Ik ben uitgeput.

Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar

 
 

Weggebokt
Berichten: 10018
Geregistreerd: 15-08-12

Ik ben uitgeput.

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 14-08-18 15:59

Hoi,

Bij het openen van dit topic weet ik dat ik iets onwijs persoonlijks online ga zetten, daar hoef ik dan ook geen reacties op, ik wil enkel mijn hart luchten want ik weet niet zo goed waar ik dat anders kan doen.

Al vanaf mijn 15e heb ik last van depressies, ik ben daardoor voor in therapie geweest des tijds maar ik werd daar niet geholpen zoals ik zou willen. Ik viel nog onder jeugd dus ik werd echt als een klein kind behandeld en had met geen 1 van die psychologen echt een goede klik.
Ik heb het even laten rusten en probeerde dit zelf op te lossen, wat zoals je al kunt raden niet lukte.

In februari (ik ben nu 18) ben ik naar de huisarts gegaan omdat ik me steeds minder en minder voelde, hun hadden een psycholoog in de huisarts zodat het me geen geld zou kosten, dat zou heel fijn zijn en uit eindelijk had ik na 3 weken had ik mijn eerste gesprek, elk gesprek zou ook om de 3 a 4 weken plaatsvinden.
Het eerste gesprek viel mij niet in het goede keel gat, ze zei direct al dat ik niet moest verwachten dat ze een psycholoog was en dat de problemen waarmee ik zat grotendeels aan mijzelf lag en dat ik het ook zelf moest oplossen.
Je snapt wel dat ik hier niet mee verder ben gegaan.

In eind mei/begin juni, ben ik naar een echte psycholoog gegaan, waar ik nu nog steeds bij zit. Daar is ook geconstateerd dat ik PTSS, zware depressie en een angststoornis heb.
Dit viel onwijs zwaar op mijn dak en ben daar ook een hele tijd verdrietig van geweest, ik voelde me direct zo’n probleem kind.
Goed, de historie van mijn psychologen, nu het privé leven gedeelte

Zo’n ongeveer 2 jaar heb ik een onwijs goede vriend die ik nu even Jan noem, waar ik al mijn lief en leed mee deel. Door hem heb ik andere leuke mensen leren kennen en ben ik ook een beetje door hem onder de mensen gebleven.

Nu heb ik het gevoel dat ik hem meer geef dan dat hij mij terug kan/wil geven en daar word ik heel verdrietig van.

Ik ben altijd bij hem gebleven in de tijd dat hij diefstal had gepleegd op het werk waar hij destijd werkte, ik heb hem nooit in de steek gelaten en ben altijd bij hem gebleven terwijl iedereen om hem heen weg viel. Ik doe ook niet moeilijk over in de 100,- aan bezine wat ik nog van hem terug krijg

Hij woont 17 km van mijn huis, in de tijd dat ik nog geen rijbewijs had kwam ik altijd naar hem toe, regen, sneeuw of wind maakt niet uit. Ik probeerde er altijd voor hem te zijn

Vorig jaar met zijn verjaardag had hij heel veel mensen uitgenodigd maar eigenlijk kwam niemand opdagen, ik moest dat weekend volop werken.
Ik ben zaterdags na 9u nog naar hem geweest op de fiets, om vervolgens weer met hem terug te fietsen zodat we uit konden gaan tot 5u snachts en dat ik de volgende dag weer moest werken van 12/6 en dat maakte me ook niks uit, ik wou dat hij een leuke avond had en zich niet verdrietig voelde over dat er bijna niemand kwam. Ik vond het echt niet erg om zijn verjaardag te vieren ondanks mijn drukke weekend.

Een tijdje geleden had Jan een vriend en ik werd compleet aan de kant geschoven door Jan.
Zo waren Jan en ik een keer aan het touren met de scooter en kreeg Jan een appje van zijn vriend of Jan zin had om een sigaret te roken bij zijn werk. Ik zei heel eerlijk dat ik niet zo goed weet wat ik daar moet ( iets met de angststoornis, bang voor nieuwe mensen en onbekende situaties )
Ik werd zonder pardon naar huis gebracht en heb 3 dagen niks meer van Jan gehoord.
Elke keer als Jan en ik afspraken was zijn vriend er ook bij en dingen die ik met Jan afsprak werden vervangen door zijn vriend
Na een tijdje ging het uit tussen hun 2 en was ik weer belangrijk

Nu heb ik al een week niks van Jan gehoord, hij reageerd niet op mijn berichtjes ( hij leest ze wel, stuurt ook nog wel dingen op Snapchat en in de groeps app) en dat maakt mij zo verdrietig.
Het is niet dat ik hem constant berichtjes stuur, maar op een simpele hoe gaat het reageert hij niet meer
Hij doet dit de laatste tijd wel vaker en het geeft mij een gevoel alsof ik iets verkeerds heb gedaan.

Ondertussen voel ik mij wel steeds slechter, ik isoleer mij een beetje en weet niet zo goed meer hoe ik met mensen om moest gaan. Ik slaap graag want mijn hoofd maakt overuren.

Ik lig snachts vaak te huilen omdat ik niet meer weet of de donkerheid in me ooit nog weg gaat en dat maakt me heel erg bang.
Ik ben in therapie met een hele aardige vrouw maar ik heb niet het gevoel dat het genoeg helpt, ik begin me zo langzamerhand echt heel leeg te voelen.
Ik heb nergens meer zin in, zelfs mijn pony kan me niet meer uit bed krijgen, als ik ergens heen moet voel ik een paniek aanval aankomen en doe ik er alles aan om thuis te blijven.
Mijn hoofd is alleen maar aan het na denken over hoe slecht ik eigenlijk ben voor de maatschappij en waarom ik niet meer dingen voor elkaar heb.

Gister heb ik zo’n 20 mensen uitgenodigd voor mijn verjaardag. Niemand reageerde, helemaal niemand. Zelfs Jan niet.
Ik voel me zo eenzaam, het voelt alsof ik de hele wereld te kort doe.
Ik ben zo uitgeput en moe, ik wil rust en kan het gewoon nergens vinden, het voelt alsof iemand mij heel strak vast houd en ik daardoor geen adem meer krijg.

Ik weet het niet meer, ik heb het gevoel dat dit niet meer goed komt en dat maakt me bang.

Ik lees dit verhaal nu over en ik vind mezelf zo egoïstisch klinken, maar ik kan er niks aan doen.

Jullie kunnen er ook niks aan doen, dat weet ik, maar ik moet mijn verhaal gewoon even kwijt
Laatst bijgewerkt door Polly op 15-08-18 16:19, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: passage verwijderd in overleg met TS


PureSG

Berichten: 4644
Geregistreerd: 24-07-05

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-08-18 16:10

Ach TS :(:)
Wat me vooral opviel is dat je jezelf egoïstisch noemt, ik wil je dan ook op het hart drukken dat je niét egoïstisch bent of klinkt.

Mbt je relatie, communiceren is key. Weet 'Jan' dat jij dit voelt over hem/jullie relatie? Hebben jullie hier al eens een heel open gesprek over gevoerd? En nee, dan niet via appjes of over de telefoon, maar gewoon face to face.

Als er over communiceren niets gaat opleveren, dan zou je er over na kunnen gaan denken of 'Jan' wel de juiste persoon is voor jou. Hij lijkt een groot deel van het probleem te zijn, terwijl je partner imo een deel van de oplossing hoort te zijn. Als in, dat hij/zij jou -onvoorwaardelijk- steunt. Niet dat hij/zij daadwerkelijk je problemen op moet lossen.

En heb je met de mensen die je hebt uitgenodigd voor je verjaardag, kunnen praten over dit? Ik denk dat je best mag aangeven dat het erg vervelend is voor jou dat zij jou negeren. Misschien zit er een reden achter, en misschien ook niet.

Mensen confronteren met jouw gevoelens is heel erg moeilijk, dat besef ik mij heel erg goed. Maar probeer je te bedenken dat jouw gevoelens aanwezig mogen zijn, dat jij deze dingen mag voelen en ook mag delen met anderen, zonder egoïstisch te zijn.

Als laatste, lijkt het me verstandig om met je hulpverlener te praten over het vrachtwagen gedeelte. Heb je wel het idee dat je huidige hulpverlener je goed helpt?

                                                                              alles is liefde

estja
Berichten: 1428
Geregistreerd: 14-09-05

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-08-18 16:10

Allereerst een hele dikke knuffel voor jou.

Heel eerlijk gezegd komt Jan op mij over als een *piep* die jou niet waard is.

Het is niet niks wat je allemaal hebt en meestal betekent dat ook dat je wel het een en ander hebt meegemaakt in je leven. Dat heeft je gevormd, gemaakt tot wat je nu bent. En het heeft tijd nodig om opnieuw te vormen tot iets waar jij je fijner bij voelt. Dan lijkt het net alsof er niks gebeurt, totdat je op eenndag omkijkt en beseft hoeveel je bent vooruit gegaan. Maar zover ben je nu nog niet en dat is gewoon zwaar.

Ik denk wel dat je wat je hier beschrijft moet bespreken met je behandelaar. Misschien heb je andere therapie nodig, of medicijnen. Je komt over als iemand die niet snel klaagt en maar doorgaat maar daardoor kan het voor je behandelaar moeilijk zijn om te weten hoe rot je je nu voelt.

En Jan zou bij mij een enkeltje richting Nergens krijgen. Wat een weggewaaid dakraam zeg.

joeluna

Berichten: 2588
Geregistreerd: 17-01-13

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-08-18 16:10

Wat een verhaal SindyKaya :(:)

Ik denk niet dat ik de oplossing voor je heb, maar ik wil wel even zeggen dat je totaal niet egoïstisch op mij overkomt. Het tegenover gestelde zelfs. Je ging naar de verjaardag van Jan terwijl hij allang niet meer zoveel moeite voor jou deed. Als ik jouw kant van het verhaal zo lees dan is het misschien een goed idee om erover na te denken of je nog langer een relatie wil met iemand die er niet altijd voor jou is als je hem nodig hebt. Ik weet dat het makkelijk praten is voor een buitenstaander, maar ik vind het niet oké hoe hij jou behandeld. Of heb je hier zelf misschien ook al vaker aan gedacht?

Veel sterkte in ieder geval, ik hoop dat je je snel weer beter voelt

Skinfaxi

Berichten: 245
Geregistreerd: 11-05-14
Woonplaats: Aan de Rijn

Re: Ik ben uitgeput.

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-08-18 16:15

Ach meis :(:)
Het komt goed, echt waar.
Er zijn slechtere dagen, maar ook echt betere dagen. Ik weet het zelf ook maar al te goed.
Weet dat je hier altijd een luisterend oor kan vinden :o .

Steffiee_

Berichten: 1324
Geregistreerd: 17-02-10
Woonplaats: Noord Brabant

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-08-18 16:18

Jeetje meid, wat een verhaal.. Ik wil je iniedergeval een hele dikke, virtuele knuffel geven :(:).
Weet verder niet zo goed wat te doen, buitenom het hulp zoeken dan..

Egoïstisch ben je helemaal niet, en Jan is jou absoluut niet waard... Tijd om aan jezelf te gaan denken!!

Do not follow where the path may lead,
Go instead where there is no path, and leave a trail!

♥♥♥

Divers

Berichten: 1060
Geregistreerd: 27-06-18

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-08-18 16:26

Allereerst, ik vind het ontzettend rot voor je. Toch wil ik ingaan op het volgende:

Citaat:
Het eerste gesprek viel mij niet in het goede keel gat, ze zei direct al dat ik niet moest verwachten dat ze een psycholoog was en dat de problemen waarmee ik zat grotendeels aan mijzelf lag en dat ik het ook zelf moest oplossen.
Je snapt wel dat ik hier niet mee verder ben gegaan.


Wat verwachtte je? Dat de psycholoog jou een drankje, een pil of een prik kon geven en alle donkere wolken verdwijnen?
Je moet het zelf (willen) oplossen, hoe hard dat ook klinkt. Een ander kan dat niet voor jou doen want het zit in jouw hoofd. Het is jouw mentale probleem.

Dan maak ik maar zin.

Amber_anne

Berichten: 6900
Geregistreerd: 09-04-18

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-08-18 16:31

Jeetje ts wat een rot situatie allemaal. Helaas weet ik precies hoe je je voelt...

Gaat het thuis wel allemaal goed en heb je ondersteunende ouders? Vrienden die je niet via Jan kent?
En over die Jan hé wat een bal gehakt zeg!

Je komt er boven op echt waar!

Askja

Berichten: 5263
Geregistreerd: 13-11-01
Woonplaats: De Punt

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-08-18 16:33

Woon je nog thuis? Praat je hierover met je ouders, of kan/wil je dat niet?
Jouw vriend Jan klinkt niet als een erg volwassen persoon. Het kan best zijn dat hij terugdeinst, juist omdat je er altijd voor hem was en zo veel voor hem over had. Dat kan ook benauwend werken. Hetzelfde geldt misschien voor de mensen die je voor je verjaardag had uitgenodigd.
Jij hoopte natuurlijk dat Jan er evenzoveel voor jou zou zijn als jij er was voor hem, dat dat niet zo blijkt te zijn is erg verdrietig. Maar laat het los, het heeft geen zin om daar te veel mee bezig te blijven. Er komen wel weer nieuwe mensen op je weg, al denk je nu misschien van niet.

In ieder geval fijn dat je een goede therapeute hebt. Dan heb je in ieder geval een vertrouwenspersoon waar je je verhaal kwijt kunt. Doe dat vooral ook, wees openhartig.
Ik denk dat je beter niet kunt verwachten dat je je door die gesprekken direct beter gaat voelen. Je hebt heel wat op je mentale bordje liggen, en het zal tijd kosten om daarmee om te leren gaan.

Het belangrijkste is dat je je realiseert dat je hoe dan ook de moeite waard bent. Want dat ben je! Ook al voel je je ongelooflijk rot en gefrustreerd, probeer lief te zijn en blijven voor jezelf.
Als jij jezelf mèt al je problemen accepteert en van jezelf houdt, dan zullen anderen jou ook meer de moeite waard vinden.

Sterkte!!

http://www.stalskyjafar.nl
Centered Riding, IJslandse paarden & meer

romyamb
Berichten: 676
Geregistreerd: 20-04-13
Woonplaats: den bosch

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-08-18 16:34

ik zit met het zelfde probleem, ongeveer.
maar wat ik dan wel goed kan is mensen laten gaan, jan moet je gewoon laten dat heb ik ook gedaan bij bepaalde 'vrienden' als het hun uit komt zijn het vrienden.
ik ben zelf al een half jaar niet naar school geweest en heb nu al stress en paniek dat ik daalijk weer moet na de vakantie.
probeer met bijvoorbeeld familie leuke dingen te doen of een internet vriend? misschien is dat iets dan hoef je niet echt nieuwe mensen te leren kennen maar toch virtueel wel.

heel veel sterkte lieverd, ook jij bent het waard om te leven!

ps als je wil kan je altijd een pb sturen :)
Laatst bijgewerkt door romyamb op 14-08-18 16:36, in het totaal 1 keer bewerkt

Blue_Eyes

Berichten: 20354
Geregistreerd: 17-07-07
Woonplaats: Zuid

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-08-18 16:34

Divers schreef:
Allereerst, ik vind het ontzettend rot voor je. Toch wil ik ingaan op het volgende:

Citaat:
Het eerste gesprek viel mij niet in het goede keel gat, ze zei direct al dat ik niet moest verwachten dat ze een psycholoog was en dat de problemen waarmee ik zat grotendeels aan mijzelf lag en dat ik het ook zelf moest oplossen.
Je snapt wel dat ik hier niet mee verder ben gegaan.


Wat verwachtte je? Dat de psycholoog jou een drankje, een pil of een prik kon geven en alle donkere wolken verdwijnen?
Je moet het zelf (willen) oplossen, hoe hard dat ook klinkt. Een ander kan dat niet voor jou doen want het zit in jouw hoofd. Het is jouw mentale probleem.

Dat kan wel wezen, maar het is nogal een ruwe manier om een gesprek te beginnen. Ze had ook kunnen zeggen 'het probleem ligt bij jou, maar ik ga je helpen en begeleiden bij het zoeken van een oplossing.'

Sterkte en wijsheid gewenst, TS! Je verdient echt beter dan Jan. Echt waar :(:) Ik ben blij dat de vrachwagen voor je remde. Je bent nog hartstikke jong en echt: het wordt beter.


If you hate the church because you think it's full of hypocrites, remember that the church is a hospital for sinners and not a museum for saints.

GUSTIxBILL

Berichten: 1981
Geregistreerd: 22-09-12
Woonplaats: Limburg

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-08-18 16:42

Ik kan volledig inleven in wat je voelt.
Al sinds ik 3 ben loop ik van psychiater naar psycholoog naar behandelaar. Alle circuits en therapieën heb ik ondertussen gehad.
En het enige wat hielp ? Accepteren dat dit donkere een onderdeel is van mij. En geen onderdeel wat ik moet willen bevechten of negeren. Maar een onderdeel wat ik met open armen moet omhelzen. Hoe moeilijk dit ook is...

Wat Jan aangaat:
Hoe moeilijk het voor jou ook is. Sommige vriendschappen horen niet te bestaan. Nu moet jij aan jezelf denken. En niet aan hem. Hij is jou (nu) niet waard

Psychologen, psychiaters, therapeuten kunnen niks anders doen als luisteren, anti-depressiva bieden en proberen nieuwe inzichten te geven. Maar op het einde van de rit ben JIJ de persoon die het moet doen...


Maar vooral, vergeet niet:
Elke dag dat je doorgekomen bent is een overwinning voor jou en niet voor je depressie

Mijn pb-box staat in ieder geval voor je open
Laatst bijgewerkt door Polly op 15-08-18 07:37, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: deel verwijderd.

Amado7

Berichten: 10727
Geregistreerd: 04-06-11
Woonplaats: In het leukste dorp.

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-08-18 16:45

Ik zag ineens dat jij het was, toen ik ergens Sindy in een reactie zag staan. Ik heb even geen advies voor je maar ik wil je toch eventjes een knuffel geven :(:)

Als je je verhaal een keer kwijt moet, mag je altijd pben of appen, ook al wil je alleen maar even wat kwijt oid. !

Niet perfect is ook goed

Cayenne
Crazy Bird Lady en onze Berichtenkampioen!

Berichten: 110635
Geregistreerd: 08-08-03
Woonplaats: Haaren (NB)

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-08-18 16:47

Lieve TS, ik herken je diagnose. Die heb ik zelf ook gehad inclusief slaapstoornis, eetprobleem, PTSS, depressie, angststoornis etc.
Wat betreft je 'vriendschap met Jan', ik denk dat die je alleen maar van de regen in de drup helpt. Je hebt nu genoeg aan jezelf, laat staan dat je zijn problemen er ook nog bij kunt gebruiken.

Bij welke organisatie volg je momenteel therapie?
Laatst bijgewerkt door Polly op 15-08-18 07:37, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: quote verwijderd bericht verwijderd

"Alles van waarde is weerloos" ~Lucebert

Weggebokt
Berichten: 10018
Geregistreerd: 15-08-12

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 14-08-18 17:24

Ik ga zo goed mogelijk op iedereen proberen te antwoorden
PureSG schreef:
Ach TS :(:)
Wat me vooral opviel is dat je jezelf egoïstisch noemt, ik wil je dan ook op het hart drukken dat je niét egoïstisch bent of klinkt.

Mbt je relatie, communiceren is key. Weet 'Jan' dat jij dit voelt over hem/jullie relatie? Hebben jullie hier al eens een heel open gesprek over gevoerd? En nee, dan niet via appjes of over de telefoon, maar gewoon face to face.

Als er over communiceren niets gaat opleveren, dan zou je er over na kunnen gaan denken of 'Jan' wel de juiste persoon is voor jou. Hij lijkt een groot deel van het probleem te zijn, terwijl je partner imo een deel van de oplossing hoort te zijn. Als in, dat hij/zij jou -onvoorwaardelijk- steunt. Niet dat hij/zij daadwerkelijk je problemen op moet lossen.

En heb je met de mensen die je hebt uitgenodigd voor je verjaardag, kunnen praten over dit? Ik denk dat je best mag aangeven dat het erg vervelend is voor jou dat zij jou negeren. Misschien zit er een reden achter, en misschien ook niet.

Mensen confronteren met jouw gevoelens is heel erg moeilijk, dat besef ik mij heel erg goed. Maar probeer je te bedenken dat jouw gevoelens aanwezig mogen zijn, dat jij deze dingen mag voelen en ook mag delen met anderen, zonder egoïstisch te zijn.

Als laatste, lijkt het me verstandig om met je hulpverlener te praten over het vrachtwagen gedeelte. Heb je wel het idee dat je huidige hulpverlener je goed helpt?

Ik denk dat ik het niet goed heb neer gezet, maar Jan is niet mijn ‘vriend’ hij valt op jongens.
Ja ik heb al een paar keer met Jan gepraat waar het nou aan lag en waarom ik ineens zo out of the blue niks meer hoorde, hij kon er niet echt een duidelijk antwoord opgeven, hij had het druk.
De laatste keer dat ik hem er naar vroeg toen zei hij dat ik niet moest denken dat iedereen zomaar tijd voor me had als ik weer een ‘ breakdown’ had.
Dat deed erg zeer, want als je me zou kennen zou je weten wat ik echt het minimale aan mensen vertel of vraag.

Nee die mensen die ik heb uitgenodigd heb ik niet weer gesproken, ik schaam me ergens omdat ik me zo alleen voel dat ik niet durf te vragen waarom er niemand reageerde.

Ik denk dat mijn huidige hulpverlener echt haar best doet om mij te helpen, ik voel me ook heel fijn bij haar, maar heb nu nog geen gevoel gehad dat het echt hielp.
In september krijg ik EMDR therapie, misschien helpt dat meer.


Divers schreef:
Allereerst, ik vind het ontzettend rot voor je. Toch wil ik ingaan op het volgende:

Citaat:
Het eerste gesprek viel mij niet in het goede keel gat, ze zei direct al dat ik niet moest verwachten dat ze een psycholoog was en dat de problemen waarmee ik zat grotendeels aan mijzelf lag en dat ik het ook zelf moest oplossen.
Je snapt wel dat ik hier niet mee verder ben gegaan.


Wat verwachtte je? Dat de psycholoog jou een drankje, een pil of een prik kon geven en alle donkere wolken verdwijnen?
Je moet het zelf (willen) oplossen, hoe hard dat ook klinkt. Een ander kan dat niet voor jou doen want het zit in jouw hoofd. Het is jouw mentale probleem.

Ik verwachtte dat mevrouw mijn situatie begreep en het niet bracht alsof de situatie mijn schuld was.
De voornaamste reden dat ik in therapie ben ( de voornaamste dus, niet de enige reden ) is omdat er vorig jaar iets onwijs naars is gebeurt waardoor ik nog steeds nachtmerries heb.
Zij bracht het alsof dát mijn schuld was.
Tuurlijk weet ik dat ik het zelf allemaal moet oplossen, maar als een gesprek zo begint wil ik het niet met haar doen.


Amber_anne schreef:
Jeetje ts wat een rot situatie allemaal. Helaas weet ik precies hoe je je voelt...

Gaat het thuis wel allemaal goed en heb je ondersteunende ouders? Vrienden die je niet via Jan kent?
En over die Jan hé wat een bal gehakt zeg!

Je komt er boven op echt waar!


Thuis is het niet optimaal maar kan er mee door. Mijn vader is overleden toen ik 7 was, met mijn moeder kan ik onwijs goed opschieten
Met mijn zus wat minder


Askja schreef:
Woon je nog thuis? Praat je hierover met je ouders, of kan/wil je dat niet?
Jouw vriend Jan klinkt niet als een erg volwassen persoon. Het kan best zijn dat hij terugdeinst, juist omdat je er altijd voor hem was en zo veel voor hem over had. Dat kan ook benauwend werken. Hetzelfde geldt misschien voor de mensen die je voor je verjaardag had uitgenodigd.
Jij hoopte natuurlijk dat Jan er evenzoveel voor jou zou zijn als jij er was voor hem, dat dat niet zo blijkt te zijn is erg verdrietig. Maar laat het los, het heeft geen zin om daar te veel mee bezig te blijven. Er komen wel weer nieuwe mensen op je weg, al denk je nu misschien van niet.

In ieder geval fijn dat je een goede therapeute hebt. Dan heb je in ieder geval een vertrouwenspersoon waar je je verhaal kwijt kunt. Doe dat vooral ook, wees openhartig.
Ik denk dat je beter niet kunt verwachten dat je je door die gesprekken direct beter gaat voelen. Je hebt heel wat op je mentale bordje liggen, en het zal tijd kosten om daarmee om te leren gaan.

Het belangrijkste is dat je je realiseert dat je hoe dan ook de moeite waard bent. Want dat ben je! Ook al voel je je ongelooflijk rot en gefrustreerd, probeer lief te zijn en blijven voor jezelf.
Als jij jezelf mèt al je problemen accepteert en van jezelf houdt, dan zullen anderen jou ook meer de moeite waard vinden.

Sterkte!!

Ik kan hier thuis over praten maar omdat het best gevoelig ligt wil ik dat liever niet, ik weet dat er altijd een deur voor me openstaat.

Daar ben ik ook bang voor, dat het hem soms wat benauwend is maar hij zegt altijd wel dat hij het fijn vind dat ik er was als anderen weer niet kwamen opdagen dus dat gevoel is een beetje dubbel.
Ik heb altijd duidelijk tegen hem gezegd dat hij zich nergens verplicht over moet voelen en dat ik het echt niet erg vind als hij dingen met anderen afspreekt want dat hoort gewoon zo. Wel dat ik het jammer vind dat als we bijv afgesproken hadden om ergens heen te gaan dat hij die dag met iemand anders ergens heen gaat.
Om het even kort te houden, ik doe echt mijn best om hem niet benauwd te laten voelen..

Dat mijn vrienden er zo over denken die ik heb uitgenodigd lijkt me sterk.. Ik spreek hooguit 3a4 x per maand met hun.
Cayenne schreef:
Lieve TS, ik herken je diagnose. Die heb ik zelf ook gehad inclusief slaapstoornis, eetprobleem, PTSS, depressie, angststoornis etc.
Wat betreft je 'vriendschap met Jan', ik denk dat die je alleen maar van de regen in de drup helpt. Je hebt nu genoeg aan jezelf, laat staan dat je zijn problemen er ook nog bij kunt gebruiken.

Bij welke organisatie volg je momenteel therapie?

Daar stuur ik je zo even een pb over
Laatst bijgewerkt door Polly op 15-08-18 07:40, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: quotes verwijderde berichten verwijderd

_Femkeeex
Berichten: 3463
Geregistreerd: 09-08-13

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-08-18 17:34

Ik ken het gevoel. Ik ben even oud als jij. Ik voelde mij verschrikkelijk op mijn vorige school. Ik kwam elke dag huilend thuis, ik zat huilend op school, ik heb veel school dagen gemist en ik heb het jaar niet gehaald. Ik ben nooit gepest geweest, maar ik voelde mij zo alleen. Ik voelde mij een muur in de klas. Ik had het gevoel dat mensen zich schaamden als ze bij mij in de buurt stonden of met mij praten. Ik voelde mij raar. Ik vermeed koste wat kost de pauzes in de grote aula. Dan ging ik maar op de wc zitten. Alles om al die drukte maar te mijden. Toendertijd dacht ik een aantal keet dat ik dood wilde, maar nu besefte ik : ik wilde echt helemaal niet dood, ik wilde niet meer in die situatie zitten en ik denk dat dat jou oplossing zou kunnen zijn.

Ik ben van school gewisseld, ik heb nieuwe mensen ontmoet en sindsdien gaat het veel beter.

Ik loop iets meer dan een jaar bij een psycholoog en ik had eerst ook en het gevoel dat ze helemaal niks voor mij kon betekenen. Ik wilde niet praten, ik wilde dingen doen met resultaat. Ik ben naar zoveel verschillende mensen geweest van maatschappelijk werkers tot mensen van de alternatieve geneeskunde. Al deze mensen lieten uiteindelijk zien dat ik het ZELF moet doen, maar dat dat moeilijk lukt zonder hulp. Praat met je ouders, een goede vriendin wat dan ook maar zorg dat je uit deze situatie komt. Verander desnoods van school, neem een nieuwe hobby etc maar je moet uit die cyclus komen.

En wat betreft Jan. Ik begrijp je maar te goed. Die ene persoon waaraan je je zo vastklamp als je je wanhopig voelt. Waarmee je 10 slechte momenten hebt en 1 goed momenten die het alles de moeite waard maakt. Hij is echt niet goed voor je!! Zulke mensen kun je echt niet hebben nu in je leven. Het is vreselijk moeilijk om daar afstand van te doen omdat je waarschijnlijk heb gevoel hebt dat dat het enige is wat je een beetje gelukkig maakt soms maar op deze manier blijf je in deze cyclus. Praat hier ook met mensen over.
Laatst bijgewerkt door Polly op 15-08-18 07:43, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: quote verwijderd bericht verwijderd

zefiros

Berichten: 409
Geregistreerd: 30-09-10
Woonplaats: Drachten

Re: Ik ben uitgeput.

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-08-18 18:31

Lieve meid,
Hou vol!
Volgens mij krijg je al ontzettend veel lieve berichten en virtuele knuffels.
Altijd ruimte voor meer knuffels, dus hier nog een!
Afbeelding

Divers

Berichten: 1060
Geregistreerd: 27-06-18

Re: Ik ben uitgeput.

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-08-18 19:06

Het is je goed recht om een hulpverlener te weigeren als diegene niet handelt naar jouw zin. Als zij overkwam op die manier is dat inderdaad heel vervelend en ik hoop dat je eruit komt. Ik hoop ook dat je wel in blijft zien dat jij het in handen hebt en niet alles de schuld van een ander hoeft te zijn, en ook niet altijd jouw schuld.

Dan maak ik maar zin.

lies_sparkle

Berichten: 6126
Geregistreerd: 19-06-11

Re: Ik ben uitgeput.

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-08-18 19:14

<3 dikke knuffel, al het nuttige is al gezegd

khirshanta

Berichten: 7565
Geregistreerd: 28-08-06

Re: Ik ben uitgeput.

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-08-18 19:22

Een hele dikke cyber knuffel... wat een gigantische oliebol zeg.

Ik ken je verder niet, maar ik kan zien dat je ècht wel de moeite waard bent, en dat je jezelf niet te min moet vinden, of egoïstisch.

Heel veel van je hulp valt en staat bij iemand die je ook echt hulp kan bieden, en waar je een klik mee hebt. Dat heb ik met mijn eigen psycholoog ook ondervonden

Janneke2

Berichten: 22730
Geregistreerd: 28-02-13
Woonplaats: Ergens in Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-08-18 19:32

Moed houden, er is nog heel veel mogelijk...!

Ten eerste: uitputting is wat mij betreft een symptoom om serieus te nemen.
Volgens de psycholoog ben je al depressief - veel mensen worden depressief tijdens of na een periode met veel stress. Probeer dus nieuwe stress te vermijden totdat je weer puf hebt. Op het dieper worden van de depressie zit je niet te wachten.

Verder zijn ptss en depressie zaken die erg op elkaar lijken - inclusief dat bij het herstellen van het trauma de depressie vaak veel lichter wordt of verdwijnt.

GOED dat je bent weggegaan bij dat eerste mens!
Het idee 'dat jij het allemaal zelf zou moeten doen' is ook kolder.
Er is een mooi/ nuttig schema dat 'de reddingsdriehoek' heet, officieel 'carpmanns drama driehoek'. Gewoon eens op googlen - in termen van de reddingsdriehoek heb jij wellicht Jan lopen 'redden' - jij meer voor hem doen dan hij voor jou. Balen! Maar een therapeut mag geen 'vervolger' worden ("Jij moet!! 'Het' doen!! Zelf...! Ik steek geen vinger uit...!")
Jij komt om hulp vragen, alle geklets over 'dat jijzelf aan de slag moet' vind ik geklets. Rondlopen met ptss en depressie is al een enorme klus. Om hulp vragen houdt in dat je assistentie wil, geen nieuwe eisen.
Uiteraard: goede tips over valkuilen etc hebben zin, maar dat is een volgend chapiter.

Verder ben ik een fan van emdr. Ga je dit bij deze zelfde mevrouw doen...? Op Wikipedia staat er wel een goede pagina over emdr.
Laatst bijgewerkt door Janneke2 op 14-08-18 20:00, in het totaal 1 keer bewerkt

[o]

Je suis Charlie - comme tout le monde.

(...en BAH wat is dit onderschrift actueel. )

BigOne
Berichten: 38191
Geregistreerd: 03-08-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-08-18 19:37

Je bent op de weg naar boven, EMDR komt er aan, nog even vol houden. En wat je "vrienden"en Jan betreft, die kunnen je niet helpen in deze situatie want het is nogal complex en veel mensen kunnen zich absoluut niet inleven in wat jij meemaakt dus is het al snel, daar komt ze weer met haar droefenis. Laat dat achter je, richt je op de toekomst en laat ook je moeder toe in je weg omhoog. Vraag haar om eens mee te gaan naar je therapeut zodat ze weet wat er speelt. Ze heeft al eens iets ernstigs meegemaakt met je vader en zal jou zeer waarschijnlijk aan alle kanten willen steunen. Heel veel sterkte en succes met de therapie.

We live in a time where intelligent people are being silenced so that stupid people won’t be offended.

Gini
Berichten: 17893
Geregistreerd: 18-10-06
Woonplaats: Belgje

Re: Ik ben uitgeput.

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-08-18 19:56

De belangrijkste tip die ik je wil geven: laat je geluk niet volledig afhangen van anderen. Je voelt je slecht omdat Jan niet doet wat jij verwacht (namelijk meteen een bericht terugsturen). Je voelt je slecht omdat je vrienden niet doen wat jij verwacht (namelijk naar je verjaardagsfeest komen).
Natuurlijk is het flink balen als iedereen afzegt voor je feestje en mag je daar gerust een weekend slechtgezind van zijn, maar laat het niet zo erg aan je algemene geluksgevoel knagen. Ook wat Jan doet, klinkt in mijn oren eigenlijk nog niet zo heel hufterig. Misschien heeft die geen zin om te sturen omdat hij zelf op dit moment wat slechter in zijn vel zit? Of er moet zelfs geen reden zijn, ik zie mijn vrienden doodgraag, maar dat wil niet zeggen dat ik altijd evenveel behoefte heb aan hun.
Als je niet uit de vriendschap haalt wat jij wil halen, zet die vriendschap dan even op een laag pitje, maar ga niet 'wachten' totdat Jan jou het geluk schenkt. Want dat gebeurt niet. En dat is volgens mij wat de psycholoog bedoelt met 'je moet het zelf oplossen'. Zo lang jij je gemoedstoestand constant laat bepalen door een al dan niet gestuurd sms'je van Jan, blijf je in het donker hangen.

Tieneke

Berichten: 21669
Geregistreerd: 26-09-05
Woonplaats: Hasselt, België

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-08-18 20:23

Dikke knuffel, en idd, je bent echt niet egoïstisch. Je hunkert gewoon naar liefde en vriendschap, dat is toch heel normaal?

Veel advies kan ik je niet geven. Wel lijkt het me dat je idd je geluk niet bij anderen moet leggen. Jan lijkt eigen issues te hebben. Het lijkt me persoonlijk beter om afstand te nemen. Ik hoop dat je je snel beter voelt, want je bent het echt wel waard.

Polly
Moderator Algemeen1
No drama, no glory!

Berichten: 23411
Geregistreerd: 09-04-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-08-18 20:24

Moderatoropmerking:
ik heb wat berichten verwijderd die niet in dit topic thuis horen, graag weer ontopic verder.

kleine muisjes hebben kleine wensjes,
beschuitjes met gestampte mensjes!


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: GoogleAdsense, GrapeshotBot, Wispeltuur en 76 bezoekers

cron