Bokt.nl

Zoe_97 schreef:

ik snap jouw probleem, maar ik snap je studiegenoten ook wel.
Ik heb ook enorm veel groepswerken, en wil ook wel graag een zo hoog mogelijk cijfer. Als je dan met 4 erg hard werkt en 1 persoon doet veel minder of het werk is van veel lagere kwaliteit is dat enorm frustrerend. Voor de andere loopt de taak namelijk gewoon door, het is enorm vreselijk dat je opa overleden is, maar als je later werkt en er gebeurd zoiets krijg je ook geen maand de tijd om alles rustig te verwerken.

Enkele jaren geleden is mijn vader overleden, ik had ook een enorme band met hem, maar na ene weke moest ik toch echt terug naar school en "normaal" meedraaien.
De studiegenootjes hebben toch al medeleven getoond en meer werk op zich genomen met dat je een week thuis bleef en hebben hier toen heel begripvol op gereageerd. zij kunnen niet weten dat je wil dat ze ernaar vragen, ik had net vele liever dat iedereen over mijn vader zweeg de eerste maandne, alle vragen hoe het er mee ging drukte me net omlaag ipv dat ik op ene gewoon tempo door de dag kon komen. Ze weten helemaal niet wat jij daarin aangenaam vind he.

Dat jij nu mee moet werken en doordoen op het gewone niveau lijkt me toch vrij logisch, zij kunnen toch niet al het werk doen op hoog niveau en dan jouw stuk dat beduidend lager is erbij zetten of zelf meer werk op zich nemen.

Het klink misschien hard, maar uit ervaring heb ik geleerd, het leven gaat door en je verplichtingen ook. in de avond kan je lekker een potje huilen, maar op school moet je toch echt gewoon door.

Ceffyl schreef:

Maar wij weten ook niet hoe de samenwerking de eerste weken is verlopen. Ik herken dit heel erg van mijn eigen studietijd. Ik haatte het om in groepjes te werken, omdat er altijd wel iemand was die minder kon doen / slechtere kwaliteit afleverde omdat [excuus]. Ik snap dat het moeilijk is met je opa, maar heel eerlijk, toen mijn oma overleed kreeg ik van werk een paar vrije dagen maar daarna werd gewoon verwacht dat ik mijn projecten weer oppakte en kwaliteit afleverde. Dat is nou eenmaal zo. Je kunt niet verwachten dat mensen jou het makkelijk maken en blijven ontzien na zo’n gebeurtenis. Het leven gaat door en je weet ook niet waar zij in hun privéleven nog tegen aan lopen. Dus rouw om je opa, en zet op school gewoon je schouders eronder en werk even hard mee als de rest.

Ceffyl schreef:

Maar waarom kun jij je niet in hun verplaatsen? Het gaat ook om hun toekomst. Ik snap dat ze de feedback willen verwerken om er een hoger cijfer uit te slepen. Er mag heus ruimte zijn voor je verdriet, maar als jij naar de tandarts gaat wil je ook dat hij zich 100% inzet. Ook als hij een rotdag heeft of er iets ergs is gebeurd. En nu heb jij iets, volgend blok gaan de ouders van pietje scheiden, blok erna maakt het vriendje van Anna het uit. En hierdoor is er altijd wat in een groep waardoor je nooit het maximale eruit lijkt te kunnen halen. Ik vond dit gedurende mijn opleiding het ergste. Dat mijn cijfers altijd afhankelijk waren van de gemoedstoestand van mijn medeleerlingen.

Petra_O schreef:

Ceffyl schreef:

Maar waarom kun jij je niet in hun verplaatsen? Het gaat ook om hun toekomst. Ik snap dat ze de feedback willen verwerken om er een hoger cijfer uit te slepen. Er mag heus ruimte zijn voor je verdriet, maar als jij naar de tandarts gaat wil je ook dat hij zich 100% inzet. Ook als hij een rotdag heeft of er iets ergs is gebeurd. En nu heb jij iets, volgend blok gaan de ouders van pietje scheiden, blok erna maakt het vriendje van Anna het uit. En hierdoor is er altijd wat in een groep waardoor je nooit het maximale eruit lijkt te kunnen halen. Ik vond dit gedurende mijn opleiding het ergste. Dat mijn cijfers altijd afhankelijk waren van de gemoedstoestand van mijn medeleerlingen.