Dankzij jou, mijn stukje hou-vast

Moderators: Sica, C_arola, Neonlight, balance

 
 

Anoniem

Dankzij jou, mijn stukje hou-vast

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-11-18 10:23

Normaal kunnen wij terugkijken op een heel veelzijdig jaar.
Gevuld met mooie momenten, nieuwe ervaringen en een pony die af en toe stuk is om de meest rare redenen.
Dit keer moet het helaas iets anders, want dit keer was ik degene die stuk was. What a year…

Om dit zo op papier te zetten is een stukje van mij afschrijven, behoorlijk persoonlijk maar misschien wel dat laatste stukje afsluiting wat ik nog miste.


Afbeelding


Het jaar begon ik erg ziek, en dan geen gewoon griepje helaas. Ziekenhuis in, ziekenhuis uit en het ene onderzoek na het andere. Niemand kon vertellen wat er aan de hand was en de pijn in mijn buik werd steeds erger. Het brak inmiddels zelfs door de zwaarste pijnstillers heen, wat resulteerde in een periode arbeidsongeschikt en op bed blijven. Met medicatie waar ik niet mee mocht autorijden was ik afhankelijk van de mensen om mij heen, die voor jou zorgde en mij af en toe is meenamen. Af en toe even naar jou als ik een goede dag had, om je een knuffel te kunnen geven. Helaas werden die goede momenten steeds minder, of nou ja, steeds minder betrouwbaar waardoor ik jou een lange tijd niet gezien heb. Vreselijk vond ik dat, zoals waarschijnlijk ieder paardenmeisje zou vinden, maar fysiek trok ik het niet meer…



Na maanden aankl*ten (want dit speelt al vanaf april vorig jaar) kwamen we er in maart dan eindelijk achter wat er met mij aan de hand was! Dus met 7x op een dag medicijnen slikken en een streng dieet kon ik langzaamaan weer gaan werken. Paardrijden kon ik nog niet, fysiek was mijn lijf helemaal op het nul-punt en nog steeds behoolrijk stuk. Maar ik kon wel weer naar jou toe, en oh wat maakte dat veel goed! <3

Afbeelding


En in al mijn enthousiasme en blijdschap dat ik na een jaar eindelijk weer pijnvrij kon leven, ben ik veel en veelte snel alles weer op gaan pakken. Want hè? Ik kon weer, dus hup van die bank en aan de slag!
Ik ben weer 40 uur gaan werken, weer gaan studeren, weer gaan paardrijden en ook mijn sociale leven weer opgepakt. Alles tegelijk. Kwam ik mijzelf daar even tegen, en hoe…

Wat vast te verwachten is, is dat ik dit fysiek helemaal nog niet kon hebben. Ik kwam dagelijks uitgeput thuis, uiteindelijk zelfs met momenten dat ik mijn spieren niet meer onder controle had, en deze het gewoon “opgaven” en een soort van “uitvielen”. Mijn lijf dat heeel duidelijk schreeuwde dat ik heel veel stapjes terug moest doen. Dus weer terug bij af, en dat kon ik mentaal niet hebben. Weer kon ik namelijk niet naar jou toe, nog steeds konden wij niet genieten van die heerlijke bosritten die we samen zo graag maken en die ontspanning die ik zo hard nodig had. Weer had ik het gevoel dat ik jou in de steek liet, dat jij veel beter af was bij iemand anders. Iemand die er wel was, die jou wel aandacht kon geven, iemand die op z’n minst gewoon naar je toe kwam. Wat voelde ik mij rot, schuldig en vooral heel erg mislukt als baasje :(

Afbeelding


Het besef dat ik, ondanks dat ik pijnvrij was, nog steeds niet kon doen wat ik altijd deed kwam erg hard aan. Ik wou er ook niet aan toegeven, ‘want ik kon het best’. Ik wou niet nog langer in die negatieve spiraal van niks-kunnen-en-mogen zitten. Maar doordat ik veel meer van mijzelf vroeg, van mijzelf verwachtte dan dat ik al aankon, en dat dan natuurlijk niet lukte, is het mentaal goed mis gegaan. Ik raakte zo gefrustreerd en boos op mijzelf dat het niet lukte, dat ik het nog steeds niet kon dat ik mijzelf alleen maar door pushte. En nu achteraf, had ik alleen maar gehoopt dat ik mijzelf wat meer tijd had gegeven…


Afbeelding


Ik begon het ook aan jou te merken, je was niet jezelf meer. Je was futloos, chagrijnig en liep je voor mij weg in plaats van dat je naar mij toe kwam. Ik stond eigenlijk op het punt om een DA te laten komen om je bloed te laten testen, maar wou daar nog even mee wachten omdat ik ook dacht dat het misschien door de warmte kon komen. Niks was minder waard…

Inmiddels was er privé nog het één en ander misgegaan en stukgelopen, waardoor ik echt op het breekpunt stond. Ook omdat het met jou steeds slechter leek te gaan, ik was mijn blije en drukke paard helemaal kwijt… Via via ben ik bij een paardencoach gekomen, en onder het nom van “slechter kan het toch niet gaan” heb ik een afspraak gemaakt voor een sessie.
Maar niet met zomaar een paard, met jou.



Het was ontzettend bijzonder. Maar vooral heel, heel, heel erg confronterend. Ik ben met beide benen flink op de grond gezet, en met mijn neus keihard op de feiten gedrukt. Ik ben geen prater, al helemaal niet als het om emoties gaat dus dit was een enorme stap voor mij. Ik vraag namelijk nooit iemand om hulp, dus daarmee voelde het eigenlijk alsof ik opgaf. Na de sessie brak ik dan ook even, want damn dat was best even incasseren. Lieve merrie, ik zou zo graag sorry tegen je willen zeggen. Sorry dat ik jou signalen niet zag, jou niet begreep. Sorry voor waar ik je, onbewust, mee lastig heb gevallen. En sorry dat ik zo’n vreselijk baasje geweest ben. Want zo voelde ik mij wel, en nog steeds als ik hieraan terug denk. Weer type ik dit terwijl de tranen over mijn wangen lopen, jij verdient zoveel beter. Sorry lief paard, ik wou dat ik je kon vertellen hoeveel het mij spijt…



Uiteindelijk hebben wij 3 sessies gehad, meer kunnen jullie hier lezen: 
[VVDD] Coachingsessie met mijn eigen merrie...
Ik heb het toen (gefilterd) opgeschreven om voor mijzelf op een rijtje te zetten. Maar vooral, hopende dat het een ander ook kan helpen.


Afbeelding


Ik heb alles weer op een laag pitje gezet, zo ook het rijden. Ik ben heel veel met jou aan de slag gegaan, en jou gevoeligheid waardoor ik je af en toe wel achter het behang kon plakken als iets positiefs gaan zien. Jij spiegelde mij enorm. En nu ik dat eindelijk begreep, kon ik er mee aan de slag. Op persoonlijk vlak had ik namelijk een hele grote leermeester voor mij staan; jij.


Afbeelding


Ik merkte wel dat mijn lijf en hoofd nog steeds meer rust nodig hadden dan ik van mijzelf gewend ben/was, dus toch besloten om weer opzoek te gaan naar een bijrijder. Weer iets waardoor het voor mij eerst voelde alsof ik het een soort van opgaf. Ik werkte er hard aan, maar vond het nog steeds erg lastig om om hulp te vragen en toe te geven dat het mij niet (meer) alleen lukt. En ook wederom, het gevoel alsof ik een mislukt baasje was, iemand die niet eens tijd heeft voor d’r eigen paard… In jou belang heb ik dit toch aan de kant kunnen zetten. Omdat dat een stukje extra aandacht was die jij wel verdiende, en waarvan ik wist dat als ik het zou gaan geven ik weer teveel van mijzelf zou vragen. Dus zo gezegd zo gedaan, en uit de 40+ reacties die we gehad hebben zat er gelukkig een match tussen voor ons! Ik kan meer rust nemen en mij straks weer gaan focussen op mijn studie, en jij krijgt de aandacht van iemand die net zo gek op jou is als ik :)

Afbeelding


Toen ik fysiek langzaamaan weer kon rijden liep jij helaas niet helemaal lekker meer door je lijf. Je zat vast en kreeg weer last van een oude blessure aan je bekken. Achteraf gezien denk ik dat bij jou gewoon alles eruit kwam, dat jij eindelijk die stress en spanning die je van mij kreeg los kon gaan laten…
Meerdere keren de fysio erbij, en ook bleek je zadel dat recent nog gecheckt was helemaal niet goed te liggen. Toen ook nog een spoedbezoek van de DA, de tandarts stond al geplant die maand en wij moesten dus opzoek naar een nieuw zadel. Wederom een enorm schuldgevoel bij mij, ik voelde mij weer echt een vreselijk baasje…
Al helemaal als ik er eerlijk bij zeg dat op dat moment ook de financiële last mij eigenlijk te zwaar werd, en ik bang was jou niet de zorg te kunnen bieden die jij nodig had. Uren heb ik zitten huilen en wederom op het punt gestaan je weg te doen. Puur en alleen omdat ik vond dat ik jou niet waard was, dat jij oh zo veel beter verdiende dan mij want in mijn eigen ogen had ik het afgelopen jaar echt niks goeds voor jou gedaan.

Ik was er echt van overtuigt; jij moet een beter baasje krijgen dan ik. Maar hoe simpel ook en hoe ik op dat moment dacht; een stuk paard kan je niet verkopen. Dus een zadel gekocht, zadelmaker erbij, fysiobehandelingen en gaan trainen/lessen. 


Afbeelding


En daar kwam je langzaam weer terug, mijn drukke en blije paard dat ik kwijt was. Hoe ik jou weer zag opleven en weer jezelf zag worden maakte toch iets in mij los. Alsof ik aan jou zag dat dit het laatste stukje ellende geweest was, het laatste stukje van een hele nare periode die niet alleen ik kon gaan afsluiten, maar jij nu ook. En voor het eerst in het hele afgelopen jaar, had ik toch het gevoel het ergens goed te doen.


Afbeelding


En toen ons jubileum: 5 jaar samen.
5 jaar waarin ongelooflijk veel gebeurd is. 5 jaar waarin vanuit mijn kant ook vaak twijfel geweest is, om verschillende redenen. Maar ondanks af en toe nog die stukjes twijfel, is mij de afgelopen periode één ding heel duidelijk geworden. Ik kan je niks beloven, want ook ik kan niet in de toekomst kijken. Maar ik durf het nu wel met volle overtuiging, hardop en met 100% vertrouwen te zeggen: Jij gaat hier niet meer weg.


Afbeelding


Ik weet niet waar ik op dit moment geweest was als ik jou niet had. En nu, valt alles langzaamaan weer op zijn plek. Ik ben er nog niet, vooral mentaal niet, maar het moet goedkomen. Nee, het gaat goedkomen. What doesn’t kill you makes you stronger. Soms duurt het wat langer, en soms is er wat extra hulp nodig.



En dit laatste… Dankzij jou, mijn stukje houvast :+:

"In these troubled times,
perhaps it's the bes that we hold onto each other, rather than braving it alone"

Afbeelding


Lante

Berichten: 11385
Geregistreerd: 18-06-04
Woonplaats: Frl

Re: Dankzij jou, mijn stukje hou-vast

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-11-18 10:40

Prachtig hoe je dit beschrijft met de foto’s erbij, heel veel geluk samen!

~Het leven wordt achterwaarts begrepen, maar moet voorwaarts geleefd worden.~

Kierkegaard

LukieBradley

Berichten: 6558
Geregistreerd: 08-11-04

Re: Dankzij jou, mijn stukje hou-vast

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-11-18 10:54

Wat een mooi eerbetoon aan een bijzonder dier <3
Een mooie sterke band moet dat zijn.
Heel veel sterkte en wijsheid in de toekomst.
Mag hopen dat het voor jullie enkel beter zal gaan

Lukie* <3 15-06-2011 / 01-02-2013 Ik mis je kleine man..
Heino* mijn allerliefste kleine leermeester. 01-01-1995 / 13-07-2016. Mijn kleine koning ruim 3 jaar lang :)

anjali
Berichten: 14919
Geregistreerd: 25-07-15

Re: Dankzij jou, mijn stukje hou-vast

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-11-18 11:04

Mooi verhaal en mooie foto's!

fabske
Berichten: 4232
Geregistreerd: 01-03-03

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-11-18 11:06

Ontzettend mooi verteld.
Met hele herkenbare punten erin.
Ik ga je topic over je coaching sessies ook even lezen.
Denk dat ik daar ook wel het een en ander uit kan gaan halen....

Hopelijk heb je het laatste stukje afsluiting hiermee behaald.

Het is een mooi topic, en jij en je paard een mooie combi.

Volg ons ook op instagram:

www.instagram.com/fabienne.en.eldiablo

loez

Berichten: 11062
Geregistreerd: 19-07-03
Woonplaats: Broekhuizen (lb)

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-11-18 11:14

Jullie zijn speciaal samen! <3 dat heb ik altijd al gevonden aan al je topics. Wat een enorm verhaal! Maar wat fijn dat je die sessies bent gaan doen ook met ET. Heel veel succes TS. Samen met jou knappe paard gaat je dit lukken!

[o]

Anoniemk2
Berichten: 1487
Geregistreerd: 14-01-17

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-11-18 12:14

Heel erg mooi geschreven. Alles is met heel veel gevoel en met de bijbehorende emoties vastgelegd. Jullie band spat echt van het scherm af. Daar mag je trots op zijn.

Anoniem

Re: Dankzij jou, mijn stukje hou-vast

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-11-18 14:30

Bedankt voor de lieve reacties! :o

Leo

Berichten: 50038
Geregistreerd: 06-12-02

Re: Dankzij jou, mijn stukje hou-vast

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-11-18 15:13

Wat een ellende ben je doorgegaan. Ik ga met iedereen mee dat jullie band iedere keer weer echt zo duidelijk spreekt in de foto's. Jullie horen bij elkaar. :j

..
The music of this awe
Deep silence between the notes
Deafens me with endless love

..

ikkedus
Berichten: 3247
Geregistreerd: 24-09-05

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-11-18 15:21

Ik heb ook het geluk gehad om zo’n overweldigend mooie paard& coaching sessie mee te maken toen het niet goed ging met mij.
Niet met mijn eigen paard, want die heb ik niet meer. Maar met een wildvreemd paard. En man wat een heftig confronterende ervaring was dat!! En zo mooi! Het is echt een heel waardevolle ervaring voor mij geweest.
Ik ben er enorm dankbaar voor en blij voor jou dat je het ook hebt mogen meemaken. Nog blijer voor jou, omdat jij dat gouden contact met je eigen paard kunt herstellen en de volle waarde er van in kunt zien.
Geniet er van, koester en voed het. En heel veel sterkte met het pad wat jullie gaan volgen.

[o]

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-11-18 17:39

ikkedus schreef:
Ik heb ook het geluk gehad om zo’n overweldigend mooie paard& coaching sessie mee te maken toen het niet goed ging met mij.
Niet met mijn eigen paard, want die heb ik niet meer. Maar met een wildvreemd paard. En man wat een heftig confronterende ervaring was dat!! En zo mooi! Het is echt een heel waardevolle ervaring voor mij geweest.
Ik ben er enorm dankbaar voor en blij voor jou dat je het ook hebt mogen meemaken. Nog blijer voor jou, omdat jij dat gouden contact met je eigen paard kunt herstellen en de volle waarde er van in kunt zien.
Geniet er van, koester en voed het. En heel veel sterkte met het pad wat jullie gaan volgen.


Wat een mooie reactie, dankjewel <3

Nann__

Berichten: 2208
Geregistreerd: 15-01-06
Woonplaats: Ede

Re: Dankzij jou, mijn stukje hou-vast

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-11-18 09:07

Wat knap dat je het hier zo open en eerlijk kan vertellen en een heftig jaar voor jou/jullie zeg.. :(:) Hoop dat 2019 meer jou jaar wordt met een goede gezondheid en de energie om weer lekker te kunnen genieten!

Prachtige foto’s van jullie samen. Je mag blij zijn met zo’n speciaal paard. <3

BiBiQ

Berichten: 4795
Geregistreerd: 01-08-07
Woonplaats: Ede

Re: Dankzij jou, mijn stukje hou-vast

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-11-18 09:48

Jeetje wat heb jij veel voor je kiezen gehad. Logisch dat dat even heel moeilijk is om dan ook nog eens zo over te praten. Extra confronterend als je het zo op moet schrijven. Knap dat je het toch gedaan hebt!

Fijn dat je nu weer de goede weg gevonden hebt. Ga zo door. Nieuw jaar, nieuwe kansen. Je bent goed bezig meid!

Niet banketstaaf, maar poetse! O:)

Anoniem

Re: Dankzij jou, mijn stukje hou-vast

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-11-18 15:07

Dankjewel!

Horizonnig

Berichten: 139
Geregistreerd: 21-01-17
Woonplaats: Heiloo

Re: Dankzij jou, mijn stukje hou-vast

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-11-18 15:16

wauw wat mooi geschreven! heel veel succes nog komende tijd, t gaat zeker allemaal goedkomen! en wat een mooi paard heb je <3

joey2010

Berichten: 4345
Geregistreerd: 08-09-11
Woonplaats: limburg

Re: Dankzij jou, mijn stukje hou-vast

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-11-18 15:30

Wat een verhaal.
Maar ook een top paardje.
Ze gaf je aan dat t niet goed met je ging.

Een mooi verhaal over een bijzonder paard met haar even bijzonder baasje .

jobamara
Berichten: 3528
Geregistreerd: 23-11-10

Re: Dankzij jou, mijn stukje hou-vast

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-11-18 16:02

Alleen maar WAUW!!!

plutolover

Berichten: 11702
Geregistreerd: 30-07-04

Re: Dankzij jou, mijn stukje hou-vast

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-11-18 16:42

Tranen in mijn oven Frank. Omdat ik je persoonlijk kent raak mij dit diep.

Meid je bent en topper. En je bent nooit een slecht baasje geweest. Ook al dacht jij soms anders.

Je weet ik sta altijd voor je klaar ook al zou je t nooit vragen.

Blijf in jezelf geloven

Ketaki

Berichten: 12030
Geregistreerd: 15-02-05
Woonplaats: dreamland

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-11-18 17:07

jeetje wat een down periode heb jij gehad.

goed dat jullie er beiden weer goed bovenop zijn gekomen.

succes met alle goeds, die op jullie pad komt :+: :+: :+: :+: :+: :+: :+: *\o/* *\o/* *\o/* *\o/*

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-11-18 18:56

plutolover schreef:
Tranen in mijn oven Frank. Omdat ik je persoonlijk kent raak mij dit diep.

Meid je bent en topper. En je bent nooit een slecht baasje geweest. Ook al dacht jij soms anders.

Je weet ik sta altijd voor je klaar ook al zou je t nooit vragen.

Blijf in jezelf geloven


<3

plutolover

Berichten: 11702
Geregistreerd: 30-07-04

Re: Dankzij jou, mijn stukje hou-vast

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-11-18 19:04

Ik zie nu pas dat mijn autocorrect van ogen, oven hebt gemaakt en je naam is ook de a verdwenen...

eclair98

Berichten: 11602
Geregistreerd: 24-09-11
Woonplaats: Overijssel en Drenthe

Re: Dankzij jou, mijn stukje hou-vast

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-11-18 19:11

Wauw. Ook ik heb een brok in mijn keel, het is zo mooi en puur geschreven, respect _/-\o_

Larissajulia

Berichten: 1506
Geregistreerd: 05-05-14
Woonplaats: Oudehaske, Friesland

Re: Dankzij jou, mijn stukje hou-vast

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-11-18 19:27

Wat een heftig jaar heb je gehad Franka! Soms kan een paard dan echt een lichtpuntje zijn. Dat jullie nog maar lang van elkaar mogen genieten!

Old Avenue's Larissa ---- L1 dressuur + 21 pr: 204 ---- B springen + 3 pr: 78,5 stijlpunten [o]

Ilja14

Berichten: 35
Geregistreerd: 16-11-13
Woonplaats: Groningen

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-11-18 19:46

Ik zit hier met tranen in mijn ogen. Wat een boel heb je meegemaakt het afgelopen jaar. Misschien komen mijn tranen wel deels omdat ik me hier deels heel erg in herken. Het gevoel dat ik niet goed genoeg ben voor mijn paard, en heb mentaal zo in de knoop gezeten dat ik begin dit jaar een tweede burnout heb opgelopen(als 18 jarige toen nog). Helaas heb/had ik ook de gedachte dat het 'straks wel weer rustiger' zou worden. Met als gevolg een heftige mental breakdown. Ik vond het verschrikkelijk om rust te nemen, en ben nu nog steeds aan het afkicken van alle stress, maar heel eerlijk, ik durf niet te denken aan wat er gebeurd zou zijn als ik mijn superpaard niet had om me er doorheen te slepen.. Ik heb heel veel respect voor jou hoe jij je door deze emotionele rollercoaster hebt doorgeslagen, en ik hoop dat je nog heel veel mooie momenten mag beleven met je prachige paardje <3

https://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=1&t=1960440
Volg mij en mijn paardje tijdens het drukke en ietwat hectische studentenleven :D

Gini
Berichten: 17885
Geregistreerd: 18-10-06
Woonplaats: Belgje

Re: Dankzij jou, mijn stukje hou-vast

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-11-18 19:55

Na het lezen van je verhaal kan ik je alleen maar zeggen: denk nooit, echt nooit meer, dat je een vreselijk baasje bent.


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 bezoeker