Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-09-18 15:55

Als ze denken dat je dood wilt/depressief bent

Geplaatst door de TopicStarter : 25-09-18 15:55

Hooi,

eigelijk is dit een topic over aannames, ik ben erg benieuwd of mensen met een soortgelijk probleem kampen en hoe men hier mee om gaat.

Ik werk bij mijn ouders in de zaak, lekker achter de schermen in de horeca. Mijn zusje werkt hier ook en de collega's die ik heb ken ik door de beugel genomen al een eeuwigheid.

Nou werd ik vandeweek door mijn vader apart genomen, men merkt aan mij dat er 'iets' is, hiermee refereren ze naar de dagen dat ik enorm pijn in mijn rug heb en ik liever met rust gelaten word (lees: ik ga geen uitgebreide gesprekken aan en ik verbijt me regelmatig van de pijn). Dit is eens in de zoveel tijd en al jaren het geval.

Alleen nu gaat men er kennelijk van uit dat ik depressief ben en is men bang dat ik zelfmoord wil plegen om de volgende redenen:

Ik ben 33 en heb geen partner.
-Ik vind het juist lekker rustig, ben druk bezig met het starten van mijn eigen zaak.

Ik heb geen kinderen.
-Ik heb geen kinderen omdat ik nooit kinderen heb gewild.

Ik ben niet succesvol.
-Nee, iets waar ik nu aan werk, maar waar ik niet wrokkig over ben.

Alles gaat mis bij mij.
-Niet dat ik weet, ik pies niet vaker naast de pot dan een ander.

Ik heb maar zelden uitjes.
-Klopt, maar als ik ze heb doe ik het goed, verder werk ik lekker aan mijn toekomst.

Ik heb geen vrienden.
-Heb ik wel maar ze lopen mijn deur niet plat en vice versa. Ik hou daar niet van. En de weinige vrienden die ik heb zijn ook echt van het kaliber waar je mee het verzorgingstehuis op stelten zet in de toekomst.

Oftewel, er is niks, behalve die poedersuiker rug zo nu en dan, waar iedereen van op de hoogte is. Ik kan zeggen wat ik wil, maar ik heb kennelijk op mijn voorhoofd staan: Faalhaas, Hopeloos, Suïcidaal, Pechvogel en Depressief :')

. Zijn er meer mensen die te maken hebben met dit soort aannames? Het is niet zo dat ik er onder lijd ofzo, ik stoor me er alleen nogal aan maar weet toch wel dat het geen nut heeft ze te blijven corrigeren. Hoe gaan jullie er mee om of zouden jullie met dit soort mensen omgaan?

**Geplaatst**: 25-09-18 15:59

Re: Als ze denken dat je dood wilt/depressief bent

Geplaatst: 25-09-18 15:59

Wat apart dat ze dat denken. Je kunt toch niet altijd vrolijk en gezellig zijn? Het is nogal wat om dat meteen te denken.

Zelf zou ik er weinig zin in hebben dat mensen dat denken. Ik zou denk ik de collega's een keer bij elkaar roepen. Zeggen dat je het waardeert dat ze bezorgd zijn maar dat je gewoon last van je rug hebt zo nu en dan.

Daarna zou de kous er voor mij afzijn. Hopelijk kun je je naasten geruststellen. Het is nogal iets dat men denkt dat je met zelfmoordgedachten rond loopt.

**Geplaatst**: 25-09-18 16:02

Geplaatst: 25-09-18 16:02

Ik zou ze persoonlijk gewoon duidelijk vertellen dat dit niet het geval is maar je gewoon veel pijn hebt en verder van je leven geniet!

Je collega's zullen het vast niet slecht bedoelen en willen gewoon het beste voor je.

**Geplaatst**: 25-09-18 16:03

Re: Als ze denken dat je dood wilt/depressief bent

Geplaatst: 25-09-18 16:03

Ik zou het gewoon even duidelijk uitleggen, wel lief dat ze zich zo om je bekommeren.

**Geplaatst**: 25-09-18 16:05

Geplaatst: 25-09-18 16:05

Ik zou helemaal niet reageren, dat vind ik nou ècht de moeite niet. Laat ze denken wat ze willen. Waar verspillen zij hun energie nou aan?

**Geplaatst**: 25-09-18 16:07

Geplaatst: 25-09-18 16:07

Ik vind het grenzeloos dat mensen dat denken én uitspreken. Het zou niet eens in me opkomen en als ik denk dat iemand suïcidaal is dan zou dat ergens vandaan moeten komen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-09-18 16:13

Geplaatst door de TopicStarter : 25-09-18 16:13

Naja wat hier dus gebeurd is dat ze mijn situatie vergelijken met die van zichzelf, zich vervolgens in mijn verplaatsen en tot de conclusie komen dat ik dood ongelukkig zou moeten zijn omdat ik hun hobbys/leefwijze niet heb/volg. En wat ik niet aan hun verstand kan brengen is dat ik niet hun ben, dat ik niet voor niks in het leven sta op de manier zoals ik dat sta. Ik ben inderdaad ook op het punt dat ik er niet meer over in discussie ga, het is goed bedoeld, tis familie en mensen die ik al heel lang ken (plus geroddel onderling) dus ergens wel goed bedoeld, maar allemachtig, dat gebrek aan begrip en acceptatie van wie ik ben, dat ze er niet in kunnen komen dat ik het wel prima vind zoals dingen nu gaan

. Heb er helaas wel elke dag mee te maken

.

**Geplaatst**: 25-09-18 16:16

Geplaatst: 25-09-18 16:16

Mensen begrijpen het vaak niet. Je "moet" toch sociaal zijn, veel vrienden hebben, voor iedereen klaar staan, carrierre willen maken, een gezin en kinderen willen.
Ik denk altijd bij me zelf, ach rot toch op :')

Net als jij sta ik het leven TS.
Sociaal ben ik zeker, maar als ik er eens geen zin in heb dan zonder ik me af of ze merken het wel aan me >;)

Het leven is nu eenmaal niet altijd rozengeur en manenschijn.
Ik ben 35, wel een partner maar geen kinderen. En die wil ik ook niet, want ik houd niet van kinderen (mensen kijken me altijd geschockt aan als ik dit zeg :wow:

).
Mijn baan vind ik heerlijk, maar ik heb geen ambities om door te groeien. Ik ben prima op mijn plek.
En ik ga zelden ergens heen, gewoon omdat ik daar geen behoefte aan heb. Mijn paard krijgt veel aandacht en mijn vriend ook. Bovendien zie ik mijn collega's 8 uur per dag dus... Ik heb een paar goede vriendinnen die ik 1 x per maand zie of zo.
I ♡ my life

en hoef geen verantwoordelijkheid aan anderen af te leggen hier voor.

Edit: Mensen die echt depressief zijn of zelfmoordneigingen hebben, daar merk je het vaak helemaal niet aan. Het zijn net de vrolijkste mensen die altijd goed weer spelen die veel onuitgesproken gevoelens hebben.
Helaas al een paar keer meegemaakt

Laatst bijgewerkt door NRJ op 25-09-18 16:21, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 25-09-18 16:20

Geplaatst: 25-09-18 16:20

Herkenbaar!

Toen mijn vriend en ik nog in zijn geboorte dorp woonden, kwam zijn zus op een avond bij ons om te vragen of we wel goed in ons vel zaten, en of het wel goed met ons ging. Reden:

- we lieten soms de hond uit met een trainingsbroek aan.
na een dag werken en strakke broek is dat weleens lekker chill ja...
- op een zondag kwam zus en zwager onverwacht langs en ik liep nog in pyjama. (15.00 's middags.)
Als ik nergens heen hoef en geen afspraken heb, heb ik regelmatig een pyjama dag, mag ik?? Ik werk hard genoeg door de week...
- we waren wat minder te zien op feestjes in het dorp.
we waren flink aan het sparen voor een eigen huis

We waren hier dus ook niet zo gecharmeerd van. Zijn zus had het ook al met wat andere dorpsgenoten besproken

Mijn vriend heeft haar toen maar even verteld wat hij er van vond, nooit meer last gehad.
(mag duidelijk zijn dat ik daar dus niet weer ga wonen :')

)

Dus ik begrijp redelijk hoe jij je nu voelt TS, ik zou je collega's bijeen rapen en vertellen hoe het met je gaat en laat ook weten hoe je je voelt dat er zo over jou gedacht word.
En voel je niet verplicht om je te verantwoorden tegenover je collega's. Wat maakt het hen bijv. nou uit of je wel/geen kinderen hebt, hebben ze niks mee nodig.

**Geplaatst**: 25-09-18 16:26

Geplaatst: 25-09-18 16:26

Is het ook niet een beetje randstads? Als je na je 30e geen partner hebt, niet boven de 3000 pm verdient, geen 20 goede vrienden hebt, niet minstens 2 keer de wereld over gereisd bent en dus geen -in hun ogen- succesvol leven hebt, dan ben je idd wel sneu ja...

Het is lastig, ik kan je ook niet goed helpen, behalve dat ik het juist andersom meemaakte. Zo'n knappe gezellige meid met vlotte babbel en geweldige vriend kan toch niet depressief worden? :')

Afgelopen vrijdag zei een jongen me nog letterlijk 'ik geloof niet dat jij depressiever geweest bent dan ik'. Dus... :')

**Geplaatst**: 25-09-18 16:26

Geplaatst: 25-09-18 16:26

lieveli schreef:
Ik vind het grenzeloos dat mensen dat denken én uitspreken. Het zou niet eens in me opkomen en als ik denk dat iemand suïcidaal is dan zou dat ergens vandaan moeten komen.

Dit.

Hoe weet je eigenlijk dat ze het over je denken/zeggen TS? Zeggen ze het ook recht tegen jou?

**Geplaatst**: 25-09-18 16:36

Re: Als ze denken dat je dood wilt/depressief bent

Geplaatst: 25-09-18 16:36

Ik vind dat er, over het algemeen, veel te weinig op elkaar "gelet" wordt. Een aanname is niet altijd leuk, maar gelukkig zijn er iig mensen bezorgd om je.. Ze geven om je, dat is best wat waard aangezien er heel vaak door mensen hun hoofd in t zand wordt gestoken.. En gelukkig is het deze keer een onnodige bezorgdheid..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-09-18 17:11

Re: Als ze denken dat je dood wilt/depressief bent

Geplaatst door de TopicStarter : 25-09-18 17:11

Inderdaad heel herkenbaar. Ik ben niet zoals 'alle anderen' en, hoewel het vandaag de dag wel redelijk geaccepteerd wordt dat je als vrouw zijnde alleen bent als 30+er, blijven ze je soms echt aankijken alsof ze water zien branden, en inderdaad, als je over kinderen begint :')

dan binden ze me nog net niet aan de schandpaal :')

. Ik ben gewoon lekker down to earth, ik verwacht niks, ik hoop alleen. En als weg 1 niet naar Rome leidt dan doen 10 anderen dat misschien wel. En als het dan wat langer duurt, who cares. Ik wil dingen gewoon op mijn manier doen, ongeacht of dat een acceptabele weg is of niet :')

. Maar dat is raar ofzo... Zou kunnen hoor dat dat met de randstad te maken heeft, maar dat weet ik niet zeker, heb niet zo veel vergelijkingsmateriaal.

Joolien, je komt inderdaad over als een hele leuke gezellige spontane meid, maar ik kan niet snappen dat mensen dan niet kunnen begrijpen dat het niet goed kan gaan. Werd je als ondankbaar aangemerkt? Hoe gaat het nu met je? Dat een depressie niet erkend wordt is veel erger dan een depressie aangepraat worden...

@Berdien, mijn vader heeft het gevraagd, mijn zusje ook wel eens, in combinatie met de mededeling dat ze niet kan geloven dat ik gelukkig ben. Daarnaast heeft mijn vader door laten schemeren dat iig 1 collega denkt dat het heel slecht met me gaat. Die heeft me er nooit mee geconfronteerd dus ik weet niet zo geid waar dat vandaan komt, maar zal hoogst waarschijnlijk een combi zijn van aannames en geroddel. Wat hij precies denkt weet ik ook niet, enkel dat hij zich zorgen maakt en soms het gevoel heeft dat niemand wat goed kan doen bij mij. Goed bedoeld, maar als ik met een pijnlijke rug loop (wat ik ook aangeef, en dat ik slecht heb geslapen) ja dan trek ik af en toe even een lelijk gezicht als ik een verkeerde draai maak

. Logisch toch of doe ik nou weer aannames?

.

Allemaal heel goed bedoeld inderdaad, maar jeetje, laat die aannames zitten, denk logisch na, ga er niet vanuit dat ik depressief of boos ben terwijl je weet dat ik last heb van mijn rug, ga er niet met elkaar over lopen banketstaaf :')

en vergelijk mij niet met jezslf en als het dan toch met mij ter sprake moet komen met mij, geloof me dan op mijn woord en blijf er niet aan hangen... Maar dat is helaas dus moeilijk,

**Geplaatst**: 25-09-18 17:13

Geplaatst: 25-09-18 17:13

Mariposa11 schreef:
Ik vind dat er, over het algemeen, veel te weinig op elkaar "gelet" wordt. Een aanname is niet altijd leuk, maar gelukkig zijn er iig mensen bezorgd om je.. Ze geven om je, dat is best wat waard aangezien er heel vaak door mensen hun hoofd in t zand wordt gestoken.. En gelukkig is het deze keer een onnodige bezorgdheid..

Dit dus

**Geplaatst**: 25-09-18 17:18

Geplaatst: 25-09-18 17:18

Ik vind het niet gek dat als je niet uitstraalt dat je gelukkig bent anderen denken dat je niet gelukkig bent en zich misschien zelfs zorgen maken doordat je ongelukkig overkomt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-09-18 17:23

Geplaatst door de TopicStarter : 25-09-18 17:23

GDG schreef:
Ik vind het niet gek dat als je niet uitstraalt dat je gelukkig bent anderen denken dat je niet gelukkig bent en zich misschien zelfs zorgen maken doordat je ongelukkig overkomt.

Naja, ik loop hier gewoon lol te trappen met mensen, doe mijn verhaaltje over het weekend, loop af en toe te klieren met collega's, als ik maar geen pijn heb. Enige wat ik niet doe is met de tiener en jonge 20-erg blijven hangen op de zaak om te zuipen...

**Geplaatst**: 25-09-18 17:49

Geplaatst: 25-09-18 17:49

Ik ben het heel erg met Mariposa11 eens.

Duidelijk zeggen dat je waardeert dat ze bezorgd zijn om jou, maar dat er werkelijk waar niks aan de hand is en je hun voortdurende vragen daarnaar lastig vindt. En eventueel aangeven dat mocht je problemen hebben, je hulp zal zoeken, hetzij bij hen, hetzij bij anderen. Dat stelt hen hopelijk gerust.

**Geplaatst**: 25-09-18 17:51

Geplaatst: 25-09-18 17:51

Xyris, zelf ben ik van de randstad naar het oosten verhuisd, en ik merk wel wat verschil daarin. Hier is t dan wel weer snel 'ach blijf niet hangen in t verleden en ga gewoon door', maar in t westen is het ooik een soort taboe, dat het allemaal maar goed moet gaan. Ik ben het wel eens dat het fijn is dat ze je zorgen over je maken

Beter dat dan net doen alsof er niks aan de hand is

Weet je zeker dat je ok bent? (Geintje

)

Niet zozeer ondankbaar, maar meer onbegrip. Mijn vriend zei laatst dat sommige mensen blijkbaar denken dat je niet depressief kunt zijn als je knap bent en/of een goede uitstraling hebt. Dat je alleen depressief kan zijn als je met je ongewassen haar en zwarte wallen onder je ogen ergens in een hoekje zit ofzo. Niets meer dan stigmatiseren

Maar goed, ik kan er wel om lachen en als ik mensen dan rustig uit leg wat ik zoal heb meegemaakt, dan stellen ze hun mening vaak wel bij.
Het gaat heel goed met me overigens, in mijn vriendengroep zijn we allemaal open en eerlijk over onze toestand enzo, dus dat is wel heel fijn.

**Geplaatst**: 25-09-18 18:17

Re: Als ze denken dat je dood wilt/depressief bent

Geplaatst: 25-09-18 18:17

Ik denk altijd..."wat je zegt ben je zelf"

Oftewel iedereen gaat altijd van haar of zijn eigen referentiekader uit, en bij de een is die erg oppervlakkig en bij de ander wat diepgaander.
Daarnaast, als mensen oordelen over je zonder met je te praten..dan vallen ze bij mij al onder de "oppervlakkige" soort en dan denk ik altijd. Lekker laten l*llen en je zoveel mogelijk proberen te omringen met mensen die beter bij je passen.

**Geplaatst**: 25-09-18 18:23

Re: Als ze denken dat je dood wilt/depressief bent

Geplaatst: 25-09-18 18:23

Ohhh ik zou daar heel simpel in zijn. Ik zou ook echt terug geven dat ik begrijp dat zij geen fijn leven hebben en zich daarom maar bemoeien met mijn leven,maar dat ik nog altijd zelf bepaal hoe ik mijn leven in vul en ook bepaal of ik er gelukkig mee ben ja of nee. En als ik hulp nodig heb dat zelf wel aan geef.
Bah,ik heb echt niks met dit soort bemoeienis.

**Geplaatst**: 25-09-18 18:57

Re: Als ze denken dat je dood wilt/depressief bent

Geplaatst: 25-09-18 18:57

Tot iemand zich voor de trein gooit, dan gaan mensen roepen dat t belachelijk is dat niemand wat gezegd heeft.. wees blij dat er mensen zijn met betrokkenheid, en wees blij dat t onterecht is..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-09-18 20:11

Re: Als ze denken dat je dood wilt/depressief bent

Geplaatst door de TopicStarter : 25-09-18 20:11

Fijn dat het goed gaat Joolien, had in het niet zo verre verleden geloof ik een topic langs zien komen. De mensen om je hebt kunnen inderdaad een wereld van verschil maken. Ik hoop dat het aanhoudt +:). Gek he, dat er zo'n steriotypisch beeld is... En ik denk dat ik er ook niet steriotypisch genoeg uit zie om aan die eisen te voldoen :')

. Mbt de randstad, wat jij zegt was me nog niet zo opgevallen maar ik merk wel een hele andere mentaliteit (mijn beste vrienden wonen in drenthe/groningen) het liefst vertrek ik gisteren om ergens in drenthe te settelen. Ik heb het niet zo op de randstad-mentaliteit, en het is ook geen geheim bij mijn ouders en collega's dat ik hier weg wil. Het heeft er natuurlijk ook deels mee te maken dat mensen (waaronder mijn familie) niet hun mond kunnen houden over privézaken en dat bepaalde zaken ook enorm aangedikt worden. Net zoals ARCTN heb ik sterk de neiging om te vluchten :')

. Wegwezen met dat domme gedoe... Om maar te zwijgen over het feit dat mijn ouders nogal graag zien dat ik bij een vriend van hun onder hypnose te gaan om 'dingen aan te passen'. Ik wil helemaal niks aangepast hebben, en al helemaal niet met behulp van die kwebbelvrienden en nog minder dmv hypnose :')

. Het is ook niet ongewoon voor mijn vader om mij online te traceren, en in het verleden ook mijn mails te lezen toen ik nog thuis woonde. De zorgen die nu weer de kop opsteken zijn dus wel vaker aan de orde, ondanks dat ze compleet ongegrond zijn...

That being said: Ik begrijp heel goed dat ze om me geven en dat ze het goed bedoelen, maar ik ben ook van mening dat er een beetje vertrouwen moet zijn... Als ik echt zelfmoord wilde plegen dan had ik dat de 1e keer dat ze dit dachten al wel gedaan :')

(was toen 15 oid, aanleiding was het hebben van mijn allereerste vriendje). Daarnaast, hoe vaak heb ik het inmiddels wel niet gezegd. Tis gewoon vermoeiend, ik word door iedereen om me heen gelabeld als depressief. Maak ik een schilderij met donkere tinten (omdat ik van contrasten houd met veel hooglichten en donkere vlakken) ben ik gelijk depressief, of ik kan het niet aan om mijn eigen zaak te starten. En het blijft niet alleen bij mijn ouders, zusje en collega's, maar mijn oma, waar ik altijd gezellige dingen mee doe, begon er vandeweek ook ineens over.

Het is dus een best wel irritant probleem die ik maar niet getackeld krijg, ondanks het feit dat ik heel goed begrijp dat ze het beste met mij voor hebben. En tis ook heel banketstaaf voor hun dat ze zich constant maar zorgen maken om niks :')

.

Wbt wat je zegt ben je zelf, daar sla je aardig de spijker op zijn kop. Vader is depressief geweest, moeder instabiel, zusje depressief en suicidaal (gelukkig allemaal in het verleden). Ik wandel er tussendoor en hou het boeltje bij elkaar indien nodig.

Mariposa, op zich een goed punt, ware het niet dat, zoals eerder gesteld wordt, je het juist niet merkt als mensen wel depressief zijn. Dit soort zaken zijn altijd schrijnend, en het is inderdaad dan maar hopen dat de persoon in kwestie hulp kan vinden, of op zijn minst een luisterend oor heeft.

**Geplaatst**: 25-09-18 20:45

Re: Als ze denken dat je dood wilt/depressief bent

Geplaatst: 25-09-18 20:45

Man hey, van hoe je ouders doen zou je bijna wel depressief raken ja :')

Wat verdrietig dat ze niet accepteren dat je bent wie je bent...