Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-07-22 21:48

Jouw once in a lifetime horse?

Geplaatst door de TopicStarter : 15-07-22 21:48

Je hoort het regelmatig, een "once in a lifetime horse".

Een paard waar je zo'n sterke band mee hebt of had, dat nooit meer te evenaren valt. Een paard uit duizenden, voor jouw!

Heb jij je "once in a lifetime horse" al ontmoet?
Leeft hij/zij nog?
Hoe wist je "dit paard is mijn once in a lifetime horse!"?

Ik zal even over mezelf vertellen.
Op mijn 18e kocht ik een kleine pony, beleerde haar voor de wagen en stapte er af en toe op voor een rondje onder de man en binnen no time waren we echt een heel hecht duo.
Toen ik een maand op vakantie was naar Zuid Afrika hebben de mensen die de verzorging waar zouden nemen haar na anderhalve week maar laten staan op het weiland want ze was niet te hanteren!
Toen ik terug kwam kwam ze luid hinnekend naar me toe, om me vervolgens ruim een maand lang het leven serieus zuur te maken!

Met deze pony kon ik écht lezen en schrijven, niks was te gek en ze deed alles voor me! Als ik had gevraagd of ze in een boom wilde klimmen, zou ze het proberen!
We hebben mooie avonturen beleefd maar helaas is ze veel te jong ingeslapen.... Ik was kapot van verdriet, maar weet mijn heftige emotionele reactie aan het feit dat ik 3 maanden daarvoor was bevallen en dus nog vol hormonen zat. Achteraf denk ik dat het verlies van deze pony gewoon domweg écht meer pijn heeft gedaan/doet als het verlies van m'n eerste pony....

Pas nu, bijna 4 jaar na haar overlijden, besef ik hoe uniek de band was die ik had met deze pony. Hoe gek ik op haar was, hoe veel ze voor me betekende en hoe erg ik haar mis.
Zeker als m'n huidige paard weer eens zo'n #€_)&?& bui heeft dat ik bijna in staat ben dr door de gehaktmolen te draaien!!

Zou nog uuuuuren door kunnen praten over mijn "once in a lifetime horse", waarvan ik er dus pas achter kwam dat zij dat voor me was, toen ze er niet meer was....

Maar ik ben ook benieuw hoe dit bij jullie zit!?

Dus brand los!

**Geplaatst**: 15-07-22 21:57

Geplaatst: 15-07-22 21:57

Ik heb meer once in a lifetime paarden gehad.

Ja ik heb paarden gehad waarmee ik niet dat ene speciale gevoel heb gekregen maar wel prima mee klikte.

En inmiddels 2 OIAL paarden gehad,beide erg verschillend maar zo'n diepe band mee gekregen dat ik ze nog dagelijks mis.

Ene was ontzettend dapper en een durfal ,de andere vertrouwt mij blind en is de grootste knuffel die er nu is.

Beide zo ontzettend uniek en geen woorden nodig om dingen te doen.

**Geplaatst**: 15-07-22 21:58

Re: Jouw once in a lifetime horse?

Geplaatst: 15-07-22 21:58

Mijn huidige paardje is mijn once in a lifetime horse

Echt zo'n lief paard! Ik had vanaf de eerste dag een goede band met hem. Vanaf het moment dat ik hem zag was het goed, en dat is het na bijna 5 jaar nog steeds

**Geplaatst**: 15-07-22 22:02

Re: Jouw once in a lifetime horse?

Geplaatst: 15-07-22 22:02

Ik heb er 6!! Twee helaas niet meer in leven en vier gelukkig nog bij mij. Allemaal met hun eigen karakter en allemaal heb ik ze even lief en voel ik een diepe connectie.

**Geplaatst**: 15-07-22 22:06

Geplaatst: 15-07-22 22:06

Ik heb er tot nu toe 3 (gehad). De eerst was mijn allereerste verzorgpony. Helemaal gek was ik met dat dier. Helaas werd ze verkocht. Ik heb haar later via Bokt nog eens gevonden en mocht komen kijken. Heel bijzonder

De 2e was een jonge hengst. Dat was echt liefde op het 1e gezicht. Een soort wederzijdse herkenning. Hij is later geruind. Ik heb hem een aantal jaar mogen verzorgen, mogen helpen met inrijden en daarna zelf gereden. Lezen en schrijven kon ik met hem, heel bijzonder. En helaas ook verkocht en nooit meer gezien. Ik heb zelfs geen afscheid kunnen nemen.

En mijn huidige haflinger. Maar die band heeft echt moeten groeien. Mijn hemel, wat een moeilijk dier is dat. Vooral voor zichzelf. Zo enorm introvert. Hij is echt mijn leermeester. Ik heb alle hoeken van de bak, de stal, de wei, eigenlijk van alles wel gezien

Inmiddels heb ik hem alweer 14 jaar en verrast hij me soms nog steeds met zijn gedrag. Maar tegelijkertijd zijn wij zo met elkaar verweven. Emotioneel en nog veel dieper. Ik kan het niet uitleggen. Ik ben zijn rots in de branding. Hij is mijn soulmate. Ik hoop dat ik deze connectie met mijn jonge merrie ook mag krijgen. Ik vind dat heel bijzonder en moet er niet aan denken dat ik hem ooit moet gaan missen.

**Geplaatst**: 15-07-22 22:09

Geplaatst: 15-07-22 22:09

Ja zeker. Mijn merrie is wel echt mijn once in a lifetime horse.

Ik ken haar van de manege waar ik reed. Ze is manegepaard geweest. Nadat ik terug kwam uit het buitenland, vond ik haar echt een leuk dier. Ze keek/kijkt zo zielig uit haar oogjes, en ze is zo onwijs lief! Kinderen kunnen er alles mee, echt een onwijze goedzak, maar toch ook heel sensibel en gevoelig.

Op de manege had ze nooit heel veel fans, maar ik ben echt gek op dr geweest, echt mn maatje. Mensen begrepen t ook nooit zo wat ik ermee moest haha.

Ik heb altijd gezegd als zij met pensioen mag, gaat ze met mij mee en inmiddels is ze al 4 jaar met pensioen bij mij.

En nog steeds ga ik door het vuur voor dr. ik weet niet wat t is, maar ik vind het altijd zo bijzonder wat dit paard voor mij betekent.

Echter, lezen en schrijven, nee zeker niet. Ze kan soms echt t bloed onder mn nagels vandaan halen als ze weer eens duidelijk laat merken wat haar plannen zijn haha

**Geplaatst**: 15-07-22 22:16

Geplaatst: 15-07-22 22:16

Ja mijn huidige paard. Ik was opzoek naar iets heel anders. Zocht een school master voor dressuur en springen.

Via via kwam ik bij een man terecht die zijn 16 jarige en 21 jarige moest verkopen. Dat was alle info die ik had.

Ik zag hem staan en zei tegen mijn pa ‘ ik hoop dat die linker de jongere van de twee is… en dat was het geval.

Alleen beleefd voor de wagen, een draver. Alles wat ik niet wilde. De beste man had nog wel een zadel. Paar rondjes laten lopen met zadel en toen gaf ik aan er wel op te durven. Ik ben absoluut geen held met paarden, maar iets voelde vertrouwd.

Enorm geduldig was hij met mij erop, maar het voelde niet perfect. Hij was te onervaren. De stijgbeugel brak en doordat ik zo kort zat verloor ik mijn balans. Paard sprong heel handig mee met mijn gewicht en stopte meteen waardoor ik erop bleef zitten. Zonder beugels nog wat gereden… deze moest mee!

Vanaf de eerste stappen heeft hij mij een onwijs veilig gevoel gegeven. Er zat heel heel veel werk in om hem fit te krijgen. Enorm kieskeurig beest. Als iemand hem niet 100% goed behandeld maakt hij je het leven zuur en stopt hij gerust met eten.

Ik was enorm bang voor buitenritten. Scheurtje in mijn rug opgelopen op buitenrit ooit en sindsdien was de lol er enorm vanaf. Maar met dit beest. Onbeschrijfelijk het vertrouwen wat hij me geeft. Tractoren, kerstmarkten, jagers die op een paar meter afstand schieten, helicopters die niet veel verderop landen. Echt niets is hem te gek. Niets.

Dit jaar begonnen met endurance. Vic ondertussen alweer 18 jaar ( nu 19 ). Eerste wedstrijd, lekker meedoen om hem uit te rijden want mijn paard is al wat ouder en we hebben gewoon lol. Tweede plaats behaald. Zijn tweede wedstrijd, we gingen gewoon voor de lol en goed uitrijden. Worden we eerste en krijg ik van een dierenarts te horen dat als hij straks wat ouder is en meer ervaring hij mij zeker de 160 km door gaat dragen.

Nu door de pijn sta ik op enorm heftige pijnstillers. Koppig als ik ben heb ik hem meteen gezadeld en zijn we gaan rijden. Ik ben de hele weg niet echt aanwezig geweest… en hij loopt doodbraaf zijn rondje en krijgt ons veilig thuis.

Hij is absoluut geen makkelijk paard als je niet precies weet hoe met zijn sterke karakter om te gaan,
Maar voor mij doet hij alles. Zo eentje ga ik nooit meer vinden en ergens is het gewoon heel jammer dat hij pas op zo’n hoge leeftijd op mijn pad is gekomen. Als hij 10
Jaar jonger was geweest had hij mij 100% zeker een 160 km rit door gedragen.

**Geplaatst**: 15-07-22 22:20

Re: Jouw once in a lifetime horse?

Geplaatst: 15-07-22 22:20

Ik heb twijfel gekozen.

Sowieso hoeft hij nooit meer weg, dat is een belofte die ik aan hem heb gemaakt!

Soms zitten we nog niet op 1 lijn en denk ik, hebben we echt een klik? Andere dagen wil ik écht alleen hem en hoef ik echt geen ander paard. Hij is m'n beste vriend, maar soms kan ik hem ook wurgen...... Haha! Maar we zijn nu bijna 1.5 jaar een combo, dus nog niet zo heel lang. Wel heel veel progressie geboekt!

**Geplaatst**: 15-07-22 22:26

Geplaatst: 15-07-22 22:26

Jaa ik heb een verzorgpony gehad toen ik nog op de middelbare school zat.. Nou!
In het begin behoorlijk voor moeten 'vechten', ze galoppeerde meteen weg als je op ging stappen en ik heb op een zeker moment er een half uur over gedaan om bij het eind van de oprijlaan linksaf te slaan..

maar toen ik dr eenmaal had waren we één. Als dr baasje bij de wei kwam rende ze weg, als ik kwam schopte ze alles en iedereen opzij en kwam ze in volle galop aanzetten. Zij deed altijd alles voor de volle 100%. Als ik ging rijden kon ik dr op gedachten rijden.. Het was echt iets heel bijzonders.
De boer heb ik haar een keer met z'n vieren tegelijk van de wei zien halen en ze had er twee tegen een box gegooid

tegenwerken deed ze ook voor de volle 100%. Uiteindelijk heb ik hem aangeraden haar gewoon los zelf naar de box te laten lopen en dat deed ze keurig en beheerst O:)

.

Ze is tussendoor een keer een jaar weggeweest. Toen ik haar benaderde herkende ze me eerst niet, tot ik haar een correctie gaf :oo

toen sprong er een lampje aan en konden we zo verder waar we gebleven waren.

Mijn eigen paard nu is ook echt mijn hartediefje, heel anders want mel is veel liever. Een pleaser zelfs! Zo snoezig... Zoals ze bij me komt slapen, of tijdens een tandarts afspraak dat ze absoluut niet wil totdat ze met iets tegen me aan kan leunen. Zij kan me ook goed aan het werk zetten *smijt bak weg * hm de waterbak mag dus gevuld. *Na de tandarts afspraak zet ze doodvrolijk een hooibak weer overeind* ik denk dat ze nu na een dik half uur alweer wakker zat is :Y)

Lekker duidelijk hahaah

**Geplaatst**: 15-07-22 22:29

Geplaatst: 15-07-22 22:29

De mijne is tegelijk ook mijn grootste uitdaging. Ik heb veel paarden gereden, getraind, van vluchtgedrag tot schoppen en ook paarden ingereden. Ik heb paarden gehad die geen stap verkeerd deden en waarmee ik van alles kon doen.
En toch zou mijn huidige haflinger mijn once in a lifetime paard zijn. Het is een paard met een gebruiksaanwijzing in een andere taal, ik heb menig keer blaren gehad op mijn handen, gehuild en het opgegeven, ''vakantie'' gehad omdat ik het niet meer wist met hem. Maar we snappen elkaar op een ander niveau. Beide zo gevoelig als de pest en zo snel overprikkelt van alles dat we doen, dat als ik niet naar mijn eigen gevoel luister het (erg) fout kan gaan. Aan de ene kant doodeng, want ik zou graag weer eens willen opstappen en wegrijden, wat ook wel kan met hem, zolang ik een goede dag heb, en hij ook.
Dus mijn once in a lifetime paard is er niet ééntje die alle goede trucjes uitvoert en altijd luistert naar me, maar wel één die mij ontzettend veel lessen heeft geleerd, of ik het nou wilde of niet.
Of hij voor altijd bij mij blijft is onzeker, ik heb over de jaren wel angst voor hem opgebouwd en ben enorm aan het twijfelen aan mijzelf, mijn eigen energie en wat ik uitstraal. Eigenlijk alles dus, wat niet altijd een plezier is. Mijn trainster zegt dat we zo goed matchen, net als mensen om mij heen, en toch zie ik dat soms niet.
Ondanks onze ''gevechten'' leunt hij zijn kin op mijn schouder, knuffelen we heel wat af en op de grond zijn we inderdaad een super-team.
In situaties zoals voor het eerst de viaduct over waren hels voor hem, maar het vertrouwen dat hij dan heeft in mij is echt een prachtig iets.
Maar het is soms lastig, erg lastig.

Laatst bijgewerkt door Anastasia24 op 15-07-22 22:31, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 15-07-22 22:31

Geplaatst: 15-07-22 22:31

Ja! We zijn dit jaar 10 jaar samen. Tja... wat maakt het? Ik kan het niet uitleggen behalve dat ik altijd zeg: "Je wordt ook nog op ieder persoon verliefd en dus ook niet op ieder paard." Je voelt het of je voelt het niet en gosh wat voel ik het bij dit paard en wat ben ik dankbaar dat hij op mijn pad kwam

**Geplaatst**: 15-07-22 22:33

Geplaatst: 15-07-22 22:33

Helaas heb ik vorig jaar mijn 'once in a lifetime horse' op een veel te jonge leeftijd af moeten geven.

De band die ik met hem had, was onbeschrijfelijk.
Op zoek naar een braaf paard na een ongeluk. Kocht ik hem als 3 jarige, iedereen verklaarde mij voor gek. Beste keuze die ik ooit heb gemaakt.

Als ik mijn dag niet had vrolijkte hij mij standaard op. Af en toe kon ik heel onredelijk boos op hem worden maar juist dan week hij niet van mijn zijde. Hij ging door het vuur voor mij, tranen springen meteen in mijn ogen bij het typen.

Afbeelding

**Geplaatst**: 15-07-22 22:38

Geplaatst: 15-07-22 22:38

Ja

Mijn zwarte is echt my once in a lifetime horse

en ik ben een gezegend mens, ik heb 2 van zulke paarden gehad

**Geplaatst**: 15-07-22 22:40

Geplaatst: 15-07-22 22:40

Ja die heb ik gehad, helaas leeft hij niet meer. Y;(

Ik denk niet dat ik goed kan omschrijven wat Joep voor mij heeft betekend bij leven en nog betekend op dit moment. Voor mij was hij een soort wegwijzer zeg maar mijn ijkpunt. Alles kwam uiteindelijk altijd terug bij Joep. Daarnaast was hij ook gewoon ontzettend lief, eerlijk en grappig.

Hij is nu iets meer dan een jaar overleden en het moment dat hij overleed zal ik ook niet meer vergeten. In eerste instantie vond ik het goed, hij had zo veel pijn gehad (tijdens zijn korte ziekte maar ook door zomereczeem en een slechte pees &emotioneel) dat ik blij was dat hij verlost was van die pijn. Maar na een uurtje ofzo kreeg ik opeens een soort gevoel dat ik moest vluchten, dat ik weg moest en wel nu.

Later heb ik een reading laten doen en daar kwam uit naar voren dat hij ontzettend in paniek is geweest omdat hij niet snapte dat hij dood was / niet dood wilde zijn. Geloof het of niet, maar dat vond ik ontzettend toevallig.

Verder kijk ik vooral met heel veel lol en liefde terug. Maar ik denk niet dat ik ooit een paard zoals hem tegen ga komen. En dat is okay, want ik kom vast nog een paard tegen dat óók heel veel voor mij gaat betekenen.

Afbeelding

**Geplaatst**: 15-07-22 23:20

Geplaatst: 15-07-22 23:20

Toen ik mijn eerste paard verloor, dacht ik ‘ik ga nooit meer zo’n paard vinden of van een ander paard zo veel houden’.

Toen kwam paard 2 en dacht ik ‘wow, ik zie haar minstens even graag als mijn vorig paard, zelfs intenser…’.

En nu is er paard 3, waarvan ik nu al kriebels krijg ‘zo eentje vind ik nooit meer’.

Ik heb ook 3 andere paarden gehad waar ik totaal geen klik mee had, maar hoeveel geluk heb je om 3 keer zo diep van een paard te houden.

**Geplaatst**: 15-07-22 23:43

Geplaatst: 15-07-22 23:43

Oeds 318. Dat was mijn once in a lifetime paard.
Werkte op de manege, kreeg een verzorgpaard, de Friese hengst Oeds.
Uiteindelijk kon ik hem kopen en hebben we samen veel beleeft. Mooiste was toch wel Horse Event met het Friese dressuur team, in de hoofdring. En een simpele buitenrit, wij samen, in galop met een kudde reeën die in de bossen naast ons mee renden.
Op 20 jarige leeftijd overleden helaas, mis hem nog steeds.

**Geplaatst**: 16-07-22 00:19

Geplaatst: 16-07-22 00:19

Mi_Amore schreef:
Toen ik mijn eerste paard verloor, dacht ik ‘ik ga nooit meer zo’n paard vinden of van een ander paard zo veel houden’.

Toen kwam paard 2 en dacht ik ‘wow, ik zie haar minstens even graag als mijn vorig paard, zelfs intenser…’.

En nu is er paard 3, waarvan ik nu al kriebels krijg ‘zo eentje vind ik nooit meer’.

Ik heb ook 3 andere paarden gehad waar ik totaal geen klik mee had, maar hoeveel geluk heb je om 3 keer zo diep van een paard te houden.

Precies dit denk ik bij die van mij. Ik weet niet of ik na hem nog weer een paard kan hebben omdat ik denk dat ik nooit weer een paard ga vinden waar ik zo'n band mee heb als bij hem.. Maar ik denk ook dat ik niet zonder de paarden kan

Ik hoop dat hij nog heel lang bij mij mag zijn!

**Geplaatst**: 16-07-22 01:36

Geplaatst: 16-07-22 01:36

Mijn verzorgpaardje waar ik bijna alles van heb geleerd. Ontzettend lastig in het begin en we hadden het eerste jaar totaal geen klik. Wel heeft hij mij echt geleerd hoe wederzijds respect met een paard voelt en hoort te zijn. Hij was liever bij mij dan zijn vriendjes of eten, was echt mijn beste vriendje. Helaas op 5 jarige leeftijd al overleden.
Afbeelding

**Geplaatst**: 16-07-22 13:33

Re: Jouw once in a lifetime horse?

Geplaatst: 16-07-22 13:33

Mijn eerste paard was ook zo'n lieverd. Echt een hele goede, intense band mee. Tweede was minder. Maar ook de derde was echt 4 handen op in buik:)

**Geplaatst**: 16-07-22 13:40

Re: Jouw once in a lifetime horse?

Geplaatst: 16-07-22 13:40

Mijn overleden verzorgpaard, die heeft mij zoveel geleerd! Ben met hem opgegroeid, en heb hem 15 jaar morgen kennen.

Nadat hij overleed heb ik een eigen paard gekocht, en de band die ik met hem heb.. wauw!

Twee dus..

**Geplaatst**: 16-07-22 13:43

Geplaatst: 16-07-22 13:43

PowerOfZoef schreef:
Mijn verzorgpaardje waar ik bijna alles van heb geleerd. Ontzettend lastig in het begin en we hadden het eerste jaar totaal geen klik. Wel heeft hij mij echt geleerd hoe wederzijds respect met een paard voelt en hoort te zijn. Hij was liever bij mij dan zijn vriendjes of eten, was echt mijn beste vriendje. Helaas op 5 jarige leeftijd al overleden.
[ [url=m/mnXAKD.jpg]Afbeelding[/url] ]

Ah jeetje! Wat heftig! Het was wel echt een prachtig paard.

**Geplaatst**: 16-07-22 13:46

Geplaatst: 16-07-22 13:46

Ik heb gestemd: Ja, leeft helaas niet meer.
Ik heb sinds 1988 eigen pony’s en heb er nu nog 2 + 1 in het bejaardenhuis(34 jaar)
Mijn beide pony’s zijn heerlijk jong, ze zijn 10. Superleuke beesten!
Maar de pony die geboren werd in 1993 was toch wel OIAL. Een halfarabier met een zachtaardig karakter en toch pittig en snel op rit. Ze is eind sept vorig jaar ingeslapen op 28-jarige leeftijd. In mijn armen geboren, zelf ingereden, mooie jaren beleefd. Naar het rusthuis gebracht, mij daar altijd nog herkend en in mijn bijzijn ingeslapen…

**Geplaatst**: 17-07-22 06:37

Re: Jouw once in a lifetime horse?

Geplaatst: 17-07-22 06:37

Ik heb er 1! Mijn Quarter merrie Mira. Ze is zo perfect! Ik kan alles met haar, en als ik de wei in kom komt ze hinnikend op me af gedraafd. Helaas heeft ze pssm2, en heftig ook. Ik denk niet dat ze oud zal worden helaas gezien hoe snel ze achteruit gaat. Maar ik geniet elke dag meer van haar...
Afbeelding

**Geplaatst**: 17-07-22 07:43

Geplaatst: 17-07-22 07:43

Mijn allereerste paard. In een kudde van ongeveer 30 paarden kwam zij naar mij toe. Ik voelde opeens een duw in mijn rug. Verkoper zakte bijna door de grond want hij had haar opgekocht bij de slacht vanwege onhandelbaar en ze was inderdaad niet te benaderen. Niemand kon ze uit de wei halen behalve ik. Dit klinkt ongelofelijk penny maar het was gewoon echt zo.

Ik heb haar alleen beleerd want iedereen gooide ze er af, behalve mij. Niemand kon haar stal uitmesten, behalve ik en ga zo door. Dit is uiteindelijk wel gebeterd gelukkig! Ik had haar gekocht toen ze 2 jaar was. Ze was 4 jaar en 2 maand toen wij onze eerste keuring deden.

Afbeelding

Een maand hierna werd ze wat sloom tijdens het rijden. Het was die dag wel vrij warm dus niets achter gezocht. De week erop weer sloom en ze bleek toen wat verhoging te hebben. Dierenarts erbij. Verhoging werd koorts, ze begon snel af te vallen en een week later stond ze in de dierenkliniek in Merelbeke. 2 uur later zijn wij met een lege trailer naar huis vertrokken. Een agressief groeiende baarmoedertumor. Was de 2 keer dat ze die soort zagen. Ze hebben nog gevraagd of ze haar als lesmateriaal mochten gebruiken. Er is autopsie geweest en de tumor was zo groot als een basketbal, had al diverse slachtaders mee omkapseld etc. Kortom: Ze hadden haar NOOIT kunnen redden. Ze vermoeden dat de tumor in 5 tot 6 weken is gegroeid. Gigantisch snel dus.

Na haar zijn er nog een stuk of 15 eigen paarden gevolgd en ik heb nooit meer gevonden wat ik met haar had. Ik dacht het en zij deed het. Ik moest geen hulpen geven met het rijden. Denken (en onbewust wel een impuls geven maar zo voelde dat niet) en zij deed het. Ik kon er mee lezen, schrijven. Noem maar op. Ik heb nog juist 2 oudere shetland pony’s en het is goed zo. Ik jank na 11 jaar nog altijd als ik er aan denk. Het heeft best wel een impact geweest en het was ook de eerste keer dat ik geconfronteerd werd met rouwen. Ook een slechte thuissituatie dus het was echt mijn lichtpuntje dat weg was.

Haar naam was Kira en ze is gestorven op 21/09/2011. Elk jaar als het herfst wordt dan is ‘Kira’ er voor 3 maand.

Tot zover mijn emotionele uitspatting. Het zit nog altijd erg diep.

**Geplaatst**: 17-07-22 08:18

Re: Jouw once in a lifetime horse?

Geplaatst: 17-07-22 08:18

Moestuin

. Ik begrijp je verdriet (klinkt ook alsof er meerdere soorten verdriet in meespelen, je rouwen om je paard én een slechte thuissituatie). De tegenhanger: je heb haar mogen kennen, haar mogen helpen, haar een mens gegeven om te vertrouwen, haar goed verzorgd, en zij jou. Ook iets om te koesteren. Maar blijft oneerlijk, haar zo snel moeten afgeven.

Ik probeerde me laatst voor te stellen hoe het zou zijn als de mijne er niet meer zou zijn; heb mezelf maar meteen een halt toegeroepen. Ondenkbaar. Once in a lifetime weet ik niet, hoop oud te worden, maar we hebben een ongelofelijk goede band. Nu is hij ook een mensenpaard en knuffelt iedereen, dus hij is ook makkelijk daarin. Hij heeft mij gekozen en is het beste paard wat ik me had kunnen wensen.

Heb jij al een "once in a lifetime horse" (gehad)?