REDDING NABIJ

Mijn opa vertelde me...

Dit keer zaten we samen buiten onder de oude notenboom, mijn opa en ik. Het was hartje zomer en een lauw warme avond ontvouwde zich aan ons. We werden overkoepeld door een steeds helder wordende machtige sterrenhemel. Het was windstil, de krekels waren hoorbaar en in de verte loeide een koe. Met een glas rode wijn in zijn hand begon hij te vertellen.

'Ik ga je nu een verhaal vertellen, wat ik van mijn levensdagen nooit zal vergeten. Werkelijk, uit het leven gegrepen. Emelie en Max woonden samen en zij hadden er een gewoonte van gemaakt om tijdens het ontbijt hun dromen van de afgelopen nacht met elkaar door te nemen.

'Max, ...wat ik nu toch gedroomd heb!? ', Emelie houdt even in om in gedachten de beelden van haar droom terug te halen. 'Ik droomde over zwemmende paarden, heel veel paarden, en zij waren aan het zwemmen. Achter elkaar, naast elkaar. Zwemmende paarden, ...wat kan dat nou betekenen?, ze keek haar Max vragend aan.

Max keek haar vragend terug aan, 'de enige die de betekenis van jouw droom kan begrijpen, dat ben jij zelf. Elke droom is uniek, en speciaal voor jou bedoeld. Dat geldt voor iedereen die droomt. Jij bent de enige in het hele universum die deze droom droomt. Niemand anders dan de persoon die het gedroomd heeft kan een droom aanvoelen en uitleggen. Ik kan je eventueel helpen met de verklaring, alleen ...deze droom, ...ik heb geen idee.'

'Max en Emelie bleven nog even doorpraten en begonnen daarna ieder aan hun dagtaak. Meerdere dagen gingen voorbij en op een dag werd het land onverwacht geteisterd door een hele nare storm. De zee werd in het noorden van het land tot grote hoogten opgezweept, men vreesde zelfs voor de dijken. Een buitendijks natuurgebied, normaal een paradijs voor paarden, was helemaal overstroomd en de paarden stonden met hun benen in het koude water de storm te trotseren. Ze hadden zich geposteerd op een hoger gelegen gedeelte. Compleet gedesoriënteerd stond een enorme kudde paarden bij elkaar het lot af te wachten. Om hen heen was een grote diepe watermassa. Toen Emelie deze beelden via televisie voorgeschoteld kreeg bleef ze diep geschokt kijken.'

'Oh mijn hemel, Max ...kijk nou toch! Wat is hier aan de hand? Die arme paarden! Hoe kan dit nou?'

'Die avond bleven ze het nieuws over de ongelukkige situatie van de paarden op de voet volgen. Max en Emelie hielden ontzettend veel van dieren en van paarden in het bijzonder. Echter, de volgende avond stonden die paarden nog steeds te creperen in het water en in de kou.'

'Max, ...ze proberen van alles om die paarden op het droge te krijgen, maar ze krijgen het niet voor elkaar. De brandweer is er de hele dag mee bezig geweest, maar het lukt hen niet! Max, ...die paarden, ...kijk nou toch, … die moeten geholpen worden, ...ze moeten gered worden!'

Max luisterde naar haar ontredderde smeekbede, en vroeg haar, 'dus jij wil dat deze paarden gered worden?'

'Natuurlijk, ...natuurlijk wil ik dat! Wie zou dat niet willen?', heel even viel Emelie stil en vroeg zij zich in een kort moment af waarom hij deze vraag stelde. Een kort moment inderdaad, want haar radeloze woordenstroom nam het snel weer over. 'Dit kan toch niet, ...er moet iets gebeuren!'

'Emelie was in alle staten, ze huiverde bij de gedachte welk lot deze paarden te wachten stond als er geen effectieve hulp op tijd zou komen. Wat zij op dat moment nog niet wist was het volgende, ...er was al een engel in hun midden. Er was een vrouw met een bootje naar de paarden gevaren. Zij stond tot aan haar liezen in het water tussen de paarden. Zij was daar om de paarden te troosten, ...moed in te spreken, ...voor hen te zingen. Zodat de paarden niet de moed zouden verliezen en de hoop niet zouden opgeven. Met eigen ogen heeft deze vrouw ondanks haar inspanningen toe moeten kijken hoe het ene na het andere paard moedeloos kopje onder ging en het leven liet. Deze engel heeft dit lang volgehouden met gevaar voor haar eigen gezondheid.

Nadat militairen ook helemaal niets konden uitrichten, bleek op dag drie van deze ellende het waterpeil ineens te zakken. Op dat moment verscheen er een andere engel. Er meldde zich een vrouw bij de 'autoriteiten' met een heel goed idee. Zij opperde om de kudde paarden met andere paarden te lokken, in de hoop dat de kudde zou volgen om samen de oversteek naar het vasteland te kunnen maken. Na goedkeuring van de gezaghebbende wist deze vrouw ook nog een aantal andere amazones op te trommelen.

Max en Emelie zaten 'live' naar de reddingsactie te kijken. Ze zagen dat mariniers de minst diepe route naar de paarden met linten aan het uitzetten waren, zodat de amazones zouden weten welke route ze het beste konden volgen. Heel het land zag hoe de vrouw te paard samen met de andere amazones bovenaan de dijk klaarstonden.

Emelie maakte zich zorgen, 'is dit veilig? Gaat hen dit lukken? Oh mijn god, ...als dit maar goed gaat!'

Max stelde haar gerust, 'dit gaat lukken! Eentje zal kopje onder gaan, maar zij redt het wel.'

'Kopje onder, ...nee toch, ...komen ze in een gat terecht? '

'Maak je geen zorgen, zij gaat het redden.'

'Met ingehouden adem zag Emelie hoe de amazones met hun paarden zich een weg baanden door het water richting de kudde. Twee amazones bleven met hun paarden halverwege staan. De andere amazones gingen verder. En dan, ...ineens, ...heel voorzichtig maar met overtuiging kwam de kudde in beweging. De amazones draaiden als de sodemieter met hun paarden om, richting het vasteland. In een poging de kudde voor te blijven. Een paard stapte hierbij in een gat en de amazone viel in het water. Heel snel wist zij haar paard weer te bemachtigen en in het zadel te komen.'

'Oh, kijk nou, …..... Daar gaan ze! Kijk, … kijk, ...wat mooi, ...allemachtig!', diep ontroerd zat Emelie naar de kudde paarden te kijken die massaal al springend en zwemmend een spurt door het water richting het vasteland maakten, samen met de moedige amazones. Het lint van trotse dappere paarden op zoek naar overlevings-kansen leek eindeloos lang.

'Emelie, ...Emelie', Max probeerde Emelie erbij te krijgen, 'Emelie, jouw droom , ...jouw droom!'

'Oh ja, ...mijn droom!' , tranen van vreugde en opluchting rolden stilletjes over haar wangen. Vervolgens genoot ze van de spectaculaire aankomst aan de overkant. Meer dan honderd paarden galoppeerden opgewonden over het talud en op de dijk in het rond. Pijnlijk was wel het feit dat er enkele paarden en veulens achterop raakten, omdat zij bijna geen kracht meer hadden om de oversteek te maken.

'Oh mijn hemel, Max, ...kijk dat, totale uitputting, ...wat erg!'
'Lieve schat, de meeste paarden hebben het gered, ...zo gaat dat nu eenmaal in dit soort situaties, …niet alle paarden zijn te redden.'
Opa keek naar het lege glas in zijn hand, 'keer op keer heeft Emelie de beelden van de redding herbekeken, iedere keer werd zij weer tot tranen geroerd. Trouwens, ...legendarisch werd het witte paard dat na deze redding overal in de wereld bekend werd. Het beeld met zijn lichtgevende gestalte te midden van de donker kleurige kudde omringd door water, staat nu nog in mijn geheugen gegrift.'

'Opa, wie waren dat, die twee engelen?', ik keek hem belangstellend aan.

'Weet je, ...het doet er eigenlijk niet toe wie het doet of gedaan heeft, ...als het maar gedaan wordt! Maar, ...inderdaad, ere wie ere toekomt, hulde, werkelijk hulde voor die twee engelen,
Norma Miedema en Micky Nijboer!'