Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-12-18 10:22

Bokkers die in het buitenland zijn gaan wonen, hoe dan?

Geplaatst door de TopicStarter : 07-12-18 10:22

Mijn man en ik hebben altijd het gevoel dat we ooit ergens willen wonen waar je naar buiten kijkt en denkt het is hier fantastisch. Ergens waar de zon wat meer uren maakt, want daar wordt ik erg gelukkig van en ergens waar het betaalbaar is om vrijstaand te wonen. Amerika leek me geweldig, niet al te ver weg, ben er 5x geweest maar ja daar kun je niet zo naartoe verhuizen omdat het simpelweg heel moeilijk is een visum te krijgen.

We hebben allebei een specifiek beroep dus er bestaat een grote kans dat we daar dan niet mee verder zouden kunnen als we ergens in een dorp terecht komen, maar wat zou je dan kunnen gaan doen? Ik vindt talen en met name Engels ook interessant dus ik dacht om een gevorderde cursus te volgen via bijvoorbeeld LOI, maar om officieel vertaler te worden heb je Havo nodig en dat heb ik niet.

Wie heeft het roer omgegooid? Je zou kunnen zeggen wacht tot je met pensioen bent maar ja haal je dat en bestaat dat dan nog? Vaak lees ik dat mensen een liefde in het buitenland hebben en daardoor makkelijker kunnen verhuizen of dat hun baan vestigingen had in het buitenland, maar die opties zijn er dus niet.

**Geplaatst**: 07-12-18 10:31

Geplaatst: 07-12-18 10:31

Wat heet specifiek? Kijk eens rond op internationale vacaturesites.

Ga er eens een aantal weken heen, doe mee aan een vrijwilligersproject etc.

Het leven in een ander land lijkt heerlijk maar is ook gewoon leven met alle voors en tegens. Het verheerlijken kan gevaarlijk zijn.

Het roer om is niet heel moeilijk, gewoon de eerste stap eens zetten. Vaak volgen er dan kansen en nieuwe stappen die kunnen leiden naar een visum.

**Geplaatst**: 07-12-18 11:12

Geplaatst: 07-12-18 11:12

Kelly_ann schreef:
Het leven in een ander land lijkt heerlijk maar is ook gewoon leven met alle voors en tegens. Het verheerlijken kan gevaarlijk zijn.

Dit

Wij (mijn man en ik) hebben onze banen opgezegd, appartement ingepakt, en zijn in september naar Australië vertrokken. We zijn hier een jaar om te werken, wonen en reizen, en daarna gaan we nog verder reizen door Nieuw-Zeeland, Amerika en Canada. Ik ben zelf een heel onafhankelijk persoon, heb in Canada gewoond, veel verre reizen gemaakt, dus ik dacht dat het allemaal prima zou zijn. Ik ben de laatste persoon om weer naar huis te willen en heimwee te hebben. Ik wou naar Australië voor de zon, om even weg te zijn van alles in België (de files, het nieuws, het grijze weer, de norse mensen). Maar ik heb de eerste 2 maanden ontzettende last gehad van heimwee. Ik kon geen werk vinden, ondanks dat ik heel veel ervaring heb, vrienden maken is gewoon moeilijk als je allebei al in je late 20er jaren bent, en ik voelde me ontzettend geïsoleerd. Toen besefte ik eigenlijk pas hoe moeilijk het is om in een ander land een nieuw leven op te bouwen. Nu gaat het wel beter, maar ik heb toch nog altijd momenten dat alles heel ver weg voelt. We moeten veel meer moeite doen om dingen uit te zoeken, plaatsen te leren kennen, en mensen te leren kennen. En ondanks dat ik tweetalig ben (geboren in Amerika), voel ik nog altijd een taalbarrière met de mensen hier.

Ik bel veel met mijn tante, die al 20 jaar expat is in China, Amerika, Londen, en die zegt dat het voor haar ook nog altijd zo is. Andere vrienden van me, die ook lange tijd in het buitenland gewoond hebben, zeggen dat het voor hen ook heel moeilijk wennen was. En ja, hier sta ik ook dagelijks in de file, regent het ook vaak, en de hitte is soms zo verstikkend dat ik amper buiten kan komen. Natuurlijk is Australië fantastisch, maar ik vind het allemaal wel moeilijker dan ik verwacht had en merk toch dat ik het in mijn hoofd geïdealiseerd had. En meer nog, ik besef ook steeds meer de voordelen van mijn thuisland.
Om maar te zeggen: hang niet te veel van je geluk vast aan een land, want alles heeft z'n voor- en nadelen. En misschien zijn de dingen waar je van weg wil, ook wel aanwezig in de plaats waar je naartoe wil.

Los daarvan: wij hebben allebei een working holiday visum aangevraagd (dat kan tot je 31 bent) en zijn daarmee gekomen. Visum aanvragen was op 10 minuten gepiept en we hadden hem meteen binnen. We waren sowieso beiden aan een nieuwe uitdaging toe en waren ons werk beu, dus het kwam goed uit. En daarna... Tja, kwestie van ontslag indienen, vlucht boeken, inpakken, appartement leeg halen, en vertrekken

Wij hebben geluk met dit visum, omdat we beiden 28 en 29 jaar zijn, en we dus naar hier mogen komen zonder een concreet aanbod, en we mogen hier alles van werk doen, zolang het maar max. 6 maanden voor één persoon is. Mijn man doet hier qua werk dus hetzelfde als wat hij thuis deed (online marketing) maar dan voor een Australisch bedrijf. Ik werk als freelance schrijver, wat ik thuis ook deed. Veel mensen zeggen altijd, wauw, dat je dat gedaan hebt, zo indrukwekkend. Maar praktisch gezien was het heel makkelijk. Het was gewoon een kwestie van de stap te zetten, de beslissing te nemen, en gewoon doen. We hebben overigens wel een mooie spaarpot om de reizen te bekostigen en de periodes waarin we niet werken te overbruggen, maar genoeg mensen die naar hier komen met niks en dan gewoon werk zoeken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-12-18 12:21

Geplaatst door de TopicStarter : 07-12-18 12:21

Kun je daar dan ook blijven als je een baan hebt? Ik weet dat dat voor jullie niet het plan is maar ik vraag het me wel af. Ik weet dat je ergens anders ook gewoon moet werken, de taalbarrière lijkt me vooral lastig als het een land zou zijn waarvan je de taal niet spreekt. Maar voor nu en al een hele tijd kijk ik uit naar ergens wonen waar de zon meer schijnt, je betaalbaar vrijstaand kan wonen met een mooi uitzicht.

**Geplaatst**: 07-12-18 12:33

Geplaatst: 07-12-18 12:33

Als we een bedrijf vinden dat een van ons wil sponsoren voor een visum, zou dat in principe wel kunnen. Ik ken vrienden die zo zijn kunnen blijven. Als het wat dichter bij huis zou zijn (bv. Amerika) zou ik het overwegen, maar Australië is net iets te ver voor echt permanent te wonen.

**Geplaatst**: 07-12-18 12:38

Geplaatst: 07-12-18 12:38

Interessant topic! Ik weet niet zeker of ik voorgoed m'n biezen zou willen pakken, zeker na een wereldreis van bijna een jaar (toch anders, vanwege rondtrekken), kan ik zeggen dat Nederland op heel veel vlakken ook heel fijn is. TS, ben je al vaker lange tijd in buitenland geweest?

Ik ben (weer) studerend en wil graag voor langere tijd onderzoek doen in Nieuw-Zeeland/Australie (ong. 2 jaar), in die tijd kunnen mijn vriend en ik kijken of het inderdaad iets voor ons is. Op deze manier heb je wel iets om voor te gaan in het buitenland. Mensen met enkel de wens 'om in het buitenland te wonen' heb ik nog niet zo vaak gehoord, simpelweg omdat er inderdaad vaak andere redenen als verre liefdes/studies/werkmogelijkheden aan ten grondslag liggen.

Wel stoer dat jullie het uit willen zoeken!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-12-18 13:18

Geplaatst door de TopicStarter : 07-12-18 13:18

Tot nu toe nooit meer dan 5 weken ivm mijn werk, ik ben nu bezig om 2 maanden op reis te mogen. Maar ik denk inderdaad dat rond reizen of met vakantie zijn voor 5 weken wel heel anders is dan echt ergens wonen.

Het hoeft niet de andere kant van de wereld te zijn, als de plek maar goed zou zijn.

De 2 maanden gaan overigens waarschijnlijk ook naar Australië.

Ik denk wel altijd mocht het niet bevallen dan is je leven niet voorbij. We hebben lieve familie waar we hier eventueel best tijdelijk terecht zouden kunnen als het echt mis zou gaan.

**Geplaatst**: 07-12-18 13:46

Re: Bokkers die in het buitenland zijn gaan wonen, hoe dan?

Geplaatst: 07-12-18 13:46

Er is zeker geen man overboord als het niet lukt om een fijn plekje te vinden! Maar ik weet uit ervaring van familieleden die expats zijn in Shanghai en Zwitserland dat je het allemaal wel echt goed moet regelen om zoiets te laten 'lukken'. Gewoon maar gaan en kijken waar het schip strandt is vaak niet helemaal de goede weg als je de intentie hebt ergens langer te blijven wonen. Voor een reis kan dat natuurlijk wel, maar ergens wonen loop je vaak tegen heel andere problemen aan.

**Geplaatst**: 07-12-18 13:55

Re: Bokkers die in het buitenland zijn gaan wonen, hoe dan?

Geplaatst: 07-12-18 13:55

Vrienden van mij leek het ook onwijsg aaf. Die wonen nu 1,5 jaar in Canada (op een toeristenvisum trouwens). Zijn zelf Australiërs. Maar zij zeggen: het is te ver weg om hjier echt te gaan wonen, familie en vrienden laat je allemaal achter. Zij hebben overigens kinderen en doen vrijwilligerswerk, zo komen ze aan een vriendenkring in Canada

.
En voor hun is dit ideaal: een tijdje in het buitenland wonen, de kinderen genieten echt van de sneeuw en het buitenleven. Maar straks ook weer gewoon bij familie om de hoek wonen. En een verblijfsvergunning krijgen is een stuk lastiger dan een visum.
Voordeel hieraan is natuurlijk wel dat je kan kijken waar het schip strandt. Enige wat je nodig hebt is (spaar)geld.

**Geplaatst**: 07-12-18 14:16

Geplaatst: 07-12-18 14:16

Picassox schreef:
Er is zeker geen man overboord als het niet lukt om een fijn plekje te vinden! Maar ik weet uit ervaring van familieleden die expats zijn in Shanghai en Zwitserland dat je het allemaal wel echt goed moet regelen om zoiets te laten 'lukken'. Gewoon maar gaan en kijken waar het schip strandt is vaak niet helemaal de goede weg als je de intentie hebt ergens langer te blijven wonen. Voor een reis kan dat natuurlijk wel, maar ergens wonen loop je vaak tegen heel andere problemen aan.

Het verschilt natuurlijk ook wel heel erg hoe je verhuist. Mijn oom en tante hebben twee tieners en die verhuizen iedere keer hun hele inboedel mee. Hun meubels zijn al de hele wereld rond gevaren, van België naar Zwitserland naar Amerika naar Duitsland opnieuw naar Amerika naar Shanghai naar Londen. Dat kost dan weer heel wat meer moeite dan pakweg alleen maar met je spullen in koffers verhuizen en een bemeubeld huis/appartement huren. Of dan wanneer je een bedrijf hebt die alles voor je regelt (zoals bij veel expats het geval is). Je hebt dan ook nog het verschil in landen, waar je bij bv. China of Amerika veel meer moet regelen op het vlak van visa en vergunningen dan wanneer je pakweg naar Duitsland verhuist. Het hangt er dus maar vanaf over welk land je het hebt, om welke reden je verhuist, en op welke manier.

**Geplaatst**: 07-12-18 17:22

Re: Bokkers die in het buitenland zijn gaan wonen, hoe dan?

Geplaatst: 07-12-18 17:22

Wij hebben simpelweg onze spullen gepakt en een busje gehuurd, naar Engeland gereden en toen terug naar Nederland om onze kinderen te halen.
Man had een baan aangeboden gekregen hier, woning gezocht en gevonden (huur) en gaan met die banaan.
Nu ben ik sowieso niet honkvast dus voor mij was t allemaal prima.
Inmiddels werkt man niet meer bij dat bedrijf maar is voor zichzelf begonnen.
Was het niets geworden waren we weer terug naar Nederland gegaan maar t bevalt ons hier (tot nu toe) prima. We zouden graag naar Canada willen maar ivm special needs van 5 van onze kinderen krijgen we daar geen visum.

**Geplaatst**: 07-12-18 17:41

Geplaatst: 07-12-18 17:41

Mijn ouders hebben 6 jaar lang gezegd dat we zouden verhuizen en in 2011 zijn wij naar Canada ggeëmigreerd.

Ik had mijn leven in Nederland prima voor elkaar en zat ook midden in de pubertijd. Ofwel, de eerste zes maanden vond ik niet zo leuk :')

Zodra ik vloeiend Engels sprak en mijn draai in de paardenwereld had gevonden werd het allemaal wat makkelijker.
Terwijl ik wel op de TU in Nederland aangenomen werd stond de universiteit bij mijn ouders eigenlijk iets hoger aangeschreven. Ik heb mij daar toen toch maar ingeschreven en eigenlijk nooit meer terug gekeken. Ik zou nu ook niet meer terug naar Nederland willen.

Het is hier in de winter wel koud, de paardenwereld loopt enorm achter, en ik moet 500km reizen om bij mijn ouders (in dezelfde provincie) op bezoek te gaan. Toch vind ik het hier absoluut fantastisch en ben ik echt heel blij dat mijn ouders mij meegesleept hebben.

Qua het dagelijks leven is het niet heel veel anders, maar ik woon natuurlijk ook in de buurt van Toronto (2.7 miljoen inwoners) en niet in de middle of nowhere

De bevolking is over het algemeen wat relaxter, ontzettend beleefd (je zegt dankjewel tegen de buschauffeur) en natuurlijk iets meer open en knuffeliger dan de Nederlandse privacy.
Mijn beroep verdient hier ook meer en ik betaal minder in belasting, vaste lasten, en boodschappen.
Het enige wat mij ooit terug naar Europa zou lokken is de paardenwereld. Hier gaat iedereen naar Florida in de winter en dat is voor mijn beroep helaas geen optie. Rijden met -15 is trouwens ook niet echt aan te raden :brr:

Ik heb hier ook een hele leuke vriend leren kennen, maar hij staat er wel voor open om ooit ergens anders te gaan wonen.
Gelukkig hebben wij beide een redelijk wereldse familie, dus zullen wij altijd wel bij iemand in de buurt wonen.

**Geplaatst**: 07-12-18 18:08

Re: Bokkers die in het buitenland zijn gaan wonen, hoe dan?

Geplaatst: 07-12-18 18:08

Je zegt Amerika, maar het zou ook en ander land kunnen worden? Er loopt een emigratie topic waar je zou kunnen lezen en reageren.
Ik zelf heb ooit een topic geopend over ervaringen van emigreren binnen Europa.

Wij denken er ook over, maar lopen op onze leeftijd wel tegen wat dingetjes aan. Wij zijn 40+ en hebben een volwassen zoon die niet mee gaat.

In Nederland is veel goed geregeld, maar er is ook al veel negatief verandert de laatste jaren. Daarnaast hou ik zelf wat meer van een niet plat landschap en zou warmte/droogte me goed doen vanwege reuma.

De meeste mensen die ik weet zijn naar Frankrijk, Duitsland en Zweden gegaan en volgens mij vooral heel positief.
Een aantal jaren Frankrijk zou je al kunnen ''proberen'' als je iets anders zoekt, maar nog niet ver weg wil. Zat mensen die in meer landen hebben gewoond.

Wij hebben familie die ooit vanwege de liefde naar NZ is verhuisd. Familie had er commentaar op, dus zij durfde nooit toe te geven dat ze het niks vond en is daar gebleven. Kreeg kinderen, ging scheiden, maar is nooit 100% gelukkig geweest daar. Had het financieel zwaar en miste de familie erg. De kinderen, klein kinderen doen het goed daar en zij zelf is inmiddels overleden, maar het zet je wel aan het denken.
Maar ik heb ook Italiaanse familie die naar Nederland is gekomen en hier alles heeft opgebouwd. Zij gaan met kinderen en inmidels kleinkinderen heel vaak naar Italie. Zij en de kinderen, leven wel echt tussen 2 werelden en hebben echt 2 vaderland gevoelens.

Het hangt van zoveel dingen af of het gaat werken. Waarom ga je? Met wie ga je? Wat ga je er doen? Hoe kan je jezelf onderhouden daar? Hoe is de band met je familie hier? etc etc. Ik heb gemerkt als een van die zaken je teveel beinvloed dat het toch heel veel invloed kan hebben op je wanneer je ergens bent en je dan soms minder van de goede dingen waarom je daa wil zijn kan genieten.

**Geplaatst**: 07-12-18 18:42

Geplaatst: 07-12-18 18:42

Wat voor specifiek beroep doe je? Is het een zeldzaam beroep? Dat kan ook juist in je voordeel werken.

Maar in een ander land draait de wereld ook gewoon door en val je net zo snel in een dagelijks ritme als in Nederland. Ik heb (bij toeval) mijn droom van emigreren naar een zonnige bestemming waar kunnen maken. Ik ben hier heel gelukkig maar als ik mezelf afvraag of het hier nu beter is dan in Nederland is het eerlijke antwoord nee.

**Geplaatst**: 07-12-18 19:04

Re: Bokkers die in het buitenland zijn gaan wonen, hoe dan?

Geplaatst: 07-12-18 19:04

Wij hebben gewoon gesolliciteerd en zodra 1 van obs een baan had zijn we gegaan.
Inmiddels al 10 jaar en 5 werkgevers verder nog altijd heel tevreden.

**Geplaatst**: 07-12-18 19:16

Re: Bokkers die in het buitenland zijn gaan wonen, hoe dan?

Geplaatst: 07-12-18 19:16

Wij wisten vooral zeker dat we niet in Nederland wilden blijven en zijn gewoon vertrokken terwijl we ondertussen aan het uitvogelen zijn gegaan wat we nu echt wilden gaan doen. Inmiddels weten we dat en hebben we een boerderij gekocht waar we als het goed is vanaf 1-8-2019 gaan we daar onze eigen schapenboerderij draaien. Soms moet je dingen gewoon doen en er niet te veel over nadenken.
Wij zijn in ieder geval nog iedere dag dolgelukkig met onze keuze en zien onszelf nooit terug gaan naar Nederland.

**Geplaatst**: 10-12-18 00:46

Re: Bokkers die in het buitenland zijn gaan wonen, hoe dan?

Geplaatst: 10-12-18 00:46

Ik kan me voorstellen dat het moeilijk is om over die drempel heen te stappen en naar een nieuw land te gaan om een compleet nieuw leven te beginnen. Wel denk ik dat als je écht samen die droom hebt, je die waar moet maken zodra het kan.
Wij zitten momenteel middenin dit proces, hebben afgelopen week een huis gekocht en gaan daar vanaf begin volgend jaar wonen. Hebben er lang op zitten wachten en elke keer bleef het maar bij dromen, tot mijn kerel zijn bedrijf verkocht en ineens dromen waargemaakt konden gaan worden. Maanden inlezen en vooral veel praten met mensen die diezelfde stap al eens genomen hebben, heel veel van opgestoken.
Ik ben niet heel erg gebonden aan een specifieke branche en heel veel interesses, neem snel met iets genoegen. Ga eerst werk zoeken en wellicht iets voor mezelf beginnen, voor de toekomst zijn we van plan een soort mini (boutique) resort te gaan beginnen in de hospitality branche. Wel op een dusdanige manier dat het niet heel persoonsgebonden is en je, wanneer het echt nodig is, terug kan gaan naar Nederland.
Wel moet ik erbij zeggen dat we ons huis in NL voorlopig aanhouden (verhuren via AirBnb)

**Geplaatst**: 10-12-18 16:32

Geplaatst: 10-12-18 16:32

Ik ben de andere kant op verhuisd dan de meeste geëmigreerde bokkers O:)

Ik ben geboren en opgegroeid in Australië maar een aantal jaar terug naar Nederland geëmigreerd.

En tja, het is in het begin allemaal leuk, tegelijk moeilijk, interessant en spannend en zo, maar na een jaar of twee is het 'normaal' en gewoon je dagelijke leven :roll:

dan heb je in welke land dan ook weleens last van sleur, verveling en irritante regels en bureaucratie

En vergis jou niet hoe moeilijk het kan zijn met een nieuwe taal. Zelfs al spreek je goed Engels, het is niet de moedertaal van jou. Ik spreek (vind ik

) goed Nederlands en ik red me 350 dagen in het jaar even goed in Nederlands als Nederlanders. Maar er zijn nog steeds, ook na tien jaar, dingen die ik niet kan uiten in het Nederlands, of niet goed begrijp etc. Ik loop soms nog steeds tegen cultuurverschillen aan. En ik voel mij soms nog steeds geen Nederlander en tegelijk na zoveel jaar ook geen Australiër meer, en soms juist allebei. Ik voel mij soms tussen twee continenten gedrukt. En als er iets ergs is met familie ben ik altijd te laat, gewoon omdat het zover weg is.

En toch wil ik niet weg uit Nederland :)F

ik hou tegenwoordig van dit land en de mensen, hun cultuur, gewoonte, eten, nuchtere zijn, en zelfs het gezeur over niks :)F

op de fiets overal naartoe kunnen. En Europa vind ik ook leuk, alle kleine landen waar je zo in een paar uren rijden bent. Dus ik ben hier goed. Dit is mijn plek. Maar ik mis mijn eigen land heel veel. Het is niet echt heimwee, ik wil niet terug. Maar het is wel een gevoel dat je ook daar hoort. Ik vraag mij ook vaak af, hoe is mijn leven zijn als ik niet weg was gegaan uit Australië, echt heel anders.
Als ik hier ben mis ik Australië, maar als ik daar ben mis ik Nederland nog meer. Mijn leven is nu echt hier.

Als je het wil doen, gewoon doen! Je redt jezelf waarschijnlijk wel waar ook in de wereld zolang je de taal maar leert en werk hebt om rond te komen.

Maar denk niet dat het leven dan altijd beter is. Sommige dingen zijn in Nederland echt heel beter dan in andere landen, zoals sociale voorzieningen. En elke dag zon klinkt leuk maar kan heel vervelend zijn als het écht heet is, en je hebt dan lang niet zo veel groen buiten van gras en zo. En ook in andere landen zijn sleur, baaldagen en vervelende regeltjes.

Je moet gewoon kiezen wat goed voelt en dan komt het altijd goed. Je leven past zich in de realiteit. Wat je kiest is altijd goed +:)+

**Geplaatst**: 10-12-18 17:02

Geplaatst: 10-12-18 17:02

IJsco_Love schreef:
Maar er zijn nog steeds, ook na tien jaar, dingen die ik niet kan uiten in het Nederlands, of niet goed begrijp etc. Ik loop soms nog steeds tegen cultuurverschillen aan. En ik voel mij soms nog steeds geen Nederlander en tegelijk na zoveel jaar ook geen Australiër meer, en soms juist allebei. Ik voel mij soms tussen twee continenten gedrukt. En als er iets ergs is met familie ben ik altijd te laat, gewoon omdat het zover weg is.

…
Maar ik mis mijn eigen land heel veel. Het is niet echt heimwee, ik wil niet terug. Maar het is wel een gevoel dat je ook daar hoort. Ik vraag mij ook vaak af, hoe is mijn leven zijn als ik niet weg was gegaan uit Australië, echt heel anders.
Als ik hier ben mis ik Australië, maar als ik daar ben mis ik Nederland nog meer. Mijn leven is nu echt hier.

Hier herken ik mij inderdaad ook erg in, je hebt het goed omschreven!
Het is lastig, maar ik zou inderdaad ook nooit meer in Nederland kunnen wennen.
Vooral nu dat mijn Engels eigenlijk beter is dan mijn Nederlands. Het is raar hoe een "vreemde" taal mij eigenlijk beter bevald dan mijn moedertaal

**Geplaatst**: 11-12-18 02:39

Geplaatst: 11-12-18 02:39

Voor ik de permanente overstap heb gemaakt naar Thailand heb ik eerst een 2-jarige studie gedaan. Idee erachter was dat je dan bezig bent, nieuwe mensen leert kennen, en als het allemaal niet bevalt dan kan je nog terug en heb je toch wat gedaan (verklaarbaar gat op je CV, misschien nieuwe baan kansen in NL).

Waar je wel snel achter komt is dat het volledig verschillend van vakantie is. Opeens wil je dingen gedaan krijgen, iets dat er lang kan duren en krijg je door hoe snel je buitengesloten wordt vanwege de taal en je achtergrond. Op vakanties maakt dat allemaal niet uit en blijf je nooit lang genoeg om je echt te ergeren aan de nadelen van een ander land.

Om me heen zie ik veel mensen in de problemen komen omdat ze hun leven in Europa "gevlucht" zijn. Ze waren daar niet tevreden en hoopte dat het hier beter zou gaan, maar je geluk bepaal je zelf en je zit ook hier nog steeds met dezelfde "jij".

Voor mij was de overstap eigenlijk simpel omdat mijn vrouw Thai is en hier werkt; ik blijf thuis met de kinderen.

**Geplaatst**: 11-12-18 02:58

Geplaatst: 11-12-18 02:58

Ik woon nu iets meer dan 2,5 jaar in Australie.. na 2 jaar in London te hebben gewoond en 1 jaar in Amerika.
Ik ben nu 27

Ik geef hier, net zoals in London, les op de basisschool. Ik heb in NL de pabo gedaan.

Yasmine geeft heel raak aan hoe het is om te verhuizen en ik had best wel dezelfde ervaring als haar. Mijn 1e 3 maanden kon ik geen werk vinden... niet eens als receptionist of in de supermarkt. Contacten leggen is erg moeilijk als je ouder bent. Iedereen heeft z'n kliekje al, door school, werk of een sportclub waar ze al jaren bij zijn.. dus zijn meeste van mijn vrienden overigens niet-australiers.

Heimwee heb ik nog altijd af en toe.. niet elke dag.. maar met vlagen, absoluut. Ik mis mundane dingen, zoals de Nederlandse supermarkt.. of een kop thee met m'n moeder drinken. Kerst in Australie vind ik k.u.t. en ga ik ook nooit 'normaal' vinden.

Vergeet niet, dat hier leven ook gewoon leven is... Ja het is geweldig als je nog op ontdekking bent. Nieuwe mensen, plaatsen, dieren (in mijn geval).. maar ook hier moet je je rekeningen betalen, huur, en naar het werk gaan en soms (of vaak?) is dat net zo saai als het zou zijn in NL. En je bent toch vaak alleen. Je mist verjaardagen, belangrijke events.. al proberen mijn ouders en ik ons wel 1x per jaar tenminste te zien door of ik naar NL te vliegen of zij komen naar Australie/Nieuw Zeeland/Whatever halverwege is.

Visa technisch is natuurlijk weer een ander verhaal. Ik weet niet waar je heen wilt en de beperkingen voor sommige landen zijn groot. Mijn vriend is Nieuw Zeelander en via dat heb ik een visa kunnen krijgen waar ook tijd, geld en frustratie in gaat zitten.

Ik geniet nu meer van Australie dan een jaar geleden. En denk dat ik hier ook gerust nog een aantal jaar zal blijven. Maar m'n hele leven? Nee.. dan woon ik liever in Nieuw Zeeland.. Wil ik terug naar Nederland? Soms.. maar als ik dan 4 weken terug ben... ben ik ook daar weer van genezen.
Dat gevoel vind ik persoonlijk het moeilijkste, de verscheurdheid dat je ''nergens toe behoort''. Of misschien zeg ik het verkeerd, dat je tot meer plekken behoort en je niet kunt/wilt kiezen. Want kies ik voor NL zal ik Australie/NZ missen. Kies ik voor Aus/NZ dan zou ik NL missen. En dat is moeilijk.

Overigens skype en message ik m'n ouders veel. Contact met mijn broer is door omstandigheden slecht. Andere vrienden is ook wel enigszins verwaterd. Het is moeilijk om overal bovenop te blijven, zeker met grote tijdsverschillen en mensen verwachten dat je leven helemaal geweldig en avontuurlijk is aan de andere kant van de wereld en je uiteindelijk ook niets anders hebt te vertellen dan 'ja ben gaan werken en vanavond kijk ik netflix op de bank want het is te warm om naar buiten te gaan _O-

'

**Geplaatst**: 11-12-18 13:43

Geplaatst: 11-12-18 13:43

Het roer omgegooid? Nou nee; zowel mijn man als ik doen (vrijwel) hetzelfde werk als we in Nederland deden.
In het buitenland gaan wonen: Check!

In 2016 zijn wij naar Australie verhuisd, met een gesponsord visum voor 4 jaar op zak. Mijn man is automonteur dus dat maakt het mogelijk dat wij hier een visum kregen.
Het eerste jaar was maar zozo; we woonden in Sydney, wat echt een wereldstad is en waar het ons provinciaaltjes niet zo beviel. Mijn man had een draak van een baas en we woonden bij iemand in de achtertuin. Ondanks alles hebben we daar een hoop leuke dingen gedaan en gezien in onze vrije tijd.
Op een gegeven moment hebben we via de recruiter een andere baan in Brisbane gevonden voor mijn man en hebben we de hele bende ingeladen en zijn opnieuw verhuisd, een kleine 1000 km naar het noorden.
Hier bevalt het echt 100x beter! Wij hebben hier het vrijstaande huis (huur, dat wel) met uitzicht vanaf een heuveltop, een grote tuin en onder het huis een ruimte waar mijn man lekker kan sleutelen. Daarnaast hebben wij het financieel een stuk makkelijker hier dan in NL, dus ik vind het tot dusver wel een succes.

Uiteraard zijn er ook minpunten; werk kan hier net zo saai en vervelend zijn als in NL en files zijn nog steeds mateloos irritant. De zon schijnt hier heel veel, dat klopt. Maar als het 38 graden is, valt het toch tegen zonder airco, net zo goed als dat 2 graden in de winter zonder verwarming ook best een dingetje kan zijn. Dan hebben we het nog niet gehad over de regentijd met dagenlange slagregens en luchtvochtigheid zo hoog dat je je was met geen mogelijkheid droog krijgt en dus in vochtige kleding rondloopt. Of de bushfires waardoor het hele huis naar kampvuur ruikt

Op sociaal gebied hebben wij hier best veel vrienden maar ze wonen veelal ook erg ver weg, dus even op de koffie gaan komt niet voor. Bijkomend 'voordeel' vind ik dat we niet meer zo meegetrokken worden in de drama's van anderen (ruzies, echtscheidingen etc) en je hebt weinig verplichtingen. Wij zitten met de kerst niet verplicht pootjes te geven bij familie die we misschien helemaal niet leuk vinden, maar gooien de swag in de 4WD en gaan twee dagen de bush in.

Het geen werk kunnen vinden, herken ik niet. Ik heb 4 weken geprobeerd 'wat anders' te gaan doen toen we hier aankwamen. Toen dat niet lukte, gesolliciteerd in mijn vakgebied (logistiek) en was ik binnen een week aan het werk. Ik werk nog steeds voor hetzelfde bedrijf, alleen op een andere locatie.

Waar ik misschien nog wel het meeste moeite mee heb is dat wij hier nu 'de buitenlanders' zijn. Met name vanuit de overheid hoef je niks te verwachten. Overigens geldt dat ook als we eventueel terug zouden moeten, remigreren naar Nederland is niet zo makkelijjk.
De toekomst? Geen idee; voorlopig blijven we nog 2 jaar hier en daarna zien we wel. De hoofdvraag is of we er $10.000 tegenaan willen gooien voor een permanente verblijfsvergunning. Als we echter besluiten van niet, vraag ik me wel af hoe ik ooit in vredesnaam weer aan Nederland moet gaan wennen. Wat dat betreft kom je als emigrant wel echt tussen twee 'geliefden' in te staan.

**Geplaatst**: 11-12-18 14:00

Geplaatst: 11-12-18 14:00

moonsparkle schreef:
Kun je daar dan ook blijven als je een baan hebt? Ik weet dat dat voor jullie niet het plan is maar ik vraag het me wel af. Ik weet dat je ergens anders ook gewoon moet werken, de taalbarrière lijkt me vooral lastig als het een land zou zijn waarvan je de taal niet spreekt. Maar voor nu en al een hele tijd kijk ik uit naar ergens wonen waar de zon meer schijnt, je betaalbaar vrijstaand kan wonen met een mooi uitzicht.

Hier schijnt de zon helaas niet meer. Maar het is betaalbaar, vrijstaand en dit is ons zicht. Gewoon in België op 15 minuten van een grootstad. Hoe? Door gewoon een kans te nemen als die voorbij komt

Ik wil er maar mee zeggen: Het buitenland is niet alles. Ook in eigen land kun je het perfect vinden, maar dan moet je wat geduld hebben

**Geplaatst**: 11-12-18 14:16

Geplaatst: 11-12-18 14:16

Weetje als je naar het buitenland wil gaan om te wonen en te werken moet je daar zelf 100% achter staan. Het moet jou keus zijn. Ok natuurlijk kan je terug met een ervaring rijker, maar voor mij is 1 keer helemaal opnieuw beginnen genoeg. Ik had dan wel al in Belgie gewoond voor dat wij naar Australie gingen ruim 2,5 jaar geleden maar dat was toch anders.
En in tegenstelling tot sommige andere in reacties hier boven sta ik nooit meer in de file. Ik kan naar de stad rijden voor boodschappen wat ongeveer 75km en 3 autos tegenkomen. Wij hebben bewist voor een boerderij gekozen omdat we graag rust en ruimte hebben. Mijn man is gesponsord voor een 4 jarig visum en dezelfde sponsor heeft geholpen en betaald voor de aanvraag van een permanent visum. Top dus.
Wij zijn verhuisd met een dochter van toen met 2 en een hondje dus ik heb bewust de eerste 6-8 maanden niet gewerkt. Ik heb via de rijvereniging wat vrienden gemaakt en vrij gemakkelijk een baan gevonden in de plaatselijle pub.

Nee in het begin is het niet makkelijk en alles is nieuw en wennen. Ik ben van mezelf heel gemakkelijk en wil graag tijd voor mezelf. Ik ben graag thuis met mijn gezin en dieren (het worden er steeds meer) en mis het niet als ik mijn vrienden een tijdje niet zie. Wel help ik graag mee in de ‘wijk’ zoals vrijwillige brandweer, working bee van de ponyclub enz zo leer ik veel mensen kennen. En ja ik kan echt zeggen dat ik me thuis voel. Ook al moet ik gewoon werken voor geld, belasting betalen en hebben we net als iedereen tegenslagen.

**Geplaatst**: 11-12-18 16:00

Geplaatst: 11-12-18 16:00

Wat grappig eigenlijk dat het zo kan verschillen, Barra. Jullie die Sydney voor Brisbane inruilen, terwijl ik niet kan aarden hier in de suburbs van Brisbane en niet kan wachten om naar Melbourne te verhuizen binnen een paar maanden

ik kijk er zo naar uit om weer in een drukke stad te wonen met veel leven om me heen. Maar in zo’n stad woonden we thuis in België ook, dus het is wat je gewoon bent. Toont maar weer hoe verschillend ieder z’n ervaring is, fascinerend.

Dat gedoe met familie herken ik dan weer niet. Ik heb alleen maar leuke ooms, tantes, nichten en neven en ik zie er dus echt als een berg tegenop om Kerst zonder hen door te brengen. Onze familiefeesten zijn altijd geweldig (vooral Kerst) en dat mis ik ook echt. Dat heb ik al een keer moeten doen toen ik in Canada woonde en ik vond het verschrikkelijk. Als ik permanent naar het buitenland zou verhuizen, denk ik dat ik er nooit aan zou wennen. Sinds ik hier ben heb ik al een paar keef gefacetimed met de familie waarbij ze allemaal samen waren, en hoewel het leuk is om met ze te praten is er toch altijd een stukje van mezelf dat wou dat ik erbij kon zijn.

Ik zou me dus bijvoorbeeld ook helemaal niet kunnen inbeelden dat we kinderen zouden krijgen zonder dat we in de buurt van onze familie zijn. Mijn ouders hebben dat wel gedaan - ik ben in Amerika geboren toen ze daar 5 jaar woonden - maar ik zou me denk ik ontzettend eenzaam en hulpeloos voelen als ik op dat moment ver van mijn ouders zou zijn. En als je dan hoort van mijn moeder dat ze in die tijd maar 1 keer in de maand naar huis konden bellen en ze vooraf alles op een briefje moesten schrijven omdat het snel moest gaan, want internationale telefoontjes waren duur, en dat je daarbuiten niets van contact had behalve af en toe een brief... Daar heb ik bewondering voor, maar ik zou het niet kunnen.