Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 01-10-18 02:33

In de war.

Geplaatst door de TopicStarter: 01-10-18 02:33

Er zijn dagen dat ik in de spiegel kijk en blij ben mezelf te zien, en dan zijn er dagen dat ik in de spiegel kijk en mezelf liever rustig dood zie gaan. Ook al ben ik doodsbang voor de dood en wat er na komt?

Ik gun mezelf het geluk niet, geen klein stukje. Geen groot stukje ik ben bang. Bang om te houden van iemand, en van iets. Ik doe alles afkappen en als ik dan eindelijk eens een poging doe tot houden van eindigt het als een klap in men maag. Ik ben boos op mezelf, en op elke man met wie ik het bed heb gedeeld. Elke man die gebruik maakte van het meisje dat wanhopig zocht naar iets wat nooit ging komen. Iets wat er niet was, een illusie een droom of een wens?

Een moment koesteren wat niet bestond. Het is zo naar om altijd stoer te doen, als je soms gewoon weg wilt kruipen tegen iemand aan en keihard wil huilen. Ik ben boos op mezelf, op mijn vader, op drugs, seks, op alles. Alles waar ik zelf de macht aan heb gegeven.. Ik zou graag willen dat ik een stukje verdriet kon inruilen voor zelfvertrouwen.

In plaats van rust zie ik tijdens het auto rijden flashbacks, flashbacks van mannen die seks hebben met een meisje van 15, jongens die dit normaal vinden. Die het niet uitmaakten dat zij niet beweegt of geniet. Mannen die hun zin doordrammen, een meisje dat toegeeft simpelweg omdat ze hoopte bij iemand te horen. Na jaren vechten voor aandacht van haar vader, gewoon van een man te horen dat ze genoeg was. Dat meisje had nooit verwacht zo in de knoop te zitten met zichzelf? Misselijk van angst, paniekaanvallen als ze alleen is, rillerig en een constant vies gevoel. Grijpen naar drank en drugs om het gevoel van zich af te spoelen de walgingen en herinneringen aan haar vader.

En vlak daarna de buurman zijn genoeg om zich soms te realiseren dat ze niet meer dan een object was om mannen een goed gevoel over zichzelf te geven. En hoe zij zich voelde maakte niet uit.
Elke relatie die uitdraait op een macht spelletje het constante gevoel dat mensen over haar praten, de constante angst om niet genoeg te zijn. Soms het zo intens moe zijn van dit gevoel, de beeldebn en het verdriet.

Ik dacht stomweg het grootste stuk zelf verwerkt te hebben, helaas is niks minder waar.
Moest het even kwijt.

Was aub even niet te hard, snap dat mensen mogen reageren hoe ze willen op een forum. Maar zou t waarderen.

**Geplaatst:** 01-10-18 03:19

Re: In de war.

Geplaatst: 01-10-18 03:19

Heel veel sterkte. Als ik jou was zou ik hier wel hulp voor gaan zoeken.
Er zijn professionals die je hier bij kunnen helpen.

"Alles van waarde is weerloos" ~Lucebert

**Geplaatst:** 01-10-18 06:13

Re: In de war.

Geplaatst: 01-10-18 06:13

Hele dikke knuffel.

Heb je een paar maanden terug noh hulp gekregen?
Hoe is dat gegaan?

**Geplaatst:** 01-10-18 06:37

Geplaatst: 01-10-18 06:37

Wat een verhaal zeg :(:)

Een hele dikke knuffel!

Heb je hiervoor hulp gezocht? Ik weet dat dat een hele grote stap is, vooral als je het vertrouwen in mensen kwijt bent, maar hulp die bij je past werkt. Het is niet niets wat jij hebt meegemaakt.

Afbeelding

**Geplaatst:** 01-10-18 07:22

Re: In de war.

Geplaatst: 01-10-18 07:22

Wat erg voor je. Ik kan je toch alleen maar aanraden om hier hulp bij te zoeken. Het klinkt als PTSS en dan heb je echt hulp nodig om hier mee om te kunnen gaan.

"Through dangers untold and hardships unnumbered, I have fought my way here to the castle beyond the Goblin City to take back the child that you have stolen. For my will is as strong as yours, and my kingdom is as great - You have no power over me"

**Geplaatst:** 01-10-18 08:43

Geplaatst: 01-10-18 08:43

Ach TS, heel veel sterkte :(:)

.
Zoals de rest ook zegt, ik denk dat hulp inschakelen een goede stap zou zijn.

Nogmaals dikke knuffel!

Witte paarden snel smerig? Nee joh, ze weten gewoon nog niet welke kleur zij willen hebben!

**Geplaatst:** 01-10-18 08:58

Geplaatst: 01-10-18 08:58

Lieve meid,
Ik weet dat het niet echt tot je doordringt maar je bent echt de moeite waard!
En ik heb de balen van kerels die zo ongevoelig zijn en zich niks aan trekken van de gevoelens van meisjes/vrouwen. Het ligt niet aan jou maar aan de mannen.

Ga eens het boek je kunt je leven helen van Louise Hay lezen en doe de oefeningen.
Zoek er een therapeut bij die je kan helpen.
Het is heel verrassend!

Een balende man....
Die zich schaamt voor zijn soortgenoten.

Vuurwerk helemaal zat?
Teken de petitie,!!!!
https://petities.nl/petitions/vuurwerkv ... htqSlfkUUw

**Geplaatst door de TopicStarter:** 01-10-18 09:42

Re: In de war.

Geplaatst door de TopicStarter: 01-10-18 09:42

Bedankt voor alles super lieve reacties tot zover! Ik was inderdaad bezig met hulp zoeken, gesprek is nu gepland voor 6 november. Dit zou in september zijn maar was te nerveus om te gaan.

Er zijn dagen dat ik me dus best oke voel maar zoals vandaav mezelf uit bed moet slapen, en tabletjes tegen de angst moet nemen.

Ik ben dus daadwerkelijk bezig met hulp zoeken! Maar het jd best een enge stap, ben onwijs bang dat ik alles aan iemand uitleg en dat ze daargelijk een mening over hebben.

**Geplaatst:** 01-10-18 09:54

Re: In de war.

Geplaatst: 01-10-18 09:54

Knap dat je hulp zoekt. Dat lijkt me de lastigste stap. Makkelijk gezegd maar probeer geen angst te hebben voor de mening van de professionals. Die hebben ervaring met mensen die nare dingen hebben meegemaakt en als het goed is zullen ze niet oordelen maar juist naar de oorzaak zoeken.

Heel veel sterkte en kracht gewenst en een virtuele hug

Gezocht kundige tandarts omgeving Druten/Beuningen/Nijmegen

**Geplaatst:** 01-10-18 09:59

Geplaatst: 01-10-18 09:59

Toby1 schreef:
Bedankt voor alles super lieve reacties tot zover! Ik was inderdaad bezig met hulp zoeken, gesprek is nu gepland voor 6 november. Dit zou in september zijn maar was te nerveus om te gaan.

Er zijn dagen dat ik me dus best oke voel maar zoals vandaav mezelf uit bed moet slapen, en tabletjes tegen de angst moet nemen.

Ik ben dus daadwerkelijk bezig met hulp zoeken! Maar het jd best een enge stap, ben onwijs bang dat ik alles aan iemand uitleg en dat ze daargelijk een mening over hebben.

Bij het aangaan van professionele hulp hoef je hier niet bang voor te zijn.
Zij weten tevens wat te vragen, wanneer doorvragen en wanneer stoppen. Het zal zwaar zijn maar je tevens opluchten.
Een luisterend oor is zooo belangrijk en je gehoord voelen.
Het begint alleen bij acceptatie dat er iets is waar je mee aan de slag moet wanneer je verandering wil indien je er last van hebt.
Veel succes!

Besmet met het spikkelvirus www.dalmindys.nl

**Geplaatst:** 01-10-18 10:08

Geplaatst: 01-10-18 10:08

Toby1 schreef:
Er zijn dagen dat ik in de spiegel kijk en blij ben mezelf te zien

,
....om vast te houden! !!

Dan de rest nog.
Rot dat je pas over een maand terecht kunt!

Wees svp niet banger dan strikt noodzakelijk dat een professionele hulpverlener - vraag om een vrouw! - jou zou veroordelen! :(:)

En sexueel geweld komt helaas vaak voor. _-:(

De schuld bij jezelf zoeken is een overlevingsmechanisme. "Als ik het fout doe, heb ik het in de hand". Karateles nemen is niet verkeerd, maar jij bent niet verantwoordelijk voor de wandaden van een ander.

Citaat:
Ik gun mezelf het geluk niet, geen klein stukje. Geen groot stukje ik ben bang. Bang om te houden van iemand, en van iets. Ik doe alles afkappen en als ik dan eindelijk eens een poging doe tot houden van (....)

Klinkt mij in de oren als een overlevingsmechanisme.
Dat heb je nu nog nodig en in die zin is het prima.
Maar in therapie hoort het wel te verdwijnen.

Citaat:
Ik ben boos op (...) op elke man met wie ik het bed heb gedeeld. Elke man die gebruik maakte van het meisje dat wanhopig zocht naar iets wat nooit ging komen. Iets wat er niet was, een illusie een droom of een wens?

Dat is alleen maar heel erg goed!
Al hoop ik wel dat die woede jou niet uit je slaap houdt.

Citaat:
In plaats van rust zie ik tijdens het auto rijden flashbacks, flashbacks van mannen die seks hebben met een meisje van 15, jongens die dit normaal vinden. Die het niet uitmaakten dat zij niet beweegt of geniet. Mannen die hun zin doordrammen, een meisje dat toegeeft simpelweg omdat ze hoopte bij iemand te horen. Na jaren vechten voor aandacht van haar vader, gewoon van een man te horen dat ze genoeg was. Dat meisje had nooit verwacht zo in de knoop te zitten met zichzelf? Misselijk van angst, paniekaanvallen als ze alleen is, rillerig en een constant vies gevoel. Grijpen naar drank en drugs om het gevoel van zich af te spoelen de walgingen en herinneringen aan haar vader.

Flashbacks horen bij ptss.
In de 2e fase van het verwerkingsproces kun je met emdr (op Wikipedia staat er wel een goed artikel over) die flashbacks de nek omdraaien.

Citaat:
En vlak daarna de buurman zijn genoeg om zich soms te realiseren dat ze niet meer dan een object was om mannen een goed gevoel over zichzelf te geven. En hoe zij zich voelde maakte niet uit.
Elke relatie die uitdraait op een macht spelletje het constante gevoel dat mensen over haar praten, de constante angst om niet genoeg te zijn. Soms het zo intens moe zijn van dit gevoel, de beeldebn en het verdriet.

[quote]
...en aandacht voor macht en leren hoe je je machstpelletjes van het lijf houdt zit al in de eerste fase van het verwerkingsproces.

Je suis Charlie - comme tout le monde.

(...en BAH wat is dit onderschrift actueel. )

**Geplaatst door de TopicStarter:** 01-10-18 15:30

Re: In de war.

Geplaatst door de TopicStarter: 01-10-18 15:30

Superlieve berichten tot zover! Doet me echt wel wat om deze berichten te lezen !

**Geplaatst:** 04-10-18 23:17

Geplaatst: 04-10-18 23:17

Heel veel sterkte!

Wat jammer dat je te nerveus was voor de vorige afspraak.

Heb je een idee hoe je zou kunnen aanpakken dat je voor de volgende afspraak wél durft te gaan? Heb je een vriendin die je kan vragen mee te gaan bijvoorbeeld (niet tot in het gesprek, maar ervoor/erna)... of om die persoon van wie je hulp gaat krijgen eerst telefonisch te spreken? Misschien helpt het om er voor of er na sowieso al in de buurt te moeten zijn voor iets anders?

Wat gaat jou overtuigen om wél te gaan? Mocht je weer nerveus worden?

"Every song has a CODA, a final movement. Whether it fades out or crashes away. Every song ends. Is that any reason not to enjoy the music?"

**Geplaatst:** 04-10-18 23:46

Geplaatst: 04-10-18 23:46

Hier een professional, ik spreek meerdere keren per week met meiden/vrouwen met soortgelijke problemen en gevoelens als die van jou.
Misschien kan ik je gerust stellen door te zeggen dat ik niet oordeel, je absoluut niet de enige bent en dat het alle vrouwen die ik tot nu toe heb gesproken oplucht om de stap naar hulp toch te zetten?
Je verdient het, gun het jezelf.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 05-10-18 13:24

Geplaatst door de TopicStarter: 05-10-18 13:24

Majabeestje schreef:
Hier een professional, ik spreek meerdere keren per week met meiden/vrouwen met soortgelijke problemen en gevoelens als die van jou.
Misschien kan ik je gerust stellen door te zeggen dat ik niet oordeel, je absoluut niet de enige bent en dat het alle vrouwen die ik tot nu toe heb gesproken oplucht om de stap naar hulp toch te zetten?
Je verdient het, gun het jezelf.

Dat is inderdaad al best een fijne gerusstelling! Ik heb van de huisarts medicatie voorgeschreven gekregen voor wat meer rust. Deze wil ik alleen absoluut niet, omdat er bij bijwerkingen staat gewichtstoename en depressie. Beetje verwarrend dus ! Ik zat te denken misschien kan ik na het eerste gesprek iemand meenemen..

**Geplaatst:** 05-10-18 13:31

Geplaatst: 05-10-18 13:31

Citaat:
Ik heb van de huisarts medicatie voorgeschreven gekregen voor wat meer rust. Deze wil ik alleen absoluut niet, omdat er bij bijwerkingen staat gewichtstoename en depressie. Beetje verwarrend dus ! Ik zat te denken misschien kan ik na het eerste gesprek iemand meenemen..

...dat klinkt mij in de oren als een anti depressivum van de ssri groep.

En er zijn andere middelen 'om wat meer rust' te krijgen.
De drogist heeft GABA, L- Gluamine en Salvia Officinalis. Ze werken alle drie net iets anders, combineren is toegestaan en het werkt vaak beter dan valeriaanpilletjes of vrouwenmantelthee.

En uiteraard zijn er ook maatregelen om wat meer rust te krijgen.
Wandelen op zonnige dagen.
Bij emoties rammen op kussens.

En de goede, oude 'oefening van de vijf zintuigen'.
....ik had ooit een uitstekend therapeut die 'dramde' mbt de 'oefening van de vijf zintuigen'.
Begin ermee, zodra je je rot voelt: "wat wil ik nu ruiken? " We hebben ook van tijd tot tijd gesproken over geur, zij deed me het boek van Margriet Dudok van Heel aan de hand, over essentiële olie voor honden en paarden. Uiteraard: je kunt ook die lekkere after shave op doen en momenteel brand ik wierook die ik heb "afgekeken" op yogales.
Vraag twee: "welke thee wil ik nu drinken? " Ik houd niet van kou (en kou hoort soms bij verdriet) dus drink ik warmhoudthee: met gember, zoethout en pepermunt. Of ook wel: glas half vullen met warm water, sinaasappelsap en een beetje yoghurt en kaneel. Of een prakje cacaopoeder en sinaasappelsap met gember, kaneel en bessen op siroop. Mjum!
....welke kleuren wil ik nu zien...?
De kleuren die ik draag zijn doorgaans rood, geel, oranje: warm, graag! !
Ik heb min of meer alle kleuren van de regenboog in de kast.

"Wat wil ik nu voelen met mijn huid?" Warmte, dus. Mooie zachte omslagdoek, goede stoffen - maar massage kan ook, of lekker je spieren losschudden.

"Wat wil ik nu horen? " Uiteraard lieve woorden. Maar mijn cdverzameling zet ook zoden aan de dijk. Momenteel moet het vooral vrolijk en a tempo zijn, als ik verdriet heb is er een stapel cd's met harpmuziek (staat al in de bijbel, zo oud als de mensheid: van een harp kalmeer je).

Je suis Charlie - comme tout le monde.

(...en BAH wat is dit onderschrift actueel. )

Wie is er online