Geplaatst Ach, als ik toch eens een euro zou krijgen voor iedere keer dat iemand dat tegen mij zou zeggen. Dan zou ik onderhand in het bezit zijn van mijn eigen boogschieten te paard manege in hartje Amsterdam. Op de één of andere manier maken paardeneigenaren zich ontzettend zorgen als ze ook maar de gedachte hebben om deze sport eens uit te proberen. En ergens snap ik deze zorgen wel. Een handboog is een wapen en de pijlen de munitie. Je laat de teugels van je paard volledig los om het mogelijk te maken om te schieten. Straks mik je verkeerd en schiet je een gat in je paard. Of hij vraagt zich af wat je aan het doen bent, draait zijn hoofd opzij, en voilà: gat in zijn oor. Het kan ook nog zijn dat je eigen paard het misschien allemaal wel overleefd, maar dat je je doel zo mist, dat de pijl in het paard komt van een mede-ruiter/boogschutter. Allemaal doomscenario's die heel realistisch over kunnen komen in gedachten.
Op het moment dat jij erin zou slagen je eigen paard neer te schieten tijdens een run, dan krijg jij mijn hele boogschieten te paard manege in hartje Amsterdam. "Huh, waarom dan?" Nou, het is toch echt verdomd moeilijk om je eigen paard neer te schieten. Op onderstaande foto zie je mij
en mijn favoriete pony-XXL Pjer. Ik heb een hypothetisch paarden uitsteeklijntje gemaakt om te laten zien waar het paardenhoofd zich ongeveer zou kunnen bevinden tijdens het paardrijden. Daarnaast zie je mijn schietlijn. De schietlijn komt eigenlijk niet eens in de buurt van mijn paardenlijn. Er zit ook best veel ruimte tussen het paard en de boog.©Hans Kessen, 2016
Yssette & Pjer
En ja, ik zie ook dat er weinig activiteit in Pjer zit op de foto. Hij heeft duidelijk geen haast en natuurlijk maakt dat het makkelijker om het doel te raken in plaats van je paard. En ja, ik weet ook dat het Pjer weinig interesseert wat er gebeurd. Hij kijkt niet op of om. Paardenhoofden schijnen redelijk vaak te bewegen. Toch is dat geen reden voor zorgen. Stel je zou in het bezit zijn van een slangenknol die zijn nek helemaal om kan draaien, dan nog zouden de boog (en de pijlen) daarmee niet in het bereik zijn. "En paarden die sterren kijken dan?" Tsja, dat moeten de paarden zelf weten. Als zijn hun hoofd graag hoger houden dan gemiddeld, mogen ze dat doen. We zitten immers niet op hun nek om te schieten, maar gewoon op hun rug.
©Hans Kessen, 2016
Yssette & Picasso
Maar let op! Dit wil niet zeggen dat boogschieten te paard geen gevaarlijke sport kan zijn! Er zijn toch wel een hoop dingen waar je rekening mee moet houden als je deze sport overweegt te doen. Jij moet niet alleen leren schieten, het paard moet het leren tolereren. Het moet op eigen benen lopen en accepteren dat jij nu eenmaal gekke dingen doet op zijn rug. Daarnaast moet jij leren vertrouwen dat je paard ook zonder jou naar de overkant komt en je rust leren bewaren. Bij twijfel niet schieten. Bij gevaar niet schieten. Bij het horen van het stopsignaal: ten alle tijden niet schieten!
Ik zou niet aanraden om dit op een zondagmiddag eens thuis te proberen op je paard. Je moet weten waar je mee bezig bent en een oog voor veiligheid hebben. Op dit moment zitten er (naar mijn weten) twee boogschieten te paard clubs in Nederland: Paard en Boog en The Horsebackarchers of Holland. Zij komen regelmatig bij elkaar om trainingen te geven: ook voor beginners.
Ik beloof je, boogschieten te paard is een sport waar je veel vertrouwen in je omgeving moet hebben (paard en omstanders). Het is niet makkelijk twee dingen te combineren. Je zal mis schieten, je zal je eigen arm raken, je zal pijlen verliezen. Je zal gefrustreerd raken, uren zonder paard trainen en daarnaast nog uren je paard trainen voor het perfecte tempo. Je zal je vrij voelen, het gevoel ervaren van een geraakte pijl of misschien wel een Robin Hood? Je paard gaat echter niet dood. Nee, echt niet.
. Kun je dat nog verduidelijken?
Moet daar zo om lachen, daar is absoluut geen sprake van en ik snap eigenlijk niet waarom je dat opschrijft, want dat weet jij nog beter dan ik.
