Geplaatst Bokt community
Priemel en Zen (boven) en Aisha (beneden), de katten van Catnip
Deze maand gunt Lid Bezwaarcommissie Catnip ons een kijkje in haar leven. Ze vertelt hoe een dag eruitziet, als je bij de bezwaarcommissie zit,
* Hoe lang ben je al teamlid?
Sinds eind september 2017, dus ruim een jaar.
* Wat is het leukst aan teamlid zijn?
Dat ik mag samenwerken met een team van fantastische mensen!
* Wat is je grootste blunder?
Op Bokt? Ik kan me eigenlijk geen noemenswaardige blunders herinneren. In het echte leven? Dan kan ik een trilogie schrijven
* Kan je omschrijven hoe een dag als Lid Bezwaarcommissie eruit ziet?
Het eerste wat ik doe is checken of er nieuwe bezwaren of aanvragen tot bemiddeling zijn binnen gekomen via de BZC-mail. Daarna check ik nieuwe topics achter de schermen om op de hoogte te blijven wat er speelt, en of ik ergens mee kan helpen of mijn input kan geven.
Bij bezwaren of bemiddelingszaken lopen we een vast stappenplan door. Het komt er bij een bezwaar op neer dat we de zaak eerst helemaal uitpluizen, op basis daarvan geven we onze - op concrete argumenten gebaseerde - mening. Mochten we als leden van de BZC verschillende meningen hebben, gaan we daarover in discussie, en komen we er op die manier eigenlijk altijd wel uit. Zo niet, hakt het Hoofd van de BZC de knoop door. Onze beslissing wordt vervolgens bekend gemaakt aan het moderatorteam en aan de gebruiker.
* Ben je ook wel eens op Bokt als gewone gebruiker? Oftewel: is Bokt voor jou alleen "werk" of ook nog wel leuk tijdverdrijf?
Bokt is voor mij voornamelijk nog steeds ontspanning. Lekker luchtig meelezen in diverse topics, heerlijk. Doe ik bijna altijd wel even voor het slapen gaan.
* Welke gebeurtenis op Bokt is jou altijd bijgebleven?
Verschillende. Vooral de topics waarin Bokt zijn dierenliefde toont vind ik mooi. Zo werd er laatst de kat van de ex van een Bokker (volg je 'm nog?) door een andere Bokker geadopteerd, omdat ex + kat dakloos werden. De kat was anders in het asiel terecht gekomen, maar heeft nu een eigen thuis. Daar word ik nou blij van
* Je doet werk voor een paardenforum. Wat is jouw relatie met paarden?
Sinds ik een klein Catnipje was, heb ik altijd gereden. De eerste jaren op maneges, daarna op verzorgpaarden. Ook werd ik door mijn minimale lengte en gewicht maar al te gretig ingezet om A- en B-pony's in te rijden tot ik ruim 17 was
ik heb ook zelf een paard en een pony gehad. De laatste jaren heb ik voornamelijk voor anderen gereden. Tegenwoordig heb ik een vaste stek, het bedrijfje van een goede vriendin met 20+ paarden. Helaas zijn het van die hoog in het bloed staande springknollen die zichzelf ontzettend serieus nemen en waarbij je constant je aandacht erbij moet houden. Allemaal jong, heet, en GROOT 
Nu komt het: ik ben gek op oud, koel, en klein stiekem ben ik mijn ponytijd nooit ontgroeid (letterlijk, met mijn 1m59), hou ik van relaxed en ongecompliceerd boshobbelen, en heb ik een enorm zwak voor bejaarde dieren als ik ooit weer een eigen paard neem, wordt het vast een bejaarde IJslander of Fjord of zo. * Binnen het team heeft het “kattenvirus” toegeslagen. Ben jij er ook mee “besmet”?
Goh nee, ik ben met dat virus geboren vrees ik
ik kan het dus niet afschuiven op m'n teammies * Welke katten heb je zelf?
Heb je even?
Aisha heb ik het langst, die kwam bij mijn ouderlijk huis aanlopen toen ik 14 jaar was en zij vermoedelijk net een jaar oud, stokkreupel en hongerig. Naar de dierenarts ermee en haar verzorgd, terwijl we de eigenaar probeerden te vinden. Dat is dus nooit gelukt. Aisha is inmiddels ongeveer 14 jaar oud. Ze is een humeurige lapjespoes die zéér duidelijk haar wensen te kennen geeft
Opa Mopperkont en Lily.
Zen en Priemeltje heb ik nu 7,5 jaar. Ze zijn ook 7,5 jaar oud. Ik begon net als opvanggezin voor een stichting, en kreeg een nestje van 5 pasgeboren kittens binnen die ik met de papfles groot moest zien te krijgen. Priemeltje heeft het bijna niet overleefd, ze was de kleinste en zwakste van het nest en is meerdere keren met spoed midden in de nacht naar de dierenarts gebracht omdat ze er weer eens mee ophield. Ze is ook even klinisch dood geweest als klein mutsje. Ik zeg altijd dat dat z'n sporen heeft nagelaten, ze is namelijk wel een beetje apart
Zen heeft een normale kittentijd gehad, en leek zich altijd over Priemeltje te ontfermen. Ik besloot om beide kittens zelf te adopteren, Priemeltje met name omdat het zo'n (verwend) zorgenkindje was met een onzekere toekomst, en Zen als onafscheidelijk en bemoederend zusje. Ruim zeven jaar later zijn de verhoudingen niets veranderd 
ze zijn ook nog steeds m'n babykindjes Drie zomers geleden, nog steeds als opvanggezin, kwam er een oude krakkemikkige opvangkat bij me binnen. Er scheelde vanalles en nog wat aan, en mijn vriend vreesde voor een vierde sterfgeval bij ons thuis dat opvangseizoen... we hadden toen geen idee dat we de liefde van ons leven in huis namen.
Hier zijn topic.
Drie jaar later is onze liefde voor Opa Mopperkont nog steeds met geen pen te beschrijven, en blijkt Herr Mopper een ijzersterk gestel te hebben. Hij trekt zich niets aan van leeftijden, zolang er maar lekker eten is gaat ie nergens heen
En last but not least... Lily. Zij is er pas enkele maanden geleden bij gekomen. Drie jaar geleden werd ze bij een broodfokker weggehaald door dezelfde jongedame die bij mij Keizer (opvangkat) heeft geadopteerd. Ze was toen 6 jaar oud, en had steeds in een bench geleefd waarbij ze zoveel mogelijk kittens moest produceren
toen ze niet meer drachtig werd moest ze weg en zo is ze bij mijn kennis terecht gekomen. Ze was compleet mensenschuw en erg niesziek. Mijn kennis heeft álles geprobeerd, tot gedragstherapeuten aan toe, maar Lily bleef bang en ongelukkig in een hoekje zitten. Ik heb dit proces van dichtbij gevolgd, en na drie jaar nog geen spikkeltje verbetering in zicht... we besloten haar naar hier te laten komen. Ik woon groter, dus Lily mocht gewoon een wilde binnenkat zijn, en had hier de ruimte om ons mensen lekker te ontlopen. Daarnaast had ik een geheim wapen: Zen. Zen is fantastisch, ze heeft me al zoveel geholpen bij het opvangen. Ze is altijd mijn assistente (of is ze de regisseur?) bij het socialiseren, ze maakt het altijd tot een succes. Ze doet haar best om nieuwelingen op hun gemak te laten voelen. Ze zorgt mee voor de kittens; wassen, opvoeden, socialiseren - Zen doet het allemaal. Ze is erg intelligent en lijkt precies te weten wat ik wil bereiken en wat zij daarin kan betekenen. Spugende, knetterwilde poes van 5 maanden, nooit een mens van dichtbij gezien en te oud om te socialiseren? - enter Zen - hallo schootpoes! Maar goed, zou het ook bij zo'n bange 9-jarige poes als Lily lukken? Ik rekende er niet op, ik was erop ingesteld dat Lily een kijk-poes zou blijven, nooit een aai-poes
en dat vond ik prima, het belangrijkste was dat Lily een fijn leven kreeg. Veilig en warm maar zonder gedwongen contact met mensen. Lang verhaal kort, inmiddels heeft Lily zich op miraculeuze wijze ontpopt tot een enorme, pluizige knuffelpoes. Niemand snapt er iets van, tot de gedragstherapeuten van mijn kennis aan toe. Katten... je moet ze niet willen begrijpen, je moet gewoon van ze houden!
