Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
MizzMontana schreef:Hoe oud is ze? Het hoort wel bij de leeftijd van 2 jaar om je zin te willen en proberen te krijgen.
Maar hier duurt dat vrij kort. Peuter doet dan een soort krijsende stervende zwaan, ik draai me om en ga door met waar ik mee bezig ben en peuter kiest er binnen een minuut voor om ook zelf maar weer iets te doen.
Kana schreef:Zodra jij er vaak en veel last van hebt lijkt het me al reden genoeg om gewoon eens een praatje erover te maken. Misschien zijn ze zich er wel helemaal niet van bewust.
Wat wel of niet normaal peutergedrag is is dan denk ik niet van belang?
Kana schreef:Zodra jij er vaak en veel last van hebt lijkt het me al reden genoeg om gewoon eens een praatje erover te maken. Misschien zijn ze zich er wel helemaal niet van bewust.
Wat wel of niet normaal peutergedrag is is dan denk ik niet van belang?
NatasjavE schreef:Kana schreef:Zodra jij er vaak en veel last van hebt lijkt het me al reden genoeg om gewoon eens een praatje erover te maken. Misschien zijn ze zich er wel helemaal niet van bewust.
Wat wel of niet normaal peutergedrag is is dan denk ik niet van belang?
Want?
Hoe wil je het peutergedrag, wel of niet normaal, stoppen?
primera schreef:Ik ben blij dat jij niet mijn buur bent en andersom ook.
Ik heb 3 kinderen (3-13) en geloof me, het zijn echt "speciale" kinderen (2 in elk geval). Ik woon in een flat en wil ook geen overlast veroorzaken, onwijs veel tips en lange ondersteuning erbij gehad. Woedeaanvallen zijn vrij pittig en het sloopt je ook als alleenstaande ouder (zelfs samen was het niet fijn). Ik doe alles om overlast te voorkomen maar het blijven energie rijke kinderen die best reactie geven.
Het liefst zou ik vrij af willen wonen maar helaas is dat vrijwel onmogelijk.
Ik zou ook bloednerveus worden als buren erover zouden klagen, kan al niet tegen teveel stress en dat zou dus echt niet meewerken aan overlast vermindering.
capopjekop schreef:Het is vooral vervelend door de intensiteit. Het meisje schreeuwt en huilt of haar iets heel ergs wordt aangedaan. En moeder wordt boos en schreeuwt terug. Onze hond wordt er onrustig van en mijn vriend kan er ook slecht tegen. Laatst schreeuwde hij uit frustratie naar boven of het nu eens klaar kon zijn (ze waren al bijna een uur aan het bekvechten). Toen was het opeens stil.
Het lastige is dat ik het de buurvrouw idd niet nog lastiger wil maken door er druk op te leggen. Maar ons woonplezier leidt er onder. Daarom dacht ik om te vragen of ik ergens mee kan helpen als ze zo'n bui heeft. Alleen het rottige is dat ik haar nooit zonder kind tref. Dus het is even puzzelen wanneer ik het ter sprake kan brengen en hoe.
mvdende schreef:primera schreef:Ik ben blij dat jij niet mijn buur bent en andersom ook.
Ik heb 3 kinderen (3-13) en geloof me, het zijn echt "speciale" kinderen (2 in elk geval). Ik woon in een flat en wil ook geen overlast veroorzaken, onwijs veel tips en lange ondersteuning erbij gehad. Woedeaanvallen zijn vrij pittig en het sloopt je ook als alleenstaande ouder (zelfs samen was het niet fijn). Ik doe alles om overlast te voorkomen maar het blijven energie rijke kinderen die best reactie geven.
Het liefst zou ik vrij af willen wonen maar helaas is dat vrijwel onmogelijk.
Ik zou ook bloednerveus worden als buren erover zouden klagen, kan al niet tegen teveel stress en dat zou dus echt niet meewerken aan overlast vermindering.
Als je in mijn flat had gewoond, had je een vervelende buur aan mij gehad. Een flat is geen plek voor lawaaierige kinderen. Af en toe ala, maar continue herrie tolereer ik niet.
Gebruikers op dit forum: aniek_joefy, Birgit__, Charat, Geerten en 132 bezoekers