Bokt.nl

2018 had ons jaar moeten worden, het jaar waarin ik écht wilde gaan starten. Het jaar waarin we naar winstpunten zouden gaan werken en wát waren we goed op weg. Maar ik ben ik niet, als alles anders loopt en je hele planning en ideeën van de baan geveegd worden. Niet alleen met de paarden, maar ook privé. Voor mij is 2018 voorbij gevlogen, dit jaar is zo bizar snel gegaan (oke het is pas november ). Nu we richting eind 2018 gaan, kan ik terugkijken en toch trots zijn op wat ik dit jaar gedaan en bereikt heb.

Voorgaande jaren:
[RIJ-ITP] 2017: Zara van pech-pony naar sportpony met pieken en dalen!
[RIJ-ITP] 2016: Een jaar lang Zara met vallen en opstaan

Januari en februari
We begonnen het jaar met een kleine misstap in de longeercirkel, foutje bedankt Gelukkig was dat snel weer opgelost en konden we weer gaan rijden. Zoals altijd had ik weer een niet passend zadel, dus de barebackpad werd weer uit de kast getoverd. Je leert er wel van zitten hoor. Helaas liep ook januari niet zoals bedoeld, Zara hoestte enorm. Ze had dit vaker gehad, maar dit was anders en wilde ik graag onderzocht hebben. Dat resulteerde in Ventipulmin (had ik ook wel kunnen bedenken zonder 45 euro voorrijkosten ). Het rijden ging eigenlijk steeds weer beter, ondanks het feit dat ik met barebackpad reed. Daarnaast ben ik in februari afgestudeerd! Voor mij een hele last die van mijn schouders afviel én meer tijd voor Zara! Ook hebben we weer een ritje naar Country Mill gemaakt en werd mijn zadel aangepast.




Maart en april
We waren eigenlijk heel goed op weg qua trainen en ik zat alweer te denken wanneer ik kon gaan starten. Op de gewone miscommunicaties na, waren we vooral bezig met de puntjes op de i. Maar zoals ik hierboven ook al aangaf.. Niks gaat zoals ik wil Nee precies in deze periode kreeg ik een auto-ongeluk. Niet mijn schuld gelukkig én ik had niks, maar wel de trekauto total loss. Boem is ho.
https://boktimg.nl/img/m/mKE19P.jpg
https://boktimg.nl/img/m/TiroI9.jpg

Geluk bij een ongeluk kregen we van de verzekering genoeg geld terug om bijna dezelfde auto terug te kopen Maar het heeft wel even een paar weekjes geduurd helaas. Naast deze domper was ik aan het solliciteren voor een fulltime baan, wat ook nog best veel stress en gedoe gaf natuurlijk. Uiteindelijk een goede keuze kunnen maken (keuze ja, te veel banen aangeboden gekregen haha). Dat betekende wel dat ik bijna de hele maand mei in Amerika zou zitten. Tot dusver mijn wedstrijdplannen


Mei
Ehm ja spreekt voor zich. Ik zat in Amerika

Juni.. Juli
In de periode dat ik in Amerika zat, heeft mijn instructrice Zara aan het werk gehouden. Super tof en ik merkte al enorm verschil, ze was heel fijn en los toen ik weer in Nederland was. Dat betekende lekker verder met trainen.. Of niet.. Het hoesten kwam weer terug. Het was natuurlijk ook een enorm droge periode in Nederland en dat maakte het hoesten alleen maar erger. We hebben letterlijk alles geprobeerd wat kon: Ventipulmin, antibiotica, supplementen, gestoomd hooi, stallen volledig schoongemaakt (met stofzuiger), ze stond al op vlas, zoveel mogelijk buiten etc. Ik wist ook niet meer waar ik het moest zoeken eigenlijk. Het rijden stond hierdoor op een laag pitje, zolang ze zo erg hoestte konden we vrijwel niks doen natuurlijk. Nadat het op één dag ineens écht heel slecht ging, besloten om haar in te laden en naar de kliniek te brengen. Onderzoek van binnenuit dus. Ze hebben haar echt binnenstebuiten gekeerd en na alle onderzoeken kwam de conclusie: Equine Asthma, allergisch voor zo'n beetje alles (Zo baas zo paard? Ik ben ook overal allergisch voor). We konden het volgens de dierenarts proberen onder controle te krijgen met een behandelplan. Dat werd dus 2 weken lang elke dag puffen met een babyhaler.

Dit is ook de periode waarin ik besloot dat wedstrijden hem niet meer ging worden voor Zara. Haar gezondheid is veel belangrijker dan mijn ambities. Mocht het behandelplan met de puffers niks uithalen, zou ze op 'pensioen' gaan en zou ik haar verhuizen naar een stal waar ze 24/7 buiten kan staan. Ik heb ook weinig foto's van deze periode, mijn gedachten waren niet bij foto's maken..

En dat wat ik niet wilde dit jaar, kwam uit. Haar gezondheid ging niet zoals ik wilde en dat betekende dus pensioen en verhuizen. Meerdere stallingen bekeken en uiteindelijk via Bokt een hele fijne plek tegengekomen. Ik ben de meiden nog steeds enorm dankbaar dat ze mij een berichtje hebben gestuurd dat Zara misschien bij hun kon komen te staan Het betreft een 'paddock paradise' waar ze geweekt hooi voeren op 30 autominuten afstand, prima voor mij.

Augustus
En toen ging het ineens heeeeel snel allemaal. Nadat ik mijn ambities met Zara had bijgesteld, stelde ik mezelf al een paar keer de vraag: Misschien een tweede pony erbij? Op dat moment voelde dat nog 'verkeerd', alsof ik Zara af zou danken en een nieuwe erbij zou nemen. Maar na heel goed nadenken en uitrekenen, besloten om tóch te gaan kijken voor een potentiële opvolger. Zara is en blijft van mij en dat zal nooit veranderen. Mijn plan was eigenlijk om rustig aan opzoek te gaan naar een nieuwe pony.

And again, niets gaat zoals ik had gepland. Want binnen een maand tijd vond ik dé pony Ik zocht een jonge pony, slag groter dan Zara en vooral nuchter qua karakter. Met Zara had ik genoeg miscommunicaties gehad, dus ik wilde iets wat veel vertrouwen gaf onder het zadel en 'opstappen en wegrijden' was.


En zoiets vond ik, ongeveer. Een 'witte' pony van 1.46m hoog en 5 jaar oud, bizar nuchter van karakter en ontzettend lief. Dressuurmatig nog heel veel werk aan, maar vanwege de leeftijd geen probleem. Ook had hij erg veel achterstallig onderhoud. Daar heb ik maar doorheen gekeken, want het ging mij om het karakter en het vertrouwen dat hij gaf onder het zadel.

Op 31 augustus was het dan zo ver. De grote paardenwisseltruc! Ik had het zo gepland dat we Finn, mijn nieuwe pony, als eerste zouden ophalen in de ochtend. We zouden hem dan naar stal brengen, zodat hij nog even kennis kon maken met Zara. Ik wilde ze graag beiden op de foto Dat is allemaal gelukt! Daarna hebben we Zara ingeladen en hebben we haar verhuisd naar haar nieuwe plekje. Dat was voor mij wel een pittig momentje. Het gaf mij even het gevoel alsof ik Zara heel simpel inruilde voor een ander, terwijl ik dondersgoed wist dat ze naar een hele fijne plek zou verhuizen. Eenmaal aangekomen was dat moment voorbij, Zara keek haar ogen uit! Om vervolgens nog even lekker spastisch te doen over het grind daar, ze had blijkbaar nog nooit over grind gelopen.





September
Oef, mijn eerste maand met twee paarden. Heftig. Ik werk natuurlijk ook nog fulltime, dus het vergt een beetje planning werk en soms is het vliegen van hot naar her. Maar dat is het allemaal waard. Zara heeft deze maand vooral kunnen wennen aan haar nieuwe plekje, wat verbazingwekkend goed ging. Haar nieuwe stalling ligt direct aan het bos en mijn bijgestelde ambities waren letterlijk 'bosritten zolang haar gezondheid dat trekt'. Ideaal dus! En zo volgde de eerste bosrit aan de hand:


Voor Finn betekende september vooral achterstallig onderhoud wegwerken. Hij had echt een volledige APK nodig, bizar gewoon. Rijden hebben we in deze maand eigenlijk weinig gedaan, ik had nog niet direct een zadel en hij moest eerst gewicht bij krijgen. Hij kreeg dus veel hooi en stond lekker op de wei. Een paar keer in de week werkte ik met hem aan de longe. In de tussentijd kwam de hoefsmid, is hij los gemaakt door mijn instructrice en zijn zijn tanden ook weer bijgewerkt. Een foto van toen hij net een paar dagen bij mij was:


Na alle behandelingen en ditjes en datjes, kon ook de zadelmaker komen. Ik had besloten om het zadel van Zara voor Finn te bewaren, Zara had immers geen zadel meer nodig. Mocht ik haar nog willen rijden, heb ik altijd nog de barebackpad. Dat zijn we ook gewend, dus prima zo. Godzijdank kon het zadel gewoon passend gemaakt worden voor Finn! Weliswaar met een bontje omdat hij gewoon geen bovenlijn had, wel met de mededeling om over een paar maanden terug te bellen. Omdat zijn tanden gedaan waren, moesten we even een periode bitloos overbruggen. Hilarisch, want we waren gewoon stuurloos natuurlijk. Gelukkig is hij braaf zat en doet hij verder niks


Ook met Zara ging het verbazingwekkend goed. Ik had haar eigenlijk al een hele tijd niet meer horen hoesten en ze begon ook een beetje ehm... Dik te worden Daarom besloten om haar weer eens te rijden, om te kijken hoe dat ging. Bizar hoe een pony zo kan veranderen! Sindsdien rijd ik haar eigenlijk elke zaterdag of zondag een half uurtje, meestal gewoon simpel in de bak. Ze vindt het heerlijk om af en toe aan het werk te gaan, zelfs een klein beetje dressuurmatig. En uiteraard kan ze nog steeds haar irritante zelf zijn haha.


Oktober
Omdat het rijden met Zara eigenlijk dusdanig goed ging, besloten we om haar onder het zadel (ahum, barebackpad) mee te nemen het bos in met stalgenootjes. Zara is Zara niet als we daardoor gigantisch hyperactief en stuiterig worden. De hele rit door het bos heb ik in piaffe, passage en zijgangen moeten uitzitten Ik ben haar inmiddels wel gewend en ze zit ook heerlijk, dus geen probleem voor mij. Kwestie van meeliften en niks doen behalve sturen af en toe. We hebben zelfs een stuk berg op kunnen galopperen! Aan het eind was ze compleet zeiknat, zo opgefokt was ze. Maar ze vond het zo ontzettend leuk! Absoluut voor herhaling vatbaar dus.


In deze maand stond ook mijn eerste dressuurles met Finn gepland. Hij was inmiddels klaar om echt aan het werk te gaan. Daarbij had ik een lief vriendinnetje die wel een paar foto's wilde komen maken Finn pakt het werk verbazingwekkend goed op! Hij is en blijft jong, dus we hebben zo onze miscommunicaties en momentjes.


En nu is het november...
Zo loopt Finn er nu bij, niet verkeerd al zeg ik het zelf. Hij begint mooi bij te trekken. En hij is geschoren! Zijn vacht was toch wel erg dik en hij zweette best aardig na het werk. Weg ermee dus.


En om aan te geven hoe lekker Zara zich voelt op haar nieuwe plekkie:


De komende periode staat er genoeg op de planning: ik blijf lekker lessen met Finn. Mijn bedoeling is om met hem in 2019 te gaan starten. Maar ik zal het niet te hard roepen, want mijn planning loopt vast weer in de soep Uiteindelijk wil een allround pony van hem maken.

Met Zara wil ik vaker buitenritjes gaan maken. Ik zit er zelfs aan te denken om een Barefoot zadel te testen, zodat ik net een klein beetje meer steun heb. Wie weet werkt dat fijn voor ons beiden en zolang Zara's gezondheid zo goed blijft gaan, kunnen we de buitenritjes gaan opbouwen naar langer en intensiever

Voor diegenen die het leuk vinden om ons te volgen, ik ben vrij actief op Instagram!
https://www.instagram.com/ghostattack/