In je vorige post zeg je het zelf al: je wilt geen kleine stapjes zetten.
Die stapjes zijn juist zo waardevol! Je ontneemt jezelf heel veel als je vindt dat je niet mag leren. (Want dat is in feite wat je zegt als je vindt dat het nú perfect moet.)
Zonde, joh!
Misschien helpt het ook door te bedenken dat je nooit uitgeleerd bent. Natuurlijk weet je op een gegeven moment heel veel, maar ook dan komen er weer nieuwe inzichten, etc.
Ik weet niet of je Warwick Schiller kent? Hem vind ik een heel mooi voorbeeld hierin.
Ik zou proberen eens heen te gaan met een klein doel voor die dag. Niet gericht op iets wat perfect moet, maar meer gericht op plezier, onderling contact of iets in die richting.
Waar ik benieuwd naar ben, wat gaat er in de praktijk anders wanneer er geen instructie aanwezig is?
"In riding a horse, we borrow freedom."