Geplaatst 
.Omdat ik wat oude foto's heb gevonden leek het mij leuk om van de afgelopen 10 jaar hier wat van te delen met jullie!
Eerst even een korte introductie:
Philo was eerst een paar jaar mijn verzorgpony en uiteindelijk mochten we haar gratis hebben. Nouja, eigenlijk was het meer "neem de pony over of ik ga haar aan anderen leasen". Gelukkig was mijn moeder net zo gek als ik op deze witte pluizebol en werden we opeens ponyeigenaren. Wie had dat ooit gedacht?
Philo is dus mijn pony, een shetlander x nog iets(?). Aangezien ze meerdere eigenaren heeft gehad terwijl ze geen paspoort had, is haar precieze ras helaas niet bekend. Dat er shetlander in zit is wel duidelijk. Leeftijd is ook geschat in het paspoort, als we die schatting aanhouden is ze dit jaar 27 geworden
Ze heeft dus meerdere eigenaren gehad omdat ze blijkbaar niet bepaald lief was, zo erg dat een van de eerdere eigenaren op het punt stond om haar te laten slachten.
Gelukkig is dat voorkomen, en is ze nu al ruim 10 jaar in mijn leven.
Dit was denk ik onze eerste zomer samen, was toch wel spannend zo'n 'grote' shetlander. Philo was vooral op het begin heel onzeker en vond het eng als ik naast haar stond om te poetsen.
Deze foto heeft nog in de penny gestaan, wat vond ik dat ongelooflijk cool
Na een tijdje mocht ik ook gaan rijden! Ik weet nog heel goed dat ik de aller eerste keer wel dacht dat ik in galop kon. Niet dus, dat werd zandhappen haha.
Kerst moest natuurlijk ook gevierd worden!
Tutten hoort er natuurlijk ook bij als pennymeisje, en philo was ook niet meer bang of onzeker.
Even mooi poseren (met een leuk Eeyore dekje!)
Dit vind ik zo'n prachtig plaatje. Zonder zadel zat ze zo fijn
Maar helaas groeien kleine pony's niet mee, gelukkig zijn er altijd wel nieuwe kleine meisjes die graag op een witte pony willen rijden. (Al was ze er dit ritje wel 2 keer afgevallen
)
Sinds een paar jaar zijn we bezig met een paar vrijheidsdressuur kunstjes, wat ze enorm snel onder de knie heeft.
Zelfs nog een vrijheidsdressuur les van Eva Roemaat gehad!
In de 10 jaar hebben we vaak moeten verhuizen om nare redenen, maar nu staan we op een perfect plekje. Philo heeft flinke artrose in haar spronggewricht, we doen dus wat voorzichter aan. Gelukkig vindt ze dat zelf ook prima. Ze staat aan de rand van het bos, op een gigantische wei met een prachtige rustige kudde. Als ze in de wei staat haal ik haar er ook niet vaak uit om iets te doen, omdat ik merk dat ze het zo leuk daar vindt.
Ik kan er ook enorm van genieten dat als ik in de wei kom, ze eventjes gedag komt zeggen en dan weer haar eigen gang gaat. Ik heb tijden gehad dat ze het hek ging blokkeren zodat ik niet weg kon, omdat ze zich verschrikkelijk voelde op die plek. Dat brak echt mijn hart, dus ik ben nu zo blij dat ze nu echt op haar plek is!
Spoiler:
De foto's van tijdens mijn awkward pubertijd kan ik niet terugvinden, misschien maar goed ook
De foto's van tijdens mijn awkward pubertijd kan ik niet terugvinden, misschien maar goed ook
Dankjewel!
