Ik vind het knap hoe je het doet en denk dat er minstens 1000 manieren zijn om het aan te pakken. Net als alle wegen naar Rome..... de een zal wat langer en moeilijker zijn dan de andere. Een ding weet ik zeker, ik doe het je niet na!

**Geplaatst**: 29-08-17 16:30

Geplaatst: 29-08-17 16:30

Er hadden zoveel dingen anders gedaan kunnen worden...tuurlijk. Achteraf kun je een koe in de k*nt kijken zeggen ze wel eens.
Als je het zonder binnenbak of gecontroleerde omgeving moet stellen dan DOE je gewoon. En gaat de confrontatie met onbekende dingen al doende en speel je daarop in. Zo ook ik en mijn paard.
Zolang je het maar op de goede manier aanpakt, leert je paard je te vertrouwen. Niets anders dan in een gecontroleerde omgeving, alleen leren ze het al doende, onderweg, stukje bij beetje.
Veel Tinkers hebben nu eenmaal een stevig karakter, en daar moet je mee leren en kunnen omgaan, maar als je eenmaal samen tot een team bent gegroeid, dan is het bijna onoverwinnelijk.
Tsja, en dat stukje lompheid, je omver lopen, ook dat laat zich prima in goede banen leiden. Met wat trainen en tijd komt ook dat goed, echter zonder garantie erop...

Als je een 'willing to please' paardje zoekt, wat 'oh,..sorry, ik doe het al' zegt neem dan vooral geen Tinker.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-08-17 16:37

Geplaatst door de TopicStarter : 29-08-17 16:37

Vrijdag 20-11-2015
Een poos geen tijd gehad om het logboek bij te houden. De afgelopen twee weken, zijn Jantje lacht en Jantje huilt geweest. Ik doe een keer of drie per week dingen met haar op het erf, soms meerdere keren per dag met zoveel mogelijk variatie, dus aan de hand, longeren, en zelfs zeg maar mennen. Dat kan ze erg goed! En het gekke is dat ze dan ook stil kan staan! En we spelen ook. Een soort tikkertje, maar dat is maar een paar minuten leuk want waarom zou je zomaar gaan draven?
De andere 3 dagen maak ik korte ritjes, nog steeds doe ik alles op het halster met losse teugels, met het bit als reserve.
Die ritjes zijn leuk als we het bos in gaan, alhoewel ze nog steeds een keer of vier per rit schrikt van een vogeltje, een steen die ze zelf wegschopt, een tak die breekt etc. Ooit zal het wel wennen. Ik laat haar zelf haar weg op het pad zoeken en als ze iets wil onderzoeken dan mag dat. Er verandert in het bos ook vaak zat wat, er komen houtstapels bij of gaan weg en ze heeft alles door! Iedere verandering weet ze en is ze huiverig om die plek te passeren. Toch doet ze het en dat vind ik megastoer van haar. Als ik thuiskom kan ik zien hoe eng ze een rit heeft gevonden, aan de hoeveelheid transpiratie. Toch hoop ik dat ze het toch ook leuk vindt om lekker door het bos te struinen.
Maar als ik door het dorp ga is het niet leuk. Ik heb al een paar keer gewandeld door het dorpje aan de hand. Dat gaat beter dan erop. Ze schrikt even zo vaak, maar ze blijft meer bij me. Onder het zadel is schrikken een stuk linker. Ik word er wel een beetje hopeloos van.
Er zijn dingen waarvan ik heel goed begrijp dat ze schrikt. Daar zou ieder paard van schrikken denk ik, er kwam een keer op een parallelweg een vrachtwagen met een klapperend zeil langsrijden. Dat is toch op zo'n 30m afstand en met bomen tussen ons in, maar ze schrok dusdanig dat ze aan de kletter ging. Ik was er te laat bij om het gewone bit te pakken en we kwamen naar mijn smaak veel te laat tot stilstand. Gelukkig komen er op dat pad geen auto's, soms wel fietsers, maar het blijft wel erg link.
Verder zijn er dingen waar ik dan minder ok van vind dat ze schrikt. Een wit koffiebekertje in de berm kan verschrikkelijk eng zijn. De volgende keer is dát bekertje op die plek niet meer eng, maar een volgend stukje plastic 10m verderop is weer wel eng. Wat ik ook niet begrijp is dat sommige dingen eng blijven. Laatst fietste mijn vriend mee door het bos, gewoon voor de gezelligheid. Zijn remmen piepen en daar schrikt Callas van. En de keer erna weer. En de keer erna ook weer. We hebben het aan haar laten zien dat wij dat geluid maken, naast haar voor haar, stilstaand, maar het blijft eng. 10x, 100x, dat blijft eng. Het is niet een schrikding om bij te springen, maar er blijft die siddering door haar lijf gaan. Iedere keer weer.
Ze schrikt tegenwoordig soms ook anders. In plaats van met 4 benen tegelijk opzij te springen, schrikt ze soms zoals een kat kan schrikken. Ze springt dan omhoog met haar rug bol. Soort rodeo houding. Gelukkig zit ik dat allemaal uit. Maar ontspannen door het dorpje neuh.
Ik heb overwogen om gewoon maar helemaal niet meer door het dorpje te gaan. Alleen maar door het bos. Of alleen maar aan de hand lopen door het dorp want dan gebeurt er veel minder. Maar ja. Dat is vermijden en daar leren we niets van. Ik moet er doorheen en zij ook. Samen moeten we door deze fase heen. Het zal een keer beter moeten gaan. Ik laat haar aan alle enge dingen snuffelen, likken, proeven en als ze schrikt troost ik haar. Ik snap het wel, het zijn ook allemaal rare dingen.
Ik merk trouwens nog wel steeds dat dingen die haar achterhoeven naderen op een rit, de poopscoop-dag triggeren. Laatst rende er op een rit door het dorpje een kat achter haar langs en ze mepte zo naar achteren! Het scheelde niets of hij was geraakt. Volgens mij zou ze dat vóór de poopscoop niet gedaan hebben.
En dan zijn er ook dingen waarvan ik had verwacht dat ze dat mega-eng zou vinden en dat interesseert haar dan weer veel minder. Samen, mijn vriend op de fiets mee, zijn we een lange spoortunnel wezen doen. Die is 850m lang! En ze deed het. Zonder aarzeling! Zo dat donkere gat in. Mijn vriend fietste soms voor ons, naast ons, achter ons, en ze bleef netjes gaan. Wel heel erg attent en kijkerig uiteraard, maar dat lijkt me heel erg normaal bij zoiets spannends. Wat ze wel eng vond in de tunnel, waren de plassen. En mijn vriend die remde met de fiets, wat een schrapend geluid maakte. Dat dan weer wel. Maar goed, om de plassen mocht ze dit keer van mij omheen, en dat schrikken in de tunnel van de fiets vond ik ook begrijpelijk. Sowieso straf ik haar nooit voor schrikken. Ik denk dat dat niet helpt. Je kunt het nou eenmaal niet helpen als je iets eng vindt. Ik vond het al megaknap dat ze door de tunnel wilde. Namelijk, aan het einde van die tunnel een paar km verder zit een pensionstal, als ik daar heen kan rijden, kan ik misschien mensen vinden om samen mee te gaan rijden!
Kijk en dan ben ik weer apetrots op mijn mooie paardje!

https://www.youtube.com/watch?v=8oTsaqOBK1g

**Geplaatst**: 29-08-17 17:19

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 29-08-17 17:19

Ik kruip ook even onder mijn leessteen vandaan om te melden hoe herkenbaar ik dit alles vind. Mijn paardje is gewoon een warmbloed, maar de reactie die je beschrijft zijn exact hetzelfde. Toen ik hem kreeg echt dat plakkerige veulengedrag, niets kunnen, wel zogenaamd beleerd zijn, maar weinig mee te beginnen. Nog steeds is dat paard niet helemaal normaal. 95% van de tijd is het echt een brave sul, maar als hij zich opwind (en dat kan van de meest idiote dingen zijn) is hij ook in no time kletsnat en ronduit gevaarlijk. Die combinatie van angst en dominantie heb ik verder nergens zo beschreven zien worden. Het is exact hetzelfde. Ik lees nog even mee, want ben benieuwd hoe het afloopt.

**Geplaatst**: 29-08-17 17:20

Geplaatst: 29-08-17 17:20

Wat een dapper paardje! Die trap daar ben ik dan weer niet zo van onder de indruk, maar met die tunnel zou ons polie vroeger toch wel moeite mee hebben en jouw paardje is nog niet zo heel lang bij je. Dit verbaast me positief.

**Geplaatst**: 29-08-17 17:43

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 29-08-17 17:43

Ohhh brrr wat een creepy tunnel joh!!

**Geplaatst**: 29-08-17 18:21

Geplaatst: 29-08-17 18:21

freetorun schreef:
Apple schreef:
Aan iedereen: dit is een blog waarvan het begin al 2 jaar geleden is

Ook ik lees het met een glimlach en vooral een 'o ja, jonge merrie, uit haar vertrouwde omgeving, die moet nog alles leren en wennen aan de nieuwe mens'. Herkenbaar voor iedereen die weleens een nieuw (jong) paard heeft gekocht.

Bij elk nieuw paard zie ik weer op tegen de eerste periode Totdat je overal een beetje doorheen bent en het is alsof het paard er altijd is geweest en zich keurig gedraagt zoals jij wilt.

Aan goedbedoelde adviezen en 'ik had dit nooit zo gedaan' heeft de TS niet zoveel: het begin van de blog is inmiddels 2 jaar terug

Het klopt zeker dat TS niet zoveel meer aan de adviezen heeft, toch vind ik de discussie over hoe je dit aanpakt met een jong paard wel erg interessant, al dan wel niet voor TS.

Voor die discussie kan er toch een nieuw topic geopend worden?

Filmpjes van de update gekeken en ik vind eigenlijk dat ze het super goed oppakt. Ik heb er bewondering voor hoe je niets uit de weg gaat en gewoon maar doet. En zij dan dus ook gewoon maar doet. Petje af.

**Geplaatst**: 29-08-17 18:42

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 29-08-17 18:42

Zeer interessant topic, ik volg, ik heb de mijne als veulen/jaarling gekocht en dat is een echte draak geweest tot haar 8ste, nu is ze 17 en rijden we sinds 2 jaar buiten op straat, voorheen alleen rijbak en aan de hand buiten in het verkeer en polder, wat vaak uitliep op 1 groot drama en ik het weer een tijd niet zag zitten om het buitenwandelen verder uit te breiden.

ik vind jouw doorzettingsvermogen super stoer, maar ik herken wel heel veel dingen in jouw verhalen.

**Geplaatst**: 29-08-17 20:06

Geplaatst: 29-08-17 20:06

Nou de tunnel neemt ze wel heel relaxt.
Dat ziet er positief uit.

Fijn dat je vriend met je mee wil op de fiets, zo heeft Callas steun aan hem wanneer ze iets spannend vind.

Ik ben benieuwd naar het vervolg!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-08-17 20:15

Geplaatst door de TopicStarter : 29-08-17 20:15

CoRiNa1983, Kpet, leuk dat jullie ook meelezen.

Zondag 22-11-2015

Om haar te wennen aan geluiden waar ze vaak voor schrikt zijn we in het bos bij ons huis gaan trainen. Ik erop en mijn vriend erachter en stokken breken en stokken in de struiken gooien. Ikzelf ook tegen takken tikken, met mijn voeten en mijn handen, En iedere keer schrikt ze weer. Niet een spring-schrik, maar een rilling-schrik. Arm dier, iedere keer weer, iedere keer weer. Het voelt als pesten, maar ze moet toch leren dat het niet erg is en dat brekende takken haar geen pijn doen. We kwamen weer doorweekt terug.

Soms vraag ik me af of ik moet stoppen haar te pesten en haar maar een paar jaar in de wei moet laten staan om geestelijk volwassen te worden en een ander paard moet kopen, maar dat zou wel een enorme aanslag op onze reserves zijn, en alhoewel mijn vriend het zelf heeft voorgesteld, voel ik me dan toch schuldig tov hem.

Naar de fokker toe heb ik nog een keer een sms'je gestuurd. Ja, ze was erg druk en had geen tijd gehad mijn mail te beantwoorden, maar het kwam erop neer dat Callas bij hun nooit bang is geweest. Ja, duh, dat is ook logisch natuurlijk. Ze is daar volgens mij nooit alleen naar buiten geweest. Daar had ze de bescherming van een grote kudde en hier moet ze het ineens allemaal zelf doen. Dat is een heel grote verantwoording voor haar om ineens een kudde te hebben.

De Daltons. Niet door mij zo neergezet, dit is echt 100% toeval, tijdens het middagdutje.

Afbeelding

De oud-collega met de twee tinkers waarvan de ene op zijn 12e gezeglijk werd, heb ik om advies gemaild, hij heeft me aangeraden hulp te zoeken. Ik zou niet weten waar en wie. En wat zal dat niet kosten? En het achterlijke is, dat ik 20 jaar geleden in NL, degene was die bij probleempaarden gehaald werd! En men was nog tevreden ook over mijn resultaten. Hoe kan het dan nu, dat ik in alle opzichten faal. Wat zie ik over het hoofd?

Afijn, op een rit van een half uur, is 3x schrikken maar 3 minuten, dus dan heb ik toch 27 minuten lol! Maar de vraag is of Callas er ook zoveel lol in heeft. Daar was het toch om te doen, je koopt een paard om jouw en zijn plezier. Behalve grazen heb ik geloof ik nog niet echt iets gevonden dat ze leuk vindt, behalve dat ze mij aangesteld heeft als "kroeler-tussen-navel-en-uier, hahaha. O en ze vindt natuurlijk mijn koekjes leuk!

**Geplaatst**: 29-08-17 20:38

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 29-08-17 20:38

Spannend verhaal, ik volg! Het lijkt steeds beter te gaan, maar toch blijf ik mij afvragen waarom je nu twee jaar later dit met ons deelt. Ik hoop op een happy ending, maar het blijft spannend.

**Geplaatst**: 29-08-17 21:27

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 29-08-17 21:27

Ik blijf volgen en wacht tot de ander schoen valt, want er is uiteraard een reden om dit topic nu te openen en het verhaal 2 jaar geleden te starten. Wat ontzettend goed dat je zulke duidelijke logboekgegevens bijgehouden hebt!!

**Geplaatst**: 29-08-17 21:39

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 29-08-17 21:39

Wat een leuk en uitgebreid verslag heb je bijgehouden! Ik lees mee en ben benieuwd naar de rest, ik hoop op een positief einde! Knap paard heb je! Mooie uitstraling!

**Geplaatst**: 29-08-17 21:40

Geplaatst: 29-08-17 21:40

Heel mooi om te lezen hoe je dit aangepakt hebt! Ik herken er ook veel van met mijn jonge merrie, maar die kocht ik in november 2015 met het idee dat ik er nog veel tijd in moest steken en dat doe ik dus ook nog steeds. Ze heeft al ontzettend veel geleerd, maar ik moet echt alles stap voor stap doen en ga soms ook wel ineens weer een stapje terug met haar.
Ik ben benieuwd hoe jouw verhaal verder gaat. Je hebt haar immers met een heel ander idee gekocht.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-08-17 21:48

Geplaatst door de TopicStarter : 29-08-17 21:48

ArankaM, Britt-Sisi en Kruimellover welkom bij het Callas verhaal.

BarbaravdW, het logboek was voor mij een uitlaatklep. Zoiets van Lief Dagboek wat ik nu toch weer heb meegemaakt...

Maandag 30-11-2015

Ik haat crossmotoren! We hoorden ze al van verre aankomen gisteren. Denk je een lekker rustig bosritje te maken, krijg je dat. Al bij het geluid van veraf werd ze onrustig. Anders onrustig dan anders. Het voelde als een elastiekje onder me dat ieder moment kon wegschieten. Haar koppie zo hoog als een giraf oren naar voren en maar heen en weer kijken. Waar komt dat geluid vandaan? Ja wist ik dat maar, dan kon ik ervoor weggaan. In de bergen hoor je soms ineens niets om het volgende moment voor een verrassende auto midden in het bos te staan. Geluid maakt vreemde omtrekkende bewegingen.
Hoe ze nu voelde, voelde anders en niet goed. Afstappen durfde ik niet want ze heeft zich al eerder van me losgerukt in een paniekaanval, gelukkig was dat op het erf, maar als ze hier zich losrukt, dan weet ik niet waar ze heen rent. Zo vaak ben ik hier nog niet geweest. Ik weet niet of ze de weg naar huis weet. Daarbij als ik hier afstapte, weet ik ook niet of ik nog weer kon opstappen, want ze staat nog steeds niet stil met opstappen en in een panieksituatie, leek me dat ook geen goed plan.

Ik probeerde rustig te blijven en te beredeneren waar ik die motoren naar toe hoorde gaan. Ik praatte rustig op haar in, maar volgens mij is ze in haar eigen wereldje op zo'n moment. Ik pakte haar noodremteugels met het bit. Het geluid werd ondraaglijk scherp en ik hoopte nog dat die jongens op een parallelpad ergens reden, maar ja, crossmotoren volgen niet altijd de gewone wegen en plots kwamen ze een meter of 40 voor ons, uit de bossen. Hadden ze natuurlijk weg van ons kunnen rijden, maar helaas moesten ze onze kant op. Ik stak mijn hand op van stoppen en dat lijkt me toch een internationaal gebaar, maar ze kwamen gewoon op me af. Wel heel rustig langzaam rijdend, maar het kwaad bij Callas was al geschied, het geluid dat al die tijd dichterbij was gekomen, kwam haar nu langzaam besluipen en bedreigen. Het was logisch dat ze vluchtte. Ze draaide razendsnel om en weg waren we. De jongens heb ik niet meer gehoord. Geen idee waar die heen zijn gegaan. Ik was alleen maar bezig met haar te stoppen, wat niet lukte. Zigzaggen werkte niet, ik stuurde haar naar een talud om haar te stoppen, maar ze rende me afgebogen hoofd gewoon verder. Ik had niets te vertellen. Ik heb het vandaag op de kaart opgezocht en ik denk dat we 2km gesjeesd hebben, tot ik haar kon terugpakken. Alweer levensgevaarlijk, gelukkig midden in de bossen, maar toch. Maar ik denk dat dit niet aan Callas heeft gelegen. Ik denk dat heel veel paarden dit niet hadden aangekund. Bah.

Buiten dit akkefietje wat ik aan haar merk is dat ze een soort eng-level heeft. Een soort bar die zich per rit vult met eng. Als ze eenmaal van iets geschrokken is, dan zijn andere dingen waar ze een andere keer niet van schrok wel eng. En als haar eng-level vol zit dan zit ik op dat elastiekje wat ieder moment weg kan springen. Eigenlijk heb ik de laatste dagen zowel op het erf als buiten het erf geen een keer gehad dat ze niet tot elastiekje-level is gekomen. Dat voelt zo enorm onzeker.
Soms wil ik het bijltje er gewoon bij neergooien. Ik heb haar nu iets meer dan 6 weken en de keren dat ik plezier heb gehad voelen toch ernstig minder dan de keren met negatieve gevoelens. Ik begin me ook minder veilig te voelen. Niet leuk.