Gister was het dan zover, aangezien er een afspraak uit was gevallen bij de kliniek kon ik dus gister al terecht voor de foto's. Zo gezegt zo gedaan, gister was ik dus al vroeg bij Ozis om haar een beetje op te poetsen voor de reis. Alles ging eigenlijk perfect, ze stond binnen een minuut op de trailer en de reis naar de kliniek verliep gelukkig ook erg rustig.
Daar eenmaal aangekomen eerst een kreupelheidsonderzoek gedaan. Ozis was dan wel niet kreupel maar de kliniek vertelde mij dat ze dit altijd doen alvorens er foto's gemaakt worden. Zowel in de zware bak als op de stenen liep Ozis helemaal regelmatig, niks afwijkends te zien. De veearts vertelde me dat Ozis beter liep als menig paard en dat ze dus ook verwachte dat het allemaal reuze mee zou vallen. Toen de foto's... Gelukkig bleef Ozis mooi stil staan en waren de foto's snel gemaakt, alleen de zwarte rontgenkamer was natuurlijk wel erg spannend en mevrouw kon dus ook niet meer ophouden met snurken

Na een half uur gewacht te hebben werd ik er bij geroepen... Het was toch niet zo positief als verwacht... Toen ik de foto's te zien kreeg kreeg ik werkelijk een halve hartverzakking

Aangezien Ozis nu momenteel niet kreupel loopt kan ik wel gewoon met haar blijven rijden, ze lijkt er immers geen last van te hebben. Meer als stap, draf en galop hoef ik echter niet te verwachten en ik zal verder nooit met haar mogen springen.... De kans dat ze ooit kreupel wordt en nooit meer hersteld is enorm groot maar verder kunnen ze er dus weinig over zeggen omdat het geval opzich al zo bijzonder is... Misschien is het binnen een maand zover, misschien pas over 10 jaar...
Dit had ik natuurlijk niet verwacht en dus kwam het als een enorme schok.... De veearts adviseerde me om wel het een en ander over haar achtergrond uit te zoeken, iemand moest hier van op de hoogte zijn geweest. Of ik er veel mee op zal schieten is een tweede maar we kunnen het altijd proberen.
Dit is echt zo ontzettend kl*te, ik ben er echt kapot van

