Die heb ik dus net gehad.
Ik kwam net bij Isolda in de wei en ze lag lekker languit. Ik was even blijven staan, want ze lag plat, wie weet was ze aan het veulenen. Dat was niet het geval, dus ik dacht loop er even naar toe om alles te controleren. Ik kwam dichter en dichter bij en ze bleef heeeeeel stil liggen. Reageerde helemaal niet. Ik roepen en in mijn handen klappen, daar reageert ze normaal direct op en springt dan overeind. Nu niet.
Haar benen lagen helemaal stijf en de bovenste twee lagen niet op de grond. Nou ja, weet niet zo goed uit te leggen, maar zoals een dood paard, met stijve benen. Ik schreeuwen. Geen reactie. Er heen gerende en ze bleef maar liggen, ik roepen en roepen.
Tot ik heel dicht bij was, ze schrok er van.
Ze kwam overeind en keek me met twee slaperige oogjes aan. *zucht* ik had bijna een hartaanval. Ze begreep er helemaal niets van, vanwaar al die knuffels en kussen?
Het idee dat ik haar zou verliezen... *pffff* Ik had de tranen al in de ogen, wist zeker dat ze dood was, ze lag ZO stil. Naja, uitgeput door die dikke buik natuurlijk en madam lag heerlijk in het zonndetje te slapen.