Geplaatst You never fail until you stop trying...
2018... Wat een jaar. En ik kan nou niet echt zeggen dat dit ons jaar was.
Januari
Het jaar begon eigenlijk heel goed. Op 2 januari behaalde ik mijn BE-rijbewijs. Dat betekende dat ik nu écht zelf met auto en trailer op pad durfde.
We waren deze periode nog heerlijk aan het trainen voor het Z1 en op 6 januari deden we na een tijd geen springen eindelijk weer eens een springlesje mee. 21 januari hadden we weer wedstrijd in het Z1. Een wedstrijd waar we zeer tevreden mee waren! Hij voelde fijn en deed onwijs zijn best. Een stijgende lijn: 199 (58,5%) en 198 (58%)! Ja tuurlijk, we zijn er nog niet.. Maar het is een enorme stap vooruit.
Februari
Deze maand begon onze pech... 3 februari hoorde ik ineens een harde krak uit mijn zadel komen (die was nog geen halfjaar daarvoor nog gecontroleerd)...
Bij het afzadelen zag ik dat het niet goed was; Er stak aan de zijkant van de boom aan de binnenkant een punt uit.. Boom gebroken? Ja hoor.. oliebol, balen.
Zadelmaker kon er nog net voor zijn vakantie naar kijken en wonder boven wonder zelfs repareren! Nog geen week later hadden we ons zadel weer terug en
konden we weer verder trainen.
18 Februari hadden we weer wedstrijd in het Z1. Eerste proef erg fijn gereden, 2e proef werd hij moe en ontstonden er veel rommeltjes.
Resultaat: 191,5 (56,3%) en 183,5 (53,9%).
Helaas was het zadel nog niet alle pech van deze maand.. De dag na de wedstrijd was meneer ineens stokkreupel
Het leek echter niet uit één been te komen, maar door zijn gehele lijf. Na het checken van zijn ijzers zag ik echter wel dat een nagel er al half uit lag en verbogen was. Die dag was de hoefsmid geweest en daarna is hij nog de paddock in geweest en heeft hij waarschijnlijk op zijn ijzer getrapt. Gelijk de hoefsmid gebeld en die zou de dag erna weer komen om dat te herstellen. Toen ik hem later sprak gaf hij aan dat hij daar behoorlijk last van heeft gehad omdat zijn hele ijzer krom was getrapt. Gelukkig liep hij daarna dan ook gewoon met de dag weer beter!
Maart
In maart pakten we nog regelmatig een springlesje mee en gingen we 25 maart weer op wedstrijd. Maar we hadden een onwijs slechte voorbereiding: 2 weken geen les gehad en de week ervoor maar 2 keer gereden. Hij liep dus ook absoluut niet fijn en zag heel veel spoken.
Het resultaat van 189,5 (55,7%) en 190,5 (56%) was dan ook zeer terecht. De 8 voor het halsstrekken was echter wel een beloning van ons harde werken, aangezien hij dit voorheen absoluut niet kon!
April
Op 2 april kwam mijn grootste droom uit: Met mijn eigen paard naar het strand!
Dit was een onwijs gave ervaring en meneer vond het onwijs spannend, maar was echt super stoer.
Link naar ons topic: Voor het eerst met Fes naar het strand
22 april hadden we weer een wedstrijd. Niet wetende dat dat onze laatste wedstrijd voor het komende halfjaar zou zijn. Erg fijn gereden ondanks dat hij spoken zag bij de A. Dat resulteerde in 195 (57,4%) en 199 (58,5%)
Nog steeds geen winst, maar nog steeds niet slecht voor een paard dat moeite heeft met dragen 
Mei
In mei begon alle ellende. 10 t/m 13 mei was ik met mijn moeder naar Budapest en zorgde mijn vriendinnetje voor Fes.
Op 13 mei reed zij nog een onderlinge wedstrijd met hem op stal in het M1 met een mooie score van 187,5 en een tweede plaats!
(Voor degenen die nog niet eerder topics over hem gezien hebben;
Hij heeft een trauma aan lage doorgangen en dus regelmatig problemen met zijn stal.
Zie topic: Voor een ieder ander de normaalste zaak van de wereld..)
Helaas was het precies tijdens mijn paar dagen weg dat het weer compleet mis ging. Hij durfde zijn stal niet meer in en was weer in de "therapie" box gezet. Ook met de trailer ging het daarna niet meer zoals hoorde; hij vloog met uitladen weer naar achter en omhoog met zijn hoofd tegen de bovenkant. De maat was voor mij nu vol. Ik was er klaar mee. Ik heb een oproep op Facebook gezet met de vraag naar een trainingsstal waar hij intern van zijn angst af geholpen kon worden. Uiteindelijk terecht gekomen bij een stal in de buurt waarbij het gevoel gelijk goed was. Na 2 weken in de therapie box hebben we hem op 26 mei naar de trainingsstal gebracht.
Juni
Toen hij echter nog geen week bij de trainingsstal stond, begon hij door zijn hele lijf heel moeilijk te lopen. We hadden geen idee wat het kon zijn.. We hadden het vermoeden van spierbevangenheid. Het was op vrijdag begonnen, en op zondag stond hij zo slecht dat we met spoed de dierenarts hebben laten komen. De conclusie: Hoefbevangen. Hij werd op de bute gezet en mocht niet meer op het weiland. Mega balen natuurlijk... Maar de dagen erna begon hij steeds meer op 1 been slecht te tonen... We kregen onze twijfels en belde op dinsdag de hoefsmid. Hij kon dezelfde dag nog langskomen om te kijken of er wellicht een hoefzweer zat die de dierenarts over het hoofd heeft gezien. En toen een klein vreugdedansje: Er zat wel degelijk een flinke hoefzweer! De smid heeft deze uitgesneden en hij moest snel weer beter gaan lopen. We hebben de bute gelijk afgebouwd en hij heeft daarna nog 2 weken moeite gehad met lopen maar het werd gelukkig met de dag beter.
Met de training ging het ook top: hij ging weer een gewone stal in en uit! Zo had ik hem nog nooit gezien! Ik durfde weer langzaamaan positief te denken.
Juli
Juli was een erg rustige maand. Fes stond nog steeds op de trainingsstal en ging met de dag vooruit. Tevens hadden we in deze maand onze eerste grote mijlpaal: Voor het eerst heb ik hem toen zelf in en uit de stal gehaald. Wat voelde dit goed! Zoals het eruit zag konden we dan ook bijna op naar ons nieuwe plekje! I.v.m. omstandigheden gingen we niet meer terug naar de stal waar we voorheen stonden.
Augustus
Augustus begon vol positiviteit. De knoop was doorgehakt; we zouden 19 augustus op instructieweek gaan vanaf de trainingsstal en dan op de terugweg op 24 augustus gelijk naar onze nieuwe plekje verhuizen! Wat had ik er een zin in! We konden weer wat gaan doen!
Toen we 19 augustus echter op het punt stonden van vertrek, is het compleet mis gegaan. Eerst stress: paspoort kwijt. (Inmiddels weer terecht gelukkig). Toen tijdsdruk: hij had allang op de trailer moeten staan. En tsja.. Door die spanning en druk... Ging het mis. We gingen laden op de manier hoe we ook trainden; meerdere keren erin en eruit. Bij eruit had hij echter haperingen, waardoor het opnieuw moest.. Bij de laatste hapering vloog hij weer naar achter en omhoog, stootte zijn hoofd, en hij heeft nooit meer een stap ín de trailer gezet Ook de stal ging die week ineens weer met veel spanning, waardoor hij (voor het daar ook mis ging) weer in een stal zonder bovenkant gezet is.
En nu denken we alleen maar.. "hadden we maar...." Maar dat is achteraf praten en helaas niks meer aan te veranderen. Ik ben zonder Fes op instructieweek geweest en heb gebruikgemaakt van een paard van PMO. Het was alsnog een leuke week; maar ik had heel graag mijn eigen paardje erbij gewild.
En heel eerlijk... Ik stond op het punt om hem te koop aan te bieden.
Maar logisch nagedacht; wie koopt er nou een paard die geen stal of trailer in gaat?
September
Door drukte is er niet veel met hem geoefend deze maand. Maar de keren dat er wel werd geoefend bij de trailer, was duidelijk dat het probleem daar groter was dan het ooit geweest is.
Aangezien ons nieuwe plekje al een maand aan het wachten was en het geld aardig op begon te raken met het dubbel betalen... De stap genomen en besloten om ons nieuwe avontuur lopend tegemoet te gaan.
Het was een afstand van 13 km over enkel 60 wegen. Hij was nog nooit alleen op buitenrit geweest en we wisten niet of hij verkeersmak was. Maar ik had er vertrouwen in dat het goed zou komen.
22 september zijn we vertrokken naar ons nieuwe plekje. Een tocht van bijna 2 uur. Mijn vriend voorop mee op de fiets, mijn vader erachter met auto en trailer en daarachter mijn moeder met de auto. (Doordat de fiets weer mee terug moest in de auto konden daar geen 4 personen in en hadden we dus een extra auto nodig
).
Het was enorm spannend, opritten waren eng, opvliegende eenden waren eng. Maar hij gedroeg zich voorbeeldig! Heerlijke stukken gedraafd en op een rustig stuk een galopje gedaan in de berm. De enige grote uitdaging waren de 3 tractoren die achter elkaar tegelijk de bocht om kwamen. Deze waren in zoverre eng, dat hij vol in z'n achteruit ging. Gelukkig dachten ze mee en bleven ze stilstaan en zette 1 van de 3 zelfs zijn motor helemaal uit. Dat ook weer overleefd
Eenmaal op zijn nieuwe plekje was hij eigenlijk direct op zijn gemak. Om eerst even tot rust te komen had de pensionhouder één van haar eigen paarden uit de binnenstal verplaatst naar een buitenstal zodat Fes eerst in de binnenstal kon. Deze hadden namelijk geen bovenkant. Zo konden we beiden even tot rust komen en daarna rustig aan beginnen met oefenen bij de andere stallen tot het vertrouwen er genoeg was dat hij naar een buitenstal kon verhuizen.
Oktober
Nu we op ons nieuwe plekje stonden, kon ook eindelijk de training weer opgepakt worden! Ook gelijk wekelijks weer les bij de pensionhoudster. Met de week merkten we de vooruitgang! Hij wordt met de dag sterker, hij begint weer wat dikker te worden en ook zijn we begonnen aan een cranio sacraal traject waarbij ik iedere keer duidelijk verschil zie en merk. Hij staat heerlijk de hele dag buiten in de paddock met hooi en ik zie gewoon dat hij happy is.
Ook het oefenen met stallen gaat enorm goed! >> klik
Het oefenen ging in zoverre goed, dat hij op 28 oktober verplaatst is naar een "gewone" stal! En hij doet het tot nu toe iedere dag met zoveel ontspanning... Ik sta er iedere keer weer versteld van. Zó ontspannen heeft hij het nog nooit gedaan. Wat een fijn gevoel
November
En toen was het alweer november... Het is weer voorbij gevlogen en ik ben eindelijk weer aan het genieten van mijn geweldig leuke paard. De trailer hebben we niet meer geprobeerd; dat staat op het programma voor de komende maanden. Maar, we hebben een wedstrijdlocatie op loopafstand! Zo dwars door het weiland heen op nog geen 10 minuten lopen. Enige nadeel; er is enkel een 20x40 binnenbaan. Dus deze winter geen Z1 wedstrijden. Maar aangezien we toch nog geen winst hadden, starten we deze winterperiode lekker even in het M2. We zijn er tenslotte een halfjaar uit geweest en hebben pas net de training weer opgepakt.
4 november hadden we dan ook eindelijk weer wedstrijd! Hij was jammer genoeg alleen onwijs stout bij het losrijden. Hij was erg fris en flink veel aan het bokken (zelfs als ik niks deed). Uiteindelijk kon ik de spanning redelijk laten afvloeien. Tijdens de eerste proef hadden we echter weer een uitspatting bij het aanspringen in galop, wat resulteerde in een paar lage cijfers in het galopgedeelte. Hierdoor in de eerste proef 172,5 (viel me nog mee met een 2 en twee 4en). De tweede proef echter prima hersteld en daarin 183! Dik tevreden!
Wat zijn de plannen voor 2019?
2019 moet óns jaar worden..!
We staan op een heerlijk plekje, hebben een heel fijne nieuwe instructie en we zijn beide happy!
Hopelijk kunnen we van het voorjaar weer lekker Z1 gaan starten en ook weer gaan oefenen met de trailer.
Ons motto:
Make your comebacks stronger than your setbacks!
Respect als je alles gelezen hebt...! Kusje van Fes
2018... Wat een jaar. En ik kan nou niet echt zeggen dat dit ons jaar was.
Januari
Het jaar begon eigenlijk heel goed. Op 2 januari behaalde ik mijn BE-rijbewijs. Dat betekende dat ik nu écht zelf met auto en trailer op pad durfde.
We waren deze periode nog heerlijk aan het trainen voor het Z1 en op 6 januari deden we na een tijd geen springen eindelijk weer eens een springlesje mee. 21 januari hadden we weer wedstrijd in het Z1. Een wedstrijd waar we zeer tevreden mee waren! Hij voelde fijn en deed onwijs zijn best. Een stijgende lijn: 199 (58,5%) en 198 (58%)! Ja tuurlijk, we zijn er nog niet.. Maar het is een enorme stap vooruit.
Februari
Deze maand begon onze pech... 3 februari hoorde ik ineens een harde krak uit mijn zadel komen (die was nog geen halfjaar daarvoor nog gecontroleerd)...
Bij het afzadelen zag ik dat het niet goed was; Er stak aan de zijkant van de boom aan de binnenkant een punt uit.. Boom gebroken? Ja hoor.. oliebol, balen.
Zadelmaker kon er nog net voor zijn vakantie naar kijken en wonder boven wonder zelfs repareren! Nog geen week later hadden we ons zadel weer terug en
konden we weer verder trainen.
18 Februari hadden we weer wedstrijd in het Z1. Eerste proef erg fijn gereden, 2e proef werd hij moe en ontstonden er veel rommeltjes.
Resultaat: 191,5 (56,3%) en 183,5 (53,9%).
Helaas was het zadel nog niet alle pech van deze maand.. De dag na de wedstrijd was meneer ineens stokkreupel
Het leek echter niet uit één been te komen, maar door zijn gehele lijf. Na het checken van zijn ijzers zag ik echter wel dat een nagel er al half uit lag en verbogen was. Die dag was de hoefsmid geweest en daarna is hij nog de paddock in geweest en heeft hij waarschijnlijk op zijn ijzer getrapt. Gelijk de hoefsmid gebeld en die zou de dag erna weer komen om dat te herstellen. Toen ik hem later sprak gaf hij aan dat hij daar behoorlijk last van heeft gehad omdat zijn hele ijzer krom was getrapt. Gelukkig liep hij daarna dan ook gewoon met de dag weer beter!Maart
In maart pakten we nog regelmatig een springlesje mee en gingen we 25 maart weer op wedstrijd. Maar we hadden een onwijs slechte voorbereiding: 2 weken geen les gehad en de week ervoor maar 2 keer gereden. Hij liep dus ook absoluut niet fijn en zag heel veel spoken.
Het resultaat van 189,5 (55,7%) en 190,5 (56%) was dan ook zeer terecht. De 8 voor het halsstrekken was echter wel een beloning van ons harde werken, aangezien hij dit voorheen absoluut niet kon!
April
Op 2 april kwam mijn grootste droom uit: Met mijn eigen paard naar het strand!
Dit was een onwijs gave ervaring en meneer vond het onwijs spannend, maar was echt super stoer.
Link naar ons topic: Voor het eerst met Fes naar het strand
22 april hadden we weer een wedstrijd. Niet wetende dat dat onze laatste wedstrijd voor het komende halfjaar zou zijn. Erg fijn gereden ondanks dat hij spoken zag bij de A. Dat resulteerde in 195 (57,4%) en 199 (58,5%)
Nog steeds geen winst, maar nog steeds niet slecht voor een paard dat moeite heeft met dragen Mei
In mei begon alle ellende. 10 t/m 13 mei was ik met mijn moeder naar Budapest en zorgde mijn vriendinnetje voor Fes.
Op 13 mei reed zij nog een onderlinge wedstrijd met hem op stal in het M1 met een mooie score van 187,5 en een tweede plaats!
(Voor degenen die nog niet eerder topics over hem gezien hebben;
Hij heeft een trauma aan lage doorgangen en dus regelmatig problemen met zijn stal.
Zie topic: Voor een ieder ander de normaalste zaak van de wereld..)
Helaas was het precies tijdens mijn paar dagen weg dat het weer compleet mis ging. Hij durfde zijn stal niet meer in en was weer in de "therapie" box gezet. Ook met de trailer ging het daarna niet meer zoals hoorde; hij vloog met uitladen weer naar achter en omhoog met zijn hoofd tegen de bovenkant. De maat was voor mij nu vol. Ik was er klaar mee. Ik heb een oproep op Facebook gezet met de vraag naar een trainingsstal waar hij intern van zijn angst af geholpen kon worden. Uiteindelijk terecht gekomen bij een stal in de buurt waarbij het gevoel gelijk goed was. Na 2 weken in de therapie box hebben we hem op 26 mei naar de trainingsstal gebracht.
Juni
Toen hij echter nog geen week bij de trainingsstal stond, begon hij door zijn hele lijf heel moeilijk te lopen. We hadden geen idee wat het kon zijn.. We hadden het vermoeden van spierbevangenheid. Het was op vrijdag begonnen, en op zondag stond hij zo slecht dat we met spoed de dierenarts hebben laten komen. De conclusie: Hoefbevangen. Hij werd op de bute gezet en mocht niet meer op het weiland. Mega balen natuurlijk... Maar de dagen erna begon hij steeds meer op 1 been slecht te tonen... We kregen onze twijfels en belde op dinsdag de hoefsmid. Hij kon dezelfde dag nog langskomen om te kijken of er wellicht een hoefzweer zat die de dierenarts over het hoofd heeft gezien. En toen een klein vreugdedansje: Er zat wel degelijk een flinke hoefzweer! De smid heeft deze uitgesneden en hij moest snel weer beter gaan lopen. We hebben de bute gelijk afgebouwd en hij heeft daarna nog 2 weken moeite gehad met lopen maar het werd gelukkig met de dag beter.
Met de training ging het ook top: hij ging weer een gewone stal in en uit! Zo had ik hem nog nooit gezien! Ik durfde weer langzaamaan positief te denken.
Juli
Juli was een erg rustige maand. Fes stond nog steeds op de trainingsstal en ging met de dag vooruit. Tevens hadden we in deze maand onze eerste grote mijlpaal: Voor het eerst heb ik hem toen zelf in en uit de stal gehaald. Wat voelde dit goed! Zoals het eruit zag konden we dan ook bijna op naar ons nieuwe plekje! I.v.m. omstandigheden gingen we niet meer terug naar de stal waar we voorheen stonden.
Augustus
Augustus begon vol positiviteit. De knoop was doorgehakt; we zouden 19 augustus op instructieweek gaan vanaf de trainingsstal en dan op de terugweg op 24 augustus gelijk naar onze nieuwe plekje verhuizen! Wat had ik er een zin in! We konden weer wat gaan doen!
Toen we 19 augustus echter op het punt stonden van vertrek, is het compleet mis gegaan. Eerst stress: paspoort kwijt. (Inmiddels weer terecht gelukkig). Toen tijdsdruk: hij had allang op de trailer moeten staan. En tsja.. Door die spanning en druk... Ging het mis. We gingen laden op de manier hoe we ook trainden; meerdere keren erin en eruit. Bij eruit had hij echter haperingen, waardoor het opnieuw moest.. Bij de laatste hapering vloog hij weer naar achter en omhoog, stootte zijn hoofd, en hij heeft nooit meer een stap ín de trailer gezet
Ook de stal ging die week ineens weer met veel spanning, waardoor hij (voor het daar ook mis ging) weer in een stal zonder bovenkant gezet is. En nu denken we alleen maar.. "hadden we maar...." Maar dat is achteraf praten en helaas niks meer aan te veranderen. Ik ben zonder Fes op instructieweek geweest en heb gebruikgemaakt van een paard van PMO. Het was alsnog een leuke week; maar ik had heel graag mijn eigen paardje erbij gewild.
En heel eerlijk... Ik stond op het punt om hem te koop aan te bieden.
Maar logisch nagedacht; wie koopt er nou een paard die geen stal of trailer in gaat?
September
Door drukte is er niet veel met hem geoefend deze maand. Maar de keren dat er wel werd geoefend bij de trailer, was duidelijk dat het probleem daar groter was dan het ooit geweest is.
Aangezien ons nieuwe plekje al een maand aan het wachten was en het geld aardig op begon te raken met het dubbel betalen... De stap genomen en besloten om ons nieuwe avontuur lopend tegemoet te gaan.
Het was een afstand van 13 km over enkel 60 wegen. Hij was nog nooit alleen op buitenrit geweest en we wisten niet of hij verkeersmak was. Maar ik had er vertrouwen in dat het goed zou komen.
22 september zijn we vertrokken naar ons nieuwe plekje. Een tocht van bijna 2 uur. Mijn vriend voorop mee op de fiets, mijn vader erachter met auto en trailer en daarachter mijn moeder met de auto. (Doordat de fiets weer mee terug moest in de auto konden daar geen 4 personen in en hadden we dus een extra auto nodig
).Het was enorm spannend, opritten waren eng, opvliegende eenden waren eng. Maar hij gedroeg zich voorbeeldig! Heerlijke stukken gedraafd en op een rustig stuk een galopje gedaan in de berm. De enige grote uitdaging waren de 3 tractoren die achter elkaar tegelijk de bocht om kwamen. Deze waren in zoverre eng, dat hij vol in z'n achteruit ging. Gelukkig dachten ze mee en bleven ze stilstaan en zette 1 van de 3 zelfs zijn motor helemaal uit. Dat ook weer overleefd
Eenmaal op zijn nieuwe plekje was hij eigenlijk direct op zijn gemak. Om eerst even tot rust te komen had de pensionhouder één van haar eigen paarden uit de binnenstal verplaatst naar een buitenstal zodat Fes eerst in de binnenstal kon. Deze hadden namelijk geen bovenkant. Zo konden we beiden even tot rust komen en daarna rustig aan beginnen met oefenen bij de andere stallen tot het vertrouwen er genoeg was dat hij naar een buitenstal kon verhuizen.
Oktober
Nu we op ons nieuwe plekje stonden, kon ook eindelijk de training weer opgepakt worden! Ook gelijk wekelijks weer les bij de pensionhoudster. Met de week merkten we de vooruitgang! Hij wordt met de dag sterker, hij begint weer wat dikker te worden en ook zijn we begonnen aan een cranio sacraal traject waarbij ik iedere keer duidelijk verschil zie en merk. Hij staat heerlijk de hele dag buiten in de paddock met hooi en ik zie gewoon dat hij happy is.
Ook het oefenen met stallen gaat enorm goed! >> klik
Het oefenen ging in zoverre goed, dat hij op 28 oktober verplaatst is naar een "gewone" stal! En hij doet het tot nu toe iedere dag met zoveel ontspanning... Ik sta er iedere keer weer versteld van. Zó ontspannen heeft hij het nog nooit gedaan. Wat een fijn gevoel
November
En toen was het alweer november... Het is weer voorbij gevlogen en ik ben eindelijk weer aan het genieten van mijn geweldig leuke paard. De trailer hebben we niet meer geprobeerd; dat staat op het programma voor de komende maanden. Maar, we hebben een wedstrijdlocatie op loopafstand! Zo dwars door het weiland heen op nog geen 10 minuten lopen. Enige nadeel; er is enkel een 20x40 binnenbaan. Dus deze winter geen Z1 wedstrijden. Maar aangezien we toch nog geen winst hadden, starten we deze winterperiode lekker even in het M2. We zijn er tenslotte een halfjaar uit geweest en hebben pas net de training weer opgepakt.
4 november hadden we dan ook eindelijk weer wedstrijd! Hij was jammer genoeg alleen onwijs stout bij het losrijden. Hij was erg fris en flink veel aan het bokken (zelfs als ik niks deed). Uiteindelijk kon ik de spanning redelijk laten afvloeien. Tijdens de eerste proef hadden we echter weer een uitspatting bij het aanspringen in galop, wat resulteerde in een paar lage cijfers in het galopgedeelte. Hierdoor in de eerste proef 172,5 (viel me nog mee met een 2 en twee 4en). De tweede proef echter prima hersteld en daarin 183! Dik tevreden!
Wat zijn de plannen voor 2019?
2019 moet óns jaar worden..!
We staan op een heerlijk plekje, hebben een heel fijne nieuwe instructie en we zijn beide happy!
Hopelijk kunnen we van het voorjaar weer lekker Z1 gaan starten en ook weer gaan oefenen met de trailer.
Ons motto:
Make your comebacks stronger than your setbacks!
Respect als je alles gelezen hebt...! Kusje van Fes
