Eerst heb ik een poosje in de wei gereden en Diablo was zo rustig (of eigenlijk lui) dat ik besloot een stukje langs de weg te gaan met hem.
Jan (mijn man) had hem voor de zekerheid ook aan de longeerlijn gedaan, want je weet het maar nooit.
Maar het ging hartstikke goed! Hij was superbraaf en luisterde prima. Wel was hij ontzettend alert en keek werkelijk overal naar. Ik weet niet of hij wel goed verkeersmak is (ik heb begrepen dat hij eerder alleen maar in het bos reed en niet veel verkeer zag), dus ik was best voorichtig.
Auto's geeft hij helemaal niets om. Toen er een trekker achterop kwam, schrok hij een beetje, maar echt maar een beetje. Toen wij hem geruststelden, liep hij ook netjes weer verder.
Hij vond het prachtig, van zijn luiigheid was helemaal niets meer over. Dus het gaat beter en beter met onze man!