Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight
ajesca123 schreef:Heel herkenbaar. Ook ik heb het geluk gehad om zo een Once in a Lifetime paard in mijn leven gehad te hebben. Mijn hele paardenleven is ook opgedeeld in het leven voor haar, met haar en na haar. Helaas veel te jong overleden en nog steeds heb ik momenten dat ik ineens een brok in mijn keel krijg als ik aan haar terug denk.
Gelukkig heb ik haar ,door mij zelf gefokte dochter en kleindochter nog, en ondanks dat ze echt geweldig zijn is dat gevoel dat ik bij haar had nooit meer terug gekomen.
Het blijft een bijzonder iets.