Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 26-12-18 12:06

[VER] het paard van Pol

Geplaatst door de TopicStarter: 26-12-18 12:06

Mijn opa vertelde me...

'Pol leefde in de tijd dat de post te voet of te paard werd rond gebracht. Samen met zijn ervaren merrie Ada bezorgde Pol de post bij mensen die op de bergflank woonden. Hijzelf woonde samen met zijn twee paarden aan de voet van die berg. Elke ochtend werd de post bij hen aangeleverd en zodra het licht was begaven zij zich op hun pad bergopwaarts

Een aantal jaren geleden had de merrie een veulen geworpen. Ada bleek destijds dragend te zijn, niet geheel onverwachts, aangezien de merrie elke middag een vrij leven leefde te midden van een grote kudde paarden. Pol had desondanks de merrie aangeleerd om de nacht bij hem in de hut door te brengen, dat leek hem veiliger. Het was ook handiger, zodoende kon hij altijd op tijd met haar vertrekken voor de bezorging van de post. Elke avond voordat de nacht inviel stond Ada trouw bij de hut en liet Pol haar binnen. Behalve die ene avond!

Ada was niet verschenen, het was al donker. Pol speurde vanuit de deuropening zo goed als mogelijk het donkere landschap af, maar er was geen schim te bekennen. Die nacht kon hij de slaap niet vatten. Elke keer stond hij op in de hoop zijn geliefde merrie voor de deur aan te treffen. Maar zonder resultaat. Het werd al licht, en ...nog steeds geen Ada. Ongerust had Pol een stoel gepakt en was in de staldeuropening gaan zitten. Zijn ogen speurden onafgebroken de horizon af.

De zon stond inmiddels al half hoog aan de hemel. Door de warmte was Pol een beetje weg gedommeld. Hij werd wakker van een zacht snurkend paardenbriesje. Met knipperende ogen keek Pol tegen de zon in over de groene vlakte. Zag hij dat nou goed? '

'Ada?, …Ada!, daar ben je! Oh mijn hemel, ...je bent niet alleen! Waar was je, ...waar was je nou? Oh , oh, ...ooooh kijk nou!, ...een veulen!'

'Diep ontroerd zag Pol hoe Ada heel rustig aan kwam stappen met een piepjong hengstveulen aan haar zijde.'

'Ada, ...is alles goed met je? Als het nog even had geduurd was ik je gaan zoeken! Oh mijn hemel, wat een mooi veulen, prachtig Ada! Kom hier, zodat ik je kan verzorgen.'

'Met uiterste zorgvuldigheid verkenden en controleerden zijn vingers elke centimeter van Ada's paardenlijf. Hij streelde haar vacht en waar nodig haalde hij zand en andere viezigheden weg.'

'Natuurlijk, ...bloedsporen aan je achterbenen! Ada, ik zet meteen een ketel water op, ik heb ook nog wel een schone doek. Verder ben je helemaal in orde, wat ben je toch een sterk paard. Wat heb je het goed gedaan.'

'Samen liepen ze de hut binnen, Pol, gevolgd door Ada en het veulen. Binnen ging Pol op zijn hurken zitten om het veulen aan te halen, maar die kroop meteen weg aan de andere kant van de merrie.'

'Ha ha, goed zo jongen, je kan niet voorzichtig genoeg zijn! We hebben tijd genoeg om elkaar te leren kennen.'

'Gedurende een week werd de post niet bij de bergbewoners bezorgd. Ada bleef in de buurt van de hut met haar veulen. Zo kon Pol steeds een oogje in het zeil houden en de merrie meerdere keren per dag bijvoeren. Bij het vallen van de nacht kwam Ada uit zichzelf de hut binnen stappen. Pol sliep in de ene helft van de hut en Ada stond met haar veulen in de andere helft van de hut op een extra breed strodek. Na een week had Pol besloten om weer op pad te gaan, alleen nog niet in het zadel. Dat kon wel even wachten. Pol hing de post aan het zadel en legde naast het paard te voet de route af. Het veulen ging ook mee! Bij de eerste woning kwamen de bewoners enthousiast hun huis uit rennen.'

'Daar is Pol, daar is Pol en het paard! Daar is hij weer!'

'Uit gewoonte liepen ze de postbode en zijn paard tegemoet, in de hoop leuke post te ontvangen en allerlei nieuwtjes over de andere bergbewoners te horen. Toen zij het veulen aan de voet van de merrie zagen lopen waren ze blij verrukt.'

'Vandaar! We dachten al, ...waar blijft Pol en zijn paard!? Zo, ...wat een prachtig veulen, daar zal je een goede opvolger aan hebben. Heb je post voor ons? Nog ander nieuws?'

'Bij elke woning speelde hetzelfde vrolijke ritueel zich af. Gezamenlijk werd het veulen bewonderd, terwijl Pol de post tevoorschijn haalde, om daarna de vaste route weer te vervolgen. Een man te voet, een paard in stap en een dartelend veulen eromheen. Berg op, links af, rechts af, klein stukje naar beneden, weer naar boven, net zolang totdat ze weer alle huizen hadden bezocht en de kortste route terug naar huis konden pakken. Bij de hut aangekomen verzorgde Pol altijd eerst zijn paard. Water, extra hooi en granen. En als het stond te eten verkenden zijn vingers behoedzaam elke centimeter van het paardenlijf. Hij begon steevast met de controle van de hoeven en werkte van daaruit naar boven.

Na ongeveer 3 weken zag Pol dat Ada en haar veulen in de middag weer naar de kudde trok.

'Heel fijn Ada, heel goed, ...ik zie je vanavond weer!'

'Kortom, ...de komst van het hengstveulen was een hele happening. Het jonge dier groeide als kool en Pol noemde hem Ferdy. Gedurende het eerste jaar bleef Ferdy aan de voet van Ada en volgde hij zijn moeder tijdens de dagelijkse routine van de postbezorging. Maar na 1 jaar begon Ferdy af te haken. Het kwam steeds vaker voor dat hij bij het ochtendgloren in zijn eentje in volle galop naar de kudde spoedde. Pol had er alle begrip voor, hij liet de natuur zijn gang gaan. Ada was in het begin een beetje paniekerig, maar wende er snel aan. Wel kwam Ferdy in de avond altijd heel trouw met zijn moeder mee richting de hut om verzorgd te worden en er de nacht door te brengen.

Dat alles was alweer een tijdje geleden. Ada raakte inmiddels op leeftijd en Ferdy was uitgegroeid tot een hele mooie grote volwassen ruin. Vanwege zijn dagelijkse aanwezigheid in de kudde was Ferdy al op twee jarige leeftijd noodgedwongen gecastreerd. Door de tijd heen waren Pol en de ruin hele dikke vrienden geworden. Tijdens de verzorging masseerde hij niet alleen Ada, ook Ferdy ontkwam in de avond niet meer aan zijn liefdevolle zorgzame handen. Pol ging ook regelmatig met de jonge ruin aan een halstertouw wandelen. Tijdens die wandelingen bleek al gauw dat het een schrander en leergierig dier betrof. Pol had alle vertrouwen in Ferdy als opvolger van Ada. Sinds enige tijd was Pol in de avond met de twee paarden al aan het praten,

'Ada, ...lieve Ada, wat ben je toch een betrouwbare vriendin. Wat heb je toch veel voor mij gedaan. Wordt het niet eens tijd dat jij je welverdiende rust en volledige vrijheid weer terug krijgt? Ik ben je zo dankbaar... En Ferdy, ...wat vindt jij ervan? Wil jij de plek van je moeder innemen, ...kan je dat? Wil je dat voor mij doen?'

Avond na avond zat Pol op deze manier hardop voor zich uit te mijmeren. Hij zag wel dat de twee paarden al etend de ogen in momenten subtiel naar hem toedraaiden. Echter, de diepere betekenis hiervan drong pas jaren later tot hem door. '

Mijn opa nam even een korte pauze. Terwijl hij bedachtzaam met een lepeltje door een kopje koffie roerde, leken zijn ogen te verdwalen in zijn gedachten.

'Opa, ...dit verhaal, verzint u dat ter plekke, ...of, ...is het een waargebeurd verhaal?'

Opa keek me een beetje dromerig glimlachend aan,

'Wat denk jij? Waarom zou ik het aan je vertellen?'

'Omdat …het ...waargebeurd ...is?', voorzichtig vragend draaide ik mijn hoofd naar hem toe.

Opa knikte bevestigend, nam resoluut een slok van zijn koffie, en zette het kopje weer op tafel.

'Kom, ik zal je verder vertellen!

Dus Pol leefde met twee paarden in die houten hut aan de voet van de berg. Uiteindelijk brak de dag aan dat Ferdy de taak van zijn moeder ging overnemen. Ada stond er wat onwennig bij te kijken. De ruin kreeg dit keer het zadel op de rug en Pol hing de postzakken aan het zadel. De eerste keren ging hij niet in het zadel zitten. Te voet vertrokken ze richting het bergpad. Ada bleef aarzelend bij de hut achter, maar het duurde niet lang vooraleer zij richting de kudde galoppeerde. Vanaf die dag waren de rollen omgedraaid. Ada genoot in alle vrijheid van haar oude dag en Ferdy was in de ochtend aan het werk. Van begin af aan deed de ruin zijn uiterste best om een waardig opvolger te zijn. Maar ...het was een jong paard, bij tijd en wijle had Pol er de handen aan vol.

Ada heeft nog ettelijke jaren op de groene weides kunnen genieten van haar oude dag. Elke avond bleef ze samen met haar zoon de hut bezoeken voor beschutting en verzorging. Op een avond was Ada niet meegekomen met Ferdy. Pol voelde direct aan dat er iets goed mis was. De volgende ochtend verzamelde hij een groepje buren om samen te paard de eindeloos lange groene grasvlakte af te zoeken. Na lang speuren vonden ze het levenloze paardenlijf van Ada onder een boom. Ze was een natuurlijke dood gestorven. Waarschijnlijk had Ferdy al afscheid van zijn moeder genomen voordat hij in zijn eentje terugkeerde naar de hut, want de ochtend daarna ging de ruin ogenschijnlijk onberoerd met Pol weer op pad.

WORDT VERVOLGD

Laatst bijgewerkt door Muiz op 26-12-18 12:32, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: Titel aangepast

Het is het paard dat de weg wijst, niet de ruiter.
Ik ken de weg.
Het paard voelt het.

**Geplaatst:** 26-12-18 12:27

Re: het paard van Pol

Geplaatst: 26-12-18 12:27

Jaaaa, graag een vervolg, pretty please

**Geplaatst door de TopicStarter:** 26-12-18 13:57

Re: [VER] het paard van Pol

Geplaatst door de TopicStarter: 26-12-18 13:57

Dankjewel! Vervolg komt eraan, 'work in progress'.

Het is het paard dat de weg wijst, niet de ruiter.
Ik ken de weg.
Het paard voelt het.

**Geplaatst:** 26-12-18 14:02

Re: [VER] het paard van Pol

Geplaatst: 26-12-18 14:02

Wat leuk! Meeeer! Meeeeer!

http://www.HOOF.biz Bekapper van paarden en pony's

Zouttherapie voor paarden en huisdieren

**Geplaatst:** 26-12-18 14:04

Geplaatst: 26-12-18 14:04

Leuk en boeiend geschreven.

Ik ben benieuwd naar het vervolg.

**Geplaatst:** 26-12-18 14:18

Geplaatst: 26-12-18 14:18

Meer!!!

**Geplaatst:** 26-12-18 14:18

Geplaatst: 26-12-18 14:18

Leest heerlijk weg !
Ik ben benieuwd naar het vervolg

Dimona Tamboerijn x Hoogheid
Wenslady Sirius x Wilhelmus
Rosaly O2 Mandienio WL x Alexandro P

**Geplaatst door de TopicStarter:** 26-12-18 17:05

Re: [VER] het paard van Pol

Geplaatst door de TopicStarter: 26-12-18 17:05

Dank jullie wel allemaal! Jullie enthousiasme doet me goed.

Het is het paard dat de weg wijst, niet de ruiter.
Ik ken de weg.
Het paard voelt het.

Wie is er online