Maar nu na 2,5 jaar veel ups en downs lijkt dit eindelijk "opgelost"!
Ons verhaal;
In december 2015 kocht ik mijn paard; Festival. Een toen 5 jarige KWPN ruin van Vivaldi x Gribaldi.
Vanaf dag 1 dat ik hem had ging hij eigenlijk al met wat spanning de stal in en uit. Na een maand was dit echter zo ernstig geworden, dat we met 5 man een uur bezig waren om hem zijn stal uit te krijgen. Ik kan je vertellen.. Ik was wanhopig.. Diezelfde avond is er iemand langs geweest om met hem te werken. Haar was het echter niet gelukt om hem op stal te krijgen, dus belandde hij voor een paar nachten in de "therapie box".
Enkele dagen later kwam er weer iemand met hem werken.. Zonder succes... Tot steigeren aan toe en uiteindelijk verloor deze persoon zijn geduld en heeft 3 uur aan zijn hoofd staan trekken met een scheve atlas en beknelde zenuw en daardoor verlamde lippen tot gevolg. Na behandeling van de ostheopaat was dit na 2 weken gelukkig weer in orde. Vele stalgenoten begonnen toen al te roepen "breng hem terug naar de vorige eigenaar, hier ga je geen plezier aan beleven". Ik hield echter vol. Echt niet dat ik hem terug zou brengen.
Na daarna nog 1 nacht in de therapie box te slapen hebben we het weer in een gewone stal geprobeerd. En plotseling liep hij daar weer in. Dit is eigenlijk de afgelopen 2 jaar continu zo gegaan met ups en downs. We kregen hem er altijd wel in en uit. Alleen in november 2016 heeft hij nog 2 nachten in de therapie box geslapen omdat hij toen weer een flinke terugval had. Maar verder kon ik er mee leven dat het met wat meer moeite ging. Om hem eruit te halen hadden we al een patroon ontwikkeld; Halster om, buiten wachten, meneer loopt een rondje linksom en komt er dan zelf rustig uit. Ook hier kon ik mee leven; als hij maar rustig eruit liep.
Tot afgelopen mei. Ik was op vakantie en hij had zo'n heftige terugval dat we hem 2 weken lang niet in zijn eigen stal kregen. Ook het trailerladen was na een heel lange heel goede periode (hij liep er volledig zelfstanding en ontspannen in en uit) ineens weer een probleem. Ik was wanhopig. Zat met mijn handen in het haar. Dit kon zo niet langer. Na een oproep op Facebook met enorm veel reacties heb ik een trainingsstal voor hem gezocht waar hij intern kon om van zijn angsten af te komen. 26 mei hebben wij hem daarheen gebracht. Gelukkig was het in de buurt en kon ik hem dagelijks opzoeken.
En wat is dit een onwijs goede keus geweest! Ik heb mijn paard in een zeer korte tijd zien veranderen van een onzeker, angstig paard naar een blij paard met veel meer zelfvertrouwen en rust. Zijn hele uitdrukking in zijn gezicht is veranderd. Hij loopt zonder spanning de stal in en uit en ook de trailer gaat zo onwijs goed. Wat was nu precies het probleem? Ik durf het niet precies te zeggen. Het was ten eerste een groot deel leiderschap. Door mijn steeds groter wordende onzekerheid bij de stal, werd het voor hem ook een steeds grotere stap om de stal in te gaan. Nu ik weer vertrouwen in hem en de stal heb, merk ik dat hij ook mij weer begint te vertrouwen. We hebben beiden zoveel geleerd. Ook leuke dingen; zo kan hij nu inparkeren bij het opstapje. Super handig! We staan nu nog steeds op de trainingsstal, maar hebben geen training meer. Wel oefenen we zelf regelmatig nog veel grondwerk en andere leuke afwisselende dingen met het opstapje en bijvoorbeeld een zeiltje. We gaan over 2 weken een weekje op instructieweek en daarna verhuizen we gelijk naar een nieuwe plek waar we hopelijk deze grote vooruitgang vast kunnen houden.
Nog een filmpje van hoe goed hij het nu doet:
https://www.facebook.com/cindyy1993/videos/10215568050745762/
Wat ik met dit topic wil bereiken? Geen idee eigenlijk.. Ik wilde het vooral even kwijt.. En meegeven dat het goed is om hulp te zoeken bij dit soort problemen! Ik heb dit erg lang uitgesteld en eigenlijk werd het probleem alleen maar groter. Het is even een investering, maar uiteindelijk heb je er alleen maar profijt van
. 
Mel, mijn stoere OTTB
