Bokt.nl

**Geplaatst:** 23-11-18 16:56

Narcisme, wat is jouw ervaring?

Geplaatst: 23-11-18 16:56

Citaat:
'Ik zit aan tafel, voor mijn neus staat het bord met eten. Ik lust het, ik heb honger, maar bij iedere hap moet ik kokhalzen. Mijn oren zijn gespitst, want dit is het moment van de dag waar ik het minst naar uit kijk. Mijn vader kan ieder moment thuis komen, en dat vind ik nooit leuk, want hij is heel vaak boos. Ik kan gelukkig inmiddels al aan het geluid van de deur en het weg zetten van zijn fiets al vaak inschatten of hij boos is of niet. Oh, daar gaat de deur...
...Ik vind het niet leuk, want hij is volgens mij heel boos. Ik weet niet waar op. Ik durf nu helemaal niet meer te eten, want straks moet ik spugen, en dan wordt hij boos. Maar hij wordt ook boos als ik niet eet, en dan wordt het alleen maar erger.
Hij is boos, bij binnenkomst roept hij meteen dat het aangebrand ruikt. Zijn stem net iets te hard, de deur trekt hij ook harder dicht dan normaal. Ik kijk maar naar mijn bord, dan zegt hij misschien ook niets. Gelukkig ga ik zo meteen met mama naar de gym, want de spanning in huis is om te snijden. Mijn broer was net irritant bezig, maar ook hij is nu stil en drukt zijn eten zonder te kauwen naar binnen.

Nog geen minuut binnen en mijn ouders hebben al weer ruzie. Mijn vader schreeuwt naar mijn moeder, waarom ze iets niet heeft gedaan. Ik snap het niet, want mama zegt dat ze het wel heeft gedaan, alleen anders dan wat papa wilde. Papa blijft maar boos, mama probeert hem te negeren maar dat lukt niet. Oh nee, ze gaat naar boven, haar spullen pakken en ik heb mijn eten nog niet op. Ook mijn broer mag van tafel en gaat naar boven. Nu ben ik alleen beneden met mijn papa, die heel boos is, altijd. Ik weet alleen dat hij nu boos tegen mij gaat zijn, maar ik, ik weet niet wat ik moet doen. Papa is boos dat ik mijn eten nog niet op heb, en schreeuwt pal voor mijn neus dat ik eens door moet eten. Hij weet niet dat dit niet helpt, maar dat zeggen heeft geen nut, dus met heel veel moeite druk ik het eten naar binnen, het kokhalzen onderdrukken. Ik laat het schreeuwen maar over me heen komen, want hij stopt toch niet met schreeuwen, wat ik ook doe. Mijn buik doet zeer, maar mijn eten is op. Voor even ben ik bevrijd van hem, als ik de trap op ren, half kokhalzend maar opgelucht dat ik niet meer alleen met hem ben. Maar dat is maar voor even, want morgen zal er niks veranderd zijn...

Zomaar even een korte quote uit mijn leven met een narcistische vader, en een vermoedelijk narcistische moeder. Dat het mijn leven heeft beschadigd, dat lijkt me wel duidelijk.

Ik ben benieuwd of er anderen zijn die een narcistische ouder of partner hebben, en wat jullie zoal hebben meegemaakt. Hoe uitte het narcisme zich bij diegene? Wat voor schade heb jij er aan over gehouden?

**Geplaatst:** 23-11-18 17:03

Geplaatst: 23-11-18 17:03

Ik trap meteen even af.

Bij mij even zo kort mogelijk(niet gelukt zie ik):
0-3 jaar, koude hechting, weinig veiligheid.
3-6 jaar, ontwikkelen van somatische klachten, spugen, flauwvallen.
6-12 jaar, geen weerwoord durven geven, daardoor zwakste in de klas worden en flink gepest worden. Somatische klachten nemen toe. Vooral veel spugen.
12-17 jaar, emotionele klachten nemen toe, vaak huilen, lang en veel, meer somatische klachten zoals griepverschijnselen, hoofdpijn etc.
17-21 jaar, ouders scheiden, blijf bij vader in huis wonen, daardoor verslechtering van somatische klachten, ontwikkelen van chronische vermoeidheid, op een verkeerde manier aandacht vragen van mensen en jongens, veel moeite met een makkelijke studie. Alle boosheid kwam op mij terecht, daardoor vaker terug 'vechten'(verbaal gezien) en nog vaker ruzie.
21-24 jaar, verslechtering van emotionele instabiliteit, meer ruzie met vader, 2 keer uit huis gegaan, 2e keer definitief.
24-25 jaar, vader is alleen(uit met vriendin), is ineens een lieve zorgzame man, klachten nemen af, mede door verhuizing naar andere kant vh land.
25-26 jaar, verergering van algehele gezondheid, kom in burnout terecht. Vanuit daar naar deeltijdtherapie. Daarin vooral verwerkt hoe de relatie met moeder is (heeft mij nooit beschermd tegen mijn vader, wil nergens van verantwoordelijkheid nemen, vind therapie stilstand van mijn leven en ontwikkeling). Na 11 maanden uitbehandeld, met de wetenschap dat ik nog niet klaar ben.
26-29 jaar, redelijk stabiele periode, vaak wat ruzie met vader, proberen afspraken te maken wat elke keer door hem niet wordt voldaan. (en maar blijven hopen dat hij me eindelijk gaat geven wat ik nodig heb, namelijk liefde, maar dat komt er nooit)
29 jaar, door voorval contact verbroken met vader. Daardoor kan ik eindelijk helder kijken naar de relatie en hoe traumatisch deze is geweest. Er komt veel trauma naar boven wat zorgt voor een nieuwe depressie.
29-32 jaar, in therapie, stil leggen van de studie. Vooral verwerken van het trauma, dat mijn ouders niet voor me hebben gezorgd zoals ik dat nodig had, oftewel, rouwen om wat niet is geweest maar wat wel had moeten zijn.

Ik zit vanaf zeer jonge leeftijd al in een overlevingsstand. Het lukt me niet om mensen tegen te spreken, om te zeggen wanneer me iets niet bevalt. Jaren loop ik bij de huisarts, maar die gooien het alleen maar op lichamelijke problemen, maar na (talloze)onderzoeken is er altijd niks mis met mijn lijf. Als ik rond mijn 18e me ontpop tot vrouw, krijg ik ineens aandacht en dat grijp ik overdreven aan. Tot de dag van vandaag ontkent mijn moeder dat ik gepest ben op school.
Mijn vader spreek ik niet, hij is wel op mijn bruiloft geweest, maar meer niet. Hij kan me gelukkig niet meer raken, het verleden helaas met vlagen nog wel.

Huidige situatie, het gaat goed, al ondervind ik nog steeds rouwverwerking van mijn verleden. Het gaat nu de goede kant op, school gaat onwijs goed bijv, maar daardoor heb ik ook veel woede en verdriet om het 'waarom nu pas?' Waarom hebben ze me zo in de weg gezeten, waarom hebben ze mij dit aan gedaan? Waarom had ik dit niet op 20-jarige leeftijd kunnen hebben? Dat zijn dingen die in de loop der jaren nog vast weer terug komen.

Ik kan er nog veel meer over typen, maar daar kom ik nu niet op. De belangrijkste woorden voor mij van mijn peut zijn nog altijd:
Rouwen om wat niet is geweest, maar wel had moeten zijn, of rouwen om wat wel is geweest, maar wat niet had moeten zijn...

**Geplaatst:** 23-11-18 17:08

Re: Narcisme, wat is jouw ervaring?

Geplaatst: 23-11-18 17:08

Heel heftig! En ik vind het ook oprecht heel naar voor je. Ik heb ook ervaring met narcisme, maar veel minder heftig als jij. Mijn ex heeft het in enkele maanden tijd voor elkaar gekregen om me mentaal tot stof te doen verpulveren. Ik vind het een beetje ondermijnend aan jouw topic om mijn situatie uit te leggen, maar weet dat ik vreselijk veel respect voor je heb en ook veel van je verhaal herken. Sterkte met alle verwerking TS, en mijn inbox staat altijd open voor wat benodigde begrip en steun indien gewenst.

**Geplaatst:** 23-11-18 17:09

Geplaatst: 23-11-18 17:09

Interessant topic, het is toch eng dat het meer mensen zijn dan in eerste instantie gedacht. Maar wat heftig zeg. Meende inderdaad al iets te hebben gelezen over je vader, dat is wel erg pittig zo, en snap heel goed hoe je daar nu nog zo'n last van hebt.

Ikzelf heb een partner gehad met narcisme (ook even na wat googlewerk of ik nu echt goed zat). Drie a vier maand heb ik een relatie gehad. In het begin deed hij zich heel heilig en goed voor. Maar naarmate werd het controlerender en toonde hij woede zonder echte reden. Hij vond zichzelf heel geweldig, niemand was beter dan hij, hij kon nooit wat fout doen. Dat lag aan anderen. Hij was wel uitermate goed in zijn werk (chauffeur), althans, volgens zijn werkgever.

Het uitte zich in dat niemand beter was dan hem, ik geen contact meer mocht met vrienden, want hij moest alle aandacht krijgen. Enige mensen waarmee ik om mocht gaan was zijn beste vriend, die op mannen viel. Dan had hij zekerheid dat ik niet vreemdging. Verder kon ik eigenlijk niks goed doen en als ik iets anders wilde, dan werd hij boos.
Als ik even niet goed voelde (door ziekte), was daar totaal geen respect voor en kon zich niet inbeelden hoe ik mij kon voelen. Of totaal geen respect voor mij in het algemeen. Zolang hij zichzelf maar tevreden had. Maar ook niet naar zijn moeder toe. Die kreeg het ook flink te verduren.

Ik heb er nu nog dusdanig last van a) hij kan mij niet loslaten. b) ik heel veel moeite heb gekregen met mensen vertrouwen en ik snel heel angstig wordt als iemand zijn of haar stem verheft.

**Geplaatst:** 23-11-18 17:12

Geplaatst: 23-11-18 17:12

Citaat:
Heel heftig! En ik vind het ook oprecht heel naar voor je. Ik heb ook ervaring met narcisme, maar veel minder heftig als jij. Mijn ex heeft het in enkele maanden tijd voor elkaar gekregen om me mentaal tot stof te doen verpulveren. Ik vind het een beetje ondermijnend aan jouw topic om mijn situatie uit te leggen, maar weet dat ik vreselijk veel respect voor je heb en ook veel van je verhaal herken. Sterkte met alle verwerking TS, en mijn inbox staat altijd open voor wat benodigde begrip en steun indien gewenst.

Dank je, maar juist doen hoor, ik ben juist benieuwd wat jij hebt ervaren. Het gaat hier niet om wat het aller ergst is of niet, ik ben oprecht benieuwd naar andere ervaringen!

Nayomie, jeetje dat is ook naar zeg. En idd ontzettend herkenbaar als narcist

Heb jij er hulp voor gehad?

**Geplaatst:** 23-11-18 17:17

Re: Narcisme, wat is jouw ervaring?

Geplaatst: 23-11-18 17:17

Op het moment van die relatie was ik al in behandeling, daar hebben ze echter totaal niks mee gedaan. Ik vertelde dan over zaken die ook gewoon zwaar strafbaar zijn, en ik hier veel last van had was het destijds: "oh wat naar zeg."
Ik ga weer terug in behandeling en dit wordt ook één van de zaken die besproken gaat worden.

**Geplaatst:** 23-11-18 17:21

Geplaatst: 23-11-18 17:21

Nayomie schreef:
Op het moment van die relatie was ik al in behandeling, daar hebben ze echter totaal niks mee gedaan. Ik vertelde dan over zaken die ook gewoon zwaar strafbaar zijn, en ik hier veel last van had was het destijds: "oh wat naar zeg."
Ik ga weer terug in behandeling en dit wordt ook één van de zaken die besproken gaat worden.

Oh nee echt! :oo

wat erg om te horen! Heb je ook een idee waarom ze er niks mee deden?

**Geplaatst:** 23-11-18 17:34

Geplaatst: 23-11-18 17:34

Kan het zijn dat ik de quote uit de OP eerder ergens heb gelezen? Het komt me zo ontzettend bekend voor...

**Geplaatst:** 23-11-18 17:39

Geplaatst: 23-11-18 17:39

Partner hier.
Ik was 25, toen ik hem ontmoette, na 3 maanden woonden we samen en na een half jaar getrouwd. Hij had een verschrikkelijk trauma, en in eerste instantie voelde ik empathie voor hem. Hij nam me mee uit eten, was super romantisch, en alles was zoals in mijn dromen.

Ik dacht dat ik de geweldigste man ter wereld ontmoet had.
Langzaam, ongemerkt, werd ik geïsoleerd van de hele wereld. Mijn vrienden kwamen niet meer, en ik mocht niet naar hen toe. Toen geloofde ik nog dat ze niet goed voor me waren.

Mijn personal space en down time werden niet gerespecteerd. Langzaam zag ik de wereld zoals hij hem zag. Vijandig en gevaarlijk. Mensen die gemeen tegen hem waren. De reden ervoor, wist ik niet. Ik geloofde hem, zonder vragen te stellen.

Ik telde 1 + 1 bij elkaar op.
Dan kwam er een lang, en moeilijk proces om bij hem weg te gaan.
Wat hielp, was dat ik gewoon niet meer onder de indruk was, en werkelijk niets meer voelde. Over het algemeen kunnen narcisten het niet heel erg waarderen als je begint te lachen als ze opscheppen. Uiteindelijk wilde hij niets liever dan van me afkomen, wat ik een uitstekend idee vond (voor de vorm nog geprotesteerd natuurlijk als je te enthousiast bent, worden ze argwanend).

Inmiddels ben ik al jaren van hem gescheiden.
Heb een intensief programma gevolgd ivm PTSS. Nu inmiddels kan ik zeggen dat ik er geen last meer van heb.

@ Anoniem: mijn ex was ook veel ouder dan ik. 23 jaar ouder.

Laatst bijgewerkt door Oscar op 03-02-19 15:25, in het totaal 2 keer bewerkt
Reden: Aangepast in overleg.

They tried to bury me.
They didn't realise I was a seed.
Sinéad O'Connor 1966-2023

**Geplaatst:** 23-11-18 17:45

Geplaatst: 23-11-18 17:45

LadyMadonna schreef:
Kan het zijn dat ik de quote uit de OP eerder ergens heb gelezen? Het komt me zo ontzettend bekend voor...

Ik heb m net getypt, maar idd ik heb volgens mij eens eerder zoiets getypt in verhaal vorm. Alleen ben ik daar nooit verder mee gegaan.

Anoniem, ik vind jouw bericht juist heel bijzonder om te lezen. Ten eerste dat een narcist je dus in 9 weken al zo lam kan krijgen, maar wat ik knap hierin vind, dat je blijkbaar al snel zag dat dit geen gezonde relatie voor jou was en je eruit bent gestapt. Dat heeft je veel verdere ellende bespaard denk ik zo

Pff Avalanche ook heel heftig zeg, en ook zo herkenbaar weer, echt absurd.

**Geplaatst:** 23-11-18 17:48

Geplaatst: 23-11-18 17:48

Heel herkenbaar wat het ook gelijk heel sneu maakt. Zeker dat het je ouders waren maakt het natuurlijk verschrikkelijk. Daar heb je totaal geen keus in en neem je inderdaad je hele leven mee. Heftig..

Zelf heb ik 2,5 jaar (ik was 21) een partner gehad die narcistisch was/is. Daarnaast had hij ook nog een gedragsstoornis die zich voornamelijk uitte in woede, wat niet echt een prettige combinatie was. Het stuk wat je in je verhaal vertelde over dat je al voordat je vader thuis kwam je druk kon maken en de uitbarstingen op elke manier dan ook wilde voorkomen is zo herkenbaar. Dat zorgde ervoor dat ik ook aan mezelf ging twijfelen. Achteraf bedenk je dan dat het echt niet aan mij lag. Maar inderdaad als ik dan net even anders had schoongemaakt was het hek al van de dam. En een weerwoord was helemaal uit den boze. Moet wel zeggen dat ik er nu 2 jaar later enorm veel van geleerd heb. We woonden samen en toen heb ik hem uit huis gezet (huis stond op mijn naam) en daar heel zelfstandig van geworden en heel erg mezelf leren kennen.

Ik vind het echt het engst hoe ze zo enorm de buitenwereld kunnen ''manipuleren'' en daardoor inderdaad ook vaak heel erg geliefd bij werkgevers en vrienden want ze staan altijd voor iedereen klaar (als het maar hun ego streelt). En hoe erg hij alles kon omdraaien en het zo kon maken dat ik van iets waarvan ik daarvoor 1000% zeker was toch ging twijfelen. Het is zeker geen leuke tijd geweest. Hij liep ook in therapie. Groepstherapie zelfs, wat voor narcisten natuurlijk niet zo leuk is. 1x mochten partners/kinderen/ouders ook mee en heel confronterend wat ik daar allemaal te horen heb gekregen. Opvallend ook dat het allemaal mannen waren..

@Avalanche, heel herkenbaar

Citaat:
Ik was 25, toen ik hem ontmoette, na 3 maanden woonden we samen en na een half jaar getrouwd. Hij had een verschrikkelijk trauma, en in eerste instantie voelde ik empathie voor hem. Hij nam me mee uit eten, was super romantisch, en alles was zoals in mijn dromen.

Ik dacht dat ik de geweldigste man ter wereld ontmoet had.
Langzaam, ongemerkt, werd ik geïsoleerd van de hele wereld. Mijn vrienden kwamen niet meer, en ik mocht niet naar hen toe. Toen geloofde ik nog dat ze niet goed voor me waren.

Mijn personal space en down time werden niet gerespecteerd. Langzaam zag ik de wereld zoals hij hem zag. Vijandig en gevaarlijk. Mensen die gemeen tegen hem waren. De reden ervoor, wist ik niet. Ik geloofde hem, zonder vragen te stellen.

Precies dit, hij had ook een verschrikkelijke jeugd gehad, en veel dingen meegemaakt. Al twijfel ik nu soms aan de waarheid ervan..

Floyd (Maurus 441xBeart 411) ZZ-zwaar Onze eerste fotomeeting. Dressuurfries Floyd in Surea!
Instagram: michellemichels_

**Geplaatst:** 23-11-18 17:59

Geplaatst: 23-11-18 17:59

Joolien, wat heb je mee moeten maken door je vader! Heel heftig om te lezen. Zit je ook in een face-to-face lotgenotengroep voor kinderen en partners van narcisten?

Heb je het idee dat de therapie die je nu krijgt, helpt?
Helaas ga je nooit de jeugd krijgen die je hebt willen hebben. En dat je ook niet de erkenning van je vader dat hij je slecht heeft behandeld, en de steun en het respect van je moeder voor jou als persoon. Zij had je moeten beschermen en dat deed/kon ze niet. (Wiens idee was het trouwens dat je na de scheiding bij je vader bleef wonen?) Antwoorden op je vragen ga je niet krijgen.
Maar ik hoop wel dat je verder kunt op wat je wat er wel is en op wat je kunt gaan leren van je psycholoog en van anderen.

**Geplaatst:** 23-11-18 18:39

Re: Narcisme, wat is jouw ervaring?

Geplaatst: 23-11-18 18:39

Heb een partner met narcisme, hebben nu 5 jaar een relatie,
Of ik heel gelukkig ermee ben? Eerlijk gezegd niet, maar weggaan "durf" ik ook niet..

Eerste jaar was er niks aan de hand, hij had een vervelende ex dus begreep zijn gedrag enigzins. Tot op heden krijg ik nog steeds verwijten, en als het niet gaat hoe hij wilt.. en dat is vaak zo, omdat hij perfectionistisch is.. Word hij boos.

De kwetsende woorden die hij dan ook expres gebruikt om me nog even flink de grond in te drukken doen me ook veel, als je er Wat van zegt is het gelijk "ach, stel je niet aan"

Narcisten staan ook bekend om hun seksleven, een is heel uitbundig en de ander wilt gewoon niet intiem zijn.. de laatste versie heb ik dus..

Fijn dat hier meer mensen zijn die dingen herkennen.

**Geplaatst:** 23-11-18 18:45

Geplaatst: 23-11-18 18:45

Bizar ook hoe herkenbaar de verhalen zijn idd......

ik herken het, hoezeer je aan jezelf gaat twijfelen, ik dacht echt dat er iets met mij mis was. Dat ik niet goed was in mijn bovenkamer.
Ik geloof van het hele trauma geen bal meer om eerlijk te zijn. Ik heb later andere dingen gehoord van mensen die hem van voor die tijd kenden, en dat hielp me enorm om dingen op de rij te zetten. Het patroon wat ik beschreef, was herkenbaar voor iedereen. Iedereen die hem ooit heeft gekend, herkende mijn verhaal, zonder er ooit bij te zijn geweest. Dat is ook de reden dat ik hem niet meer geloof.

Ik geloof dat hij heel veel slachtoffers heeft gemaakt, en een spoor van vernieling en ellende heeft achtergelaten.
Voor mij biedt mijn geloof heel veel steun. Ik ben niet (meer) religieus, toen ik alle religie en nonsens aan de kant had gezet, vond ik God. En ik weet zeker dat mijn ex ooit verantwoording zal moeten afleggen van wat hij gedaan heeft...... ik vraag me af hoe je dit aan de Almachtige uitlegt.

Ik heb rust gevonden. Ik heb het los kunnen laten. Vroeger was ik er van overtuigd dat je moet vergeven, nu geloof ik nog steeds dat dit heel goed is, maar pas als je er klaar voor bent, en dit ook van ganser harte kunt doen. En dat wist wat hij gedaan heeft niet uit, maar het bevrijdt mij van woede en pijn. Maar ik wil zo graag andere slachtoffers van dit soort mensen helpen. Niet zozeer door mijn geloof op te dringen, dat is iets tussen mij en God, en ik wil er gerust over praten, op verzoek, maar opdringen wil ik niet. De reden dat ik het hier noem, is dat mijn relatie met God voor mij genezing heeft betekend. Dat en de therapie zijn voor mij echt zeer helend geweest.

Ik heb ook een nieuwe lief. Hij is een maand jonger dan ik, en het tegenovergestelde van mijn ex, in alles. En dat is heerlijk. Ik waardeer het enorm om open en onbevangen naar elkaar te kunnen zijn, in alles geaccepteerd te worden en me geliefd te weten.
Waar ik nog steeds moeilijk mee om kan gaan, en dat was zeker in het begin voor mij echt een probleem, was dat hij het mij graag naar de zin wil maken. Hij wil ook echt weten wat ik nodig heb van hem, en zeker in het begin, had ik geen flauw idee wat ik nodig had, wat ik wilde, waar ik van droomde...... ik wist niet eens zeker wie ik was.

Ook accepteer ik weer dat ik vrouw ben, en omarm mijn vrouwelijkheid. Mijn ex was een vrouwenhater, een misogynist, en ik heb veel moeite gehad me gelukkig te voelen in mijn vrouw zijn. Nu durf ik weer schaamteloos sexy zijn, ik heb mijn haar weer lang laten groeien, ik draag makeup, ik draag jurken..... ik ben op en top vrouw. Nu weet ik, dat dat bij mij past en bij mij hoort. Maar het is zo fijn om het te mógen zijn.

They tried to bury me.
They didn't realise I was a seed.
Sinéad O'Connor 1966-2023

**Geplaatst:** 23-11-18 18:51

Geplaatst: 23-11-18 18:51

Onlylienn schreef:
Narcisten staan ook bekend om hun seksleven, een is heel uitbundig en de ander wilt gewoon niet intiem zijn.. de laatste versie heb ik dus..

Seks is een raar ding hoor, met een narcist, mijn ex lustte er wel pap van, en ik heb me na mijn scheiding uitgebreid laten testen op SOA's. Ik vermoed dat hij meerdere keren vreemd is gegaan, ook omdat hij bij zijn ex aan de lopende band vreemdging.

Hoe dan ook, seks was er zat. Intimiteit was er niet. Tederheid, liefde..... al die wonderlijke dingen die van seks iets geweldigs waren, waren er niet. Seks hebben kunnen ze best. Intiem zijn is van een heel andere orde.

Consent betekende niets voor hem. Hij dramde dan net zo lang door, of ging zitten mokken, of appeleerde aan mijn schuldgevoelens tot ik toegaf. Bij seks met een narcist is er zelden tot nooit sprake van wederzijdse toestemming. Hij vond gewoon dat hij recht had op mijn lichaam. Volgens hem was liefde grenzeloos.

Later leerde ik, dat échte liefde grenzen respecteert.

They tried to bury me.
They didn't realise I was a seed.
Sinéad O'Connor 1966-2023

**Geplaatst:** 23-11-18 18:59

Geplaatst: 23-11-18 18:59

Avalanche81 schreef:
Seks is een raar ding hoor, met een narcist, mijn ex lustte er wel pap van, en ik heb me na mijn scheiding uitgebreid laten testen op SOA's. Ik vermoed dat hij meerdere keren vreemd is gegaan, ook omdat hij bij zijn ex aan de lopende band vreemdging.

Hoe dan ook, seks was er zat. Intimiteit was er niet. Tederheid, liefde..... al die wonderlijke dingen die van seks iets geweldigs waren, waren er niet. Seks hebben kunnen ze best. Intiem zijn is van een heel andere orde.

Consent betekende niets voor hem. Hij dramde dan net zo lang door, of ging zitten mokken, of appeleerde aan mijn schuldgevoelens tot ik toegaf. Bij seks met een narcist is er zelden tot nooit sprake van wederzijdse toestemming. Hij vond gewoon dat hij recht had op mijn lichaam. Volgens hem was liefde grenzeloos.

Later leerde ik, dat échte liefde grenzen respecteert.

Heb het tegenovergestelde, raakt me al ruim 1,5 maand met geen vinger aan, als ik erover begin antwoord hij niet, word boos of begint ergens anders over..

**Geplaatst:** 23-11-18 19:05

Re: Narcisme, wat is jouw ervaring?

Geplaatst: 23-11-18 19:05

Het komt er ook wel op neer dat je in een abusieve relatie zit met een narcist. Het is geestelijke mishandeling. En daarom grijpt jouw verhaal ook zo aan Onlylien, want de relatie is zo ongezond als wat, jij verdient beter en ik hoop dat je snel kracht vind om voor jezelf te kiezen :(:)

**Geplaatst:** 23-11-18 19:13

Geplaatst: 23-11-18 19:13

Hier 3 jaar een relatie gehad met een narcist. Ik heb matig ingetypt maar ik ondervind er 3 jaar later nog last van maar praat het nog steeds goed naar mezelf.

Ik was achttien toen ik hem leerde kennen en het was mijn eerste vaste relatie. Zoals bij veel is het er langzaam ingeslopen en kan ik nog steeds niet bevatten hoe. Als ik er aan denk dan voelen dingen nog mijn schuld terwijl ik weet dat het niet zo is.

Ik was verliefd tot over mijn oren en was een soort van verslaafd. Hij is 3 keer vreemd gegaan en 3 keer nam ik hem terug. Hij draaide het zo dat het mijn schuld was en zo voelde het toen ook. Hij werd boos als we met vrienden waren en ik niet deed wat hij zei, en dan ging ik weer achter hem aan als een gewonde hond. Ik wist dat het niet goed was maar ik was verslaafd aan hem.

Mijn vertrouwen is erg beschadigd en ik heb na de relatie last gekregen van hyperventilatie, paniek aanvallen en loop nu bij een psychosomatische fysiotherapeut. Mijn ziel was gewoon gebroken.

Ik heb gelukkig nu een jongen gevonden die het tegenovergestelde is en ik kan nu langzaam in gaan zien hoe niet normaal het was

**Geplaatst:** 23-11-18 19:27

Geplaatst: 23-11-18 19:27

Onlylienn schreef:
Avalanche81 schreef:
Seks is een raar ding hoor, met een narcist, mijn ex lustte er wel pap van, en ik heb me na mijn scheiding uitgebreid laten testen op SOA's. Ik vermoed dat hij meerdere keren vreemd is gegaan, ook omdat hij bij zijn ex aan de lopende band vreemdging.

Hoe dan ook, seks was er zat. Intimiteit was er niet. Tederheid, liefde..... al die wonderlijke dingen die van seks iets geweldigs waren, waren er niet. Seks hebben kunnen ze best. Intiem zijn is van een heel andere orde.

Consent betekende niets voor hem. Hij dramde dan net zo lang door, of ging zitten mokken, of appeleerde aan mijn schuldgevoelens tot ik toegaf. Bij seks met een narcist is er zelden tot nooit sprake van wederzijdse toestemming. Hij vond gewoon dat hij recht had op mijn lichaam. Volgens hem was liefde grenzeloos.

Later leerde ik, dat échte liefde grenzen respecteert.

Heb het tegenovergestelde, raakt me al ruim 1,5 maand met geen vinger aan, als ik erover begin antwoord hij niet, word boos of begint ergens anders over..

Arme jij

dat is zooo naar......

wat zul jij je verschrikkelijk alleen voelen..... dikke knuf lieverd

Amber_anne: wat jij beschrijft is trauma bonding...... en echt exact...... je was niet de enige meid......

Mensen vragen zich soms af waarom je jaren bij zo iemand blijft. Nou, hierom.

They tried to bury me.
They didn't realise I was a seed.
Sinéad O'Connor 1966-2023

**Geplaatst:** 23-11-18 19:49

Re: Narcisme, wat is jouw ervaring?

Geplaatst: 23-11-18 19:49

Het is het klassieke aanstoten - wegduwen, het klassieke geval waarom iemand in een abusieve relatie blijft. En narcisten zijn er koning in om te manipuleren, want stiekem kunnen ze helemaal niet alleen zijn, ze hebben iemand nodig om zich goed te voelen.

**Geplaatst:** 23-11-18 19:53

Geplaatst: 23-11-18 19:53

Helaas heel herkenbaar...
Maar als stiefvader die hierna officieel gediagnosticeerd is overgins. Kon totaal niet met vrouwen omgaan. Ik was destijds 14 tot 16. Ik heb er tot op heden nog last van (nu 24), van het schreeuwen, de ontploffingen om van alles wat niet was zoals hij in gedachten had.

Ik heb na die periode aangifte gedaan wegens geestelijke en lichamelijke mishandeling (er gebeurden soms heel rare dingen, en heb ook regelmatig blauwe plekken gehad), wat serieus is genomen en hij heeft toen een taakstraf van 30uur gekregen en zijn beide dochters durfde ook ye zeggen zich niet fijn te voelen bij hem en kwamen er niet meer (co-ouderschap met zijn ex). Dat heeft voor mij een hoop afsluiting gegeven. Een stukje zekerheid dat het niet aan mij lag, dat ik niet gek was en dat het écht niet kon.
Ik merk dat ik er nog steeds wel wat last van heb, en heb de hele periode als héél heftig ervaren. Vooral de jaren direct erna heb ik het er wel moeilijk mee gehad. Ik vond/vind het heel moeilijk met mannen om te gaan, ik kan er totaal niet tegen als mensen hun stem verheffen of me feedback geven op mij als persoon. Dan sla ik gewoon dicht. Ik ben snel onzeker en pik spanning in het huis heel snel op, ben bang dat ik het dan fout doe.

Nu heb ik er bijna geen last meer van, maar het gaat denk ik nooit volledig weg. Het blijft toch een rugzakje wat je altijd mee draagt.

Laatst bijgewerkt door Dunkeedoo op 23-11-18 20:22, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst:** 23-11-18 19:55

Geplaatst: 23-11-18 19:55

Heb net een goed artikel over trauma binding gelezen en het voelt idd allemaal bekend. Heb het net aan mijn vriend laten lezen en zijn eerste reactie was dat mijn ex echt een banketstaaf was. Maar ik voel het niet zo, al weet ik dat het zo was ik kan het niet voelen

**Geplaatst:** 23-11-18 19:58

Re: Narcisme, wat is jouw ervaring?

Geplaatst: 23-11-18 19:58

Heb je een link?

They tried to bury me.
They didn't realise I was a seed.
Sinéad O'Connor 1966-2023

**Geplaatst:** 23-11-18 20:00

Geplaatst: 23-11-18 20:00

Ik heb een ex met narcistische persoonlijkheidstrekken.

Ik vind in dit topic belangrijk dat:

1. Je pas kan spreken van een narcistische perdoonlijkheid als dit door een deskundige is gediagnosticeerd.
2. Er een heel groot gebied zit tussen (lichte) narcistische trekken (die heel veel mensen hebben) en een persoonlijkheidsstoornis.
3. Iemand met een narcistische persoonlijkheidsstoornis heel erg onder deze stoornis lijdt.

Ik wens iedereen met nare ervaringen heel veel sterkte.

**Geplaatst:** 23-11-18 20:10

Geplaatst: 23-11-18 20:10

Amber_anne schreef:
Heb net een goed artikel over trauma binding gelezen en het voelt idd allemaal bekend. Heb het net aan mijn vriend laten lezen en zijn eerste reactie was dat mijn ex echt een banketstaaf was. Maar ik voel het niet zo, al weet ik dat het zo was ik kan het niet voelen

Ik ben wel benieuwd welk artikel dat is?

Nikas, daar heb je gelijk in hoor, het enige nadeel met narcisme is, dat maar een heel klein percentage van mensen met een narcistische persoonlijkheidsstoornis bij de hulpverlening belanden. Mijn vader is wonderbaarlijk genoeg wel daar terecht gekomen en hij heeft de diagnose NPS gekregen

Mijn moeder niet, die verafschuwt therapeuten, maar zij is dus wel eens mee geweest naar therapie tijdens een familiedag en adh van mijn verhalen zeiden de therapeuten dat zij ook ernstig narcistische trekken vertoonde

Dit is overigens de officiele uitleg van narcisme vanuit de DSM:

Afbeelding