Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-11-18 18:46

Topic van de week: Welke soort ruiter was jij als kind?

Geplaatst door de TopicStarter : 11-11-18 18:46

* Bokt.nl
Bokt community

Het zoontje van Bokker silvester durft een wedstrijd aan de leadline te rijden.
Foto door de man van silvester.

Er zijn verschillende soorten ruiters: de stoere ruiters, maar ook de wat onzekere of zelfs bange ruiters. Sommigen waren als kind nergens bang voor, maar zijn nu wat onzekere ruiters, maar ook andersom kan het: als kind bang of onzeker en als "oudere" ruiter heel zelfverzekerd. De dochter van lnvdh is nu 14 jaar en ze is een ruiter die wat bang is. Lnvdh vraagt zich af of er op Bokt mensen zijn die als kind ook bang waren, maar nu niet meer. Ze opende hier een topic over. Zeg eens: welke soort ruiter was jij als kind?

Deel op Facebook Tweet Foutje gespot? Tip de redactie

**Geplaatst**: 11-11-18 21:18

Re: Topic van de week: Welke soort ruiter was jij als kind?

Geplaatst: 11-11-18 21:18

Zo eentje die het eerste jaar ALLEEN maar heeft geblèrd, vrees ik.

Doodziek vd zenuwen, wilde niks, kon niks.
Ik heb later zelf ook les gegeven aan dit soort kinderen. Pffff wat een taak.
Maar het is gelukkig best aardig goed gekomen met mij.

**Geplaatst**: 11-11-18 21:22

Re: Topic van de week: Welke soort ruiter was jij als kind?

Geplaatst: 11-11-18 21:22

Durfde als kind echt alles te paard. Sprong ook gerust met een het over een hindernis van 1m. Is helaas wel veranderd, ben nu meer een mietje :')

**Geplaatst**: 11-11-18 21:34

Re: Topic van de week: Welke soort ruiter was jij als kind?

Geplaatst: 11-11-18 21:34

bij mij is het helemaal goed gekomen, ben ongeveer tot mijn 14e ook erg bang geweest, zodra een pony sneller ging draven verstijfde ik al helemaal. Nu, 3 jaar later ben ik dat helemaal kwijt. Ik weet niet hoe dat is gebeurd, is gewoon vanzelf gegaan! hopelijk gebeurd dat bij haar ook nog

maar misschien natuurlijk ook wel niet, het paardrijden moet natuurlijk ook gewoon leuk blijven, misschien enige oplossing dan een pony vinden die beter bij haar past...

**Geplaatst**: 12-11-18 00:43

Geplaatst: 12-11-18 00:43

Ik was ook aardig onbezonnen als kind en puber... Helaas na een paar flinke klappers en rug gebroken geen enorme held meer. Pit is prima, humor, onervaren en onzekerheid ook maar geen compleet ongeleidde en onbetrouwbare projectielen meer onder mijn kont aub :')

**Geplaatst**: 12-11-18 05:25

Re: Topic van de week: Welke soort ruiter was jij als kind?

Geplaatst: 12-11-18 05:25

Ik vond snelheid vroeger ook niet eng, en dat heb ik nu nog steeds. Altijd gedacht van 'als mn paard maar een rem en/of stuur heeft'. Is meestal wel goedgekomen. Ben ook gerust al een paar keer van de paarden en pony's afgedonderd maar dan is het 'geen pijn? Opstappen'

**Geplaatst**: 12-11-18 07:09

Re: Topic van de week: Welke soort ruiter was jij als kind?

Geplaatst: 12-11-18 07:09

Als kind was ik vreselijk. Mijn moeder wilde me nog van paardrijden afhalen omdat ik alleen maar aan het huilen was. Maar ik moest en zou paardrijden. Ik heb de eerste jaren ook nooit zelf een paard opgezadeld. Dat vond ik ook eng.

Na ongeveer 5 jaar werd ik wat heldhaftiger. Toen ook een keer goed hard gevallen waardoor ik weer even terug bij af was. Maar in de periode na de val maakte ik kennis met buitenritten. Wat vond in dat heerlijk!

Toen ben ik er een paar jaar mee gestopt. En toen ik weer ben begonnen durfde ik alles. Pony’s die iedereen er af worpen?! Zet mij er maar op. Inmiddels ben ik iets minder heldhaftig. Ik stap niet zo maar op maar de meeste paarden durf ik wel aan. Ik ben alleen altijd bang om mijn werk te moeten bellen dat ik een been gebroken heb ofzo.

Met mijn eigen pony’s durf ik ook aardig veel. Al merk ik nu dat ik met tandem rijden toch wat spanning op aan het bouwen ben. Maar dat is een kwestie van wennen.

**Geplaatst**: 12-11-18 08:47

Geplaatst: 12-11-18 08:47

Ik was een stille bange, maar als ik op kleine brave witte Polleke zat waar je een bom naast kon afsteken dan had ik zelfvertrouwen en durfde ik alles

**Geplaatst**: 12-11-18 08:50

Geplaatst: 12-11-18 08:50

wat leuk dar mijn onderwerp als inspiratie diende voor de topic van de week
zelf rij ik pas sinds ik volwassen ben en ik ben zelf geen held... maar ik laar niet over me heen lopen...mijn dochter.. tja dat lees je wel in mijn topic :-)

en onze pony wegdoen.. zover zijn we nog niet.. we geven het een jaar hebben we afgesproken... wegdoen kan altijd nog,

**Geplaatst**: 12-11-18 08:53

Geplaatst: 12-11-18 08:53

Ik deed en durfde alles. Stapte overal op, jong vervelend sprong en nu ben ik een schijtluis geworden. Nooit gedacht dat ik dat later juist zo onzeker zou worden, ik vond vroeger zulke ruiters juist aanstellers en begreep niet waarom ze zo bang om niks konden zijn

en nu stap ik eigenlijk alleen nog maar nog op mijn eigen paard ipv op anderen

**Geplaatst**: 12-11-18 08:55

Geplaatst: 12-11-18 08:55

Ik rij ‘pas’ sinds mijn 12e jaar ongeveer. Ik was niet super bang maar ook niet onverschrokken. Ik had bij voorkeur een zelfde vaste pony elke les en ik sprong liever niet.

Mijn eerste buitenrij ervaring was vreselijk, ik hou er dan ook nog steeds niet van..
Springen doe ik nog steeds liever niet maar heel soms waag ik wel een heeeeeeel klein sprongetje. Nu ook al een tijdje niet meer gedaan, maar dat vind ik niet erg

.

**Geplaatst**: 12-11-18 08:58

Re: Topic van de week: Welke soort ruiter was jij als kind?

Geplaatst: 12-11-18 08:58

Ik was niet de grootste rodeo amazone,maar zeker niet bang en best handig.

**Geplaatst**: 12-11-18 09:02

Geplaatst: 12-11-18 09:02

Ik zat met mn eerste paardrijles lijkbleek op het paard, bleek later dat ik 40 graden koorts had. Maar ik moest en zou rijden :')

maar goed ook ik ben n tijdje gestopt omdat ik bang was geworden! Op mn 8e tot 9 jr geloof ik. Er na juist veel onberekenbare paarden gereden. En nu weer voorzichtig vooral sinds ik n kind heb.

**Geplaatst**: 12-11-18 10:15

Geplaatst: 12-11-18 10:15

Ik deed alles, durfde alles. Wilde alles. Zeker niet al te verantwoordelijk al dacht ik van wel. Regelmatige zand ruiter! Na een wervel in mijn rug gebroken te hebben na val van paard. Heel onzeker geworden. Heel langzaam vertrouwen weer terug gekregen en zo blij als een klein kind dat Ik weer durf te springen en van de zomer een cross training heb gereden.

**Geplaatst**: 12-11-18 10:29

Geplaatst: 12-11-18 10:29

Ik ben zowat op het paard opgegroeid (vanaf mijn 4e, moeder werkte op een manege)
Ik heb zonder zadel leren rijden, eerst aan de longe. Later met zadel (of nog steeds zonder) in de bak en buiten. Op de manege kwam je twee dagen in de week; 1 dag om te poetsen, zadelen en rijden. En 1 dag om uit te mesten, tuig te poetsen en te helpen voeren.
Ik stapte overal op, vond elk paard geweldig. Hoe meer uitdaging hoe beter. Heb denk ik meer zonder zadel buitengereden en gesprongen dan met

Toen ik ouder werd ook regelmatig alleen met een touw om de hals gereden, gewoon in de lessen (in de bak natuurlijk, niet buiten.)
Op mijn 10e heb ik geholpen met mijn eerste pony inrijden, en na m’n opleiding heb ik talloze springpaarden ingereden op een stal. Nooit bang geweest, verrassend weinig gevallen ook.

In 2014 ging het goed mis toen ik iets te nonchalant op het braafste paard van stal stapte tijdens stormachtig weer. Hij schrok terwijl ik m’n voeten nog niet eens goed in de beugels had en sprong in het hek. Dat resulteerde in een ambulancerit op een rugplank en een beschadigde ruggenwervel. Mijn onverschrokkenheid had me onvoorzichtig gemaakt.
Inmiddels was ik ook moeder geworden en toen pas heb ik besloten dat het inrijden nu genoeg was.
Ik ben na het vallen overigens gelukkig nooit bang geworden, wel ben ik beter gaan nadenken.
Ik durf nog steeds op ieder paard te stappen, maar door m’n rug rij ik inmiddels al een paar jaar niet meer. Hooguit een staprondje zonder zadel op m’n oude tinkervriend.

**Geplaatst**: 12-11-18 11:00

Geplaatst: 12-11-18 11:00

Ik deed vroeger dingen die ik nu echt niet durf hoor :')

**Geplaatst**: 12-11-18 11:36

Re: Topic van de week: Welke soort ruiter was jij als kind?

Geplaatst: 12-11-18 11:36

Onder begeleiding van mijn moeder al vanaf jonge leeftijd op mijn shetlander gereden maar eigenlijk vond ik de grote kwpn'ers véél interessanter, voor mij gelde hoe groter, hoe beter

Later op de manege ook veel 'lastige pony's' gereden, die sulletjes vond ik maar niks.

**Geplaatst**: 12-11-18 11:47

Geplaatst: 12-11-18 11:47

Het eerste jaar met mijn eigen pony vond ik het heel spannend. Hij bokte het liefste iedereen eraf. En ik heb een poosje liever op andere pony’s gereden dan mijn eigen pony.

Toen ik daar doorheen was durfde ik zowat alles.

Heb op alle idiote paarden gereden, heb cross gereden en was vooral springruiter.

Nu ik moeder ben geworden heb ik minder lef dan toen. Echt sprintwedstrijden durf ik niet meer op nivo.
B parcoursje zou ik nog wel trekken maar daarna weet ik het niet. Misschien met een heel zeker springende nog wel.

**Geplaatst**: 12-11-18 11:50

Geplaatst: 12-11-18 11:50

Ik stapte vroeger altijd op alles zonder ook er maar bij stil te staan of het paard uberhaupt wel braaf was. In mijn naiviteit dacht ik nooit aan het vallen of bokken of wat dan ook. Nu ik 40 plus ben en breekbaarder als vroeger denk ik daar wel aan maar ik stap nog steeds heel makkelijk op een paard die ik eigenlijk niet ken. Wel meer angsten als vroeger

**Geplaatst**: 12-11-18 11:50

Geplaatst: 12-11-18 11:50

Als kindhad ik eigenlijk geen gelegenheid om te leren rijden tot mijn grote verdriet.
Maar toen ik werkte en alles zelf kon betalen en een manege vond toen ging ik los $*\o/*$
Maar ik heb altijd wel gezocht naar een klik met het paard, op degene waar ik helemaal niks bij voelde heb ik nooit opgestapt maar wel waar ik wat vertrouwen in had. Evengoed heb ik er vaak zat naastgelegen maar ik ben er nooit echt doelbewust afgebokt. Ik hou echt niet van dat soort uitdagingen.
Inmiddels rij ik al 11 jaar met mijn eigen paard rond en heb ik al helemaal geen behoefte meer om andere paarden uit te proberen tenzij ik er diezelfde klik mee voel.

**Geplaatst**: 12-11-18 11:53

Re: Topic van de week: Welke soort ruiter was jij als kind?

Geplaatst: 12-11-18 11:53

Een eigewijse etterbak.
Ow wacht ben ik nog altijd _O-

Tijdens mijn eerste rijles ben ik er vanaf gevallen en ik wou noooooooit meer paardrijden. Ik was toen 4 geloof ik.
1 of 2 jaar later een B pony gekregen en daarop leren rijden.
Uiteindelijk kon ik lezen en schrijven met de pony, flink wat door de bossen gecrost heerlijk hard over het strand galoperen.

Natuurlijk veel vallen en opstaan, en dat moet ik helaas nu ook nog altijd

**Geplaatst**: 12-11-18 11:54

Geplaatst: 12-11-18 11:54

Toen ik leerde fietsen was ik al bang om te vallen, ik was met cadeautjes niet over te halen om zonder zijwieltjes te fietsen

Dat was ook met paardrijden zo, bang om te vallen.. Ik stap niet gauw op een paard die ik niet ken of waarvan ik niet weet wat ie doet. Terwijl ik verstandelijk heel goed weet dat ik best goed rijd en er niet zomaar naast lig

Springen heb ik om die reden ook angst voor gekregen, ik zie de afstanden niet, dus de noodsprongen die je dan krijgt vind ik niet tof, ook al gingen ze 9 vd 10x gewoon goed

**Geplaatst**: 12-11-18 11:59

Geplaatst: 12-11-18 11:59

Begonnen op mijn 7e, en wou alles doen. Kende geen angst, vertrouwde die manege pony’s volledig. Soms tot wanhoop van de instructrice, want dan croste ik weer eens achterstevoren langs. Zonder zadel springen (pijnlijk als je dan met je voet de balk aanraakt), pony’s uit de wei halen en dan erop springen en keihard crossen naar de uitgang. Mocht uiteraard niet

Ook deed ik graag tikkertje. Pony croste wel door de bak, ik tikte makkelijk anderen en mij kregen ze niet te pakken.

Mijn moeder durfde niet meer te kijken, dus die ging al snel niet meer mee. Mijn oma kwam een keer mee (woonde andere kant vh land) en die vond het ook doodeng. Lag dus niet alleen aan mijn moeder, haha.

Maarja, ik had gewoon een goed evenwicht, pony kreeg mij er niet af tenzij we samen gingen..

Helaas op mijn 17e een hersenbloeding gehad en na een operatie (maanden ziekenhuis en revalideren) had ik vrijwel geen evenwicht meer.. dus alles opnieuw moeten leren, zo ook rijden: toen lag ik er al bijna af toen de pony wegstapte..

Inmiddels rijd ik weer, zie je er niet veel meer van, maar heb ik zeker nog een evenwichtsstoornis. Maar ook omdat ik kinderen heb ben ik veel bewuster geworden en zie juist overal de gevaren van in..

**Geplaatst**: 12-11-18 12:04

Geplaatst: 12-11-18 12:04

Ik was 6 toen ik begon! En ben nu 12 ik was een meisje dat altijd 2 uur voor de les naar de manege en dan lekker mijn pony waar ik op mocht rijden lekker poetsen en vlechtjes maken! Als het om rijden ging wou ik altijd op het 'stoute' paard. Een uitdaging daar zocht ik echt voor !

**Geplaatst**: 12-11-18 12:38

Geplaatst: 12-11-18 12:38

Es_ther schreef:
Ik deed vroeger dingen die ik nu echt niet durf hoor

Dit dus.. ik stapte op nieuwe paarden van de manege, even kijken wat ze doen, reed zonder zadels en sprong ook rustig zonder zadel... helaas nu een “
Schijterd... heb ook flinke klappers gemaakt soms...