Blog
Pierre Fleury met Nelson en Nessy. Foto door Banjer.
Afgelopen zaterdag trad Pierre Fleury op tijdens de 20e VVV Paardendag in Uithuizen. Ik mocht een dagje met hem meelopen.
Een aantal weken geleden kwam de staleigenaar naar me toe "Ken jij de Flying Frenchman?"... ja, die ken ik wel... "Ja, die treedt op tijdens de Paardendag en zijn paarden logeren hier". Ik kon nog net een vreugdedansje tegenhouden. Na enig onderzoek bleek niet Lorenzo (de Flying Frenchman) te komen, maar Pierre Fleury, een jonge Fransman die met 8 paarden aan vrijheidsdressuur doet. In de weken die volgden werd ik steeds nerveuzer, tot eindelijk de dag kwam: Pierre kwam aan op de manege. Helaas heb ik hem die dag niet gezien, maar via de groepsapp van stal wist ik al dat ie er was en dat het een hele aardige vent is.
Op de dag van de Paardendag was ik al vroeg wakker: even een buitenritje met Banjer maken en toen door naar de manege. Pierre was al naar het terrein toe, dus ik heb even snel onze Cobus een knuffel gegeven en ben toen naar het terrein gegaan. Daar aangekomen torende Pierre al overal bovenuit: hij ging staand op 2 paarden de ring rond. Na even gekeken te hebben moesten er paarden gewisseld worden (ring uit en ring in) en ik zag dat de groom van Pierre vragend keek wie konden helpen, dus ik klom over het dranghek heen en pakte 2 paarden aan. En zo ging dat eigenlijk de hele training door: paarden die de ring uitkwamen aanpakken, paarden de ring insturen, etc. Tussendoor natuurlijk ook nog geknuffeld (met de paarden!
) en toen de training klaar was en alle paarden naar hun geïmproviseerde paddock mochten vroeg Pierre of ik soms tijdens de shows ook wou helpen. Maar natuurlijk wilde ik dat. Voor de shows nog even geshopt en toen begon het werk.Tijdens het losrijden heb vooral gekeken of alles goed verliep en tijdens de show moest ik vooral goed opletten op de aanwijzingen van Pierre en zijn groom. Vlak voordat de paarden de ring in gingen moesten ze hun halster af en het is best lastig om alle paarden, die ik net kende, uit elkaar te houden. De show ging vlekkeloos en Pierre kreeg een luid applaus. Na de show mochten de paarden weer terug naar hun paddock en ik heb ik de organisatie om extra water gevraagd, want ze hadden behoorlijk dorst. Toen dat geregeld was kon ik even "pauzeren".
Pierre bereidt de paarden voor op de show. Foto door Banjer.
Na ongeveer 1,5 uur was het tijd voor de tweede show. Pierre was al aan het losrijden en ik heb samen met zijn groom alles klaar gezet bij de ingang. Daarna moest een van de paarden worden ingespannen voor de sulky. Ook de tweede show ging goed. Toen Pierre 4 paarden had "neergelegd" en ze allemaal plat moesten liggen, ging er een lekker even rollen.
Na de tweede show ging Pierre posters verkopen en signeren. Er werd een tafel aan de rand van de paddock gezet en hij kon beginnen. De posters vonden gretig aftrek en Pierre signeerde heel geduldig, maakte met iedereen een praatje, ging op de foto met fans en beantwoordde tussendoor allerlei vragen, van "Hoe oud ben je?" (29) tot "Welk departement kom je vandaan?" (Normandië).
Onderweg naar de fotoshoot. Foto door Banjer.
Toen de meet & greet klaar was, was het tijd voor de fotoshoot. Met 2 paarden, Nelson en Nessy, ging Pierre naar de naastgelegen Menkemaborg, waar video's en foto's werden gemaakt. Het was erg indrukwekkend om te zien hoe Pierre in alle rust, staand op 2 paarden, over een drukke weg tussen het verkeer door naar de borg ging en hij trok dan ook veel bekijks: fietsers gingen bijna onderuit omdat ze vanaf het fietspad maar achterom bleven kijken, auto's gingen langzamer rijden en een enkele bleef zelfs stilstaan. En Pierre? Die deed of het de normaalste zaak van de wereld was.
Na de fotoshoot vroeg Pierre of ik het soms even wou proberen. Ik moest wel even slikken, maar als een grootheid als hij zoiets vraagt, zeg je natuurlijk geen nee... dus Pierre gaf me een pootje en hoppa, daar zat ik dan op Nelson. Pierre legde uit hoe ik het beste kon gaan staan en plotseling stond ik als een volleerd artiest bovenop 2 Highland pony's. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het best spannend vond, maar het was zo gaaf! Toen zei Pierre dat ik de manen goed moest vasthouden en hoppa, daar gingen we in stap. Het staan heb ik welgeteld een hele seconde (!) volgehouden, toen ben ik maar weer gaan zitten. Best een aparte ervaring, een wildvreemd paard, langs een drukke weg en op een terrein waar tractors en verreikers af en aan reden... en ik zat daar, zonder zadel, zonder hoofdstel, alleen een weelderige bos manen om me vast te houden en alleen mn gewicht en benen om te sturen. Pierre liep er uiteraard wel bij.
Banjer op de paarden. Foto door Vera Kleinsmit.
Terug op het terrein hebben we nog even de paarden afverzorgd, een foto'tje voor het nageslacht gemaakt en na Pierre een knuffel te hebben gegeven (Hey! die kans krijg je maar 1x
) ben ik moe maar voldaan naar huis gegaan, een hele ervaring rijker.Ik heb Pierre leren kennen als een hele lieve, bescheiden man die heel vriendelijk is voor zijn paarden. Hij traint ze op een hele natuurlijke manier en er is zoveel liefde en wederzijds respect te zien tussen hem en zijn dieren. Ik weet weer waar ik aan mag gaan werken met Banjer en onze jonkies.
