Geplaatst Toen het baasje vandaag op het land kwam ging ik wel braaf naar haar toe, maar wat sloompjes. Dit om haar gelijk te laten zien dat er wat aan de hand was. Ik heb namelijk een grote wond op mijn linkervoorbeen. Een van de paarden met ijzers heeft mij een trap gegeven en nu zit er een gat en bloed het.
Het baasje heeft me mee naar stal genomen, de wond bekeken en na wat gepraat met haar met die blonde staart besloten dat ze toch de dierenarts ging bellen, om het te laten hechten. Sja, als zij dat nodig vind dan zal dat wel, zolang ik maar aandacht krijg vind ik alles goed. Terwijl mijn baasje en een vriendin die Susanne heet aan het wachten waren op de veearts hebben ze me lekker geborsteld. Dat was wel heel erg fijn. Na alle regen van gisteren was ik goed vies! Het leek wel van niet omdat ik zo'n mooie schutkleur heb, maar ik zat lekker helemaal onder. Heerlijk dat borstelen, moet me dus vaker vies maken.
Nadat ik schoon was gingen ze nog meer met me doen. Ik kreeg weer een stukje clickertraining. Voor mijn neus werd een stuk metaal gehouden. De eerste keren dat ik er met mijn neus naartoe ging werd er al geclickt en kreeg ik wat lekkers. Makkelijk verdiend want wie durft dat nou niet? Maar na een tijdje ging ik eraan likken, werd het baasje enthousiaster en na wat clicken en wat lekkers besloot ik all the way te gaan. Ik beet er eens in en deed hem in mijn mond. Toen hoorde ik dat dit een bit is en dat ik dit nog veel vaker zal moeten doen. Het baasje was trots op me.
Toen kreeg ik een soort tuig op mijn hoofd. Allemaal leer en allemaal gespjes. Ze noemden dit hoofdstel en gingen dit passen. Het eerste hoofdstel had ze altijd voor Gracy gebruikt. Sja, die heeft een ponyhoofd, ik pas dit mooi niet. Kom nou... ik ben een paard. Ben veel groter, steviger en gespierder (ahum). Dus toen het andere hoofdstel. Hé... dat zit beter. Er zat geen bit in, maar wel een heuse neusriem. Ik vond het allemaal prima dus het baasje ging een stapje verder. Een schabrak op mijn lichaam. Toen het baasje hem liet zien was het wel mooi. Een mooie rode. Toen ze zei dat dit speciaal voor mij was aangeschaft werd ik week van binnen, zo trots was ik. Dus zonder problemen mocht dit op mijn rug. En ook de longeersingel er overheen was geen enkel probleem. Het aansnoeren mocht ook nog. Oef, dat gaat maar net, ik ben iets groter, steviger en dikker. Maar goed, het baasje zette wat kracht en het ging. Ik liet alles braaf toe! Nog even snuffelen ter goedkeuring en ik was tevreden.
Snel werd alles afgehaald, de dierenarts was er. Ik mocht mee naar buiten, kreeg een praam op en werd een paar keer flink gestoken. Het voelde anders aan dan vliegen, volgens mij waren het pijnstillers, antibiotica en nog meer troep. Daarna werden er een paar nietjes in mij geschoten. Ik stond het braaf toe. Nadat er nog zilveren wondspray op werd gespoten mocht ik naar stal. Vandaag en morgen geen weiland meer voor mij. Op stal, niet losgooien, alleen maar stappen op de harde ondergrond. Ik was heel braaf en dat terwijl de dierenarts zei dat ik best wel lastig kon zijn omdat ik een Jazz ben. Sjonge jonge... wat praten ze allemaal slecht over mij! Ik heb ook mijn eigen karakter en ben heel lief. Dus... stoppen met die vooroordelen!
Op stal heb ik even staan nadenken over alles wat er gebeurd was. Er zijn gewoon een paar nietjes in me geschoten. Toch stom... laat ze dat lekker in papier doen en niet in mij! Ik ging even met mijn hoofd langs mijn wond en toen had ik ook een zilver hoofdje. Best leuk! Ben er trots op. Had liever gehad dat het goud was, dan was ik nu nog veel meer waard geweest. Morgen komt de dierenarts weer voor een prik omdat ik morgen best stijf kan zijn. Er is een flinke kneuzing, vandaar dat het zo dik is. Het fijne is wel dat het baasje nu vaker komt om met me te lopen, dus ik verwacht haar vanmiddag of vanavond nog een keer!
Nog even een foto van de wond. Het is niet denderend te zien. De wond is met een bepaalde spray zilver gespoten en dat weerkaatst.
