Hoe omgaan met moeilijke situatie?
Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Plaats een reactie
Pagina 1 van de 1
- Vlinder123
- Berichten: 42
- Geregistreerd: 17-08-18
Hoe omgaan met moeilijke situatie?
Geplaatst door de TopicStarter: 21-08-18 15:10
Ik schrijf het topic omdat de afgelopen periode voor mij best verwarrend is geweest en de laatste tijd zelfs best heftig. Door het op te schrijven hoop ik wat meer overzicht te krijgen en ik hoop ervaringen te kunnen wisselen en lezen hoe anderen met zo'n situatie om zouden gaan.
Half mei dit jaar werd ik ziek, misselijk, overgeven en uiteindelijk ook een tijdje buikpijn. Ik kon even niet werken door lichamelijke klachten maar ik wist ook eigenlijk wel dat deze klachten een uiting waren van geestelijke klachten. De periode daarvoor (eigenlijk al jaren) ging al niet zo makkelijk maar ja, nu was het onmogelijk om door te blijven gaan.
De lichamelijke klachten verdwenen maar ik wist zeker dat als ik weer zou beginnen met werken dat dan weer precies hetzelfde zou gebeuren. De bedrijfsarts wilde het goed aanpakken zodat ik gezond weer verder kan werken tot mijn pensioen dus die nam de tijd. Ik wilde toch graag weer wat werken en ging 2*4 uur werken.
Nu is het zo dat er bij mij autisme is vastgesteld en ik als behandelaar in een zorgsetting werk en dat kan soms best een zware combinatie zijn en ook de oorzaak van de overbelasting. Ik ging in behandeling bij een psycholoog (2e lijn na 14 maanden wachten).
Maar eigenlijk ging het steeds slechter, ik kon niet omgaan met de ongeplande dagen, niet de rust kunnen vinden, heel de tijd vluchten in veel sporten als maar weg zijn. Ik was heel erg op zoek naar rust maar kon dit niet vinden terwijl ik wel keer op keer ineens heel erg oververmoeid was en daarna wel 20 km ging hardlopen. Dit heb ik altijd al gehad maar nu ik thuis zat werd dit heel erg veel erger. Ik heb toen tegen mijn teamleider gezegd dat ik meer wilde werken ondanks dat ik voelde dat het alsmaar slechter ging.
Inmiddels had ik verschillende gesprekken gehad bij de psycholoog en die zij dat ze mij wilde testen op ADD/ADHD want dat heeft ook veel overlap met autisme. De conclusie was dat er ook sprake was van ADHD, ik moest hier wel even aan wennen want als mensen mij niet zo goed kennen kom ik erg rustig over maar toch was er ook sprake van de H van hyperactiviteit erbij.
Het ging eigenlijk steeds slechter, ik kon de rust echt niet vinden en met momenten raakte ik daar van in paniek en ik kreeg zelfs gedachten dat het leven van mij niet meer zo hoefde. Niet dat ik suicidaal werd maar vooral dat ik heel erg moe was en gewoon alleen maar weg wilde zijn heel lang slapen en niet meer nadenken.
Nu de diagnose ADHD was gesteld was het ook mogelijk medicatie uit te proberen. Ik begon er mee, eerst helemaal geen effect maar toen opgehoogd en wow wat een belevenis! Rust!!!! Maar ook veel bijwerkingen en telkens op en af omdat de medicijnen maar zo kort werken. Ik vond het behoorlijk heftig allemaal en was best in de war. Zo positief en soms ook zo vervelend, echt heftig wat dat allemaal voor invloed heeft op je lichaam! Zo heb ik mijn allerfijnste werkdag beleefd en was ik in de avond zo enorm depressief! Gelukkig was dit maar 1 dag maar het was wel bizar om mee te maken.
Misschien kun je je voorstellen dat het op dat moment allemaal een beetje veel was voor mij alles zo bij elkaar. Toen ik vorige week na mijn werk bij mijn vader kwam en hij vertelde dat mijn moeder van het spoor was gehaald. Ik wist natuurlijk wel dat het niet goed ging maar dat ze echt deze stap zou zetten was echt wel weer een stap verder. Mijn vader zat er helemaal doorheen en ik besloot naar haar appartement te gaan (mijn moeder is bezig met begeleid gaan wonen en dus apart van mijn vader maar dit gaat nog helemaal niet goed) en de crisisdienst te woord staan, afspraken maken met de begeleider van het huis en toen zij weg waren praten met mijn broertje en mijn moeder. Daarna weer naar mijn vader gegaan en ook hier gepraat en de dag er na nog veel geregeld. Ik was rustig, helder, kon goed nadenken, geen emoties, veel praten en regelen, allemaal dingen die ik normaal helemaal niet goed kon!
Hierna was ik wel echt helemaal totaal op, ik kan de kleinste dingen niet meer (denk aan mijn pony opzadelen voor een buitenrit terwijl er anderen aan het wachten waren), ben heel erg gevoelig voor geluiden (kan bijna niet boodschappen doen maar draag nu oordopjes) en gewoon met momenten heel erg moe.
Gelukkig had ik die medicijnen dus kon ik zo nu en dan ook rust nemen en dan kon ik gewoon even op de bank zitten! (wat een verademing!)
Paar dagen later nog een gesprek gehad met gezin en behandelaren wat enorm heftig was geweest, er is een heel lastige situatie thuis waar ik niet over wil uitweiden maar mijn moeder was zo enorm in paniek dat toen ik weg ging (ik kon het echt niet meer aan en het was al lang aan de gang) ik echt bewust afscheid heb genomen omdat ik dacht dat het wel 50% kans zou kunnen zijn dat dat de laatste keer was geweest dat ik mijn moeder had gezien. Daarom vond ik deze dag nog veel heftiger dan de dag waarop het gebeurde.
Inmiddels was ik verder nog best rustig, helder, kon enorm goed uitleggen wat er gebeurde en ook goed aangeven wat ik nodig heb. Maar ondertussen ook vreselijk moe. Wat een effect hadden die medicijnen! Niet normaal!
Bij de bedrijfsarts kon ik aangeven dat ik nu voor het eerst echt dacht dat ik beter niet kon werken en dat ik een plan had en daar waren ze het alleen maar mee eens. Dus voor nu even 2 weken niet werken en dan weer opbouwen als dat gaat.
Afgelopen zaterdag waren vrienden van mij op bezoek geweest (helpen met boodschappen en koken want dat lukt me nu nog niet en ik heb totaal geen eetlust dus dan is het fijn om samen te eten) en we hebben een heel fijn gesprek gehad over de lastige situatie bij mij thuis. Dat was een fijn gesprek ook weer heel helder en rustig. Toen ze weg gingen zat ik daar nog over na te denken en zo rond 1.30 uur kreeg ik zo'n enorme onrust!!!! Het was zo intens, heel erg eng! Enorm intens, ik wist echt niet wat ik met mijzelf aan moest. Ik heb geprobeerd om in bed te gaan liggen en ben rond 3 uur in slaap gevallen. Werd iets rustiger wakker en met de medicijnen ook weer wat ontspannen. Moest de dag er na wel weer heel erg bijkomen hiervan.
En nu ben ik thuis, moet ik veel rust inplannen, kan ik nog niet veel. Maar aan de andere kant werken die medicijnen zo enorm goed! RUST! Overzicht, controle, niet normaal wat een verschil dit is echt niet te geloven!
En dan dus de heftige gebeurtenissen van de afgelopen tijd, de bijna zelfmoord, de paniek en bij mijzelf die intense onrust die ik ervaren heb.
Ik ben rustig, ga er bijna zakelijk mee om. Hoe ga je hier eigenlijk allemaal mee om? Ik heb er nog niet om moeten huilen terwijl omstanders steeds schrikken als ik vertel wat er is gebeurd.
Dus ik hoop dat er mensen zijn die ook zo'n ervaring hebben gehad of zo'n periode en hoe zijn jullie er mee omgegaan?
Ik besef me goed dat dit een heel lang en misschien niet zo duidelijk verhaal is, ik wil graag dingen verduidelijken als dit nodig is.
Ik hoop vooral dat ik een beetje steun kan krijgen door middel van dit topic en dat ik voor mijzelf hiermee ook wat duidelijkheid krijg nu het op papier staat.
Alvast bedankt!
Dit account is een goedgekeurd schaduwaccount.
- Anoniem
Re: Hoe omgaan met moeilijke situatie?
Geplaatst: 21-08-18 15:20
Bij mij was het alleen andersom: fysiek heel ziek, en vanuit daar mentaal erg in de knoop (nu nog steeds mee bezig, inmiddels fysiek wel weer 'genezen'). Ik heb ook een tijdje thuis gezeten in overleg met de arbo-arts. Mara kan je gevoel van "het ene moment heel blij en het andere moment heel verdrietig" heel goed begrijpen
Ik wil er verder ook openbaar niet ingaan op de details, maar je mag mij altijd een pb'tje sturen!
- Anoniem
Geplaatst: 21-08-18 16:17
Hier wel een korte periode stress gehad. Waarin ik merkte dat mijn emoties, die voor anderen zichtbaar zijn, waren uitgevlakt. (Niet meer uitbundig lachen, maar ook niet meer huilen). Dus misschien is dit bij jou ook zo, en is het dus niet gek dat je nog niet hebt gehuild ondanks de heftige situatie.
Ik heb destijds veel tijd voor mezelf genomen, middagje puzzelen, middagje kleuren voor volwassenen, gewoon even iets anders dan de hektiek/stress waar je in zit.
Loop je nog bij een psycholoog waarmee het klikt?
Sterkte met deze pittige periode
- Vlinder123
- Berichten: 42
- Geregistreerd: 17-08-18
Re: Hoe omgaan met moeilijke situatie?
Geplaatst door de TopicStarter: 21-08-18 18:09
Ik heb nu niet het idee dat mijn emoties zijn afgevlakt want ik kan zo verschrikkelijk blij zijn om wat de medicijnen me nu geven en ook daarna weer zo intens die onrust zaterdagnacht. Ik word nu inderdaad begeleid door een psycholoog en een psychiater voor de medicijnen dus dat is wel heel fijn. Heb nu net 3 keer een gesprek gehad met iemand waar het heel goed mee klikt en de andere ben ik natuurlijk ook heel erg dankbaar dat zij heeft aangegeven een onderzoek naar ADHD te willen starten.
Deze mensen gaven ook aan dat die intense onrust van zaterdagnacht waarschijnlijk een uiting zijn van emoties die gaande zijn en dat deze met de medicatie wat worden onderdrukt en wanneer deze is uitgewerkt dan te voorschijn komen, het was ook na een heftig maar heel fijn en goed gesprek. Ik denk dat het scheelt als ik weet hoe ik daar mee om zou kunnen gaan, denk dat dat al helpt als ik in zo'n situatie kan proberen te relativeren.
Vandaag ervaar ik vooral enorme vermoeidheid. Het voelt echt alsof de vermoeidheid van jaren en jaren onrust er nu uit komt door de rust die ik kan pakken. Ik kan mijn grenzen aangeven (kon ik nooit) en die zijn heel erg laag momenteel. Ben vanochtend bij mijn pony geweest en daarna was het echt helemaal op klaar. Gelukkig komen zo vrienden van me die al boodschappen hebben gedaan en die koken want dat lukt nu allemaal echt helemaal niet meer.
Daarnaast heb ik door de medicijnen helemaal geen eetlust en anders zou ik niets eten dus heel fijn dat ze zo komen. Ben ook al flink wat kilo's kwijt wat natuurlijk ook niet echt goed is voor het energieniveau
Ik ben ook fanatiek hardloopster en daar haal ik ook veel energie uit maar nu is dat eigenlijk te zwaar. Dit account is een goedgekeurd schaduwaccount.
- alice0cullen
-
- Berichten: 2434
- Geregistreerd: 20-12-11
- Woonplaats: Deventer
Re: Hoe omgaan met moeilijke situatie?
Geplaatst: 21-08-18 18:24
Heb zelf moeten stoppen met school toen ik 17 was. Had altijd al een pest hekel aan school ben enorm gepest altijd en heb daar ook de ptsd aan overgehouden.
Was enorm depressief en had echt paniekaanvallen om het minste. Het is mijn geluk geweest dat ik toen der tijd mijn paard krijg om te leasen anders was ik er al niet meer geweest.
Ben nu 22 en naar school gaan lukt nog steeds helemaal niet, sinds een jaar heb is dan de diagnose autisme en dit liet dan wel wat puzzelstukjes op zijn plaats vallen. Maar ben onwijs snel overmand door prikkels, in de winkel als er te veel mensen zijn, te fel licht, harde geluiden of rare geuren. Is echt vreselijk.
Sinds kort is het verkeer ook ineens een probleem geworden op de fiets. Raak dan helemaal overprikkeld, terwijl dit altijd goed gegaan is. En dan baal ik enorm.
Ben verdorie 22 en ben nu steeds zo moe dat ik het leven soms ook niet meer kan zien.
Het is echt een k u 't situatie om in te zitten. Wat mij wel echt geholpen heeft is onderzoek naar autisme. En dingen zoals een autistic burnout en hoe depressie of angst samenspeelt met alles. Dit geeft mij wat grip.
Ik hoop snel dat je je beter voelt
Sidenote, ik ben Autistisch dus alvast mijn excuus als ik tekst ietwat te letterlijk neem.
- Lente
- Berichten: 27769
- Geregistreerd: 07-05-03
- Woonplaats: Enschede
Re: Hoe omgaan met moeilijke situatie?
Geplaatst: 21-08-18 19:20
Allereerst; jeetje wat heb je momenteel veel op je bord! Het is niet raar dat je even de weg kwijt bent.
Mag ik vragen welke medicatie en in welke dosering je hebt? In de periode dat men dacht dat ik ADHD had heb ik ritalin gehad. Gaf mijn hoofd wat rust maar als het uitgewerkt was... enorme rebound. Precies wat jij beschrijft. Ontzettende onrust. Ik heb zelfs op een bepaald moment met mijn hoofd tegen de muur lopen bonken omdat het niet wilde stoppen. Ik ben toen over gestapt naar concerta. Dat werd destijds niet geheel vergoed maar het werkt langer en is minder abrupt uitgewerkt. Absoluut de overweging waard.
Ik las dat je zelf als behandelaar in de zorg werkt. Waarschijnlijk wil je niet openbaar delen hoe en wat maar ik ken de druk in de zorg en ik kan me voorstellen dat zowel werkdruk als intensiteit van het werk van invloed kunnen zijn op je welzijn. Werken is een fijne afleiding maar pas echt goed op jezelf. Ik hoop dat je werkgever daarin meewerkt.
Tot slot de situatie met je moeder... Ik heb in mijn werk te maken met suïcidale patiënten en ik heb diep respect voor de families. Is er bij de behandelaar van je moeder ruimte voor jullie als naasten? Het is heel belangrijk dat jullie ondersteund worden.
Ik ben in elk geval blij voor je dat je een fijne psycholoog hebt. Dat is enorm belangrijk.
Veel sterkte.
- Vlinder123
- Berichten: 42
- Geregistreerd: 17-08-18
Geplaatst door de TopicStarter: 21-08-18 22:36
Lente schreef:Je verhaal heb ik gelezen op mijn mobiel. Ik probeer gericht te antwoorden maar bij deze vast mijn excuses als ik iets oversla of iets vraag wat al benoemd is...
Allereerst; jeetje wat heb je momenteel veel op je bord! Het is niet raar dat je even de weg kwijt bent.
Mag ik vragen welke medicatie en in welke dosering je hebt? In de periode dat men dacht dat ik ADHD had heb ik ritalin gehad. Gaf mijn hoofd wat rust maar als het uitgewerkt was... enorme rebound. Precies wat jij beschrijft. Ontzettende onrust. Ik heb zelfs op een bepaald moment met mijn hoofd tegen de muur lopen bonken omdat het niet wilde stoppen. Ik ben toen over gestapt naar concerta. Dat werd destijds niet geheel vergoed maar het werkt langer en is minder abrupt uitgewerkt. Absoluut de overweging waard.
Ik las dat je zelf als behandelaar in de zorg werkt. Waarschijnlijk wil je niet openbaar delen hoe en wat maar ik ken de druk in de zorg en ik kan me voorstellen dat zowel werkdruk als intensiteit van het werk van invloed kunnen zijn op je welzijn. Werken is een fijne afleiding maar pas echt goed op jezelf. Ik hoop dat je werkgever daarin meewerkt.
Tot slot de situatie met je moeder... Ik heb in mijn werk te maken met suïcidale patiënten en ik heb diep respect voor de families. Is er bij de behandelaar van je moeder ruimte voor jullie als naasten? Het is heel belangrijk dat jullie ondersteund worden.
Ik ben in elk geval blij voor je dat je een fijne psycholoog hebt. Dat is enorm belangrijk.
Veel sterkte.
Lente, bedankt voor je fijne reactie. Ik ben begonnen met Ritalin en dat werkte enorm goed voor de rust maar inderdaad snel uitgewerkt en steeds pieken en dalen. Ik heb al gauw Concerta geprobeerd en die is geweldig! Ik neem nu wel de combi nog voor als ik thuis zit en echt de rust nodig heb dan een ritalin in de ochtend of avond en gedurende de dag de concerta maar die gebruik ik in deze dosis nu nog maar 1 week dus morgen evaluatie. Zaterdagnacht was ik ook bang dat het een rebound was (maar de medicatie was toen al zeker 4 uur uitgewerkt) maar mijn behandelaren zeggen meer te denken aan alle emoties die verwerkt worden en dat zich bij mij zo uitte. En inderdaad zo heftig, ik had mijn beide handen om mijn hoofd geslagen en kon alleen maar roepen "oh help me toch" dat was echt naar om mee te maken.
De situatie bij mij thuis is zo ingewikkeld en moeilijk, ik voel mij daar heel machteloos bij. Het contact gaat toch vooral via mijn vader, de behandelaars zullen nooit contact met mij opnemen. Ik heb dat toen wel gedaan richting hun een keer maar daar is verder niets mee gedaan. Toch zijn die behandelaars er vooral voor mijn moeder en vergeten ze wat dit voor mijn vader doet. Mijn vader zit er helemaal doorheen en kan dit niet meer aan maar wordt niet gehoord, en ik zie dat aan en vind dat zo moeilijk om te zien! Ik voel me echt machteloos in deze situatie.
Dit account is een goedgekeurd schaduwaccount.
- Anoniem
Geplaatst: 22-08-18 19:24
Kan jouw vader niet via de huisarts zelf ook iemand zoeken om mee te praten? Of wil hij dat niet? Ik weet niet of jijzelf nou nog gesprekken hebt met iemand, maar steun voor jou en je vader lijkt me ook heel belangrijk inderdaad.
- Lente
- Berichten: 27769
- Geregistreerd: 07-05-03
- Woonplaats: Enschede
Re: Hoe omgaan met moeilijke situatie?
Geplaatst: 22-08-18 21:04
Heftig hoor zo'n paniekaanval. Denk dat er heel veel spanning borrelt om eruit te gaan.
- Billy1970
-
- Berichten: 408
- Geregistreerd: 06-05-07
- Woonplaats: Lelystad
Geplaatst: 22-08-18 21:53
Voor wat betreft het stukje Autisme/ADHD kan ik niet zo veel bijdragen, omdat dit bij mij niet speelt, maar de situatie met je moeder heeft wel veel raakvlakken met die van ons.
Mijn moeder heeft ook twee pogingen gedaan waarvan een echt heel heftig (van grote hoogte van een gebouw gesprongen) en ook ik ben heel lang alleen maar bezig geweest met van alles regelen, en vooral zorgen dat mijn moeder de juiste hulp kon krijgen. Een ruim jaar daarvoor is mijn vader overleden na een best naar ziekbed en zijn wens tot euthanasie hebben ze niet kunnen vervullen, dus die lange heftige periode, heb ik zelf ook zeker ervaren. En wat je schrijft over niet kunnen huilen, ook dat herken ik.
Je geeft jezelf de tijd niet om verdriet te hebben en gaat maar door, daar wordt je ook super moe van.
Het enige wat daar gaat helpen is, hoe hard het ook klinkt, loslaten en vooral jezelf realiseren dat het kan gebeuren dat er nog een poging komt en dat jij daar waarschijnlijk weinig aan veranderen kan. Dus de verantwoording daarvoor in elk geval niet bij jezelf leggen.
Het klinkt misschien gek maar bij ons heeft het rust gegeven om te accepteren dat mijn moeder ziek is en niet denkt zoals wij denken en dus ook niet meer alles ons persoonlijk aan te trekken.
Nu hebben we wel eerst als leeuwinnen gevochten om voor mijn moeder een indicatie voor begeleid wonen te krijgen hoor, en de echte rust voor mijn zus en mij en onze gezinnen kwam ook pas nadat er daadwerkelijk een plekje kwam in een woongroep.
Wat mij in dat proces heeft geholpen, is om te gaan praten met de psycholoog van mijn moeder, maar dan voor mij zelf. Om het allemaal een plekje te kunnen geven zeg maar.
Misschien is dat voor jou ook wel een optie, om in elk geval dat stukje last een beetje te verlichten. Verder weet ik ook niet goed wat ik nog kan bijdragen, alleen maar zeggen dat je maar gewoon soms moet toegeven aan de vermoeidheid en zorg dat je bij de juiste behandelaren terecht komt/blijft.
Want onze geestelijke gezondheidszorg faalt helaas maar al te vaak en het is echt nodig er zelf soms achteraan te zitten en om dingen te vragen, of eisen zelfs!
Mocht je meer vragen hebben staat mijn PB zeker open.....
- Vlinder123
- Berichten: 42
- Geregistreerd: 17-08-18
Geplaatst door de TopicStarter: 27-08-18 15:01
Lente: Ik merk dat ik veel ontspannender in bed lig als de medicijnen nog werken dus mag ze nu langer gebruiken. Gebruik nu 2 keer concerta op een dag. Ik vind het alleen vervelend dat ze de ene keer wel werken en de andere keer veel minder! Heb jij dat ook? Vorige week was ik zo blij, en nu echt weer een beetje neerslachtig omdat ik die rust die ik vorige week ervaarde nu niet meer zo ervaar.
Billy1970: Bedankt
Jij hebt ook een heftige tijd meegemaakt zeg, zowel bij je vader als je moeder! Ik denk dat ik veel meer rust krijg als mijn moeder definitief weg gaat bij het huis van mijn vader. Nu is het erg onduidelijk, zoveel spanning, veel paniek, kom niet meer graag thuis langs daardoor terwijl ik mijn moeder eigenlijk niet wil laten zitten. De afgelopen dagen zijn best verwarrend geweest. Soms oververmoeid, heel gespannen in bed dus dan juist heel weinig slapen, soms gaat het juist wel weer, soms positief maar de laatste dagen steeds meer neerslachtig. Het overzicht waar ik het vorige week over had lijkt nu wel veel minder en ik weet niet meer zo goed wat ik nu het beste kan doen. Morgen weer een afspraak bij de bedrijfsarts maar ik heb nog geen plan in mijn hoofd zitten wat ik denk dat het beste is terwijl ik dat de vorige keer wel had.
Dit account is een goedgekeurd schaduwaccount.
Plaats een reactie
Pagina 1 van de 1
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: dalena, GrapeshotBot, Jihama, laran, Riviera87, Shari_B en 170 bezoekers