Geplaatst Sorry voor een onzamenhangend verhaal.
Ik ben 21 jaar, afgelopen schooljaar heb ik mijn diploma (mbo) behaald. Maar wat nu?
Al twee jaar ben ik op een bedrijf aanwezig waar ik tijdens mijn opleiding gewoon weekendwerk deed, een beetje bij verdienen en lekker bezig zijn. Nu ik mijn diploma heb werk ik er full time, super fijn natuurlijk, maar... Ik heb totaal geen zekerheid of ik er full time kan blijven werken. Ik werk op basis van de hoeveelheid stagiaires, zijn er veel stagiaires dan ben ik niet nodig (zo komt het in iedergeval over op mij.) Dus het kan zo zijn dat ik volgende maand full time draai en de maand daarop maar 1 dag per week. En de maand daarna weer gewoon 4 dagen in de week. Financieel gezien kan ik daar niks op bouwen natuurlijk. Maar het werk is best fijn.
Momenteel bezig met een tussenjaar, ik weet nog niet 100% zeker of ik volgend jaar een nieuwe opleiding begin, maar ik houd me zelf gewoon voor dat ik dit jaar een tussenjaar neem. Mede omdat ik mbo zelf een laag niveau vind en ik weet dat er meer in mij zit. Maar welke opleiding weet ik niet.
Ik ben erg prestatie gericht en pietje precies, al weet ik dit soms ook los te laten.
In mijn tussenjaar wil ik niet stil zitten, zo zit ik niet in elkaar. Ik heb volgende week mijn eerste auto rijles en wil hier voor gaan. Ook heb ik een curcus op het oog, maar deze begint in Januari pas. Echter heb ik me hier nog niet voor ingeschreven.
Ik sta relatief gezien positief in het leven, kan soms super makkelijk over dingen denken, maar kan ook vrezelijk malen en onzeker zijn over mijn doen, laten en handelen.
Ik kan heel enthoustiast praten over mijn dieren en kan best vrolijk zijn en overkomen.
Klinkt allemaal nog vrij onschuldig hé, vond ik ook.
Maar nu komt de andere kant.
Ik heb helemaal geen hobby, tenminste ik kan me er geen bedenken. Lezen vind ik wel leuk, mits een leuk boek natuurlijk, maar daar heb ik geen rust in me kont voor, dus ik lees weinig tot niet.
Tekenen vind ik leuk, maar ik heb er totaal geen rust voor en raak snel geirriteerd aan mijn niet perfectheid. Oefening baart kunst dat weet ik, maar mislukt het een keer, dan liggen mijn potloden 3 maanden (of langer) in een hoek en kijk er niet naar om. Puur omdat het voelt alsof ik het toch niet kan en er gewoon geen motivatie voor heb.
Kleuren in die volwassen kleurboeken, leuk, maar heb het geduld niet.
Series kijken, echt niet dat ik daar aan toe kom, ik vergeet ze of heb geen rust in me kont om ze te kijken. Paardrijden heb ik gedaan, ik mis het, maar kom er gewoon niet aan toe vanwege vermoeidheid na het werk. Heb zelf ook geen eigen paard of verzorgpaard. Ik werk wel met paarden, dus de paarden mis ik niet, maar het rijden wel.
Al deze bovenstaande dingen (op paardrijden na) voelen nutteloos. Ik heb er niks aan, de wereld heeft er niks aan. Waarom zou ik ze doen als ze niks opleveren. En stilzitten kan ik niet, ik ben iemand die van bewegen houd. Maar voor paardrijden heb ik geen energie.
En bewegen doe ik zeker op de dagen dat ik werk, gemiddeld zo’n 15 a 20km per dag lopen en 9km fietsen.
Als ik stil zit op de bank, een klein spelletje speel op mijn Ipad of die ene keer wel een boek lees, dan voel ik me slecht, stilzitten voelt slecht. ‘Niks’ doen voelt slecht. Ik wordt er humeurig van, chagerijnig, emotioneel omdat ik me zelf irriteer met mijn eigen humeurigheid. Ik wil wat doen, maar voel me futloos, weet niet wat ik wil doen, heb geen energie om wat te doen, maar toch voel ik me rot omdat ik niks doe. Logisch? Nee helemaal niet. Mijn hoofd is niet logisch denk ik.
Ik voel me gezicht gewoon ‘hangen’. Ik ‘voel’ me gezicht chagerijnig staan.
Op vrije dagen probeer ik wel wat te ondernemen, vaak is het rondje door de stad lopen, doelloos en vaak niks kopend. Om toch wat te ‘doen’. Maar ook dit voelt slecht en ik irriteer me snel aan mensen die tergend langzaam lopen.
Laatst op het werk had ik het ook. Ik liep over het terrein met een paard, er waren vrachtwagens een stukje verder op die allemaal aan het toeteren waren. Iets wat in meerdere gemeentes gehouden worden, een dag dat verstandelijk beperkte kinderen mee mogen in een vrachtwagen om ergens een ijsje te eten bijvoorbeeld en weer terug te rijden naar beginpunt. Helemaal geweldig natuurlijk voor die kinderen, niks mis mee, juist goed dat het gedaan wordt! In de ochtend kwamen ze voor het eerst langs, niks aan de hand met mij. In de middag weer en toen liep ik dus met dat paard. Niks aan de hand met het paard, hij was gewoon braaf. Echter moest ik me best doen niet vol te schieten en compleet in tranen uit te barsten. Het raakte me gewoon, niet het feit dat dit georganiseerd werd voor verstandelijk beperkte kinderen, nee het geluid. Ik heb geen nare ervaring aan het toeteren van vrachtwagens, dus dat was het niet, zelf denk ik overprikkeld. Maar waarom in de ochtend niet en in de middag wel?
Ook ben ik zeer vermoeid, 5 dagen werken is (nog) niet aan mij besteed, zeker niet als ik geen twee aaneengesloten dagen vrij ben. Het is vrij zwaar werk en ik ben daar nog niet klaar voor blijkbaar. Dat is duidelijk en daar ga ik werk van maken bij mijn baas. Maar ik ben dus vrezelijk moe. Ook tijdens mijn vakantie (2 weken) heb ik niet kunnen bijtanken! En toen lag ik om half 10/10uur op bed en werk om 8uur wakker. Gemiddeld lig ik op een werkdag nu tussen 10uur en 11uur in me bed en sta om half7 op. Dus te weinig slaap is het niet. Ik slaap zelfs best goed. Misschien wel te weinig voor mij, maar niet minder dan 8uur slaap in iedergeval.
Vanochtend wilde ik uitslapen, want ik ben vrij van werk. En dat lukte dus niet omdat er steigerbouwers de steigers om half 8 al aan het afbreken waren, en zeker niet zachtaardig maar met een hoop kabaal. Ik hoorde me moeder al naar de woonkamer lopen want die was ook wakker dus. Ik wilde persee uitslapen, want ik was er gewoon aan toe. Dus toen ben ik naar de slaapkamer van me moeder gegaan, aan de andere kant van het huis. En daarmee hoopte ik dus ook aan de andere kant van het geluid om daar verder te slapen. Ik had gewoon slaap nodig, dus dan is een bed een bed. Nou een kwartier later waren ze voor huis hard aan het gooien en schreeuwen met dingen. Dus niet kunnen uitslapen. Ik me bed uit en ja hoor, BAM huilen. Ik wilde gewoon zo graag uitslapen
Maar is het niet kunnen uitslapen zo erg dan dat ik daarvoor moet huilen?
Ook begint mijn lichaam me te irriteren. Ja er zijn mensen die er erger aan toe zijn daar ben ik me zelf van bewust en eigenlijk mag ik niet zeuren en er over klagen.
In de familie heerst artrose. Vooral in voeten, handen, rug en knieën. Nu heb ik net zoals oma en mams een hallux valgus. Dan wel een beginnende, maar hij zit er. En twee jaar heb ik er met vlagen last van. Geen extreme pijn, maar ik voel hem zeker. Dat word de laatste maanden ook steeds vaker en erger. Vooral op werkdagen dat ik dus zo veel loop. Het irriteerd me dat het pijn doet en dat ik nu al vrijwel zeker artrose in heb zitten. Dit is niet bevestigt door een dokter, maar ik het precies, maar dan ook precies de zelfde klachten als me oma en moeder. En hun artrose is wek vast gesteld door een dokter.
Dit zeurende gevoel heb ik nu ook met vlagen in me wijsvinger sinds 1 maand! Dat is niet wat we afgesproken hebben. Het voelt stiekem een beetje of mijn lichaam me in de steek laat. Hallo, ik ben net 21...
Owh en op me werk loop ik tegen een aantal dingen aan. Iets wat te maken heb met dat ik anders tegen dingen kijk dan anderen. Irritaties lopen soms zo hoog op, dat ik er soms doorheen zit en thuis volschiet. Er moet zo veel gedaan worden in relatief gezien zo weinig tijd dat het niet te doen is. Maar het bij me baas leggen kan niet echt, want dan is het zwaai zwaai baantje.
Iets wat me ook aan het denken zetten was wat de dokter zei op mijn vermoeidheid. Ik moest voor wat anders naar de dokter en kaarte de vermoeidheid meteen ook even aan. Hij zei hele wijze woorden.
“Ben je wel in evenwicht? Doe je wel net zo veel dingen die je energie geven, als dingen die je energie opslurpen.” Het antwoord is nee. Maar hier loop ik dus in vast, ik heb er geen energie voor. En stilzitten voelt slecht.
Degene die dit allemaal gelezen heeft verdient oprecht een hele taart.
Owja om terug te komen op hobby’s mijn hobby is momenteel op bed liggen. Maar dit vertik ik om te doen, want dan denk ik helemaal dat het slechter gaat worden en ik echt echt echt niks mee uithaal.
Ik heb geen idee wat ik met dit topic wil, gewoon eens op een rijtje zetten hoe ik me voel. Terwijl dit voor mijn gevoel nog niet eens alles is waar ik mee zit en rondloop. Maar weet t allemaal even niet meer duidelijk op te schrijven.
Heb ik een burn out, of stel ik me gewoon aan, herkennen mensen dit, ben ik de enigste, zijn er tips of moet ik gewoon een vrezelijk harde schop onder me kont krijgen?
