Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 15-10-18 16:45

Ziek thuis zitten: en wat doe je dan?

Geplaatst door de TopicStarter: 15-10-18 16:45

Na al jarenlang te hebben gekwakkeld met mijn mentale gezondheid kwam afgelopen juni het hoge woord eruit: ik heb een milde depressie en inmiddels heb ik ook steeds meer tekenen van een burnout. Ik heb er toen bewust voor gekozen om gewoon te blijven werken, fulltime als leerkracht in het PO. De depressie is niet werkgerelateerd en in eerste instantie haalde ik hier een boel energie uit maar achteraf heb ik mezelf alleen maar voor de gek gehouden.
Vanaf het begin van dit schooljaar kwam ik dagelijks huilend thuis en ging ik iedere dag weer met een blok aan mijn been naar het werk. De energie die ik dacht te hebben was enkel een klein restje om te kunnen overleven en nadat ik mezelf lang genoeg voor de gek heb gehouden, heb ik afgelopen vrijdag de knoop doorgehakt: ik heb mezelf ziekgemeld, hierbij heb ik ook aangegeven z.s.m. een afspraak te willen bij de bedrijfsarts en morgenochtend heb ik een gesprek met de schooldirectrice.
De gedachte om weer aan het werk te gaan benauwt me en doet mijn maag letterlijk omdraaien. Voorlopig zal ik dus niet aan het werk gaan.
Ik heb een enorm lieve vriend die nu een heleboel in het huishouden op zich neemt. Ook heeft mijn familie aangegeven dat ze ons ook best zo nu en dan werk uit handen willen nemen dus wat dat betreft sta ik er niet alleen voor.

Maar dan?
Ik ben niet de persoon die op de rand van haar bed gaat zitten. Ik zie mijzelf als uitzondering ten opzichte van anderen: ik moet maar doorgaan en mag vooral niet egoïstisch zijn. Als een ander deze keuze zou maken dan zou ik dit niet egoïstisch van hem/haar vinden. Ik ben vanmorgen met een enorm rotgevoel opgestaan, ik zou normaal gesproken moeten werken en ik ben van de zenuwen maar de complete keuken gaan opruimen en schoonmaken. Dat ging als volgt:
ontbijt maken, hm het aanrecht staat wel heel vol, laat ik de vaatwasser uitruimen. Dan kan ik ook wel even de rest van het keukenblok opruimen waarna ik dus uitgebreid met een sopje alle kastjes stond af te nemen. Op het keukenblok stond wat plastic wat niet meer in de plasticbak paste dus die ook maar geleegd in de container, daar aangekomen bleek het stoepje onder de bladeren te liggen dus dat heb ik ook direct aangeveegd. Daarna weer met de prullenbak naar binnen en toen vond ik dat ik ook wel het andere aanrecht kon schoonmaken waarna de vieze afzuigkap wel een doorn in het oog was. Dus die kreeg ook een uitgebreide sopbeurt en even later stond ik dus ook alle kruidenpotjes te ontvetten maar ze konden ook wel een nieuw etiket gebruiken. Aangezien ik laatst het idee had om dit met krijtbordverf te doen kan je wel raden wat ik vervolgens stond te doen: kruidenpotjes verven.
Een paar uur later zat ik aan het ontbijt.

Ik kan maar geen rust vinden, ik 'moet' dingen doen. Ik krijg CGT en hierbij moet ik o.a. oefenen met het verdragen van zaken die ik niet direct kan of hoef te doen. In mijn hoofd moet alles direct gebeuren en gun ik mezelf ook geen seconde rust. Deels door deze overtuiging ben ik aan het werk gebleven want ik ga toch zeker niet thuis zitten zolang ik de kracht heb om op de fiets te stappen?

Ik hoor van iedereen om mij heen dat ik nu echt aan mezelf moet denken en dingen moet doen die ik leuk vind. Maar ik maak mezelf wijs dat de dingen die ik nu doe leuk vind, omdat ik weet dat ik een rot- of schuldgevoel heb als ik ze niet doe. Ik doe dus liever de moet-dingen waar ik moe van word dan dat ik op de bank zit, wetende dat dingen niet af zijn. Daar word ik vreselijk onrustig en prikkelbaar van. Ookal zijn er 101 mensen die tegen me zeggen dat het niet hoeft. Je kunt het gerust wel dwangmatig noemen.
Ik heb een tijdje geprobeerd om iedere dag rustig op de bank te zitten haken of te tekenen. Ik verlang vaak naar dit soort rustmomenten. Ik heb inmiddels ook een mooi aquarelblok en waterverf gekocht maar je raadt het al: dat zit allemaal nog in het plastic. Haken doe ik wel, hier hoef ik niet bij na te denken maar na 10 minuten word ik onrustig en vind ik dat ik iets moet gaan doen.

In mijn hoofd wil ik van alles doen maar ik heb de capaciteiten er niet voor. Mijn cognitie is ernstig aangetast door de depressie waardoor ik harder dan normaal over simpele dingen moet nadenken. Simpele zaken als klokkijken of onthouden wat voor dag of datum het is gaan me moeilijk af. Laat staan dat ik nu een groep 5 met 29 kinderen kan voorzien van goed onderwijs. Maar ondertussen vind ik dat ik dit wel moet kunnen.
Mijn verstand weet al veel langer dat ik dit eigenlijk niet kan maar eraan toegeven was me een stap te ver. Dat ik dit nu toch heb gedaan maakt dat ik enorm teleurgesteld ben in mezelf. Ookal weet ik dat dit gevoel eigenlijk niet terecht is.

Kortom: ik kan wel wat tips en steun gebruiken van mensen die ideeën voor me hebben hoe ik toch mijn rust kan pakken. Ik wil de tijd die ik thuis zit wel goed benutten zonder dat ik mezelf voorbij blijf lopen of op de rand van mijn bed beland.
Wat zijn jullie gaan doen toen jullie langdurig ziek waren? En ook belangrijk: waar zijn jullie juist mee gestopt?

Alvast bedankt voor jullie reacties.

**Geplaatst:** 15-10-18 16:49

Geplaatst: 15-10-18 16:49

Ik stel mezelf altijd de vraag “ga ik dood als ik het niet doe?”. En dat werkt hier heel goed.

Ik dacht met het overlijden van je hond al van hmmm dit klinkt niet goed. Zou je graag een dikke knuffel geven Meis :(:)

**Geplaatst:** 15-10-18 16:50

Geplaatst: 15-10-18 16:50

Hee TS, allereerst heel veel sterkte gewenst.
Misschien heb je iets aan dit artikel:

https://sochicken.nl/altijd-productief-willen-zijn

If you could kick the person in the pants responsible for most of your trouble, you wouldn’t sit for a month.
--
[PP] Edje heeft een nieuw baasje! *Updates vanaf pag 13*

**Geplaatst:** 15-10-18 16:53

Geplaatst: 15-10-18 16:53

Ik ben veel gaan zitten op de bank, maar heb wel mijn handen aan het werk gezet. Dit heeft geresulteerd in teveel snuffelmatten voor de honden.

Verder ging en ga ik veel met de honden lopen, zeker met dit mooie weer! Rustig een wandeling uitkiezen met mooie rustplekken en aan het einde nog even een terras training.

Dingen als naar de supermarkt gaan doe ik niet meer. Verspilling van energie. Liever sta ik dan wat langer in de keuken nadat de AH heeft geleverd.

Nu, ik ben niet mentaal te belast, maar ben chronisch ziek en heb een medicatie die mij een gevoel geeft wat het best te beschrijven valt als ADHD. Dit gaat niet fijn samen met al mijn andere lichamelijke klachten, maar ik moet het wel voor de rest van mijn leven blijven slikken.

Ik werk ook graag in stukjes. Bv eerst doe ik onderdeel 1, even serie opzetten en dan doe ik onderdeel 2. ( bv eerst de stroken van de snuffelmatten knippen, pauze, snuffelmat maken )

Ik ben ooit eens gestart met lijstjes maken. Dus ‘ goede dagen ‘ lijstjes en ‘ slechte dagen lijstjes ‘
Mijn wekker gaat om 9 uur en dan probeer ik in te schatten hoe ik mij voel. Slecht? Dan nog even slapen en daarna rustig met mijn hond knuffelen en zo langzaam! Opstaan. Op zo’n slechte dag lijstje staat dan 1 activiteit wat lichamelijk wat meer vraagt om mijn conditie op pijl te houden.

Goede dagen? Dan doe ik meer en probeer ik mijn hersenen aan de gang te zetten.

Edit: misschien eens de lepel theorie gaan toepassen? Jezelf een x aantal ‘ lepels ‘ geven en er niet overheen gaat.

Never mind, said Hachiko each day. Here I wait, for my friend who's late. I will stay, just to walk beside you for one more day.

**Geplaatst:** 15-10-18 16:55

Geplaatst: 15-10-18 16:55

Hoi hoi herkenbaar... Helaas geen advies ik zit in dezelfde situatie helaas! Ik probeer voor mezelf een lijstje op te stellen wat ik op een dag gedaan wil hebben... Meer doe ik ook niet omdat ik 't gewoon niet trek qua energie. Ik zit al vanaf januari thuis, heel veel succes en sterkte hoop dat je er snel boven op komt.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 15-10-18 16:56

Geplaatst door de TopicStarter: 15-10-18 16:56

MarlindeRooz schreef:
Ik stel mezelf altijd de vraag “ga ik dood als ik het niet doe?”. En dat werkt hier heel goed.

Ik dacht met het overlijden van je hond al van hmmm dit klinkt niet goed. Zou je graag een dikke knuffel geven Meis

Die vraag stelde mijn psycholoog ook heel vaak in het begin, toen ging mijn vriend -die ook een keer is mee geweest naar therapie- dezelfde vraag stellen. Maar op een gegeven moment was die vraag wel uitgewerkt en heb ik teruggekaatst 'er hoeft toch niet altijd iemand dood te gaan om iets erg of vervelend te vinden?', uiteraard wel met een knipoog maar dat was duidelijk niet de juiste benadering voor mij.
Dat dwangmatige is bij mij enorm hardnekkig en komt voort uit de gedachte dat ik op de wereld ben gezet om te werken en dat ik niet werk om te leven.
Als kind was ik een stuk makkelijker daarin, dit is iets wat er in de loop der jaren in is geslopen. Ik was altijd al wel enorm perfectionistisch, zo ben ik als kleuter op school eens boos onder een tafel gaan zitten omdat mijn knutsel niet lukte. En je dacht tot niet dat ik daar makkelijk weer onder vandaan kwam?

Het overlijden van Renzo was absoluut de druppel voor me, dat was het begin van het einde voor me.
Uiteindelijk is gebleken dat er een boel oud zeer in mijn hoofd zit, maar dit heeft me wel het laatste zetje gegeven.

Dankjewel.

En jij ook bedankt, Matheno. Ik heb weleens eerder van So Chicken gelezen dus dit spreekt me wel aan.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 15-10-18 16:58

Geplaatst door de TopicStarter: 15-10-18 16:58

StonedRomy schreef:
Ik ben veel gaan zitten op de bank, maar heb wel mijn handen aan het werk gezet. Dit heeft geresulteerd in teveel snuffelmatten voor de honden.

Verder ging en ga ik veel met de honden lopen, zeker met dit mooie weer! Rustig een wandeling uitkiezen met mooie rustplekken en aan het einde nog even een terras training.

Dingen als naar de supermarkt gaan doe ik niet meer. Verspilling van energie. Liever sta ik dan wat langer in de keuken nadat de AH heeft geleverd.

Nu, ik ben niet mentaal te belast, maar ben chronisch ziek en heb een medicatie die mij een gevoel geeft wat het best te beschrijven valt als ADHD. Dit gaat niet fijn samen met al mijn andere lichamelijke klachten, maar ik moet het wel voor de rest van mijn leven blijven slikken.

Ik werk ook graag in stukjes. Bv eerst doe ik onderdeel 1, even serie opzetten en dan doe ik onderdeel 2. ( bv eerst de stroken van de snuffelmatten knippen, pauze, snuffelmat maken )

Ik ben ooit eens gestart met lijstjes maken. Dus ‘ goede dagen ‘ lijstjes en ‘ slechte dagen lijstjes ‘
Mijn wekker gaat om 9 uur en dan probeer ik in te schatten hoe ik mij voel. Slecht? Dan nog even slapen en daarna rustig met mijn hond knuffelen en zo langzaam! Opstaan. Op zo’n slechte dag lijstje staat dan 1 activiteit wat lichamelijk wat meer vraagt om mijn conditie op pijl te houden.

Goede dagen? Dan doe ik meer en probeer ik mijn hersenen aan de gang te zetten.

Edit: misschien eens de lepel theorie gaan toepassen? Jezelf een x aantal ‘ lepels ‘ geven en er niet overheen gaat.

Bedankt voor je uitgebreid reactie. Wat vervelend voor je dat je daar de rest van je leven aan vast zit.
Er is mij gevraagd door meerdere personen of ik al aan anti-depressiva heb gedacht maar dat is absoluut de aller-laatste strohalm die ik zou pakken. Daar wil ik zo lang mogelijk bij uit de buurt blijven en ik pieker er niet over om daar nu aan te beginnen.

Naar de supermarkt gaan doe ik enkel nog voor kleine boodschapjes zodat ik ook heel snel weer de winkel uit kan en zeker niet dagelijks.
We bestellen sindskort via Hellofresh en dit scheelt echt enorm veel stress.

**Geplaatst:** 15-10-18 17:01

Geplaatst: 15-10-18 17:01

Heb ooit ook een soort burn out gehad. Wilde/moest van alles, kon niets. Ik had ook af en toe paniekaanvallen. Gelukkig ligt het ver achter me.
Wat me erg belangrijk lijkt, is dat je grip krijgt op jezelf. Rust en regelmaat zijn beide heel belangrijk. Sta op vaste tijden op en ga op vaste tijden naar bed. Eet op regelmatige tijden en neem de tijd om je eten rustig en bewust tot je te nemen. Probeer verder elke dag wat activiteiten in te plannen, liefst op vaste tijden, en plan je rustmomenten op dezelfde manier in. Het lijkt mij heel belangrijk dat je hierbij een soort van neutrale houding aanneemt ten opzichte van je activiteiten. Of dat nu stofzuigen, wandelen, schoonmaken, lezen of iets anders is: denk er niet over in termen van het moet leuk zijn, nuttig zijn of belangrijk zijn. Doe het gewoon, en terwijl je bezig bent, concentreer je dan vooral op de bezigheid op zich. Misschien is het ook een idee om iets te gaan doen waardoor je je denkpatronen kunt doorbreken en meer leert in het hier en nu te zijn. Yoga, meditatie, mindfullness training.
Sterkte, en ik hoop dat je hier in ieder geval een klein beetje iets mee kunt.

http://www.stalskyjafar.nl
Centered Riding, IJslandse paarden & meer

**Geplaatst door de TopicStarter:** 15-10-18 17:03

Geplaatst door de TopicStarter: 15-10-18 17:03

Beauty26 schreef:
Hoi hoi herkenbaar... Helaas geen advies ik zit in dezelfde situatie helaas! Ik probeer voor mezelf een lijstje op te stellen wat ik op een dag gedaan wil hebben... Meer doe ik ook niet omdat ik 't gewoon niet trek qua energie. Ik zit al vanaf januari thuis, heel veel succes en sterkte hoop dat je er snel boven op komt.

Jeetje, dan ben je er al een flinke tijd uit. Wat naar voor je. Ik waardeer het wel dat je de tijd hebt genomen om toch te reageren. Ook dit soort reacties helpen me, ookal heb je geen advies voor me. De wetenschap dat ik niet in mijn eentje in dit schuitje zit, ookal had ik voor ons beiden iets anders gewild.
Het valt me nu pas op hoe weinig begrip er is voor zaken als depressie en burnout. Ik moet zeggen dat ik me dit ook altijd anders had voorgesteld, ik begrijp zelf de helft van de tijd nieteens wat er aan de hand is of wat ik van anderen verwacht.

Ik vraag me ook af hoe lang dit gaat duren, ookal weet ik dat niemand hier antwoord op heeft. Vrijdagavond na mijn ziekmelding dacht ik 'Maandag een dagje rust en dan ben ik er dinsdag weer' maar dit is heel snel de kop in gedrukt door vrienden. Helaas is dit voor iedereen anders en is er niet een standaard lijstje dat je kunt afwerken om hier weer uit te komen. Dat frustreert me ook heel erg: het feit dat ik niet weet wat er gebeuren gaat en op welke manier. Natuurlijk heb ik er in zekere zin controle over door zelf keuzes te maken maar ik moet ook een heleboel loslaten en dat is eng.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 15-10-18 17:06

Geplaatst door de TopicStarter: 15-10-18 17:06

Askja schreef:
Heb ooit ook een soort burn out gehad. Wilde/moest van alles, kon niets. Ik had ook af en toe paniekaanvallen. Gelukkig ligt het ver achter me.
Wat me erg belangrijk lijkt, is dat je grip krijgt op jezelf. Rust en regelmaat zijn beide heel belangrijk. Sta op vaste tijden op en ga op vaste tijden naar bed. Eet op regelmatige tijden en neem de tijd om je eten rustig en bewust tot je te nemen. Probeer verder elke dag wat activiteiten in te plannen, liefst op vaste tijden, en plan je rustmomenten op dezelfde manier in. Het lijkt mij heel belangrijk dat je hierbij een soort van neutrale houding aanneemt ten opzichte van je activiteiten. Of dat nu stofzuigen, wandelen, schoonmaken, lezen of iets anders is: denk er niet over in termen van het moet leuk zijn, nuttig zijn of belangrijk zijn. Doe het gewoon, en terwijl je bezig bent, concentreer je dan vooral op de bezigheid op zich. Misschien is het ook een idee om iets te gaan doen waardoor je je denkpatronen kunt doorbreken en meer leert in het hier en nu te zijn. Yoga, meditatie, mindfullness training.
Sterkte, en ik hoop dat je hier in ieder geval een klein beetje iets mee kunt.

Dankjewel.
Mindfulness is inderdaad iets wat me aanspreekt. Zo hoorde ik laatst van iemand over mindfulness wandelen, zoiets zou ik echt heerlijk vinden maar ik gun mezelf die tijd niet. Dat is dus al een extra stap die ik moet zetten.
Volgende week gaan we met z'n tweetjes een week naar Terschelling, dit hadden we al geboekt dus dat kon qua timing op geen beter moment. Ik kijk er dan ook heel erg naar uit om daar eindeloos de benenwagen te pakken. Ik kom mijn hele leven al op het eiland dus het is bekend gebied, dit maakt het dus totaal niet spannend om van huis te zijn want ergens voelt het als thuiskomen. Eenmaal daar kon ik altijd al mijn zorgen op de vaste wal achterlaten en ik hoop dan ook dat, dat volgende week ook gaat lukken.

**Geplaatst:** 15-10-18 17:13

Geplaatst: 15-10-18 17:13

Jolien87 schreef:
Ik kan maar geen rust vinden, ik 'moet' dingen doen. Ik krijg CGT en hierbij moet ik o.a. oefenen met het verdragen van zaken die ik niet direct kan of hoef te doen. In mijn hoofd moet alles direct gebeuren en gun ik mezelf ook geen seconde rust.

Ik zou het doel hier heel haalbaar maken: een paar keer per dag jezelf een seconde rust gunnen. Letterlijk een seconde. 1 keer in en uitademen.
Niet verwachten dat je nou meteen de ontspanning vindt en verder volkomen zen bent, maar gewoon even stilstaan, denken 'ik ben best druk bezig nu', en daarna verdergaan zoals je wilt verder gaan. Of dat nou druk bezig zijn is of niet. (Het kan allebei, het is vooral goed om te beseffen dat je een keuze maakt. En die keuze kan dus ook zijn 'ik heb nu nog niet de rust om stil te zitten.' Dat is helemaal prima.)

Overigens is het helemaal niet gek dat je zo onrustig bent. Er ontstaat een cirkeltje: je pompt jezelf op (met oa adrenaline) en dan voel je je (redelijk) goed, want dat doet adrenaline: je wordt er actief van en kunt snel handelen. Als de adrenaline dan zakt, dan krijg je vaak een rotgevoel: vermoeidheid, depressie-achtige gevoelens: terwijl je bezig bent voel je dat niet echt, daarna komt de kater. En jouw hele lichaam en geest hebben geleerd dat een effectieve manier om dat rotgevoel te bestrijden juist is om er een tandje bij te gooien, en zo je adrenaline weer op te pompen.

Die cirkel doorbreek je niet zomaar. Maar als je merkt dat het gebeurt, als je merkt dat je juist extra onrustig wordt op het moment dat je bijna dreigt weg te zakken, dan kun je wel een beetje gaan schuiven. Bijvoorbeeld door er toch even bij stil te staan, en een andere is ook om de blokjes activiteit kleiner te maken.

Dus als je denkt 'ik moet iets doen, ik ga alle keukenkastjes schoonmaken' dan kun je dat doen door alle keukenkastjes in 1 keer leeg te maken, maar dan heb je een gigantische chaos en dan hou je jezelf ook vast. Maar je kunt ook denken: 'ik voel me onrustig, ik doe een halve plank, en dan kijk ik of ik door wil gaan.'
En na iedere halve plank check je even bij jezelf hoe het voelt. Of dat je misschien niet beter eerst kunt ontbijten?

Citaat:
Ik heb een tijdje geprobeerd om iedere dag rustig op de bank te zitten haken of te tekenen. Ik verlang vaak naar dit soort rustmomenten. Ik heb inmiddels ook een mooi aquarelblok en waterverf gekocht maar je raadt het al: dat zit allemaal nog in het plastic. Haken doe ik wel, hier hoef ik niet bij na te denken maar na 10 minuten word ik onrustig en vind ik dat ik iets moet gaan doen.

Dan kun je een paar momenten inplannen van 9 minuten haken, misschien een muziekje erbij of een luisterboek, en dan 9 minuten even gaan zitten. (9 minuten omdat je dan zelf het einde kiest, in plaats van dat te laten bepalen door je onrust.)

Sowieso kan structuur best handig zijn. Een paar ankerpunten op de dag, bv de maaltijden maar tv-programma's kunnen ook helpen, een paar ankerpunten in de week, misschien iets dat met anderen/een ander is maar wel laagdrempelig en kort? Even op de koffie en dan weer naar huis? Een klein wandelingetje?

Hou het klein in elk geval, dat zou mijn advies zijn.

**Geplaatst:** 15-10-18 17:15

Geplaatst: 15-10-18 17:15

Kijk eens de afleveringen van Sofie in de kreukels.
Zij heeft een burnout gehad en heeft nu nog wat restjes. Ze gaat verschillende aspecten onderzoeken en langs mensen die er mee te maken hebben.
Misschien heb je er wat aan

De tijd voor jezelf nemen is heel eng. Ikzelf ging ook maar poetsen enzo om maar niet te zitten en te voelen.
Ik heb dit geleerd bij haptotherapie en ik ben ineens dankbaar voor mijn lichaam en geest ookal werken ze heel vaak niet mee. Dat kon ik me voor de therapie écht niet voorstellen, dat ik dat ooit zou denken.
Sterkte er mee!!

Maks

**Geplaatst:** 15-10-18 17:19

Geplaatst: 15-10-18 17:19

Ivm mijn gezondheid heb ik in de afgelopen jaren en jaren wel geleerd te zitten wachten en rust te pakken ondanks mijn adhd.

Voor mij belangrijk in de periodes dat ik echt moe en belabberd ben is regelmaat, goede nachtrust en heel rustig kunnen opstarten. Oftewel zo mij mogelijk druk en stress en tijd zelf moeten kunnen invullen. Verder de natuur in kunnen, prikkels vermijden daardoor. Kleuren, puzzelen, lego, boekje lezen of film kijken. In de tuin prutsen is ook goed om hier hoofd te verzetten, in bad liggen, sauna dingen waarbij je dus niet kan multitasken.

Simpel met twee gewoon zitten en keuvelen over simpele dingen of juist dieper gaan. Een op een tijd desnoods ergens aan de waterkant, of thuis in de tuin of op de bank.

Gewoon bewust de tijdsdruk eraf halen dus. Heb ik teveel dingen die moeten dan kom ik mezelf gegarandeert binnen paar weken gruwelijk tegen en schakelt mijn lijf zich uit -O-

dus ik moet let wel moet mezelf een a twee dagen per week op non actief zetten. Dat echt niks hoeft. Desnoods als de energie er niet is geen huishouden. Ok honden moeten eruit natuurlijk maar verder desnoods de hele dag zinloos lummelen.

Laatst bijgewerkt door karuna op 15-10-18 17:22, in het totaal 2 keer bewerkt

Geen auto, 100000 euro of een mooie reis maar wél dit prachtige onderschrift
Karuna is een sociaal wat onthande computergebruiker met myopie
En dan ben je opeens weg. Mutsje het is goed zo Dag oude man

**Geplaatst:** 15-10-18 17:20

Geplaatst: 15-10-18 17:20

Vervelend dat je hier mee te maken hebt! Vorig jaar heb ik ook een burnout gehad en ben toen 6 weken helemaal thuis gebleven en daarna heel langzaam begonnen met 2x2 uur per week en dat heel langzaam uitbouwen.

Ik was ook altijd heel druk en had een enorm schuldgevoel als ik iets voor mijzelf deed. Want als ik 3 uur door het duin en over het strand kon lopen, kon ik toch zeker ook werken? Maar ik kon niet meer, ik was op en dat merkte ik aan alles. Ik sliep veel die weken (van 23h tot 11h en dan van 15h tot 18h ongeveer) en verder had ik met mijzelf afgesproken dat ik elke dag wel bewoog. Ik ging dus vaak wandelen en ik liep dan zolang ik wilde. Ik heb mijzelf toen echt gedwongen te kijken naar wat ik leuk vond of wat mijn hoofd leeg kon maken. Dat was bij mij dus wandelen of naar de paarden (heb 2x per week verzorgpaarden) en heel bewust naar mijn lijf luisteren. Voelde ik mij moe? Dan ging ik liggen (vaak met tv of een film als afleiding). Voelde ik mij rusteloos? Dan ging ik wandelen. Voelde ik mij nutteloos? Dan koos ik één ding wat ik af wilde maken die dag.

Wat voor mij wel heel goed hielp was de ruimte waar ik zat opgeruimd te (laten) houden. Dan heb je ook minder de neiging wat te gaan doen.

Dus de enige tip die ik kan geven is dat je heel goed naar je lichaam moet luisteren en daarnaar moet handelen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan en het duurde bij mij ook een paar weken voordat ik het schuldgevoel kon loslaten en écht aan mijzelf kon toegeven dat ik voor mijzelf moest gaan zorgen en werk later wel weer kwam.

Heel veel succes!

**Geplaatst:** 15-10-18 17:29

Geplaatst: 15-10-18 17:29

Luiheid moet je leren. In Nederland is lui zijn echt uit den boze, iedereen moet altijd maar bezig zijn, productief zijn. We hebben echt veel mensen die overspannen zijn ofeen burn out hebben. Vooral in het onderwijs.
Je schijnt tot veel creatievere dingen te komen door je eigen te vervelen.

Gun het jezelf om een poos niks te doen, het mag. Begin eerst met een paar minuten en probeer dat uit te breiden. Muziek luisteren , luisterboek, boek lezen etc.

Come over to the dark side, we have cookies!

**Geplaatst:** 15-10-18 17:32

Geplaatst: 15-10-18 17:32

Leren loslaten. En dat is niet makkelijk. Zeker als het zo'n langdurig ingesleten patroon is.
En ja ga er maar vanuit dat dit lang gaat duren. Ook dat 'moet' je loslaten: het idee dat je binnen een paar weken wel weer aan het werk bent.

Een psycholoog heb je al, begrijp ik. Dat lijkt me van belang. Heb je nog een hond? Kun je er anders één voor iemand uitlaten? Ergens waar het rustig is... (uren) wandelen in het bos, liefst niemand tegen komen. Je hoofd proberen leeg te maken. Op een goede manier in beweging blijven lijkt mij raadzaam.

Yoga, afhankelijk van hoe en waar, kan ook heel prettig zijn. Sauna? Hou je daarvan?

Slaap je goed?

**Geplaatst:** 15-10-18 17:40

Re: Ziek thuis zitten: en wat doe je dan?

Geplaatst: 15-10-18 17:40

Ik herken het wel hoor. En ik weet van mezelf ook dat ik er echt niet vrolijk van word als ik 'nutteloze' dingen moet doen, daar ontspan ik ook niet van. Niet omdat ik het gevoel heb dat ik nuttig bezig moet zijn maar omdat ik het gewoon niet leuk vind. :Y)

Probeer voor jezelf gewoon eens uit te vinden waar je gelukkig van wordt, waar je energie van krijgt. Ik kwam erachter dat tijd doorbrengen met vrienden echt iets is waar ik van oplaad, ik word er blij van ook al is het niet 'nuttig'. Misschien kun je zoiets vinden voor jezelf. En ik denk ook maar, als ik zelf de keuken sta te poetsen op mijn vrije dag; dit mag ook gewoon. Ik denk niet dat het goed voor je is als je tijdens een burnout ook nog eens jezelf vanalles gaat verbieden, ook al is dat smerige aanrecht je wel een doorn in het oog en houd je een prettig gevoel aan een schoon gepoetste keuken over

We've got to hold on, ready or not - You live for the fight when that's all that you've got - Livin' on a prayer - Bon Jovi

Een beter Bokt begint bij jezelf! $*\o/*$

**Geplaatst:** 15-10-18 17:51

Re: Ziek thuis zitten: en wat doe je dan?

Geplaatst: 15-10-18 17:51

Ik mis iets in je verhaal, lichamelijke inspanning = sporten komt in het hele plaatje niet voor dus misschien een optie om in een clubje te gaan hardlopen??

We live in a time where intelligent people are being silenced so that stupid people won’t be offended.

**Geplaatst:** 15-10-18 17:57

Geplaatst: 15-10-18 17:57

Ik heb inmiddels mijn 12 weken ‘huisarrest’ erop zitten. Ik had niet dezelfde klachten als jij, ik had mijn rug gebroken bij een val van mijn paard.

Hoewel ik meer fysiek beperkt was, voelde ik mij ‘mentaal’ ook erg beperkt. In het begin van een gebeurtenis heeft iedereen veel tijd voor je en leeft iedereen mee, maar op een gegeven moment moet iedereen door met zijn dagelijks leven en sta je er toch uiteindelijk alleen voor (No offense trouwens! Begrijp het volkomen

).

Ik was voordat ik mijn rug brak áltijd bezig. Van smorgens vroeg tot savonds laat. Werkte 40 uur per week, hbo studie ernaast, paard, vriend ed.

Na 2 dagen voelde ik mij zo onrustig en gevangen in mijn eigen lichaam en wist echt niet hoe ik al die weken door moest komen. Wat ik heb geleerd is dat je jezelf en je ‘belemmering’ moet accepteren. Wanneer je dit hebt geaccepteerd kan je pas verder.

Als jij nu het gevoel hebt dat die kastjes schoon moeten, dan maak je ze toch gewoon schoon? Je moet leren om je rust te pakken, dat kan niet van de ene op de andere dag. Accepteer wie jij bent!

In je rustmomentjes (eten, koffie, paard oid) kan je gaan bedenken waar jij je rust in zou kunnen vinden. Zo heb ik uúren in de sauna verslonden, liggend in de wei bij mijn paard en later in de weken in yoga.

En nu? Ik ben zo ontzettend lui geworden dat ik mezelf soms naar de supermarkt moet slepen
-O-

ik heb dan ook geen ritme aangehouden, waar ik achteraf wel een beetje spijt van heb.

Vandaag zit ik precies op de 12 weken en ga ik mij klaar maken voor mijn eerste ritje op het paard van een vriendin! De mijne laat ik nog even staan

Ik hoop dat je iets aan mijn verhaal hebt, succes!

**Geplaatst:** 15-10-18 18:00

Geplaatst: 15-10-18 18:00

Sterkte TS :(:)

Ik heb eind 2016 een burnout gekregen, nou ja de diagnose. Daarvoor had ik er ook al tekenen van.
Ik sliep niet, kon niet nadenken, lezen ging niet en ik vond helemaal niks leuk.
Voor mij hielp het om mindfulness te doen (ik had ooit al een cursus gedaan) en te mediteren, yoga, om te wandelen, ik heb een tijd nog diamond painting en schilderen op nummer ( :')

) gedaan.
Ik vermeed tv kijken en achter de laptop zitten en ik maakte keuzes in wat ik kon doen. Soms was het kiezen tussen mezelf aankleden en naar de winkel gaan (wat was ik blij dat het winter was en ik mijn lange jas over mijn huispak aan kon doen _O-

). Lezen heb ik opgebouwd, in het begin was ik al blij als ik één zin kon lezen en begrijpen.
En vooral afstappen van het idee dat je altijd iets móet doen of alles altijd opgeruimd en netjes (perfect) moest zijn.

Ik moest (ja, móest) al snel weer boventallig aan het werk, en liefst zo snel mogelijk. Maar mijn contract werkt (gelukkig) niet verlengd, dus ik heb letterlijk mijn tijd uitgezeten daar.
Vorig jaar nog wel een terugval gehad toen mijn relatie verbroken werd en ik moest verhuizen etc. Maar ik ben al vrij snel terecht gekomen bij een oude werkgever, in mijn oude team, waar ik super fijn ben opgevangen.
Ik ben in sommige dingen echt het tegenovergestelde als pre-burnout. Ik ben nog steeds perfectionistisch, maar ik hoef niet meer perfect te zijn van mezelf

fiets a fake smile

**Geplaatst:** 15-10-18 18:22

Geplaatst: 15-10-18 18:22

Citaat:
Mijn verstand weet al veel langer dat ik dit eigenlijk niet kan maar eraan toegeven was me een stap te ver. Dat ik dit nu toch heb gedaan maakt dat ik enorm teleurgesteld ben in mezelf. Ookal weet ik dat dit gevoel eigenlijk niet terecht is.

Teleurgesteld zijn in jezelf is nou net wat niet nodig is. Ik herken het wel hoor, na zelf in juli 2015 in een burn out beland te zijn. Kon het pas in oktober accepteren en daarna dus ook pas aan mijn herstel kunnen gaan werken.
Je bent tenslotte altijd bezig geweest, steil geweest, maar doorgegaan, dan kan dit punt voelen als falen. Dat is compleet onnodig, je hebt niet gefaald, geen reden om teleurgesteld te zijn!
Fijn dat je binnenkort er even tussenuit gaat, dat kan ook helpen in het acceptatie proces.
Ik moest drie jaar geleden te snel aan het werk, geloof dat ik na drieënhalve week door mijn teamleider verwacht werd. Dat ging ook niet, teveel prikkels, mijn uniform kon je uitwringen van het zweet en ik wilde alleen maar weg.... Na twee uur werken, lag ik standaard een paar uur te slapen, kon het niet aan.
Pas na mijn wandelvakantie op Malta heb ik mijn situatie geaccepteerd en kon ik aan mijn herstel gaan werken. Ook besloten dat ik niet beter zou worden op de afdeling waar ik werkte, dus vacatures bekeken en binnen mijn werk naar een andere afdeling gegaan. De beste beslissing ooit!

Mocht je vragen hebben, stel ze gerust.
Voor nu wens ik je veel kracht toe!

[VVDD] Wat een zonnig ritje naar het strand had moeten worden.....

Een foto- en videoverslag van mijn paardrijvakantie bij Domaine Equestre Centaure: [RIJ-ITP] Onvergetelijke paardrijvakantie in Frankrijk

HayDay: Gamecenternaam = Danseresje84

**Geplaatst door de TopicStarter:** 15-10-18 18:40

Geplaatst door de TopicStarter: 15-10-18 18:40

Jeetje, wat een boel reacties en ook zo uitgebreid! Ik zou graag op iedereen persoonlijk willen reageren maar dat wordt me teveel dus ik hoop dat het op deze manier een beetje lukt.

Allereerst waardeer ik het enorm dat jullie allemaal zo uitgebreid de tijd en moeite nemen om te reageren.
Slapen doe ik goed, te goed eigenlijk. Ik ga vaak om 20:00 naar bed en wordt om 6:00 wakker. Ik heb jaren geleden nachtwerk gedaan voor een klein jaartje en dit heeft ervoor gezorgd dat ik enorm moe ben geworden. Sindsdien kan ik niet vroeg genoeg in bed liggen terwijl ik er 's ochtends vaak heel vroeg weer uit "moet" van mezelf, ook op vrije dagen. Uitslapen lukt me niet ondanks dat ik dan nog steeds moe ben.
Ik heb dan echt zo'n 'slappe vaatdoek' gevoel.

Ik ben lid van een sportschool, een jaar geleden ging ik hier bijna dagelijks naartoe maar het er alleen al naartoe gaan is voor mij nu zo'n enorme opgave dat ik mezelf er niet toe kan zetten. Vooral met mijn werk erbij lukt het me niet om 's avonds nog te gaan. Ik hoop dan ook dat het me wel gaat lukken om eerder op de dag te gaan, als ik dan toch niet werk dan kan ik net zo goed daaraan gaan werken.

Ik heb een vast contract van 40 uur dus ik maak me geen zorgen wat betreft mijn inkomen. Dit zal voor mij dus geen reden zijn om weer te snel aan het werk te moeten, hoewel ik het wel rottig vind om niks te doen en wel doorbetaald te krijgen. Maar wellicht denk ik hier over een tijdje anders over als ik de situatie meer geaccepteerd heb.

Een hond hebben we helaas niet meer, ironisch gezien is dit ook het laatste zetje richting de depressie geweest. Het hele verhaal is te lezen via de link in mijn onderschrift.
Ik heb een paar collega's op wiens honden we weleens passen en dan neem ik mezelf ook altijd voor dat ik vaker moet gaan wandelen want op die momenten vind ik dat dan ook heel fijn om te doen. Maar ik heb nog geen stap in het bos gezet zonder hond. Echt zonde want ik gun mezelf die tijd niet, 'want er moet nog zoveel gebeuren'.

Tijd doorbrengen met vrienden vind ik ook fijn. Ik heb vaak de gedachte dat ik misbaar ben voor mijn omgeving en dat niemand er erg in zou hebben als ik er niet was geweest. Ik vind het dus heel fijn om onder de mensen te zijn, al dan wel in een klein gezelschap met niet teveel prikkels. Dit is ook de reden dat ik dit jaar mijn verjaardag niet vier. Ergens vind ik dat wel moeilijk want verjaardagen werden in mijn familie altijd uitgebreid gevierd en dit zal voor het eerst zijn dat ik dat niet doe maar ik wéét dat dit nu niet verstandig is. Het druist vreselijk tegen mijn gevoel in maar met enige dwang van mijn vriend heb ik ervoor gekozen om niemand uit te nodigen.
Onze vakantie van volgende week is ons verjaardagscadeautje aan elkaar.

Ik moet nu leren kiezen tussen wat ik denk dat goed voor mezelf voelt en wat daadwerkelijk goed ís. En dat laatste heb ik moeite mee om te doen.

Ik heb inderdaad gewoon nog individuele therapie, hoewel we eigenlijk in de laatste fase zaten. Begin november start ik met COMET training en er is zelfs door de psycholoog gesproken over EMDR. Ook de hoofdbehandelaar heeft nog de optie genoemd om bij haar verder in behandeling te gaan als over een tijd blijkt dat het toch nog niet goed gaat. Kortom: wat dat betreft liggen er nog allerhande mogelijkheden om aan te sleutelen. En daar zal naar verwachting dus ook nog de bedrijfsarts bij komen.

De teleurstelling in mezelf overheerst vreselijk. Ik ben enorm veeleisend maar kan dit ook naar andere mensen zijn. Toen ik de diagnose te horen kreeg dacht ik ook direct dat het allemaal wel mee zou vallen en dat ik het verhaal misschien teveel had aangedikt. Maar beide psychologen (gewone psych en hoofdbehandelaar) zeiden direct dat ik een heel sterke presentatie heb, ik weet het allemaal heel goed te vertellen en heb het plaatje voor mezelf ook duidelijk maar ik neem mezelf in de maling. Ík vind dat ík me niet moet aanstellen. Dus om die teleurstelling in mezelf te compenseren vind ik dan maar dat ik andere dingen moet gaan doen.

Nogmaals bedankt voor jullie reacties, verhalen en tips. Het is fijn om begrepen te worden en jullie tips te lezen. Ik neem ze allemaal mee!

**Geplaatst:** 15-10-18 18:53

Re: Ziek thuis zitten: en wat doe je dan?

Geplaatst: 15-10-18 18:53

Langdurige lichamelijke beweging.
Als je van Rome naar huis loopt kom je beter thuis, daar ben ik echt van overtuigt.
En zelf ook gezien hoe regelmatig bewegen positief uitwerkt en positievere stoffen afgeeft in je lichaam dan dat pillen zouden kunnen.
En sowiso sterkte !

Rossfechten, een zoektocht naar iets wat was.

**Geplaatst:** 15-10-18 18:54

Geplaatst: 15-10-18 18:54

Ik zit op het moment met een burn out thuis.
Ik werk ook in het PO eerste jaren na omscholing inval.
Afgelopen schooljaar een jaarcontract werd niet verlengd en dat vond ik niet erg.
Er voor de meivakantie uitgeraakt ....ik dacht het te houden tot de meivakantie dan vakantie en dan door....., maar dat ging niet meer.
Stap 1 is het zelf accepteren (paar keer naar de huisarts), dan je rust proberen te nemen. En ja soms kan dat maar 10 minuten zijn, maar dat zijn er iig al 10.
Ik kon ook niet meer denken zat ik aan de instructietafel een som uit te leggen ...was ik zelf de draad al kwijt, omdat er weer 5 tussendoor kwamen.
Stap 2 was voor mij gaan wandelen (vnl water vind ik fijn om bij te wandelen)
Stap 3 naar de psycholoog (net begonnen).

Mijn lichaam greep in door me heel veel te laten slapen.
Van 21.00 tot 6.30 u even naar het toilet en dan tot 8.30 - 9.00 weer slapen.
Dan douchen aankleden en ontbijten en naar de prd of wandelen.
Lunchen en douchen en op bed neerploffen voor nog een uurtje of 2 slaap.
Doe ik dat niet dan slaap ik in mijn stoel.

Ik lees van die flutromans....hoef je niets voor te onthouden en het komt altijd goed.

Ohhh ik lees dat je je rot voelt dat je betaald krijgt en dat je niks doet.....Je doet wel wat....je gaat uitrusten van de roofbouw op je lichaam, zodat je er weer voor ze kan zijn!
Dit is zo'n ontzettend zwaar beroep, maar ook heel erg leuk, daarom ben ik omgeschoold.

Soms is je blijheid de oorzaak van een glimlach, soms is een glimlach de oorzaak van blijheid.

**Geplaatst:** 15-10-18 19:09

Geplaatst: 15-10-18 19:09

Rossfechten schreef:
Langdurige lichamelijke beweging.
Als je van Rome naar huis loopt kom je beter thuis, daar ben ik echt van overtuigt.
En zelf ook gezien hoe regelmatig bewegen positief uitwerkt en positievere stoffen afgeeft in je lichaam dan dat pillen zouden kunnen.
En sowiso sterkte !

Ik ben begin dit jaar ook thuis komen te zitten met een burn-out. Kon alleen maar trillen, klappertanden en huilen op werk en was al een paar keer naar huis gestuurd (en de laatste keer zelfs door een leidinggevende gebracht), mijn vriend heeft mij uiteindelijk ziek gemeld omdat ik door bleef gaan en zelf niet eraan toe wilde geven. Thuis bleef ik ook erg onrustig en ik herken dan ook jouw gevoel heel goed.

Wat Rossfechten hierboven zegt heeft mij heel erg geholpen, bewegen. Ik heb uren gewandeld en flinke km's gemaakt. Tijdens de wandelingen mijn gedachten en gevoelens op de loop gelaten en onwijs veel gehuild. Het werkte therapeutisch bij mij. Daarna ook in de sportschool aan de slag gegaan voor zover mijn energie dat toeliet en daardoor kreeg ik weer meer vertrouwen in mijzelf. Ook nam mijn energie daardoor uiteindelijk alleen maar meer toe.

Na een maand of 3 ben ik weer langzaam aan gaan opbouwen op werk, dit was in mei. Na de nodige strubbelingen zit ik nu "pas" op 8 uur per werkdag (ik werk onregelmatig, de ene week 5 dagen en de andere week 8 bij wijze van, maar ik werk gewoon echt alle dagen die ik zou moeten werken), heeft dus echt wel even geduurd en je moet ook echt niet te snel willen.
Neem de tijd, luister goed naar je lichaam en durf daar aan toe te geven :(:)

Wie is er online