De laatste paar weken lijkt Jopie weer helemaal op te leven, in het bos is hij gewoon rustig en loopt hij lekker. Hij kijkt, als altijd, heel pienter uit zijn oogjes, en hij vreet als een os. Hij is in een paar weken opgezwollen van heb ik jou daar... Echt, zomaar 20 tot 30 kilo zit er aan. Dat wordt dus trainen!
De laatste tijd begint hij in de bak ook meer zin te krijgen, hij gaat gelijk met zijn neusje naar beneden en loopt lekker ontspannen, met weinig been loopt hij lekker door. Hij buigt makkelijk af en zodra ik ga doorzitten komt meneer omhoog. Echt zalig om dat weer mee te mogen maken. Dat is gewoon zomaar 2 jaar geleden, toen kreeg ik m met minieme hulpen in alle mogelijke oefeningen, en t lijkt of dat nu weer een beetje terug komt. Deze winter is niet bepaald makkelijk geweest, vorig jaar was hij ietsjes overvraagd en moest hij voorzichtig weer gebracht worden, in de winter kreeg hij in 3 weken tijd 4 lichte spierbevangenheid aanvalletjes en het ging echt slecht. De eerste 3 gingen nog wel, maar de vierde leek echt funest. Hij liep helemaal niet lekker, keek erg ongelukkig voor zijn doen, en ik had er heel even een errug hard hoofd in, maar nu... Wat lijkt de winter dan weer lang geleden... Vandaag was hij ouderwets vervelend, en toen ik hem even op zijn lazer gaf ging hij lopen! My oh my... Hij loopt gewoon rad, twijfelt niet bij elke stap en buigt heel netjes af, stelt makkelijk om, tenzij hij even gaat kijken of ik nog wel alert ben, dan loopt hij zo over de schouder weg...
Het voelt echt weer goed om mijn mannetje lekker irritant te zien, hij probeert me weer uit en loopt als een tierelier. Hij staat lekker te slapen als ik met m tut en hij vind het heerlijk als ik even zijn sokjes was. Wat ben ik blij dat het nu even zomer is! Dan kan hij lekker veel naar buiten en lekker tonnetje rond worden. Volgend jaar is er weer een winter, en dan gaan we er weer lekker tegen aan!